Dit is geen dagboek door Erna Sassen

Titel:Dit is geen dagboek
Schrijver: Erna Sassen

Samenvatting:
Boudewijn is een jongen van 16 jaar. Zijn moeder was ‘ziek’. Nou ja, psychisch ziek.
Ze zat in een psychische inrichting. Maar na dat zijn zusje Pluis geboren werd , sprong zijn moeder voor de trein. Onbegripvol. Boudewijn word er zelf ook niet beter van want hij vind het vreselijk dat zijn moeder er niet meer is. Alleen uit hij dat is woede en haat. Hij haat haar echt. (denkt hij) Hun tante Marjan komt vaak bij hun langs om te helpen of gewoon voor de gezelligheid. Boudewijn komt zijn bed niet meer uit na het overlijden van zijn moeder. Zijn vader wat er dan ook helemaal klaar mee. Hij zei; jij gaat vanaf nu elke dag een stukje in dit schrift schrijven wat je hebt gedaan en hoe je je voelt en luistert tenminste een van de cd’s per dag ! En zo niet, dan ga je net als je moeder naar een psychische inrichting ! Dat van psychische inrichting geloofde hij niet zo maar toen zijn vader de volgende dag kwam controleren, en hij niks in zijn schrift had geschreven werd hij ontzettend kwaad ! hij liet zijn agenda zien dat hij een afspraak heeft gemaakt met een psychiater in Amsterdam. Dat schudde Boudewijn wel een beetje wakker. Dus hij schreef de volgende dag ook maar in dat schrift en luisterde naar zijn opgegeven ‘strafwerk’. Op school noemden de leraren hem ongemotiveerd. Het ging wel zijn gangetje en ook zeker niet slecht, maar de leraren hadden het gevoel dat hij beter kon dan hij doet. Maar het vierde jaar was alles beter. Hij leerde Paulien kennen. Bij haar kon hij zich zelf zijn en tot rust komen. ook op school ging het beter sinds hij haar kent, en thuis kwam hij ook meer uit bed dan normaal.

Maar op een dag kregen ze ruzie op hun favoriete plek, de fietsenstalling. Boudewijn vertrok boos maar eigenlijk geschrokken. Paulien en hij spraken elkaar weken niet zonder echt een reden. Nadat hij er elke dag over in zat en Paulien op een gegeven moment niet meer op school kwam, dacht Boudewijn het ergste. Leukemie. Hij ging naar zijn mentor maar die wist hem ook niks te vertellen. Dus bleef hij is onzekerheid. Maar toen eindelijk na een paar weken, kwam zijn mentor hem vertellen dat Paulien een ernstige vorm van Pfeiffer heeft. Hij was eigenlijk diep van binnen opgelucht. Na lang getwijfeld te hebben schreef hij haar een brief waarin stond dat hij er veel spijt van had dat hij zo heeft gedaan en hoopt of ze hem wil vergeven. Een paar dagen nadat Pluis de brief had gepost en hij nog geen antwoord had gekregen werd hij wanhopig. Hij wist dat hij het verpest had en was heel boos, maar vooral op zich zelf. Maar toen kreeg hij een brief terug waarin stond dat ze hem ook mist en dat ze graag weer vrienden wou zijn maar niet zou weten waar ze moesten beginnen. Ook was ze bang dat ze weer verlieft op hem zo worden. Hij kon zijn ogen niet geloven, was ze echt verlieft op hem ? en hij schreef terug dat hij ook verlieft op haar was. Hij heeft uiteindelijk een msn aangemaakt omdat ze dit wel erg onhandig vonden zo. Ze hebben gelukkig weer contact en met Boudewijn gaat het weer beter ! zijn schrift was vol, dus hij zou snel weer een nieuwe kopen.

Titelbeschrijving: de titel ‘dit is geen dagboek’ heeft het boek gekregen omdat Boudewijn absoluut niet wou dat hij als 16-jarige jongen in een dagboek schreef. Dus het was gewoon een ‘schrift’ voor de verhalen die hij elke dag moest opschrijven.

Genre: Realistische roman.
het is een realistisch verhaal omdat dit allemaal echt gebeurd kan zijn. Want het kan echt zo zijn dat je geen moeder meer hebt en dat je verlieft word op iemand die bij je in de klas zit. Het is geen verzinverhaal.

Probleem: zijn probleem is dat hij niet snapt waarom zijn moeder zelf moord gepleegd heeft.
1. Moeder is niet goed in haar hoofd. 2. Moeder krijgt kind, het is een meisje. 3. Ze pleegt zelfmoord omdat ze denkt dat dat de beste optie is. 4. Familie is er helemaal kapot van. 5. Boudewijn word zelf depressief doordat hij het niet (wil) begrijp(t)(en). 6. Tante Marjan heeft uitgelegd waarom het beter is en hij heeft er nu vrede mee.

Begin en einde: het verhaal begint met een uitleg van Boudewijn, over hoe hun situatie thuis nu is.
ik vind dat het een open einde heeft, want we weten nog steeds niks of het was is geworden tussen hem en Paulien en hij schrijft dat hij snel een nieuw schrift moet kopen, dus klinkt als dat er een vervolg komt.

