1. Titelbeschrijving
Auteur: Benoîte Groult
Titel: Zout Op Mijn Huid
Uitgave: Arena, Amsterdam, 1994
Oorspronkelijke titel: Les Vaisseaux Du Cœur
Oorspronkelijke uitgave: Editions Grasset & Fasquelle, 1988
Oorspronkelijke taal: Frans
Vertaald door: Annelies Konijnenbelt en Nini Wielink
Omslagontwerp: René Abbühl, Amsterdam
Aantal bladzijden: 243
Aantal hoofdstukken: 12
Soort boek: Psychologische roman
Literaire stroming: Modern en feministisch
Verfilming: Salt On Our Skin, 1993
- Met: Vincent D'Onofrio en Greta Scacchi
- Regisseur: Andrew Birkin
- Alle leeftijden
- Lengte: 113 min.
2. Boekkeuze
Weer eens een vertaald boek, daar gaat mijn vrije keuze! Toch had ik genoeg redenen:
· Volgens ‘mams’ een schitterend boek. Ze overtuigde me dat het echt iets voor mij zou zijn: een romantisch liefdesverhaal.
· De korte inhoud leek me best interessant en na de eerste pagina te lezen, besloot ik dat ook het lettertype en de schrijfstijl me wel bevielen.
· Wat ik ook wel handig vond, was dat het boek uit mijn moeders persoonlijke bibliotheek komt. Dan hoefde ik niet naar de ‘echte’ bibliotheek te gaan zoeken…
· De titel sprak me aan: mysterieus met ergens een romantisch, intiem tintje.
· En natuurlijk… het is een boek uit onze lijst!
3. Titel
· Verband
De titel verwijst naar de eerste keer dat George en Gauvain écht intiem zijn. Dat gebeurde op het strand van Raguenès, na het trouwfeest van Yvonne, de zus van Gauvain. In een of ander bouwvallig hutje lagen ze toen, op een soort van eilandje bij de kust. Ze hadden daar als kind erg vaak gespeeld. Aangezien dit hutje soms onder water kwam te staan (als het vloed was), kwam er dus zout (van het zoute zeewater) op hun huid.
Figuurlijk denk ik dat het zout een symbool is voor Gauvain. Hij is een visser en het is dus niet zo raar dat het zout van de zee naar hem verwijst. Gauvain is niet continu of expliciet aanwezig in het leven van George, maar hij is er wel ‘ergens’. Net als het zout op haar huid dus: onzichtbaar, niet expliciet aanwezig, maar het is er wel. Daar kan ze niet omheen.
· Is de titel goed gekozen?
Ik vind de titel zeker niet slecht. Zoals je kan lezen bij mijn boekkeuze, sprak de titel me oorspronkelijk best wel aan. Ik werd nieuwsgierig: hij had iets mysterieus, geheimzinnigs bijna. Iets wat gevoelens oproept, intimiteit.
Achteraf bekeken, vind ik hem zelfs nog beter. Ik vind het geweldig gevonden om Gauvain te symboliseren door zout op Georges’ huid.
4. Cover
· Opbouw
De cover bestaat uit:
- Een kleurenvak met de auteur en de titel. Misschien symboliseert het turkoois Gauvain wel: de zee(man). En het oranjerode staat misschien wel voor George, de intellectuele Parisienne.
- Een zwart vlak met golfjes toon op toon en een standbeeld van een mooie jongedame. De golfjes staan natuurlijk voor de zee. De mooie jonge vrouw staat voor George. Ze is zo opgesteld, alsof ze op de boeg van een schip zou kunnen staan. Weer een verwijzing naar Gauvain dus.
Achterzijde: De kleurenvakken van de voorzijde lopen gewoon door. We vinden een foto van de auteur met een beetje uitleg erbij. Je kan er ook een kleine samenvatting en enkele kritieken vinden.
5. Intrige
· Samenvatting
1. GAUVAIN
George is een intellectuele Parisienne. Ze is slim, welgesteld en welopgevoed. Gauvain is een arme boerenzoon, die later voor visser gaat.
Gedurende hun kinderjaren, wonen ze in dezelfde straat. George en Gauvain mogen elkaar helemaal niet en hebben dan ook vaak ruzie.
In één bepaalde zomer, na de oogst, vieren ze feest. Gauvain en George trekken samen naar het strand van Raguenès, waar ze samen gaan zwemmen. Naakt. Die avond schrijft George een gedicht voor Gauvain, maar ze durft het hem niet te geven.
2. DE BRUILOFT VAN YVONNE
Pas twee jaar later, op de bruiloft van Yvonne, de zus van Gauvain, zien ze elkaar terug. Intussen is Gauvain verloofd met Marie-Josée. Hij wil George spreken, iets wat hij haar na het feest snel toefluistert. Die avond vrijen ze voor de eerste keer. Na afloop, durft George het gedicht (ze had het bewaard) toch aan Gauvain te geven.
3. PARIJS
George woont in Parijs en Gauvain belooft enkele dagen naar daar te komen. In Parijs biedt hij haar zijn leven aan. George ziet in dat dit helemaal niet kan. Ze zijn totaal verschillend. Gauvain is enorm teleurgesteld.
4. DE VOLGENDE TIEN JAAR
In de volgende tien jaar behaalt George haar doctoraat geschiedenis, na haar kandidaat klassieke letteren. Ze geeft les aan de Sorbonne en trouwt met Jean-Christophe. Ze schenkt ook het leven aan een zoontje: Loïc Erwann Augereau.
Ook Gauvain trouwt, in hetzelfde jaar dan nog, en hij en Marie-Josée krijgen vier kinderen. Hij hervat zijn leven en wordt kapitein.
In die tien jaar maakt George ook een scheiding door. Ze krijgt het hoederecht over Loïc en Jean-Christophe hertrouwt snel.
Wanneer George een baan aangeboden krijgt in Amerika, reist ze erheen met Loïc. Daar ontmoet ze Sidney, met wie ze aan haar tweede huwelijk begint.
Iedere zomer gaat ze op vakantie naar Frankrijk. Tijdens een van die vakanties, ziet ze Gauvain terug. Hij vertelt haar dat hij voor zijn beroep naar de Seychellen moet. Daar spreken ze samen af.
5. DUH FERRUH SECHELLUH
Dit hoofdstuk kan George niet in de ‘ik-vorm’ schrijven. Alleen wanneer ze zich verschuilt achter een minder persoonlijk woord dan ‘ik’, kan ze haar getuigenis opschrijven.
In de Seychellen beleven ze een heerlijke tijd. Met veel seks. Toch leren ze elkaar, als persoon, ook wat beter kennen, aangezien ze een hele tijd continu bij elkaar zijn.
6. PAS OP: GEVAAR!
George gaat met Loïc en Sidney terug naar Frankrijk wonen.
Haar relatie met Gauvain bestaat nu vooral uit briefwisseling. Hun geplande afspraak om elkaar in Dakar te zien, kan niet doorgaan omdat Marie-Josée, de vrouw van Gauvain, en hun jongste zoon in een auto-ongeluk zwaar gewond raakten.
Net voordat Gauvain naar Afrika vertrekt, schrijft hij haar een korte brief waarin hij haar vergiffenis vraagt omdat hij niet egoïstisch kan zijn.
7. DISNEYLAND
Ook dit hoofdstuk vertelt George niet in de ‘ik-vorm’.
Na drie jaar, trekken ze samen naar Jamaica. Gauvain wist niet hoe hij aan het geld moest komen, maar George hielp hem.
In dit hoofdstuk vinden we de eerste tekenen van ouderdom terug. Ze gaan ook naar Disneyland. Ze beleven heerlijke momenten, maar hebben soms ook wel eens ruzie.
8. VÉZELAY
George droomt dat ze met Gauvain trouwt.
Ze schrijven elkaar vooral brieven maar hebben toch samen een mooi voorjaar in Frankrijk. George krijgt het idee om Gauvain mee te nemen naar Vézelay, waarover ze een reportage moet maken voor waar werk. Ze beleven een heerlijke tijd. Gauvain vraagt haar om nog eens naar hem te komen op de Seychellen. Ze twijfelt, maar stemt uiteindelijk toch in.
9. STAATOP, FRIJUH MANNUH!
George en Sidney maken een moeilijke tijd door.
George gaat naar de Seychellen, waar ze met Gauvain hun 20e verjaardag viert. Hier leren ze elkaar, als persoon, veel beter kennen. George gaat zich soms zelfs een beetje als een echtgenote gedragen. De derde week, komen ook François en Luce, twee vrienden van hen, naar de Seychellen.
Na hun reis, biecht Gauvain in een brief op dat hij naar Zuid-Afrika gaat, waardoor ze elkaar veel minder of zelfs niet zullen zien.
George maakt zich los van ‘haar twee mannen’: ze scheidt van Sidney en probeert Gauvain te vergeten.
10. THE ROARING FIFTIES
George nadert de 50. Ze heeft Gauvain heel weinig gezien de afgelopen drie jaar, want hij is naar Afrika vertrokken.
George trouwt met François, meer om vriendschappelijke en praktische redenen dan uit liefde of passie, maar ze is tevreden. François heeft ook nog een 15-jarige dochter. Hij is de eerste echtgenoot aan wie ze haar verhaal van Gauvain vertelt.
Georges’ moeder overlijdt, dit zet alles op losse schroeven. Hierdoor gaat ze beseffen dat Gauvain toch eigenlijk haar enige echte liefde is, die onvoorwaardelijk van haar houdt.
Na zes maanden zien ze elkaar terug. Ze gaan naar Québec. George merkt voor de eerste keer ouderdomstrekken bij Gauvain.
11. MONTRÉAL ZIEN EN DAN STERVEN
George vertelt hoe het is om ouder te worden.
Twee keer per jaar gaan George en Gauvain naar Québec. Dit jaar geeft hij haar een gouden hanger, met een anker en ‘1948 - ’ erin gegraveerd. Gauvain zegt haar dat zij de einddatum erin moet laten graveren als het zover is. Op hun laatste dag, vertelt hij haar dat hij ernstig ziek is en een zware hartoperatie zal moeten ondergaan. George is ervan aangedaan, maar Gauvain belooft haar op de hoogte te houden.
12. DE WEGEN VAN HET HART
Op 3 november wordt Gauvain opgenomen in het ziekenhuis van Rennes voor een bypass-operatie van de kransslagader. Op 5 november deelt de chirurg mee dat de operatie is geslaagd. Op 7 november sterft Gauvain op de intensive care-afdeling zonder dat hij weer bij bewustzijn is gekomen.
De begrafenis heeft plaats in Lamor. George huilt om hem van wie iedereen denkt dat hij een goede vriend uit haar kinderjaren was.
George voelt onmacht, ze had zo graag nog afscheid genomen, of een aandenken gehouden: zijn visserspet. Ze laat niets in de hanger graveren: er is niets afgelopen. Ze houdt nog steeds van hem.
· Thema
De onbegrensde liefde tussen een intellectuele Parisienne en een Bretonse zeeman.
· Idee
Benoîte Groult wil volgens mij met dit feministische en, voor haar tijd, shockerende verhaal vooral een taboe doorbreken. Ze wil aantonen dat passionele liefde kan, zonder er doekjes om te winden.
De vrijheid van de onafhankelijke vrouw blijft voorop staan en ze draait ook het typische rollenpatroon om: het is nu de vrouw die beslist.
· Verhaalopbouw
Volgens mij is er in dit boek geen sprake van een duidelijke opbouw. Er is geen ABDES-structuur of iets dergelijks. Het boek is meer een soort autobiografie: het verhaal van George haar leven, inclusief haar persoonlijke gevoelens, verlangens, problemen en belevenissen.
· Indeling van het verhaal
Hoofdstuk Titel
1 Gauvain
2 De bruiloft van Yvonne
3 Parijs
4 De volgende 10 jaar
5 Duh ferruh Sechelluh
6 Pas op: gevaar!
7 Disneyland
8 Vézelay
9 Staatop, frijuh mannuh!
10 The roaring fifties
11 Montréal zien en dan sterven
12 De wegen van het hart
· Motieven
Hetgeen wat keer op keer terugkomt, is het verlangen naar elkaar. Volgens mij is dit dan ook het leidmotief.
Er zijn ook kleinere elementen. Elementen die in een bepaald hoofdstuk voorkomen, als detail, maar in een later hoofdstuk weer opgepikt worden. (Iets wat ik altijd erg mooi vond, trouwens!) Zo zijn er bijvoorbeeld het gedicht en de hanger. Dit zijn de statische motieven.
6. Tijd
· Kalendertijd
Het verhaal is gesitueerd ongeveer in de jaren ’40 tot ’80, in de 20e eeuw dus.
· Vertelde tijd
George vertelt eigenlijk het grootste deel van haar leven, verschillende decennia dus. Ze begint ergens in haar kinderjaren en eindigt bij Gauvain’s dood, wanneer ze ergens in de vijftig is.
· Verteltijd
De verteltijd is 243 bladzijden.
· Vertelritme
Het vertelritme is snel, want de vertelde tijd is verschillende decennia en de verteltijd is maar 243 bladzijden.
· Chronologie
Het is een chronologisch verhaal, want het leven van George wordt stap voor stap, fase per fase verteld.
Met ieder hoofdstuk worden er wel sprongen in tijd en ruimte gemaakt.
7. Spanning
· Verwachtingshorizon
Stiekem hoopte ik het hele verhaal dat Gauvain en George toch nog een echte relatie zouden beginnen en zouden trouwen. Een romantisch einde dus.
Ik vond het erg spijtig dat het einde zo abrupt was. Opeens, zonder enige echt aanleiding sterft Gauvain en blijft George alleen achter. Ik was echt ontgoocheld door dit einde, ik had gehoopt dat het beter zou aflopen.
