Les vaisseaux du coeur door Benoîte Groult

Titel: Zout op mijn huid Oorspronkelijke titel: Les vaisseaux du cœur Auteur: Benoite Groult Uitgeverij: Arena Plaats van uitgave: Amsterdam Eerste druk: 1988 Gelezen druk: 1995 Aantal bladzijden: 253 Land van Herkomst: Frankrijk Genre: Psychologische roman Eerste reactie: Ik heb dit boek gekozen, omdat mijn stiefmoeder het me aanraadde. Ik vond het een heel leuk en interessant boek om te lezen. De schrijfstijl is grappig en ook boeiend om te lezen. Een liefdesroman op zijn tijd is gewoon niet verkeerd. Verdieping: George is een rijke intellectuele Parisienne. Gauvain is een arme boerenzoon en niet bijzonder slim. Vroeger mochten George en Gauvain elkaar niet en hadden ze ook vaak ruzie. Toen George 14 was verdween Gauvain uit haar leven. Hij werd scheepsjongen. Na vier jaar ontmoetten ze elkaar weer op een feest. Sinds dat feest heeft ze het gevoel dat ze van hem houdt, maar ze waren te verschillend. George had een gedicht voor hem geschreven, maar durfde het niet te geven. Totdat zij een paar dagen later naar Parijs ging en Gaunvain op zee. Na twee zagen George en Gauvain elkaar weer. Gauvain was in die tussen tijd met Marie-Josee verloofd. Gauvain had George op de bruiloft van zijn zus ontweken. Na het eten vertelden ze elkaar toch dat zij van elkaar hielden. Zij gingen samen naar de kust. Gauvain las een gedicht aan George voor die hij voor haar had geschreven. George ging weer terug naar Parijs. Gauvain hield erg veel van George en ging daarom naar Parijs om haar daar te ontmoetten. Hij wilde heel graag met haar trouwen en de verloving met Marie-Josee verbreken. Zij zelf wilde eerst haar studie afmaken. Bovendien wilde ze ook niet als zeemansvrouw gaan werken en wonen in Lamorplage. Hij vond het erg en is met veel teleurstelling weggegaan. Hij heeft haar alleen gebeld om te zeggen dat hij uit haar leven wegging. In die tien jaar was George getrouwd met Jean. Hij was chef operateur bij Gourman-actualiles. George had een zoontje gekregen.Zij noemde hem Loic Erwam Augerean. George en Gauvain trouwden beide in hetzelfde jaar. Marie-Josee en Gauvain hadden samen vier kinderen. Gauvain kon goed voor zijn gezin zorgen. George had het heel moeilijk omdat zij van haar man gescheiden was en die alweer hertrouwd was. George ging samen met Loic naar Amerika, omdat ze daar een baan aangeboden kreeg. Daar ontmoette zij Sydney en hij hielp haar. George keerde terug naar Frankrijk voor een vakantie toen ze drieëndertig jaar was. Daar ontmoette ze Gauvain. Gauvain moest naar Seychellen via zijn werk en dat was ook gelijk een smoes. Ze gingen samen naar Seychellen voor een week. In Seychellen beleefden ze veel leuke dingen. George had besloten om weer in Frankrijk te gaan wonen. Sydney ging met haar mee. Ze ziet Gauvain weer als zij op vakantie gaat naar haar zus. Ze hadden een afspraak gemaakt om in april naar Dakor te gaan en vandaar naar Cosamance te gaan. Ze konden niet gaan, want er was iets ernstigs gebeurd. Marie-Josee kreeg een auto-ongeluk en haar jongste zoon kwam terecht in coma. Hij had een schedelbasisfractuur. Voordat Gauvain naar Afrika ging stuurde hij een brief naar George. Na drie jaar zag Gauvain George weer. Zij hebben samen besloten om naar Jamaica te gaan. Alleen het probleem was dat Gauvain niet genoeg geld had. Maar een vriendin van George hielp hem. Ook op Jamaica hadden ze een leuke tijd. George en Gauvain trouwden tot slot, maar ze bleven niet bij elkaar wonen. Wel schreven ze brieven naar elkaar. George had een moeilijke keus, want ze moest kiezen tussen Sydney en Gauvain. Als gevolg daarvan maakte ze zich los van beide mannen. Toen een tijdje later haar moeder overleed besloten Gauvain en George elkaar weer op te zoeken. In de nacht van zeven november stierf Gauvain, en de begrafenis vond plaats in Larmor. Iedereen dacht dat George moest huilen, omdat ze een jeugdvriend had verloren, alleen George zelf wist beter.
Schrijfstijl: De schrijfstijl die de schrijfster hier gebruikt vind ik wel bijzonder. Het is qua opbouw e.d wel vrij standaard, maar de woordkeuze is wel speciaal. Over seksualiteit wordt gewoon openlijk gesproken. Je kunt ook direct merken als George aan het woord is, want zij praat veel beschaafder dan Gauvain. Behalve als ze het over seks heeft. “En toch zal ik straks alweer toelaten, wat zeg ik verlangen, dat Gauvain opnieuw het roodgloeiende ijzer hanteert en zijn heipaal in me brengt die, tegen alle natuurwetten in, als hij eenmaal de pijnlijke drempel is gepasseerd zijn eigen plekje vindt, al is het een beetje krap zoals van een kledingstuk wordt gezegd.” Tijd en ruimte: Het boek begint in een Frans dorpje, Lamorplage. Alle andere ontmoetingen vinden plaats in Parijs, de Seychellen, Montréal en Jamaica. Het speelt zich allemaal rond de jaren 50, 60 en 70 af. Dit betekent dus dat er ongeveer 30 jaar door het boek heen verstrijkt. Dit klopt wel ongeveer, want het verhaal begon ongeveer toen George 18 was en eindigde ergens toen ze in de 50 was. Behalve 1 flashback, die terugkijkt op hun kinderjaren, wordt alles chronologisch verteld. Vertelwijze: De vertelwijze wisselt een beetje, er staan delen in die echt in de ikvorm zijn geschreven, maar het grootste deel staat in een personaal perspectief. Personages: Er zijn eigenlijk maar twee echt belangrijke personages en dat zijn George en Gauvain. Dit zijn overigens niet hun echte namen. Dat wordt namelijk verteld aan het begin van het boek. Daarnaast heb je nog de echtgenote van Gauvain, Marie-Josee, zijn kinderen, de (ex)echtgenoten van George, haar zoontje, de families van zowel George als Gauvain en hun vrienden. Er was nog 1 persoon die eigenlijk alleen maar kan worden beschreven als het geweten van George, zij wordt in het boek “de dueña” genoemd. Hoofdgedachte (thema) De hoofdgedachte in dit boek bestaat eigenlijk uit meerdere thema’s. Als eerste de (onmogelijke) liefde, daarna de seks en dan nog de passie tussen George en Gauvain. ” Hoe kan ik haar doen geloven dat, ja, de seks me aantrekt bij Gauvain, maar dat het tegelijkertijd veel meer is dan seks? ”
Motieven. Typerend voor dit boek zijn alle ontmoetingen. Ondanks hun verzet(vooral dat van Gauvain) komt toch telkens die drang om elkaar te zien. Hun liefde en hun lust blijkt te groot te zijn en daarom blijven ze elkaar zien. Hun ontmoetingen zijn overigens wel altijd hetzelfde. Alleen in bed voelen ze zich op hun best, daarom zijn ze daar het meest te vinden. Verklaring van de titel. Gauvain is een visser op zee en aangezien ze niet van elkaar af konden blijven was er dus constant zout op haar huid. Bovendien sloeg de eerste vonk over toen ze ’s avonds samen gingen zwemmen. Biografische gegevens van de auteur. Benoîte is geboren in 1920 en ze heeft nog een zus Flora, zij schrijft ook boeken. Boeken: Zout op mijn huid (Les vaisseaux du coeur) Een eigen gezicht
Het leven zoals het is
Anne en Isabelle (geschreven samen met haar zus) Dagboek voor vier handen (geschreven samen met haar zus) Benoîte Groult is een van de belangrijkste hedendaagse feministische schrijfsters. Ze publiceert romans sinds 1972 en brak in 1988 wereldwijd door met de bestseller Zout op mijn huid. Bron: www.scholieren.com
Beoordeling: Ik verwerk in mijn beoordeling ook gelijk alle punten die in het paletboek staan. Als ik kijk naar de manier waarop het verhaal is geschreven, kan ik alleen maar positief zijn. Het woordgebruik is heel grappig vanwege de beeldspraak, die gebruikt wordt als er over seks wordt gesproken. Op zich heb ik wel vaker boeken gelezen die iets met seksualiteit te maken hadden, maar deze ging er wat minder preuts mee om. Er werd gewoon geschreven zoals het was en er werd niet omheen gedraaid. Wat dat betreft vind ik veel Nederlandse schrijvers vaak nogal droog schrijven. De normen en waarden over seks etc. liggen duidelijk anders dan die van de meeste personages uit boeken. George is namelijk bereid om toch vreemd te gaan, want ze wil dat gevoel in haar onderbuik te bevredigen. Iets wat in Nederlandse boeken niet snel voorkomt. Verder zijn de normen en waarden vrijwel hetzelfde. Persoonlijk zou ik niet vreemd willen gaan, maar het is wel leuk om te lezen van anderen. Het beeld dat je van de samenleving krijgt is wel realistisch, veel mensen gaan tegenwoordig vreemd. Ook cultureel gezien kloppen de verschillen wel, iemand met een hogere opleiding heeft vaak meer geleerd van kunst en cultuur. Dit is duidelijk te merken als George en Gauvain naar musea gaan. Gauvain vindt alles er maar raar uitzien, terwijl George echt van de kunst kan genieten. Ik ben wel eens in Frankrijk geweest, maar toen heb ik niet veel van de cultuur geproefd. Dit is ook niet echt nodig om herkenning te vinden. Als ik met mensen uit het vmbo praat, merk je meteen aan hun taalgebruik dat ze minder zijn opgeleid als ikzelf. Dit hoeft niet altijd storend te zijn, maar als je een serieus gesprek wil hebben, lukt dat gewoon niet echt. Het blijft vaak oppervlakkiger, alsof ze minder nadenken over dingen dan vwo’ers bijvoorbeeld. Dit boek heeft niet echt een nieuwswaarde, het is meer een ontspannend boek. Even ontsnappen aan je eigen leven en gewoon genieten van de passie van 2 mensen die van elkaar houden, maar niet met elkaar kunnen trouwen. Ik denk dat de schrijfster een levensgenieter is. Ze houd van cultuur en mooie dingen, maar ook heel veel van haar grote liefde, Gauvain. Het is namelijk een boek over haar eigen leven en dat maakt het speciaal om te lezen. De cultuurverschillen zijn groot, zo groot dat het voor George en Gauvain onmogelijk was om te trouwen. Zij was hoogopgeleid en hield van kunst. Hij was een visser met weinig verdere opleiding. Hun visies op het leven waren daardoor anders. Zij hield van dromen en risico’s nemen. Hij was rechtlijniger en vond het vreselijk om zijn vrouw te bedriegen. Het gaat hier wel om een letterlijke vertaling, maar ik vraag me wel af wat ‘kut’ in het Frans is, want dat lijkt me wel lastig om te vertalen. Ik denk niet dat dit echt tot wereldliteratuur hoeft te horen. Het is weliswaar Frans van oorsprong, maar daar blijft het ook bij. Ik vind het wel een bijzonder boek, omdat het biografisch is, maar het leert verder niet veel over de Franse cultuur. Ik zou wel meer van dit soort verhalen willen lezen, omdat ze interessanter zijn om te lezen dan al die droge Nederlandse kost.