Sonst bist du dran! door Renate Welsh

Sonst bist du dran.

Renate Welsh

Michel loopt op een dag van school naar huis, zoals hij dagelijks doet. Terwijl hij de eenden, en zwanen daar van zijn lunchbrood aan het bedienen is hoort hij iemand schreeuwen.
Hij loopt op het geschreeuw af en ziet een groepje kinderen staan. Nadat hij eens iets beter kijkt, herkend hij dat het Klaus met zijn groepje is die een kind aan het pesten zijn. Na een blik op het kind te hebben geworpen herkend hij het kind als Arnold een jongens uit zijn klas, die altijd door het groepje gepest en getreiterd wordt.
Hij blijft even nar het groepje staren en loopt weg. Maar Bertram had hem al gezien en kwam hem met Frank achterna en dwingen hem zijn mond te houden.
Michel is zo bang dat hij meteen naar huis gaat.
Thuis krijgt hij nog niet eens een hapje eten door zijn keel zo bang is hij.
De volgende dag wilt hij zich een smoesje verzinnen om thuis te blijven, maar zijn moeder brengt hem toch met de auto naar school.
In de lunchpauze komt Bertram naar hem toe en verteld hem dat Klaus hem niet echt vertrouwt en vraagt hem of hij bij het groepje wilt horen.
Omdat Michel bang is als hij nee zegt dat ze hem net als Arnold gaan pesten en zegt ja.
Zo komt hij bij het groepje van Klaus terecht.
Na een tijdje krijgt hij een briefje toegestopt in de klas waarop staat dat ze Arnold weer gaan pesten.
Na de laatste les haastte Michel snel naar de garderobe om achter Bertram aan te lopen omdat hij bang was dat hij de afgesproken plek niet vond.
Maar Bertram was al weg en hij ging snel naar de dicht bijzijnde parkeerplaats en toen kwam Bertram om hem naar de afgesproken plaats te brengen.
Daar kreeg hij opeens een woede aanval en pakte het gras dat hij in de hand had en stopte dat in de mond van Arnold en sloeg hem tot dat hij op de grond viel, daar sloeg hij nog eens goed na.
Toen hij thuis kwam voelde hij zich helemaal niet lekker.
Hij vertelt het aan zijn moeder en vader wat hij gedaan heeft.
Deze luisteren hem aandachtig aan terwijl hij deze moeilijke woorden over zijn lippen probeert te krijgen.
Na een ogenblikje na te hebben gedacht geeft zijn moeder hem het advies dat hij het goed moet maken.
Dit laat hij de volgende dag door zijn hoofd gaan terwijl hij van school naar huis gaat.
Op de weg naar huis ziet hij iets in de boom hangen en herinnerd zich dat dat de das van Arnold is.
Hij probeert met een bal de das van Arnold uit de boom te halen.
Met een beetje moeite lukt hem dit dan ook, ook al heeft de boom nu een paar bladeren minder.
Thuis laat hij de das aan zijn moeder zien.
Deze zegt tegen hem dat hij ze moet wassen en de gaten weer mooi dicht moet haken of naaien.
Nadat hij dat heeft gedaan, doet hij de das in een doos die hij gevonden heeft.
De dag erna gaat hij naar school.
Dan ziet hij dat Arnold eraan komt gelopen.
Terwijl hij Arnold probeert in te halen twijfelt hij, zou hij dit wel doen, hij kon ook het pakje met de post hebben meegestuurd.
Maar dan is het te laat.
Hij is al bij Arnold en die kijkt hem al bang aan.
Dan geeft hij het pakje aan Arnold en wacht wanhopig wat hij zijn reactie is.
Arnold kijkt hem wantrouwend aan en weet niet wat hij hiervan moet vinden.
Maar dan klaart zijn gezicht helemaal op en begint hij te lachen.
Michel en Arnold blijven de hele tijd totdat ze in de klas zijn lachen.
Toen ze in de klas kwam vroeg de lerares of ze mee mocht lachen.
En dan zegt Arnold: U bent hartelijk uitgenodigd.