Mercure door Amélie Nothomb

Samenvatting:

Het begint als een dagboek van Hazel Englert; een jong verminkt meisje. Ze vertelt over haar verblijf op het eiland van Mortes-Frontières bij haar pleegvader Omer Loncours, een oude man van zo ongeveer 77 jaar. Ze denkt dat hij iets verbergt voor haar. Dit zet ze ook in het dagboek.
Binnenkort wordt Hazel 23 en daar verheugt Loncours zich op want dan zijn ze samen een eeuw oud. Maar Hazel verzwakt, wordt ziek, Loncours maakt zich zorgen en daarom vraagt hij naar een verpleegster uit Noeud. Hij heeft ook bepaalde eisen; ze mag geen bril dragen. Hij zegt echter niet dat het om Hazel gaat, maar om zichzelf.
Zo verschijnt Françoise Chavaigne op het toneel. Haar wordt verteld dat ze naar het eiland moet gaan om de man te verzorgen.
Zo komt Françoise op het eiland en ze wordt overdonderd met indrukken; een groot huis met geen ramen en binnenin is er geen spiegel te ontdekken. Ze wordt er meteen naar Loncours gebracht. Daar krijgt ze te horen dat ze eigenlijk iemand anders moet verzorgen, maar eerst krijgt ze uitleg over wat ze precies mag doen en niet mag doen. Hij vertelt haar ook dat ze zeer goed betaald zal worden. Dit mag ze doen of eerder niet doen; Hazel is zeer gevoelig over haar uiterlijk en dus mag Françoise niet verrast zijn, staren naar haar, verder mag ze geen vragen stellen.
Daarna wordt Françoise naar Hazels kamer gebracht. Het meisje ligt in bed. In het begin ziet ze het meisje niet liggen maar dan beweegt er iets onder de dekens. Hazel komt tevoorschijn en de verpleegster probeert niets te laten blijken van hoe geschokt ze is. Françoise onderzoekt haar maar komt eigenlijk alleen maar tot het besluit dat ze gewoon zwak is, omdat ze zo mager is. Maar toch doet de verpleegster alsof ze koorts heeft omdat het meisje haar intrigeert. Ze praten wat en Françoise probeert geen vragen te stellen. Op het eind van de dag zegt Françoise Loncours dat Hazel meer medische hulp nodig heeft. Hazel denkt ook dat ze verminkt is door het bombardement van 5 jaar geleden en vertelt haar over hoe Loncours zich toen over haar ontfermde en voor haar dit huis liet maken. Ze kon het in het begin niet geloven dat ze verminkt was en ze smeekte om een spiegel en toen ze een spiegel kreeg was ze zo geschrokken van zichzelf dat ze flauw viel. Vroeger was ze beeldschoon. Ook komt Françoise erachter hoe het zit tussen Hazel en Loncours. Loncours slaapt soms met Hazel, en Hazel heeft hier een hekel aan.
Iedere dag komt de verpleegster en iedere dag brengt ze een thermometer mee. Hazel vindt het fantastisch dat Françoise iedere dag komt want ze zijn stilaan vriendinnen geworden. En op een dag houdt Loncours Françoise tegen in de gang en zegt haar dat hij weet wat ze van plan is. Hij weet heus wel dat ze een spiegel aan het maken is, en hij haar dit niet kan laten doen. Hij zegt haar ook dat ze moet letten op wat ze zegt. Zo komt de verpleegster te weten dat haar gesprekken met Hazel afgeluisterd worden.
Als Françoise op het eind van de dag terug naar Noeud wil wordt ze tegengehouden. Loncours zegt haar dat ze hier moet blijven. Francoise zegt dat de directrice van het ziekenhuis haar zal zoeken. Loncours zegt haar van niet want hij heeft de directrice vertelt dat zij verliefd zijn geworden en dat ze zullen trouwen.
Francoise wordt dus vastgehouden, maar iedere dag mag ze nog Hazel gaan verzorgen. Hazel weet niets van deze gevangenishouding. Francoise mag vrij rondlopen in het huis en vind op een dag als Loncours weg is een foto van een mooi jong meisje; Adele. Dan staat Loncours daar. Hij vertelt haar over Adele; dat hij smoorverliefd was op haar, maar zij hem niet zag staan, hoe hij haar heeft gered van de brand en haar ontvoerde naar Mortes-Frontieres en dit huis speciaal voor haar bouwde, en hoe ze uiteindelijk zelfmoord pleegde. Omdat zij dacht dat ze lelijk, verminkt was door de brand.
Op een dag weet Francoise te ontsnappen. Ze besluit ook om Hazel mee te nemen. Ze sluipt langs de kamer van Loncours en komt binnen in Hazel’s kamer. Hazel schrikt wakker en schrikt om Francoise hier te zien. Francoise begint Hazel te vertellen dat Loncours haar gevangen houdt en dat ze helemaal niet verminkt is. Hazel gelooft er geen woord van. Waarom zou Loncours dat doen. Francoise vertelt haar overAdele, die hetzelfde is overkomen. Dan kan ze Hazel overtuigen om naar de kamer van Loncours te gaan en naar een spiegel te zoeken, Francoise is ervan overtuigd dat Loncours er een heeft. Eerst binden ze hem vast en dwingen hem te tonen waar de spiegel is. Hij spartelt niet eens tegen. Eerst moet Francoise in de spiegel kijken van Hazel om te bewijzen dat de spiegel geen vervormd beeld vormt, daarna moet Hazel voor de spiegel staan. Ze bekijkt haar gezicht en ziet een gave huid, ze ziet een beeldschoon gezicht.
Loncours is losgemaakt en zegt haar dat ze zo mooi is door zijn liefde; dat ze de reincarnatie is van Adele. Dit maakt Hazel boos. Ze was helemaal niet boos dat hij haar heeft gevangen gehouden, maar ze is boos op hem omdat hij van haar houdt omdat hij denkt dat ze de reincarnatie is van Adele.
Loncours zegt haar hem te doden met het pistool dat Francoise de hele tijd al bij zich had. Ze kan het niet. Daarna zegt hij haar dit niet te doen, anders zal de politie haar oppakken. Hij zegt haar samen met Francoise weg te gaan, hij zal hier blijven op het eiland. Loncours geeft Francoise een brief, voor de notaris en hij geeft Hazel een brief. Een brief waarin hij haar zegt dat hij van haar houdt.
Hazel heeft heel zijn erfenis gekregen en is nu rijk, samen met Francoise gaat ze naar New York. Later krijgt Francoise nog een brief van Loncours, een afscheidsbrief. Loncours heeft zelfmoord gepleegd, maar Hazel mag hier niets van weten. Samen leven Hazel en Francoise nu heel gelukkig in New York.

Er is ook een tweede slot, want Amélie Nothomb kon niet kiezen tussen beide slotten, daarom zijn ze allebei gepubliceerd:
In het tweede slot wordt Francoise na de ontsnapping uit haar kamer door de bewakers gegrepen en terug naar haar kamer geleid. Tot grote vreugde van de verpleegster wil de onwetende Hazel de volgende dag een strandwandeling maken.Zo kan ze De kapitein die gelooft dat de waarheid aan het licht komt, pleegt zelfmoord op dezelfde plaats waar Adele zelfmoord pleegde. Zo is Francoise helemaal alleen met Hazel. Francoise die betoverd is door de schoonheid van het meisje drijft de leugen door. Pas op latere leeftijd komt Hazel de waarheid te weten. Ze is helemaal niet boos.