Spanning: er komt een spanning in het verhaal doordat hij steeds zegt dat hij het niet erg vind dat zijn moeder dood is en dat het hem allemaal niet boeit. En ik zou het namelijk wel heel erg vinden, dus dan is dat ook een soort spanning.

Personages:
Boudewijn, Moeder
Paulien, Pluis, Vader, Tante Marjan.
Boudewijn : 16 jaar, zwak karakter, zwart haar + blauwe ogen + dun + gemiddelde lengte, bang achtig en vaak negatief of boos.
Moeder : ze zou nu 45 geworden zijn, sterk karakter, zwart lang haar + bruine ogen + mooi slank + rond de 1.75, erg depressief.
Pluis : fijn en rustig karakter. Zij bekijkt het leven nu nog positief en is eigenlijk het voorbeeld voor haar grote broer Boudewijn.
Vader, Moeder, Boudewijn, Pluis [Symbol] gezin.
Boudewijn, Paulien [Symbol] stelletje ? Boudewijn, tante Marjan, Vader, Moeder, Pluis [Symbol] Familie.

Tijd:
in deze tijd.
ongeveer een jaar. Hij verteld wel van hoe het was toen zijn moeder dood ging, maar het verhaal zelf gaat over een heel jaar.
niet-chronologisch.
ja, hij heeft het gehad over dat zijn moeder voor de trein sprong, de begrafenis, die ene keer dat hij uit school kwam en zijn moeder niet op kwam dagen en hij met zijn buurjongetje maar mee naar huis moest enz.

Vertelperspectief:
Boudewijn.
ik-verteller. Een hij-persoon Boudewijn.
ik vind het fijn, want dan kan je je aan een soort lees style vasthouden en dan weet je dat ik – hij betekent.

Plaats:
op school, thuis en buiten. Ergens in Noord-Holland.
ja, want hij verteld ook dat hij in de duinen aan zee gaat hardlopen.

Belangrijke gebeurtenissen:
de rouw periode voor de dood van zijn moeder.

Boodschap:
ik denk dat de boodschap is dat hoe oud je ook bent, je kan nog steeds niet alles alleen en je vrienden en familie heb je nodig om gelukkig te zijn.
ja, want we doen wel allemaal dat we het niet goed hebben, maar als je naar Boudewijn kijkt heeft die het veel moeilijker. Hij heeft zijn moeder verloren en heeft het liefst een gezonde moeder wel op deze wereld. Terwijl wij wel een gezonde ouders hebben en ze soms echt niet uit kunnen staan alleen omdat je dan bijv. iets niet mag. Dus we zijn eigenlijk heel erg verwend.

Mening
Dit verhaal zet me aan het denken, want ik zou het echt heel erg vinden als mijn moeder zou overlijden.

Begrijpelijk, ik vind de reactie van Boudewijn begrijpelijk want ik zou de eerste periode ook heel boos zijn als ik niet zou weten waarom mijn moeder zelfmoord zou plegen en ons achter zou laten.

Geloofwaardig, als iemand mij dit verhaal zou vertellen zou ik het zo geloven.

Gemakkelijk te lezen, ik vond het een leuk boek en als iets leuk is gaat het sneller, ik was er zo doorheen.

Interessant, ik vond het een interessant boek.

1. Toen Boudewijn in zijn ‘schrift’ schreef over de dood van zijn moeder, vond ik dat best heftig. Hij zei dat hij nog het meeste medelijden had met de mensen die het moesten schoonmaken. Een arm daar en het spoor onder het bloed en stukjes huid. Niet erg fijn om te lezen.

2. mening over Pluis : Pluis lijkt me een lief en wijs meisje voor haar leeftijd. Haar broer ziet haar als grote voorbeeld en dat is best bijzonder, want ze is nog maar 7 en hij al 16. Hij ziet haar als grote voorbeeld doordat ze alles zo positief bekijkt en altijd voor iedereen lief is en hem heel goed begrijpt.

3. ik vind het geen fijn thema, omdat hij zijn moeder alleen maar belachelijk maakt. Want hij denkt er best wel makkelijk over. Maar als je het zo bekijkt heeft ze wel de beste keuze gemaakt voor hun allemaal.

4. de opbouw van het verhaal vind ik een beetje raar want je hebt de hele tijd flash backs. Dus soms weet je even niet meer of het nu afspeelt of dat hij verteld over hoe het toen en toen was.

5. het taalgebruik is in het algemeen heel netjes. Er word niet gescheld enz. soms staan er moeilijke woorden in maar ze zijn wel te begrijpen. Dus taalgebruik is wel goed.

6.
1. de situatie dat Paulien en Boudewijn samen les hebben en Paulien naar Boudewijn toe komt en zegt ; hee sorry van laatst enz., zullen we gewoon weer vrienden zijn ? Boudewijn zei ; waren we dat dan ? maar ik zou zeggen ; ja sorry voor mijn gedrag, weet niet wat me dwars zat. Dan had hij dit hele gezeur niet mee hoeven te maken.

geworden en vond het ook erg jammer dat ze dus wegging. En dit keer was Boudewijn steun voor Paulien in plaats van dat het meestal andersom is. Einde.