Het is trouwens ook spijtig dat het boek ophoudt na Gauvain's dood, terwijl elk ander detail wel helemaal werd uitgesmeerd.
· Retardering
Pas in het laatste hoofdstuk verneem je dat het nooit iets meer zal worden tussen George en Gauvain, aangezien hij sterft.
Telkens je hoopt dat er toch iets zou gebeuren, neemt het verhaal een gans andere wending, bijvoorbeeld wanneer George trouwt met François.
· Variaties op de ABDES-structuur
Er is eerst een inleiding die in medias res begint, want je weet niet meteen wie die man is waarvoor ze een naam zoekt.
Maar het verhaal zelf begint ab ovo, want het begint met een beschrijving van Gauvain en de situatie. Ook ten opzichte van de rest van het boek begint het ab ovo, want het verhaal begint met haar kinderjaren.
· Realistische spanningselementen
Het doorbreken van het stereotiepe verwachtingspatroon van de lezer: Dit spanningselement wordt zeker gebruikt, bijvoorbeeld wanneer George met François trouwt of wanneer Gauvain sterft.
8. Personages
· George
George is het hoofdpersonage: we leren haar persoonlijkheid, gevoelens, verlangens en twijfels het beste kennen.
Ze is een genuanceerd personage: we leren haar kennen in verschillende facetten van haar persoonlijkheid. Bijvoorbeeld als welopgevoed dametje, zelfstandige vrouw, speelse seksbom, …
George is ook een dynamisch personage: gedurende het verhaal leren we haar verschillende facetten kennen. Dit zijn de personen van wie ze stilaan ontdekt dat ze ook een deel van haarzelf zijn.
Ze wordt impliciet voorgesteld: we leren haar kennen aan de hand van wat ze denkt, doet en voelt. Het zou maar al te gek zijn moest ze zichzelf opeens uitvoerig gaan beschrijven zonder enige reden.
· Gauvain
Gauvain is een nevenpersonage, maar hij is wel erg belangrijk in het verhaal. Hij is dan ook medespeler: hij helpt George, houdt van haar en is de enige bij wie ze helemaal zichzelf kan zijn.
Ik zou hem eerder de stempel ‘ongenuanceerd personage’ geven, hoewel we ook te maken krijgen met zijn gevoelens en gedachten. Toch gebeurt dat laatste veel minder dan bij George en meestal ook vanuit haar gezichtspunt. Ze beschrijft hem uitvoerig, hij is echt het type ‘zeebonk met een klein hartje’.
Gauvain is meer een statisch personage. Hij blijft zijn eigenste zelve, gelijk wat men ook van hem denkt. Hij heeft zijn eigen gedachten en ideeën en niemand zal hem daarvan af brengen.
Hij wordt eerder expliciet voorgesteld, aangezien George het erg veel over hem heeft. Ze beschrijft hem uitvoerig. Toch maken we ook wel kennis met zijn gedachten en gevoelens die ons mee helpen een beeld te vormen van hem. Maar opgepast, die gedachten en gevoelens komen meestal vanuit George haar gezichtspunt.
9. Ruimte
· Geografische ruimte
Er zijn verschillende geografische ruimten, aangezien George en Gauvain zowat de wereld rond reizen om elkaar te zien.
Algemeen kan je zeggen dat de geografische ruimte de Aarde is, als we dat iets meer specifiëren wordt dat dan Frankrijk, Amerika, Canada, de Seychellen, Jamaica, Florida, Zuid-Afrika, …
· Sociaal milieu
George is een welopgevoede, intellectuele Parisienne uit een hogere sociale klasse. Ze woont aan land en leidt daar ook haar leven.
Gauvain is een arme boerenjongen die later visser wordt uit een heel wat lagere sociale klasse. Zijn leven ligt hoofdzakelijk op zee.
Deze tegenstellingen in hun afkomst en sociale klassen zorgen voor het grote conflict waardoor een echte relatie tussen hen nooit kan zijn.
· Sfeerscheppende ruimte
Er is steeds sprake van een versterkende sfeerscheppende ruimte, bijvoorbeeld: hun ontmoetingen spelen zich doorgaans af in romantische oorden, het regent op Gauvain’s begrafenis, …
10. Vertelperspectief
Het grootste deel van het verhaal wordt verteld door een ik-verteller, om precies te zijn een handelende/belevende ik. George maakt verschillende dingen mee en vertelt dit op het moment zelf.
In hoofdstuk 5 en 7 daarentegen, wordt het verhaal verteld door een hij-verteller, specifiek een personele verteller. George vertelt nog steeds haar verhaal, maar vind de ‘ik-vorm’ te persoonlijk om in deze hoofdstukken te gebruiken.
11. Leeservaringen
· Lectuur versus literatuur
Volgens mij behoort Zout Op Mijn Huid tot de literatuur. Dit boek is namelijk best wel feministisch, en het kaart de problematiek aan van de klassenverschillen, de taboe rond seksualiteit en rond passionele (buitenechtelijke) relaties.
· Vertelstijl
Er is hier sprake van een literaire verstelstijl: lange zinnen met veel onderschikking (periodes) en een verzorgde, verfijnde woordkeuze.
· Eigen oordeel
Ø Omtrent de structuur
In het begin vond ik de seksuele scènes en de verlangende beschrijvingen best wel interessant, maar na een tijdje gingen ze me vervelen. George beschrijft continu haar verlangens en gevoelens. Steeds op een andere manier, maar ze komen meestal wel op hetzelfde neer. Dat gaat naar het einde toe wel wat vervelen: ik vind de beschrijvingen soms gewoon echt té lang.
Het feit dat dit boek haar hele leven overloopt, vind ik dan weer wel aangenaam. Elk hoofdstuk is een andere fase, een ander onderwerp. Die afwisseling vond ik dan weer wel leuk en vooral opluchtend. Hoewel elke ontmoeting gelijkaardig is, blijft het leuk omdat ze zich meestal op een andere plek afspelen. Er hangt dus elke keer wel een andere sfeer.
Zoals ik al geschreven heb, vind ik het einde wel te abrupt. Het is niet alleen ontgoochelend, maar er wordt ook verder geen aandacht meer aan besteed. Na de moeite gedaan te hebben van alle ellenlange passages door te lezen, hoop je dat deze ‘spannende’ gebeurtenis toch iets langer zal worden uitgeschreven als hier in dit boek gebeurd.
Ø Omtrent de thematiek en de ideeën
Ik vind het goed dat Groult hiermee de taboe rond seksualiteit en passionele (buitenechtelijke) relaties aankaart. Het is menselijk en komt veel voor, wat maar normaal is natuurlijk. Persoonlijk ben ik dan ook tegen deze taboes. Ik vind het belangrijk hierover te kunnen praten.
Ook haar feministische aanpak zint me wel. (Misschien omdat ik zelf ook een vrouw ben?!) Zíj beslist, híj volgt. Dat is erg vernieuwend, zeker voor Groult’s tijd en het is eens wat anders om te lezen. Het getuigt ook van moed om dit rollenpatroon zomaar opeens om te keren.
Verder is die buitenechtelijke relatie ook wel spannend. Het is volgens mij iets wat veel (getrouwde) vrouwen, met een relatie waarbij de passie ver te zoeken valt, best wel interessant zouden kunnen vinden. Ze zouden stiekem mee fantaseren, denk ik. Het avontuur mee beleven.
Dat laatste is mij persoonlijk net niet gelukt. Gauvain werd naarmate George hem meer en meer beschreef, steeds oninteressanter, vond ik.
Toch heeft ze mooi de verschillen kunnen weergeven tussen Gauvain en George. Het zijn net die verschillen die hun relatie zo passioneel maken. Dat is mooi uitgewerkt, vind ik.
Ik denk dat Groult ook wel ergens haar publiek wilde shockeren met dit boek. Persoonlijk was ik niet geshockeerd, maar ik kan me wel voorstellen dat men dat wel was in de jaren ’80.
12. Persoonlijke ervaring
De volgende puntjes vond ik leuk om erbij te zetten.
· Verwachtingen
Ik verwachtte een romantisch liefdesverhaal, zoals mijn moeder had voorspeld. Verder dacht ik dat het niet zo interessant zou zijn, ik vond het maar raar, zo’n verhouding tussen een Parisienne en een zeeman.
Uiteindelijk bleek het boek veel erotischer getint als ik dacht. Ik wist namelijk niet dat er, naast romantiek, ook erotiek zou voorkomen in dit boek. Slechte voorbereiding dus.
· Algemeen oordeel
Het boek is soms echt heerlijk romantisch, soms langdradig, soms spannend erotisch, soms gewoonweg saai. Er zit dus al zeker heel wat afwisseling in!
Ik vond de meeste gevoelens en verlangens echt prachtig beschreven, maar door de te frequente herhaling van wat eigenlijk steeds hetzelfde bleek te zijn, werd het soms wat langdradig. De gevoelens en verlangens werden minder speciaal, vond ik. Dat was wel spijtig.
De erotische stukken kwamen zoveel voor en werden altijd op dezelfde manier beschreven, dat ze naar het einde toe gewoonweg saai werden.
Soms neemt het boek echt onverwachte wendingen, wat best wel spannend is. Toch spijtig dat ik meestal ontgoocheld was na deze plotwendingen…
Het einde vond ik prachtig, het heeft me echt geraakt! Het laatste wat je zou verwachten was dat Gauvain zou sterven, zeer goed gevonden dus. Maar zoals ik al schreef, een beetje te abrupt.
De problematiek rond sekstaboes en klassenverschillen is goed aangekaart: ze is duidelijk aanwezig, maar er wordt niet continu over doorgedramd.
· Mooiste passages
Ø Een van de mooiste passages in het boek is volgens mij helemaal in het begin, wanneer George net interesse begint te krijgen in Gauvain:
“Alleen Gauvain werkte met ontbloot bovenlijf. Staand boven op een kar, sneed hij met een haal van zijn sikkel de strooien band om de schoven door, stak ze aan zijn hooivork en wierp ze met een beweging die ik majesteitelijk vond op de lopende band waar ze schuddend neerdaalden. Hij glansde in de zon van het zweet, mooi jong zweet, tussen de blonde tarwe die om hem heen stoof, en zijn spieren speelden zonder ophouden onder zijn huid, net als de bilpartij van de twee sterke paarden die hem geregeld een nieuwe lading schoven brachten.”
Deze passage is erotisch getint, niet alleen expliciet (vb. bovenlijf, spieren), maar ook impliciet (dubbele bodems). Het beschrijft op een prachtige manier haar verlangen naar hem. Een verlangen dat je als lezer op dat moment ook wilt voelen.
Ik vond het tevens ook amusant, bijvoorbeeld hoe ze de bilpartij van die paarden beschrijft en als je de dubbele bodems bekijkt.
Ik vond deze passage zo mooi geschreven dat ze me de rest van het boek bijgebleven is.
Ø De tweede passage die ik prachtig vond, was een van de allerlaatste. Helemaal op het einde van het boek:
“Het regende en de wind kwam uit het zuidwesten, zoals hij dat zo vaak gehoord moet hebben. Hij zou geen andere muziek hebben gekozen. Ik tastte onder mijn regenjas naar de ketting, het anker en de hanger waarop ik niets zou laten graveren. Er was niets afgelopen. “
Ik vind dit zo’n mooie manier om afscheid te nemen. Ze zegt echt de juiste woorden om een mooie herinnering te beschrijven. Zo’n aandenken past echt perfect bij Gauvain en hun liefde. Deze passage raakte me echt: ik was er persoonlijk echt van aangedaan.
· Citaat
Eenzaam is degene die voor
niemand nummer één is.
Hélène Deutsch.
· Echt gebeurd?
“George, schrijf je ons verhaal nog een keer op? Vraagt Gauvain tot haar grote verbazing enkele dagen later.”
Dit zinnetje vond ik lief en tegelijk interessant. Zou dit dan toch een autobiografisch boek zijn?
13. Opzoekwerk
· Auteur
Naam: Benoîte Groult
Geboortejaar: 1920
Boeken: - Een Eigen Gezicht
- Zout Op Mijn Huid
- Het Leven Zoals Het Is
- Anne En Isabelle
- Dagboek Voor Vier Handen
- Vrouwen Zijn Mislukte Mannen
- Een Zomer Vol Liefde
- Liefde Tegen Liefde
- Mijn Ontsnapping
- Poline Roland
Benoîte Groult is een van de belangrijkste hedendaagse feministische schrijfsters uit Frankrijk. Ze publiceert sinds 1972 en heeft nu tien boeken op haar naam staan. Ze brak in 1988 wereldwijd door met de bestseller Zout Op Mijn Huid, die inmiddels in verschillende talen werd vertaald.
· Recensie
Ik heb deze recensie erbij gezet, omdat ik ze best wel professioneel en goed vind.
De grote charme van de teksten van Benoîte Groult is voor een belangrijk deel te danken aan haar aforistisch vermogen. Doorheen al haar boeken, of het nu romans zijn, essays of autobiografische geschriften, zaait ze minutieus en doordacht een aantal uitspraken, die opvallen door een snedigheid die niet altijd in het boek zelf terug te vinden is. Het ontbreekt de auteur nogal eens aan een goed plot, een duidelijke opbouw en karakters die overtuigen.
