De Eetclub

Bibliografische gegevens
Titel: De Eetclub
Auteur: Saskia Noort
Uitgeverij en plaats van uitgave: Anthos in Amsterdam
Jaar van uitgave en druk: Twintigste druk februari 2005
Jaar van de eerste druk: 2004
Aantal bladzijden: 239

"Hij schonk zichzelf nog een glas rode wijn in en morste, waarna hij vloekte en met de mouw van zijn jasje de wijn wegveegde, iets wat eigenlijk helemaal niet bij hem paste. Doorgaans was hij zeer netjes, maar nu maakte het niet meer uit of er vlekken op zijn grijze jasje zaten, of op de eikenhouten tafel. Zijn leven, hun leven was toch kapot. Hij kon net zo goed tegen een betonnen muur aanrijden. Iedereen verlossen van zijn overbodige aanwezigheid op deze wereld. ergens had hij altijd al geweten dat het zo met hem zou aflopen. Dat hij ooit alles kwijt zou raken, maar hij had het risico genomen."
Dit stuk komt uit de proloog van het boek. Zoals je in dit citaat kan lezen begint het boek gelijk al spannend. Dit boek moet je wel lezen omdat het verhaal door het gehele boek spannend blijft en er hele verrassende gebeurtenissen in plaats vinden. Het is vooral een aanrader voor de mensen die van Nicci French boeken houden, want Saskia Noort schrijft hetzelfde soort verhalen. Het verschil is dat de boeken van Saskia Noort zich grotendeels in Nederland afspelen, dus je kan je iets beter in de situatie inleven.


Een man (Evert Struyk) komt bij een brand van zijn villa om. Zijn vrouw en kinderen weten ternauwernood te ontsnappen. Karen v/d Made vangt haar vriendin en kinderen op, maar al spoedig komt ze tot de ontdekking dat de vriendschappen binnen hun vriendenclub niet zo onvoorwaardelijk zijn als ze leken. