Begeerte door Manon Uphoff

Vertel instantie.
Het boek is een personale verteller geschreven. Want je krijgt alleen maar gevoelens en gedachtegangen van één persoon te weten; het meisje. Verder wordt het verhaal in de derde persoon enkelvoud geschreven. Een voorbeeld daarvan staat op bladzijde 41: ‘’ bezorgd bedacht ze dat haar lippenstift zou opdrogen en haar oogmake-up zou uitlopen, zodat hij haar een kind zou vinden.’’ Je ziet dat de citaat in de derde persoon enkelvoud geschreven is. Verder lees je mee met haar gedachten gang, want een buitenstaand persoon kan niet zien aan haar dat ze zich bezorgd bedacht dat haar lippenstift zou opdrogen. Nog een citaat waarin je ziet dat het een personale verteller is te vinden op bladzijde 41: ‘’ Het meisje dacht aan het huis van haar ouders, de kamer van haar broer, waar het boek over de geisha lag.’’ Ook hier kom je weer wat over haar gedachten gangen te weten. Verder zie je in het citaat dat ze iets weet over haar huis, hoe het eruit ziet en wat er te zien was, zoals het boek geisha op het bed die de kamer van haar broer staat. Nog een duidelijk citaat staat op bladzijde 45: ‘’Tot haar eigen verbazing was ze niet moe.’’ Verbazing dat is een gevoel, en moe zijn is ook een gevoel. Dus er worden twee gevoelens in een zin omschreven over haar visie en gevoel. Verder staat er weer een derde persoon enkelvoud in: ‘’haar eigen verbazing’’ en ‘’ze’’.

Het perspectief ligt duidelijk niet bij de man, omdat je niets over zijn visie te weten komt. Je krijgt geen informatie over zijn gedachten gevoelens enzovoort. Er word alleen omschreven wat je kan zien zoals: glimlachen.

Samenvatting.
Een meisje van vijftien jaar oud, die niet hield van verhalen met een goed einde en aan zelfverwonding deed, ging na een avond lang dansen in de disco mee naar huis met een man. De man, die veel ouder dan het meisje was, was een vreemde voor haar. De man woonde niet alleen, maar leefde met allemaal mannen op een kamer. Toen alle mannen op de kamer sliepen, hadden ze geslachtsgemeenschap. Ze moesten beide vechten en het meisje had veel pijn. De man was trots op haar dat ze nou geen meisje meer was maar een vrouw maar het meisje was in de war. Hij vroeg haar of ze nog een keer kwam maar het meisje wees de uitnodiging af. Ze ging naar huis, en loog tegen haar ouders dat ze bij een vriendin was en niet meer naar de disco gegaan was.

Personages

Het meisje

Het meisje is een roundcharacter, haar karakter is duidelijk beschreven en het is goed uitgewerkt. Ook kun je op meerdere bladzijdes iets te weten komen over haar gedachtes en visies. Het meisje is net vijftien jaar geworden en ze is vrij rustig geaard. Ze is wit en de man vond dat ze zacht was. Het meisje deed aan zelfverwonding. Soms als ze in de bus naar huis zat ze aan haar nagelriemen te trekken tot het vel scheurde. ‘’ Soms zat ze in de bus en trok ze aan haar nagelriemen van haar vingers tot het vel scheurde. Dan keek ze naar de langzaam opwellende, dik wordende bloeddruppel, die in schuine lijnen naar beneden droop.’’ pagina 39. Ze leed ook pijn bij haar ontmaagding bij de man. Een andere eigenschap wat naar voren komt in het boek is dat ze irrationeel is, ze denkt niet goed na over wat ze doet. Ze gaat zomaar met een man mee die ze niet kent. Het meisje houd van sprookjes met een slecht einde. Het meisje had vaak verlangens. En zelfs als ze geen verlangens had zorgde ze ervoor dat ze ging verlangen. Zoals dat ze eerder uit de warme bus stapte om te verlangen dat ze weer in de bus kon zitten. En ze verlangde erna om met de man naar bed te gaan. ‘’Doe! zei ze, verbaasd over haar plotselinge begeerte, haar verlangen deze hitte vast te houden.’’ Pagina 44.


De man

Het meisje gaat met een man mee naar huis. Die man is een flatcharacter. Je krijgt vrij weinig mee over zijn karakter. Maar over zijn uiterlijk word wel redelijk wat verteld. Hij was oosters en hij was pas twee jaar in Nederland. ‘’Ben je al lang in Nederland? Vroeg het meisje uiteindelijk. Nee zei de man. Twee jaar pas.’’ Pagina 41. Hij was veel ouder dan het meisje en hij had smalle ogen die geheimzinnig ware volgens het meisje. De nagels van de man waren zachtglanzend als de binnenkant van een schelp. De man woont met allemaal verschillende mannen in een huis. De man gaat met minderjarige meisjes naar bed. Maakte meisje bang p 40 . De man praat erg weinig. Daardoor liepen de gesprekken met het meisje dood. Het is dus een stil personage. ‘’De onbekende man en het meisje liepen zwijgend door de binnenstad.’’ Pagina 40.

Ruimte
Fysische ruimte.

De zichtbare ruimte waar dit fragment zich afspeelt is in de disco. ‘’Ze had al uren onder het discolicht gestaan, in een witte bloes en strakke spijkerbroek, maar hij was pas net binnengekomen.’’ P. 40. Het speelt zich ook bij de man thuis af. ‘’ Hier is het. Ze stonden stil voor een blauwe deur en hij haalde de sleutelbos uit zijn jaszak.’’ p. 41. Ook bij haar speelt een stukje van het verhaal zich af. ‘’ Thuis zat haar moeder achter de koffie.’’ P. 47.


Psychische ruimte.

Een psychische ruimte was toen het meisje en de man buiten zaten. Het was koud want er lag sneeuw en er hing kou in de lucht pagina 40. Het was dus koud en het meisje voelde zich niet op haar gemak want ze kon geen vertrouwde geuren vinden. ‘’ Dicht tegen hem aanliggend, met haar neus in het kamgaren van zijn jas, probeerde ze tussen alle vreemde geuren een weg naar een vertrouwde geur te vinden.’’ p. 41. Er vond dus buiten, in het koude en gure weer, een versterking plaats. Het meisje voelde zich niet fijn en het was koud een guur buiten.

In het huis van de man was om zijn bed een gordijntje. Dat gordijntje deed het meisje denken aan een ziekenhuisbed. ‘’voor zijn bed hing een zwart gordijn dat bevestigd was aan metalen buizen – als in een ziekenhuis.’’ p 42. Ziekenhuizen vinden mensen meestal eng, ze zijn dan bang. Het meisje was ook bang bij de man thuis. Dat is dus ook een versterking van het bang zijn.


Zintuiglijke ruimte

Een zintuiglijke ruimte was in de mond van de man. Hoe de tong van de man naar binnen gleed, deed het meisje denken aan een oester. ‘’ De mond zocht de hare en zijn tong gleed naar binnen als een oester.’’ Pagina 43.

Tijd

De historische tijd in het fragment van begeerte is niet precies te zeggen. Maar het meisje gebruikt een strippenkaart. ‘’Ze zocht in haar jas naar een buskaart.’’ Pagina 46. Op Wikipedia staat dat de strippenkaart sinds acht mei 1980 gebruikt wordt.

De verteltijd in dit boek is één hoofdstuk verspreid over tien bladzijdes.

De vertelde tijd in het boek is op een zaterdag avond in januari tot de volgende morgen als ze weer thuis komt. Dus op een maandag ochtend eindigt het. De vertelde tijd is dus ongeveer een halve dag.

Het verteltempo licht dus erg laag. Want een halve dag word op ongeveer tien bladzijdes verteld.

Motieven

Een steeds terugkerend patroon in het boek, is het boek Geisha. Dat is een boek met op de voorkant een houtskooltekening van twee jonge vrouwen: Lucille en Amaryllis. Het boek de geisha is dus een leidmotief. Het leidmotief De Geisha heeft betrekking tot het meisje. Een geisha is een gezelschapsdame, je kon het recht kopen om een gezelschapsdame te ontmaagden maar de geisha was niet verplicht om seks te hebben hem de mannen. Die situatie kun je heel goed terug vinden in het boek. De man geeft het meisje een drankje. Dat is dus het recht kopen om het meisje te ontmaagden. Het meisje is niet verplicht om seks te hebben met hem. Ook is ze een gezelschapsdame voor hem. Want ze blijft een avondje om seks te hebben met hem, maar het wordt geen relatie want ze besluit om niet nog een keer langs te komen. Een citaat wanneer het boek De Geisha terug komt is: ‘’Op zijn bed lag nog steeds het boek van de Geisha.’’ Pagina 47. Wanneer ze dat zegt is ze thuis. Ze voelt zich vreselijk. Eerder in het verhaal wist ze dat het vreselijk zou vinden dat de overgave alleen één persoon toebehoort. De overgave is die vorige avond gebeurd. Ze vind het dus vreselijk.

Nog een ander leidmotief is sprookjes die niet tot een goed einde komen. Zoals de zeemeermin die in de golven tot schuim sterft, de sneeuwkoningin die het hart van een jong kind tot ijs kust en de rode schoentjes, waarin het meisje Karen gedwongen wordt te dansen bij het graf van haar moeder. Het leidmotief van sprookjes die niet tot een goed einde komen heeft betrekking tot het meisje. De sneeuwkoningin is een sprookje wanneer de spiegel van een tovenaar brak en een splinter van de spiegel in het oog van een jongen terecht kwam werd alles lelijk en misvormt. Het meisje zag dat sprookje niet in een goed einde. Het sprookje is ook een heel treurig sprookje, en zij herkent zich erin door de sprookjes die zij mee maakt die ook tot een slecht einde komen. Zoals dat ze met de man mee ging en dat het eigenlijk alleen maar zeer deed. En ze had een keer expres te vroeg op het knopje van de bus gedrukt zodat ze eerder moesten uitstappen en moesten lopen. ‘’Deze winter had ze in de warme streekbus naar school al een keer expres te vroeg op het knopje gedrukt. ‘’ pagina 43. Het was dus een warme bus waar ze lekker zat ‘’een sprookje’’ die ze tot een slecht einde wilde laten lopen door te vroeg op het knopje te drukken en in de kou moest lopen. Ze zorgt er dus gewoon voor om de sprookjes tot een slecht einde te laten lopen.

Het verhaal motief is zelfverwonding. Ze gaat met de man mee naar bed om pijn te hebben. Ze gaat in de kou lopen als ze ook warm in de bus kan zitten. En ze trekt de velletjes van haar vingers totdat het bloed. ‘’ Soms zat ze in de bus en trok ze aan haar nagelriemen van haar vingers tot het vel scheurde. Dan keek ze naar de langzaam opwellende, dik wordende bloeddruppel, die in schuine lijnen naar beneden droop.’’ pagina 39.

Verlangen dat is ook een verhaal motief dat betrekking heeft tot het meisje. Een voorbeeld daarvan is toen ze te vroeg uit de bus stapte, kon ze verlangen om in een warme bus te zitten. Er was ook een verlangen naar seks. Een begeerte. ‘’Doe! zei ze, verbaasd over haar plotselinge begeerte, haar verlangen deze hitte vast te houden.’’ Pagina 44. Nog een verlangen van seks vind je op pagina 42. Maar die hebben betrekking tot een man in de kamer van de man waar het meisje bleef slapen. Hij bladerde in een tijdschrift met een naakte vrouw op de voorkant. En de man waar het meisje mee naar bed ging zei dat er nooit vrouwen kwamen. En die man had dus op dat moment een verlangen om ook een vrouw te hebben. ‘’Hij hield een tijdschrift een tijdschrift in zijn hand. Op de glanzende cover lag een naakte vrouw, de benen gespreid, de benen in extase gesloten.’’ Pagina 42.