Zout Op Mijn Huid, een schitterende vertaling van de Franse titel Les Vaissaux Du Coeur. Het is de succesrijkste roman van Groult, zeker buiten Frankrijk, waar dit verhaal over de liefdesverhouding tussen een intellectuele Parisienne en een Bretonse visser enorme oplagen haalde. Ongetwijfeld is deze moderne versie van Lady Chatterley's Lover niet altijd even geloofwaardig, noch erg sterk geschreven. Maar toch is er iets in de aanpak van het boek en in de aanwezigheid van authentieke emotionaliteit die moet aanspreken. Niet de beschouwingen die Groult wijdt aan deze ongelijke relatie, maar de beschrijvingen van hun samenkomsten over de hele wereld, vormen de sterkte van dit verhaal, dat zoals al haar boeken het gevoel geeft in grote mate autobiografisch te zijn.
Dit boek gaat over een liefde die een leven lang duurt. De hoofdpersonen komen uit totaal verschillende milieus, maar dit vormt geen belemmering voor hun passie voor elkaar.
14. Bronvermelding
· Websites
http://www.scholieren.com/boekverslagen/18216
http://www.polyamory.nl/forum/viewtopic.php?p=7269
http://zwerfboek.punt.nl/index.php?r=1&id=259364&tbl_archief
http://scholieren.samenvattingen.com/documenten/show/6456104/
http://www.polyamory.nl/forum/viewtopic.php?p=7269
· Boeken:
Benoîte Groult, Zout Op Mijn Huid
Auteur: Benoîte Groult
Titel: Zout Op Mijn Huid
Uitgave: Arena, Amsterdam, 1994
Oorspronkelijke titel: Les Vaisseaux Du Cœur
Oorspronkelijke uitgave: Editions Grasset & Fasquelle, 1988
Oorspronkelijke taal: Frans
Vertaald door: Annelies Konijnenbelt en Nini Wielink
Omslagontwerp: René Abbühl, Amsterdam
Aantal bladzijden: 243
Aantal hoofdstukken: 12
Soort boek: Psychologische roman
Literaire stroming: Modern en feministisch
Verfilming: Salt On Our Skin, 1993
- Regisseur: Andrew Birkin
- Alle leeftijden
- Lengte: 113 min.
2. Boekkeuze
Weer eens een vertaald boek, daar gaat mijn vrije keuze! Toch had ik genoeg redenen:
· Volgens ‘mams’ een schitterend boek. Ze overtuigde me dat het echt iets voor mij zou zijn: een romantisch liefdesverhaal.
· De korte inhoud leek me best interessant en na de eerste pagina te lezen, besloot ik dat ook het lettertype en de schrijfstijl me wel bevielen.
· Wat ik ook wel handig vond, was dat het boek uit mijn moeders persoonlijke bibliotheek komt. Dan hoefde ik niet naar de ‘echte’ bibliotheek te gaan zoeken…
· De titel sprak me aan: mysterieus met ergens een romantisch, intiem tintje.
· En natuurlijk… het is een boek uit onze lijst!
3. Titel
· Verband
Figuurlijk denk ik dat het zout een symbool is voor Gauvain. Hij is een visser en het is dus niet zo raar dat het zout van de zee naar hem verwijst. Gauvain is niet continu of expliciet aanwezig in het leven van George, maar hij is er wel ‘ergens’. Net als het zout op haar huid dus: onzichtbaar, niet expliciet aanwezig, maar het is er wel. Daar kan ze niet omheen.
· Is de titel goed gekozen?
Ik vind de titel zeker niet slecht. Zoals je kan lezen bij mijn boekkeuze, sprak de titel me oorspronkelijk best wel aan. Ik werd nieuwsgierig: hij had iets mysterieus, geheimzinnigs bijna. Iets wat gevoelens oproept, intimiteit.
Achteraf bekeken, vind ik hem zelfs nog beter. Ik vind het geweldig gevonden om Gauvain te symboliseren door zout op Georges’ huid.
4. Cover
· Opbouw
De cover bestaat uit:
- Een kleurenvak met de auteur en de titel. Misschien symboliseert het turkoois Gauvain wel: de zee(man). En het oranjerode staat misschien wel voor George, de intellectuele Parisienne.
- Een zwart vlak met golfjes toon op toon en een standbeeld van een mooie jongedame. De golfjes staan natuurlijk voor de zee. De mooie jonge vrouw staat voor George. Ze is zo opgesteld, alsof ze op de boeg van een schip zou kunnen staan. Weer een verwijzing naar Gauvain dus.
Achterzijde: De kleurenvakken van de voorzijde lopen gewoon door. We vinden een foto van de auteur met een beetje uitleg erbij. Je kan er ook een kleine samenvatting en enkele kritieken vinden.
· Samenvatting
1. GAUVAIN
George is een intellectuele Parisienne. Ze is slim, welgesteld en welopgevoed. Gauvain is een arme boerenzoon, die later voor visser gaat.
Gedurende hun kinderjaren, wonen ze in dezelfde straat. George en Gauvain mogen elkaar helemaal niet en hebben dan ook vaak ruzie.
In één bepaalde zomer, na de oogst, vieren ze feest. Gauvain en George trekken samen naar het strand van Raguenès, waar ze samen gaan zwemmen. Naakt. Die avond schrijft George een gedicht voor Gauvain, maar ze durft het hem niet te geven.
2. DE BRUILOFT VAN YVONNE
Pas twee jaar later, op de bruiloft van Yvonne, de zus van Gauvain, zien ze elkaar terug. Intussen is Gauvain verloofd met Marie-Josée. Hij wil George spreken, iets wat hij haar na het feest snel toefluistert. Die avond vrijen ze voor de eerste keer. Na afloop, durft George het gedicht (ze had het bewaard) toch aan Gauvain te geven.
3. PARIJS
George woont in Parijs en Gauvain belooft enkele dagen naar daar te komen. In Parijs biedt hij haar zijn leven aan. George ziet in dat dit helemaal niet kan. Ze zijn totaal verschillend. Gauvain is enorm teleurgesteld.
4. DE VOLGENDE TIEN JAAR
Ook Gauvain trouwt, in hetzelfde jaar dan nog, en hij en Marie-Josée krijgen vier kinderen. Hij hervat zijn leven en wordt kapitein.
In die tien jaar maakt George ook een scheiding door. Ze krijgt het hoederecht over Loïc en Jean-Christophe hertrouwt snel.
Wanneer George een baan aangeboden krijgt in Amerika, reist ze erheen met Loïc. Daar ontmoet ze Sidney, met wie ze aan haar tweede huwelijk begint.
Iedere zomer gaat ze op vakantie naar Frankrijk. Tijdens een van die vakanties, ziet ze Gauvain terug. Hij vertelt haar dat hij voor zijn beroep naar de Seychellen moet. Daar spreken ze samen af.
5. DUH FERRUH SECHELLUH
Dit hoofdstuk kan George niet in de ‘ik-vorm’ schrijven. Alleen wanneer ze zich verschuilt achter een minder persoonlijk woord dan ‘ik’, kan ze haar getuigenis opschrijven.
In de Seychellen beleven ze een heerlijke tijd. Met veel seks. Toch leren ze elkaar, als persoon, ook wat beter kennen, aangezien ze een hele tijd continu bij elkaar zijn.
6. PAS OP: GEVAAR!
George gaat met Loïc en Sidney terug naar Frankrijk wonen.
Haar relatie met Gauvain bestaat nu vooral uit briefwisseling. Hun geplande afspraak om elkaar in Dakar te zien, kan niet doorgaan omdat Marie-Josée, de vrouw van Gauvain, en hun jongste zoon in een auto-ongeluk zwaar gewond raakten.
Net voordat Gauvain naar Afrika vertrekt, schrijft hij haar een korte brief waarin hij haar vergiffenis vraagt omdat hij niet egoïstisch kan zijn.
Ook dit hoofdstuk vertelt George niet in de ‘ik-vorm’.
Na drie jaar, trekken ze samen naar Jamaica. Gauvain wist niet hoe hij aan het geld moest komen, maar George hielp hem.
In dit hoofdstuk vinden we de eerste tekenen van ouderdom terug. Ze gaan ook naar Disneyland. Ze beleven heerlijke momenten, maar hebben soms ook wel eens ruzie.
8. VÉZELAY
George droomt dat ze met Gauvain trouwt.
Ze schrijven elkaar vooral brieven maar hebben toch samen een mooi voorjaar in Frankrijk. George krijgt het idee om Gauvain mee te nemen naar Vézelay, waarover ze een reportage moet maken voor waar werk. Ze beleven een heerlijke tijd. Gauvain vraagt haar om nog eens naar hem te komen op de Seychellen. Ze twijfelt, maar stemt uiteindelijk toch in.
9. STAATOP, FRIJUH MANNUH!
George en Sidney maken een moeilijke tijd door.
George gaat naar de Seychellen, waar ze met Gauvain hun 20e verjaardag viert. Hier leren ze elkaar, als persoon, veel beter kennen. George gaat zich soms zelfs een beetje als een echtgenote gedragen. De derde week, komen ook François en Luce, twee vrienden van hen, naar de Seychellen.
Na hun reis, biecht Gauvain in een brief op dat hij naar Zuid-Afrika gaat, waardoor ze elkaar veel minder of zelfs niet zullen zien.
George maakt zich los van ‘haar twee mannen’: ze scheidt van Sidney en probeert Gauvain te vergeten.
George nadert de 50. Ze heeft Gauvain heel weinig gezien de afgelopen drie jaar, want hij is naar Afrika vertrokken.
George trouwt met François, meer om vriendschappelijke en praktische redenen dan uit liefde of passie, maar ze is tevreden. François heeft ook nog een 15-jarige dochter. Hij is de eerste echtgenoot aan wie ze haar verhaal van Gauvain vertelt.
Georges’ moeder overlijdt, dit zet alles op losse schroeven. Hierdoor gaat ze beseffen dat Gauvain toch eigenlijk haar enige echte liefde is, die onvoorwaardelijk van haar houdt.
Na zes maanden zien ze elkaar terug. Ze gaan naar Québec. George merkt voor de eerste keer ouderdomstrekken bij Gauvain.
11. MONTRÉAL ZIEN EN DAN STERVEN
George vertelt hoe het is om ouder te worden.
Twee keer per jaar gaan George en Gauvain naar Québec. Dit jaar geeft hij haar een gouden hanger, met een anker en ‘1948 - ’ erin gegraveerd. Gauvain zegt haar dat zij de einddatum erin moet laten graveren als het zover is. Op hun laatste dag, vertelt hij haar dat hij ernstig ziek is en een zware hartoperatie zal moeten ondergaan. George is ervan aangedaan, maar Gauvain belooft haar op de hoogte te houden.
12. DE WEGEN VAN HET HART
De begrafenis heeft plaats in Lamor. George huilt om hem van wie iedereen denkt dat hij een goede vriend uit haar kinderjaren was.
George voelt onmacht, ze had zo graag nog afscheid genomen, of een aandenken gehouden: zijn visserspet. Ze laat niets in de hanger graveren: er is niets afgelopen. Ze houdt nog steeds van hem.
· Thema
De onbegrensde liefde tussen een intellectuele Parisienne en een Bretonse zeeman.
· Idee
Benoîte Groult wil volgens mij met dit feministische en, voor haar tijd, shockerende verhaal vooral een taboe doorbreken. Ze wil aantonen dat passionele liefde kan, zonder er doekjes om te winden.
De vrijheid van de onafhankelijke vrouw blijft voorop staan en ze draait ook het typische rollenpatroon om: het is nu de vrouw die beslist.
· Verhaalopbouw
Volgens mij is er in dit boek geen sprake van een duidelijke opbouw. Er is geen ABDES-structuur of iets dergelijks. Het boek is meer een soort autobiografie: het verhaal van George haar leven, inclusief haar persoonlijke gevoelens, verlangens, problemen en belevenissen.
· Indeling van het verhaal
1 Gauvain
2 De bruiloft van Yvonne
3 Parijs
4 De volgende 10 jaar
5 Duh ferruh Sechelluh
6 Pas op: gevaar!
7 Disneyland
8 Vézelay
9 Staatop, frijuh mannuh!
10 The roaring fifties
11 Montréal zien en dan sterven
12 De wegen van het hart
· Motieven
Hetgeen wat keer op keer terugkomt, is het verlangen naar elkaar. Volgens mij is dit dan ook het leidmotief.
Er zijn ook kleinere elementen. Elementen die in een bepaald hoofdstuk voorkomen, als detail, maar in een later hoofdstuk weer opgepikt worden. (Iets wat ik altijd erg mooi vond, trouwens!) Zo zijn er bijvoorbeeld het gedicht en de hanger. Dit zijn de statische motieven.
6. Tijd
· Kalendertijd
· Vertelde tijd
George vertelt eigenlijk het grootste deel van haar leven, verschillende decennia dus. Ze begint ergens in haar kinderjaren en eindigt bij Gauvain’s dood, wanneer ze ergens in de vijftig is.
· Verteltijd
De verteltijd is 243 bladzijden.
· Vertelritme
Het vertelritme is snel, want de vertelde tijd is verschillende decennia en de verteltijd is maar 243 bladzijden.
· Chronologie
Het is een chronologisch verhaal, want het leven van George wordt stap voor stap, fase per fase verteld.
Met ieder hoofdstuk worden er wel sprongen in tijd en ruimte gemaakt.
7. Spanning
· Verwachtingshorizon
Stiekem hoopte ik het hele verhaal dat Gauvain en George toch nog een echte relatie zouden beginnen en zouden trouwen. Een romantisch einde dus.
Ik vond het erg spijtig dat het einde zo abrupt was. Opeens, zonder enige echt aanleiding sterft Gauvain en blijft George alleen achter. Ik was echt ontgoocheld door dit einde, ik had gehoopt dat het beter zou aflopen.
Het is trouwens ook spijtig dat het boek ophoudt na Gauvain's dood, terwijl elk ander detail wel helemaal werd uitgesmeerd.
