Dochters door Yvonne Keuls

A)Verwachtingen en eerste reactie

Het lijkt mij leuk om te weten hoe Yvonne Keuls haar dochters waren/zijn en hoe ze daar mee omging

B) Analyse

Analyse

Motieven
- De dochters van Yvonne Keuls

De tijd
De verhaaltjes spelen zich tussen 1954 en 1961 af, toen Yvonne Keuls haar dochters nog hele jong waren.

Personages
Yvonne: is de schrijfster van dit boek en de moeder van de dochters waar ze over schrijft. Ze wordt soms wat ongeduldig van haar dochters.
Johanneke: Is de oudste van de drie dochters. Ze is ondeugend en nieuwsgierig
Mariek: Is de middelste van de drie dochters. Ook deze dochter is nieuwsgierig.
Alwientje: Is de jongste van de drie dochters. Ze is erg nieuwsgierig en vraagt haar moeder soms helemaal uit.

Het vertelstandpunt
Dit boek wordt vanuit het oogpunt van Yvonne Keuls vertelt.

De structuur
Het zijn allemaal korte verhaaltjes van een paar bladzijden. Er zit dus niet echt structuur in.

De plaats
Het speelt zich in het huis af waar Yvonne en haar gezin in die periode woonde.

C) Verwerkingsopdracht

Opdracht 8 van het onderdeel persoonlijk
Fragment uit het dagboek van Yvonne
Lief dagboek,
Tante Greet heeft een parkiet en daarom wilde Johanneke er ook een. Ze heeft hem
Peertje genoemd. Wij moeten de hele tijd op hem passen en daar wordt ik nu toch wel een beetje chagrijnig van, maar vandaag maakten de kinderen weer leuke opmerkingen.
Vandaag was Peertje voor de 4e dag bij ons. Na het eten kwam Peertje naar de tafel toe en hij belandde in de jus. Ik baalde als een stekker. We droogden Peertje af en zetten hem in zijn kooi in de hoop dat hij op zou knappen. We zetten het straalkacheltje voor zijn kooitje en alle kinderen stonden erbij. Ze wisten even niet wat ze moesten doen. Mariek kwam al met de verbanddoos aanzetten. Alwien zei de hele tijd: ‘Zalle we d’r een pleister opdoen? Mariek en Johanneke luisterden niet naar Alwien. Over alle soorten zalfjes hadden ze het al gehad. Totdat Paul kwam. Johanneke liet hem Peertje zien en vertelde wat er gebeurd was. Paul vertelde dat zijn vader ook in de jus was gevallen. Johanneke vroeg aan Paul wat ze met zijn vader hadden gedaan. Hij zei: stomen geloof ik. De meisjes kwamen gelijk bij mij om het verhaal van Paul te vertellen. Ze wilden Peertje laten stomen. Ik dacht echt van wat zijn het toch ook een stel leuke meiden! Ik heb vandaag weer met plezier naar ze geluisterd wat ze allemaal met Peertje wilden doen. Gelukkig hoefde ik niet in te grijpen! Lief dagboek, dit was mijn verhaaltje van vandaag. Tot de volgende keer!
Groetjes Yvonne

D) Eindoordeel en evaluatie

De gebeurtenissen kwamen echt op me over, ik zag het helemaal voor me. Het waren kleine verhaaltjes en dus ook allemaal verschillende gebeurtenissen. De personages kwamen leuk op me over. Alwientje, de jongste dochter van Yvonne vond ik echt een leuk personage. Ze wilde van alles weten. Bijvoorbeeld ze wilde net zo veel weten als haar moeder Yvonne. Dus pakte ze een dik boek uit de kast. Yvonne vond dit boek niet echt geschikt en pakte 3 andere boeken die samen ongeveer even dik waren als het dikke boek dat Alwientje had gepakt. Toen ging Alwientje helemaal beredeneren van welk boek ze het meest zou leren. Ik kon me ook goed inleven in de personen. In dit boek zaten geen problemen, maar je zag wel dat Yvonne soms moest improviseren en dat daar dat weer leuk door de kinderen op ingesprongen werd. Bijvoorbeeld: Yvonne zegt dat je een selectie moet maken van de informatie die je te horen krijgt. Alwien vraagt wat je dan met die informatie doet. Yvonne zegt: ‘gewoon…, het ene oor in en het andere oor uit. Dan vraagt Alwien welk oor het dan ingaat. Yvonne zegt haar rechter oor. Daarna denk ze ‘onee, dan gaat ze straks mijn linker oor dichthouden als ze iets zegt. Zulke stukjes vond ik heel leuk aan het boek. Het boek bestond uit allemaal kleine verhaaltjes. Er zat dus niet een echte opbouw in. Soms was het lastig om even naar het andere verhaaltje over te schakelen, omdat alle verhaaltjes erg kort waren. De verhaaltjes waren niet spannend, maar de verhaaltjes werden onder andere leuk door de nieuwsgierigheid en de ondeugendheid van de kinderen. Het taalgebruik was niet heel moeilijk, maar soms moest je wel even omschakelen, want Yvonne Keuls schreef het echt in kindertaal. Bijvoorbeeld niet ‘deed’, maar ‘dee’. Dat ze dit taalgebruik gebruikte vond ik erg leuk, want daardoor kon je je ook veel beter in de kinderen inleven. Ook waren er een paar verhaaltjes die gewoon een heel gesprek lieten zien tussen de drie kinderen van Yvonne. Ik vind het leuk om te zien hoe Yvonne Keuls met haar dochters omging.