Boris door Jaap ter Haar

Inleiding. Ik heb het boek Boris gekozen omdat ik het een indrukwekkend verhaal vond. Het is een oorlogsboek, dat door de regel niet echt mijn aandacht kan trekken. Het is voor mijn doen ook een beetje raar dat ik het hier over doe, maar het sprak mij zo geweldig aan, dat ik dacht dit is het! Hier wil ik mijn boekverslag over maken, en nergens anders over. Zakelijke gegevens: Titel: Boris
Naam auteur: Jaap ter Haar
Uitgever: van Holkema & Warendorf- Bussum

Druk: derde druk 1975
Jaar van uitgave: het boek is geschreven in 1966 B. Samenvatting Boris een jongen van 12 jaar doet zijn best om de 2e wereldoorlog in Rusland te overleven. in de langzaam stervende stad leningrad. Boris is een jongen die veel voor een ander over heeft. Hij is dapper, zorgzaam, behulpzaam, nadenkend, aardig, angstig en opvliegend. Boris heeft een moeder die op sterven licht. Ze is uitgehongerd en uitgeput. Op haar wangen en lippen heeft ze kleine zweertjes van ondervoeding. Ze houdt zich groot voor Boris en wil het beste voor Boris zoeken. Verder is ze vaak verdrietig maar zorgzaam voor Boris. Boris heeft ook nog een vriendin: Nadja, ze is als een zusje voor Boris. Haar vader en broer zijn al eerder overleden. Nadja en haar moeder sterven een dag na elkaar. De laatste dag brengt Nadja door bij haar opa en oma. Nadja heeft een grote doorzetting vermogen, ze is slim en tegelijkertijd ook bang, handig en zorgzaam. Ze houdt een dagboek bij waarin verteld word wat ze wel allemaal niet door moest maken. Boris droomt vaak van het Ladoga-meer. Over dat meer komen vrachtwagens met voedselpakketten en evacuerende mensen. Dat kan alleen als het meer bevroren is. De mensen hopen dat het meer bevroren blijft, dan kunnen de vrachtwagens er over rijden. De chauffeurs zijn vrijwilligers. Ook Boris vader reedt in één van die vrachtwagens. Zijn vader is zo om het leven gekomen. Boris heeft daar vaak nachtmerries over. Omdat Boris’ moeder meer eten nodig heeft, smokkelen Boris en Nadja eerst met de voedselkaarten. Als dit niet meer gaat, gaat hij op een dag met Nadja naar aardappels zoeken in het “niemandsland”. Serjozja had Nadja verteld hoe ze daar moesten komen en dat ze erg voorzichtig moesten zijn. Na een lange tocht, waar maar geen einde aan leek te komen, zakte Nadja in elkaar van de honger, ze was bewusteloos. Enkele minuten later hoorde Boris een geluid en werd bang. Hij was echter niet nodig bang te zijn, want het geluid was van Duitse soldaten, die Boris en Nadja wilde helpen. De soldaten brachten Boris en Nadja terug naar huis en gaven hen wat eten dat Boris deelde hij met zijn zieke moeder. De volgende dag stortte Boris’ wereld in elkaar toen hij merkt dat Nadja is gestorven aan voedseltekort. Hij weet Nadja’s dagboek te bemachtigen en zijn
moeder leest hem hier elke avond een stukje uit voor. Zo komt hij erachter wat Nadja gevoeld en doorgemaakt heeft. Een dag later kwam er een brief, gericht aan Boris. Hij werd uitgenodigd om naar het theater te gaan. Boris wilde niet gaan omdat hij dacht dat het een list was om alle kinderen te evacueren en dat wilde Boris niet. Toch ging hij, omdat zijn moeder had gezegd dat ze een maaltijd zouden krijgen. Maar Boris had ongelijk. Er was alleen maar theater, gezellig met veel kinderen, en geen evacuatie. Ook de maaltijd kreeg hij. Vlees en aardappelen, wat hij al in tijden niet meer op had. Hij kreeg genoeg en hield eten over voor zijn moeder, die helemaal verbaasd was. Twee dagen later was de oorlog voorbij. Boris en zijn moeder hadden het overleeft. Maar wel besefte Boris goed dat ook hij dood had kunnen zijn. C. Bespreking 1. Titel: Boris is de naam van de hoofdpersoon van het boek. 3. Genre: Oorlogsboek. 4. Probleem: Het is winter en er is een groot voedsel probleem. De gaarkeukens doen wat ze kunnen doen in de stad Leningrad. Maar er is lang niet genoeg voedsel in de stad om iedereen voldoende te kunnen geven. 5. Begin: Het verhaal begint met de droom die Boris zo vaak droomde. Daarom lijkt het in het begin nogal vaag, maar in hoofdstuk 2 word het verhaal wel een stuk duidelijker. Einde: het hele boek wordt ongeveer dag voor dag verteld maar aan het eind raakt alles een beetje versneld. Het boek heeft wel een gesloten einde, de oorlog is afgelopen, dus het boek gaat ook niet verder. Wel is er een naschrift waarin verteld wordt wat er met de bewoners van Lenigrad gebeurd is. Waarin verteld word wat er op het massagraf van de bewoners van Leningrad stond. Hier liggen de burgers van Leningrad. Hier ligt onze stadsbevolking-mannen-vrouwen-kinderen. Naast hen rusten de soldaten van het Rode leger. Met hun leven verdedigden zij jou, geliefd Leningrad... Te talrijk om op te noemen, Zijn de illustere namen van hen, Die door dit eeuwige graniet omgeven zijn. Gij, bezoeker, die bij deze stenen staat,besef, Dat niemand vergeten is, dat niets vergeten is... dit maakte veel indruk op mij... 6. Spanning: er zit veel spanning in het boek, er wordt steeds gezegd ‘de kannonnen bulderen in de verte’ wat toch ook wel weer de spanning er in houdt! De zorgen van ‘hoe kom ik de dag door’ ‘overleef ik deze dag’ zitten constant in het boek. Ook de zorgen van moeder om Boris die hem wil laten evacueren, zit toch ook wel weer een stukje spanning. Boris en Nadja gaan samen aardappelen halen, op niemandsland. Nadja`s broer Serjozja, had Nadja net voor hij sterven ging verteld waar ze aardappels zou kunnen krijgen, hij had haar precies uitgelegd hoe ze er zou kunnen komen. Die nacht stierf Serjozja, daarom had Nadja het gevoel dat ze naar niemandsland toe zou moeten gaan. Net alsof Serjozja haar een opdracht had gegeven die ze zou moeten uitvoeren voor haar overleden broer. Daar gingen ze dan samen, allebei met een smoesje om een hele dag weg te blijven. Stap voor stap... tot Nadja niet meer kon! Ze viel in de sneeuw. Boris knielde bij haar neer maar Nadja gaf geen antwoord... Boris schrok hij zag een groene laars naast hem. Van de Duitsers. Maar het waren aardige Duitsers. Ze brachten hen met veel moeite naar de wacht post van de Russen. De luitenant wist niet wat hij moest doen geloven of neerschieten? Er werd gesmeekt om ze neer te schieten. Maar Boris schreeuwde nee niet doen ze zijn mijn vrienden! En hij ging voor de Duitsers staan. Als bewijs. De Russische Luitenant bezweek. De Duitsers brachten Nadja en Boris naar de dokter en daarna naar huis. Die nacht stierf Nadja... 3 dagen later was Rusland bevrijdt en Boris begreep niet waarom hij de oorlog wel overleefd had en Nadja niet... 7. Hoofdpersoon: Boris
Boris is een 12 jarige jongen in 1942 hij woont samen met zijn moeder in Leningrad
Zijn vader is omgekomen bij een voedseltransport. Boris is: -aardig -dapper -zorgzaam -angstig -behulpzaam -nadenkend -opvliegend
Bijpersoon: Moeder van Boris: ligt op sterven, heeft bruine ogen en een uitgehold gezicht op haar wangen en lippen heeft ze zweertjes van onder voeding. ze is: -zorgzaam -verdrietig -houdt zichzelf groot - wil het beste voor Boris
Bijpersoon: Nadja, vriendin van Boris. Heeft een groot doorzettingsvermogen en sleept wat dat betreft Boris door de oorlog heen. Ze is als een zus voor hem, en Boris ziet het zonder haar niet zitten. Nadja is: -bang, bang voor de oorlog -slim -handig -zorgzaam -kan goed naar Boris luisteren. 8. Tijd

Het verhaal speelt zich af in de 2e wereldoorlog. Het is ongeveer dag aan dag geschreven, in totaal ongeveer 2 jaar. Het boek is volgens tijdorde beschreven. Ja, het bevat terugblikken nl.: die dag waren ze samen naar de gaarkeuken gelopen bedacht Boris. En: we zullen de stad weer opbouwen, had de kapitein gezegd. 9. Verteller: De verteller vertelt over iemand anders in de hij/zij vorm
Voorbeeld:. “Gelaten haalde Boris de brief uit zijn zak. het leek hem opeens zinloos, iets voor zijn moeder te verbergen. 10. Ruimte
Op straat in Rusland in de stad Leningrad. In het huis waar moeder en Boris wonen. Leningrad wordt voor een deel plat gebombardeerd. 11. Bedoeling. Volgens mij wil de schrijver laten zien hoe de 2eW.O er in Rusland uitzag. De boeken die er in de Nederlandse taal zijn geschreven, over de 2e W.O gaan bijna allemaal over Nederland-Duitsland. Nu zie je het ook eens een keer van de andere kant. Dit verhaal heeft mij zeker aan het denken gezet ik heb respect voor Nadja, die zo veel moeite deed om de oorlog te overleven en Boris er bij. Ik heb zo`n idee dat als ik toen ook in Rusland gewoond zou hebben dat we zeker vriendinnen zouden zijn. 12. Taal
Het is een boek waar geen grove woorden in staan. Het is makkelijk om te lezen. Het leest zo weg. Het is ook in gewoon taalgebruik geschreven. Er staan wel beschrijvingen in maar niet zo veel. Ik weet van Boris`moeder dat ze een ingevallen gezicht had. en van Nadja dat ze spillebenen had en mager was. 2 gesprekken staan bijna niet in het boek. D. mening over het boek 1. spannend-het is een oorlogsboek waar veel spanning in zit. 2. gezellig- het is op een normale gezellige manier geschreven. 3. boeiend- het boek houd van begin tot eind je aandacht vast
4. droevig- in een oorlog is het nooit zo leuk. verschillende mensen sterven: Boris`vader enz. 5. neutraal- in het boek gaat het nergens over een godsdienst maar toch staan er geen vloeken in
6. leerzaam- ik leerde hoe je je nou in een oorlog kunt voelen: behoorlijk machteloos! Het einde had voor mij wel iets uitgebreider gekund. Het is in een paar bladzijdes geschreven terwijl de bevrijding tenslotte wel het belangrijkste was waar Boris, moeder en Nadja naar uitkeken. Ik vond het leuk om te lezen hoe een jongen en meisje van 12 in de oorlog overleven. Ik had niet verwacht dat Nadja ook zou sterven. Ze was naast Boris`moeder wel de belangrijkste bijpersoon in het boek. Daaruit blijkt dat het boek niet is hoe je verwacht. Daarom is het ook dubbel zo leuk om te lezen. Je weet van te voren helemaal niet wat er gaat gebeuren. Er zitten niet veel terugblikken in het verhaal, dat maakt het verhaal meestal wel een stuk minder ingewikkeld. E: informatie over de Auteur. Jaap ter Haar werd in 1922 in Hilversum geboren. Hij groeide op in een hecht gezin met vijf kinderen. Zijn moeder bracht haar kinderen de liefde voor het boek bij. Ze las hun veel voor, zelfs uit haar eigen dagboeken. Ter Haar was geen ster op school, hij speelde liever buiten en sportte graag. Desondanks behaalde hij zijn hbs-diploma in 1940. Ter Haar kreeg een baan bij de Wereldomroep: hij werd hoofd van de transcriptiedienst. Hij was inmiddels getrouwd met Ruutje Schurink en had in korte tijd vier kinderen gekregen. In zijn vrije tijd schreef hij korte verhalen die soms in Vrij Nederland of de Wereldkroniek verschenen. Bij de Wereldomroep verdiende Ter Haar niet veel en op aanraden van zijn baas stuurde hij een hoorspelletje voor kinderen naar de NCRV. Het ging over zijn eigen tweeling Saskia en Jeroen. Tot zijn schrik vroeg de NCRV meteen of hij voor een jaar wekelijkse afleveringen wilde schrijven. In 1953 werd de eerste aflevering uitgezonden. Hij had nooit voorzien dat de serie zo’n succes zou worden: er kwamen uiteindelijk 120 afleveringen. De echte Saskia en Jeroen werden nu overal herkend en hun schoolleven en vriendschappen begonnen eronder te lijden. Daarom stopte Ter Haar de serie, die het begin was van zijn carrière als ‘broodschrijver‘, zoals hij dat zelf noemde. Wel publiceerde hij de verhalen in boekvorm en ook hiervan verschenen vele deeltjes. Toen ook de verkoop van de Saskia en Jeroen-boekjes als een trein liep, waagde Ter Haar de sprong in het ongewisse te maken. Hij gaf zijn baan bij de Wereldomroep op en begon nu volledig van de pen te leven. Na het schrijven van Boris werkte Ter Haar bijna vijf jaar lang dag en nacht aan Geschiedenis der Lage Landen, dat in vier delen verscheen (1970-1971). Hij kreeg er de Nienke van Hichtumprijs voor. Dit boek was hem het dierbaarst, maar zorgde er uiteindelijk voor dat hij de pen neerlegde. Wat hij hierin geschreven had, kon hij naar zijn eigen idee nooit meer evenaren. Voor Het wereldje van Beer Ligthart (1973), een boek over een visueel gehandicapte jongen, kreeg hij een Gouden Griffel. Daarna stopt Ter Haar definitief met schrijven: hij wisselde de pen in voor het penseel. Vanaf dit moment schilderde hij alleen nog maar. In de jaren dat Ter Haar schreef, drukte hij een duidelijk stempel op de jeugdliteratuur. Hij was een van de auteurs die meewerkten aan de emancipatie van het kinderboek. Hij zorgde ervoor dat kinderboeken serieus genomen werden. De verhalen van Saskia en Jeroen behoorden tot de eerste verhalen waarin dagelijkse belevenissen van gewone kinderen centraal stonden – voor die tijd verschenen er alleen verhaaltjes over kabouters, beren en prinsesjes! Bovendien gaf Ter Haar de historische jeugdroman een ander aanzien. Het werd weer een genre dat de moeite waard was om te lezen. Voor deze wapenfeiten zullen de lezers van nu hem nog steeds dankbaar zijn!
slot ik heb met veel plezier aan mijn boekverslag gewerkt. dat kwam mede door dat ik zo`n idee had van het hoeft nog niet het mag! het hoeft nog niet meteen klaar, dus ik hoef ook niet zo hard door te werken. het is veel leuker een boekverslag maken als je alle tijd heb. ik hoop op een verzorgde indruk en een goede becijfering.