Pas in het laatste hoofdstuk verneem je dat het nooit iets meer zal worden tussen George en Gauvain, aangezien hij sterft.
Telkens je hoopt dat er toch iets zou gebeuren, neemt het verhaal een gans andere wending, bijvoorbeeld wanneer George trouwt met François.
· Variaties op de ABDES-structuur
Er is eerst een inleiding die in medias res begint, want je weet niet meteen wie die man is waarvoor ze een naam zoekt.
Maar het verhaal zelf begint ab ovo, want het begint met een beschrijving van Gauvain en de situatie. Ook ten opzichte van de rest van het boek begint het ab ovo, want het verhaal begint met haar kinderjaren.
· Realistische spanningselementen
Het doorbreken van het stereotiepe verwachtingspatroon van de lezer: Dit spanningselement wordt zeker gebruikt, bijvoorbeeld wanneer George met François trouwt of wanneer Gauvain sterft.
8. Personages
· George
George is het hoofdpersonage: we leren haar persoonlijkheid, gevoelens, verlangens en twijfels het beste kennen.
Ze is een genuanceerd personage: we leren haar kennen in verschillende facetten van haar persoonlijkheid. Bijvoorbeeld als welopgevoed dametje, zelfstandige vrouw, speelse seksbom, …
George is ook een dynamisch personage: gedurende het verhaal leren we haar verschillende facetten kennen. Dit zijn de personen van wie ze stilaan ontdekt dat ze ook een deel van haarzelf zijn.
· Gauvain
Gauvain is een nevenpersonage, maar hij is wel erg belangrijk in het verhaal. Hij is dan ook medespeler: hij helpt George, houdt van haar en is de enige bij wie ze helemaal zichzelf kan zijn.
Ik zou hem eerder de stempel ‘ongenuanceerd personage’ geven, hoewel we ook te maken krijgen met zijn gevoelens en gedachten. Toch gebeurt dat laatste veel minder dan bij George en meestal ook vanuit haar gezichtspunt. Ze beschrijft hem uitvoerig, hij is echt het type ‘zeebonk met een klein hartje’.
Gauvain is meer een statisch personage. Hij blijft zijn eigenste zelve, gelijk wat men ook van hem denkt. Hij heeft zijn eigen gedachten en ideeën en niemand zal hem daarvan af brengen.
Hij wordt eerder expliciet voorgesteld, aangezien George het erg veel over hem heeft. Ze beschrijft hem uitvoerig. Toch maken we ook wel kennis met zijn gedachten en gevoelens die ons mee helpen een beeld te vormen van hem. Maar opgepast, die gedachten en gevoelens komen meestal vanuit George haar gezichtspunt.
9. Ruimte
· Geografische ruimte
Er zijn verschillende geografische ruimten, aangezien George en Gauvain zowat de wereld rond reizen om elkaar te zien.
Algemeen kan je zeggen dat de geografische ruimte de Aarde is, als we dat iets meer specifiëren wordt dat dan Frankrijk, Amerika, Canada, de Seychellen, Jamaica, Florida, Zuid-Afrika, …
· Sociaal milieu
George is een welopgevoede, intellectuele Parisienne uit een hogere sociale klasse. Ze woont aan land en leidt daar ook haar leven.
Gauvain is een arme boerenjongen die later visser wordt uit een heel wat lagere sociale klasse. Zijn leven ligt hoofdzakelijk op zee.
· Sfeerscheppende ruimte
Er is steeds sprake van een versterkende sfeerscheppende ruimte, bijvoorbeeld: hun ontmoetingen spelen zich doorgaans af in romantische oorden, het regent op Gauvain’s begrafenis, …
10. Vertelperspectief
Het grootste deel van het verhaal wordt verteld door een ik-verteller, om precies te zijn een handelende/belevende ik. George maakt verschillende dingen mee en vertelt dit op het moment zelf.
In hoofdstuk 5 en 7 daarentegen, wordt het verhaal verteld door een hij-verteller, specifiek een personele verteller. George vertelt nog steeds haar verhaal, maar vind de ‘ik-vorm’ te persoonlijk om in deze hoofdstukken te gebruiken.
11. Leeservaringen
· Lectuur versus literatuur
Volgens mij behoort Zout Op Mijn Huid tot de literatuur. Dit boek is namelijk best wel feministisch, en het kaart de problematiek aan van de klassenverschillen, de taboe rond seksualiteit en rond passionele (buitenechtelijke) relaties.
· Vertelstijl
Er is hier sprake van een literaire verstelstijl: lange zinnen met veel onderschikking (periodes) en een verzorgde, verfijnde woordkeuze.
· Eigen oordeel
In het begin vond ik de seksuele scènes en de verlangende beschrijvingen best wel interessant, maar na een tijdje gingen ze me vervelen. George beschrijft continu haar verlangens en gevoelens. Steeds op een andere manier, maar ze komen meestal wel op hetzelfde neer. Dat gaat naar het einde toe wel wat vervelen: ik vind de beschrijvingen soms gewoon echt té lang.
Het feit dat dit boek haar hele leven overloopt, vind ik dan weer wel aangenaam. Elk hoofdstuk is een andere fase, een ander onderwerp. Die afwisseling vond ik dan weer wel leuk en vooral opluchtend. Hoewel elke ontmoeting gelijkaardig is, blijft het leuk omdat ze zich meestal op een andere plek afspelen. Er hangt dus elke keer wel een andere sfeer.
Zoals ik al geschreven heb, vind ik het einde wel te abrupt. Het is niet alleen ontgoochelend, maar er wordt ook verder geen aandacht meer aan besteed. Na de moeite gedaan te hebben van alle ellenlange passages door te lezen, hoop je dat deze ‘spannende’ gebeurtenis toch iets langer zal worden uitgeschreven als hier in dit boek gebeurd.
Ø Omtrent de thematiek en de ideeën
Ik vind het goed dat Groult hiermee de taboe rond seksualiteit en passionele (buitenechtelijke) relaties aankaart. Het is menselijk en komt veel voor, wat maar normaal is natuurlijk. Persoonlijk ben ik dan ook tegen deze taboes. Ik vind het belangrijk hierover te kunnen praten.
Ook haar feministische aanpak zint me wel. (Misschien omdat ik zelf ook een vrouw ben?!) Zíj beslist, híj volgt. Dat is erg vernieuwend, zeker voor Groult’s tijd en het is eens wat anders om te lezen. Het getuigt ook van moed om dit rollenpatroon zomaar opeens om te keren.
Verder is die buitenechtelijke relatie ook wel spannend. Het is volgens mij iets wat veel (getrouwde) vrouwen, met een relatie waarbij de passie ver te zoeken valt, best wel interessant zouden kunnen vinden. Ze zouden stiekem mee fantaseren, denk ik. Het avontuur mee beleven.
Dat laatste is mij persoonlijk net niet gelukt. Gauvain werd naarmate George hem meer en meer beschreef, steeds oninteressanter, vond ik.
Toch heeft ze mooi de verschillen kunnen weergeven tussen Gauvain en George. Het zijn net die verschillen die hun relatie zo passioneel maken. Dat is mooi uitgewerkt, vind ik.
12. Persoonlijke ervaring
De volgende puntjes vond ik leuk om erbij te zetten.
· Verwachtingen
Ik verwachtte een romantisch liefdesverhaal, zoals mijn moeder had voorspeld. Verder dacht ik dat het niet zo interessant zou zijn, ik vond het maar raar, zo’n verhouding tussen een Parisienne en een zeeman.
Uiteindelijk bleek het boek veel erotischer getint als ik dacht. Ik wist namelijk niet dat er, naast romantiek, ook erotiek zou voorkomen in dit boek. Slechte voorbereiding dus.
· Algemeen oordeel
Het boek is soms echt heerlijk romantisch, soms langdradig, soms spannend erotisch, soms gewoonweg saai. Er zit dus al zeker heel wat afwisseling in!
Ik vond de meeste gevoelens en verlangens echt prachtig beschreven, maar door de te frequente herhaling van wat eigenlijk steeds hetzelfde bleek te zijn, werd het soms wat langdradig. De gevoelens en verlangens werden minder speciaal, vond ik. Dat was wel spijtig.
De erotische stukken kwamen zoveel voor en werden altijd op dezelfde manier beschreven, dat ze naar het einde toe gewoonweg saai werden.
Het einde vond ik prachtig, het heeft me echt geraakt! Het laatste wat je zou verwachten was dat Gauvain zou sterven, zeer goed gevonden dus. Maar zoals ik al schreef, een beetje te abrupt.
De problematiek rond sekstaboes en klassenverschillen is goed aangekaart: ze is duidelijk aanwezig, maar er wordt niet continu over doorgedramd.
· Mooiste passages
Ø Een van de mooiste passages in het boek is volgens mij helemaal in het begin, wanneer George net interesse begint te krijgen in Gauvain:
“Alleen Gauvain werkte met ontbloot bovenlijf. Staand boven op een kar, sneed hij met een haal van zijn sikkel de strooien band om de schoven door, stak ze aan zijn hooivork en wierp ze met een beweging die ik majesteitelijk vond op de lopende band waar ze schuddend neerdaalden. Hij glansde in de zon van het zweet, mooi jong zweet, tussen de blonde tarwe die om hem heen stoof, en zijn spieren speelden zonder ophouden onder zijn huid, net als de bilpartij van de twee sterke paarden die hem geregeld een nieuwe lading schoven brachten.”
Deze passage is erotisch getint, niet alleen expliciet (vb. bovenlijf, spieren), maar ook impliciet (dubbele bodems). Het beschrijft op een prachtige manier haar verlangen naar hem. Een verlangen dat je als lezer op dat moment ook wilt voelen.
Ik vond het tevens ook amusant, bijvoorbeeld hoe ze de bilpartij van die paarden beschrijft en als je de dubbele bodems bekijkt.
Ik vond deze passage zo mooi geschreven dat ze me de rest van het boek bijgebleven is.
Ø De tweede passage die ik prachtig vond, was een van de allerlaatste. Helemaal op het einde van het boek:
“Het regende en de wind kwam uit het zuidwesten, zoals hij dat zo vaak gehoord moet hebben. Hij zou geen andere muziek hebben gekozen. Ik tastte onder mijn regenjas naar de ketting, het anker en de hanger waarop ik niets zou laten graveren. Er was niets afgelopen. “
Ik vind dit zo’n mooie manier om afscheid te nemen. Ze zegt echt de juiste woorden om een mooie herinnering te beschrijven. Zo’n aandenken past echt perfect bij Gauvain en hun liefde. Deze passage raakte me echt: ik was er persoonlijk echt van aangedaan.
Eenzaam is degene die voor
niemand nummer één is.
Hélène Deutsch.
· Echt gebeurd?
“George, schrijf je ons verhaal nog een keer op? Vraagt Gauvain tot haar grote verbazing enkele dagen later.”
Dit zinnetje vond ik lief en tegelijk interessant. Zou dit dan toch een autobiografisch boek zijn?
13. Opzoekwerk
· Auteur
Naam: Benoîte Groult
Geboortejaar: 1920
Boeken: - Een Eigen Gezicht
- Zout Op Mijn Huid
- Het Leven Zoals Het Is
- Anne En Isabelle
- Dagboek Voor Vier Handen
- Vrouwen Zijn Mislukte Mannen
- Een Zomer Vol Liefde
- Liefde Tegen Liefde
- Mijn Ontsnapping
- Poline Roland
Benoîte Groult is een van de belangrijkste hedendaagse feministische schrijfsters uit Frankrijk. Ze publiceert sinds 1972 en heeft nu tien boeken op haar naam staan. Ze brak in 1988 wereldwijd door met de bestseller Zout Op Mijn Huid, die inmiddels in verschillende talen werd vertaald.
· Recensie
De grote charme van de teksten van Benoîte Groult is voor een belangrijk deel te danken aan haar aforistisch vermogen. Doorheen al haar boeken, of het nu romans zijn, essays of autobiografische geschriften, zaait ze minutieus en doordacht een aantal uitspraken, die opvallen door een snedigheid die niet altijd in het boek zelf terug te vinden is. Het ontbreekt de auteur nogal eens aan een goed plot, een duidelijke opbouw en karakters die overtuigen.
Zout Op Mijn Huid, een schitterende vertaling van de Franse titel Les Vaissaux Du Coeur. Het is de succesrijkste roman van Groult, zeker buiten Frankrijk, waar dit verhaal over de liefdesverhouding tussen een intellectuele Parisienne en een Bretonse visser enorme oplagen haalde. Ongetwijfeld is deze moderne versie van Lady Chatterley's Lover niet altijd even geloofwaardig, noch erg sterk geschreven. Maar toch is er iets in de aanpak van het boek en in de aanwezigheid van authentieke emotionaliteit die moet aanspreken. Niet de beschouwingen die Groult wijdt aan deze ongelijke relatie, maar de beschrijvingen van hun samenkomsten over de hele wereld, vormen de sterkte van dit verhaal, dat zoals al haar boeken het gevoel geeft in grote mate autobiografisch te zijn.
Dit boek gaat over een liefde die een leven lang duurt. De hoofdpersonen komen uit totaal verschillende milieus, maar dit vormt geen belemmering voor hun passie voor elkaar.
14. Bronvermelding
· Websites
http://www.scholieren.com/boekverslagen/18216
http://www.polyamory.nl/forum/viewtopic.php?p=7269
http://zwerfboek.punt.nl/index.php?r=1&id=259364&tbl_archief
http://scholieren.samenvattingen.com/documenten/show/6456104/
http://www.polyamory.nl/forum/viewtopic.php?p=7269
· Boeken:
Benoîte Groult, Zout Op Mijn Huid
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden