De schuilplaats – Corrie ten Boom
Samenvatting:
Corrie ten Boom kon heel veel joden. Zij heeft ze bijna allemaal ondergebracht in de Tweede Wereldoorlog. Maar ze heeft er zelf ook onder geleden.
Corrie was horlogemaakster. Met haar zeven jaar oudere zus Betsie en haar vader woonden ze boven hun eigen winkel.
De eerste joodse mensen kwamen naardat Nederland zich had overgeven aan de Duisters. Ze hadden een geheime kamer gecreeerd door een muur te maken met een heel klein deurtje. Ze hadden een alarmbel. Als die afging moesten alle joden zo snel mogelijk naar die kamer.
Toen er een inval was in het huis van Corrie kwam iedereen goed en wel in de kamer. Alleen er was één propleem Corrie was heel erg ziek. Ze moesten alle drie naar de gevangenis in Scheveningen. Ze moesten al hun bezittingen afgeven.
De gevangenis heette Het Oranjehotel.
Ze werden alle drie van elkaar gescheiden. Corrie's vader stief in de gavangenis door de sechte omstandigheden. Corrie zat eerst bij vier anderen, maar later werd ze overgeplaatst, omdat ze er nog slechter aan toe was. Ze kwam nu alleen in een cel.
Een paar maanden later werden ze allemaal overgeplaatst naar een concentratiekamp vlakbij Vught. Corrie en Betsie moésten werken. Betsie kon bijna niet meer lopen, maar ze werd toch aan het werk gezet.
Nadat ze in Vught één maand hadden gezeten gingen ze op transport met de trein naar Ravensbrück in Duitsland. Ze hadden zo gehoopt dat ze niet naar Duitsland hoefden.
Ze werden in barakken gepropt. Ze lagen met z'n drieen op eenpersoonsbed met een matras die onder de vlooien zat.
Betsie ging nog meer achteruit. Ze had nu de ziekte van TBC. Ze kon nu niet meer lopen. Ze werd naar de ziekenboeg gebracht. Zij is daar overleden. Corrie moest gewoon blijven werken in een fabriek op het kamp.
Op een dag moest Corrie appél staan. Haar naam werd geroepen en ze moest naar voren stappen met een paar anderen. Ze werden vrijgelaten.* Ze kreeg alles terug wat ze had afgeven in Scheveningen.
Ze ging weer terug naar haar huis in Haarlem.
Met Corrie ten Boom is het goed afgelopen. Ze heeft samen met het Duitse comité van de Lutherse kerk het KAMP Damstadt geopend in 1946. Dat was voor de mensen die de weg kwijt waren in hun leven. In 1960 is het gesloopt voor een nieuw gebouw.
In 1959 ging Corrie terug naar het kamp Ravenbrück samen met anderen vrowuen om Betsie en de vijfennegentigduizend andere vrouwen te herdenken. Daar hoorde Corrie dat haar vrijlating het gevolg was geweest van een administratieve 'fout' Een week naar haar vrijlating werden alle vrouwen van haar leeftijd naar de gaskamers gebracht.
Thema:
Het thema van het verhaal is dat Corrie ten Boom zelf zoveel mogelijk joden wil helpen maar hier zelf onder te lijden valt. Ik vind dit een erg ingrijpend thema, het heeft erg veel te maken met de geschiedenis van Nederland. Hoe het er hier in zo’n korte tijd aantoe is gegaan is erg indrukwekkend. Ook het feit dat mensen in die tijd zoveel voor anderen over hebben geeft een goed beeld van deze mensen. Ik ben anders gaan kijken naar de mensen die in die tijd leefden. Eerst dacht ik dat het vaak mensen waren die alleen aan zichzelf dachten, en als ze mensen hielpen zorgden ze er wel voor dat ze hier zelf niet onder zouden moeten lijden. Dit verhaal heeft het tegendeel bewezen. Corrie ten Boom helpt mensen terwijl ze zelf weet dat ze erg veel gevaar loopt en ze zelfs haar leven ervoor zou willen geven.
Tijd:
Het verhaal speelt zich af in en rond de Tweede Wereldoorlog. Er ligt 49 jaar tussen het begin en het eind. Het verhaal, dat waargebeurd is, is pas een paar jaar geleden geschreven, dus het hele verhaal bestaat uit terugblikken. Het verhaal is in chronologische volgorde verteld. Er zijn tijdsprongen van toepassing in dit verhaal.
Het feit dat het verhaal chronologisch verteld is geeft wel veel duidelijkheid. Zo kom je ook goed te weten hoelang dit eigenlijk allemaal duurde. In mijn gedachten duurde het nooit zo lang, de oorlog. Maar doordat het chronologisch verteld is zie je dat er jaren overheen gaan.
Het verhaal heeft rond de 70 jaar geleden zich afgespeeld. Dit geeft extra veel indruk omdat je weet dat het zo dichtbij is. Het verhaal geeft een onbetrouwbare indruk van deze periode omdat er veel verraad en haat in het verhaal te vinden is.
Perspectief:
Het perspectief ligt bij de ik-persoon, in dit geval is dat Corrie ten Boom. Corrie ten Boom is de hoofdpersoon in het verhaal, dit heeft als gevolg dat je een goede kijk in het leven van haar hebt. Je raakt meer betrokken bij het verhaal omdat de persoon die de belangrijkste handelingen uitvoert, ook gelijk de hoofdpersoon is. Dit geeft een indrukwekkend effect omdat je mee gaat leven met de hoofdpersoon. Het feit dat het verhaal echt gebeurd is speelt hierbij ook wel mee.
Personages:
De belangrijkste figuren in het verhaal zijn Corrie en Betsie. Verder heb je nog Nollie, Willem, Peter en Corrie’s vader die erg veel in het verhaal voorkomen.
Corrie: Zij is een persoon die graag iedereen helpt. Zij heeft haar leven gewaagd voor arme joden die niet eens wisten wat zij verkeerd hebben gedaan.
Betsie: In het begin van het verhaal had zei al last van haar longen. Door naar de gevangenis te gaan in Scheveningen heeft ze TBC gekregen. Zij was er helemaal niet op tegen dat haar zus joden ging helpen.
Corrie's vader: Hij is overleden doordat hij een hartstilstand had. Hij was vroeger horlogemaker. Zijn winkel verliep niet goed, maar ook weer wel goed want hij is niet failliet gegaan. Heel weinig mensen kwamen naar hem om haar/zijn horloge te laten maken.
Het boekverslag gaat verder na deze boodschap.
Verder lezen
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden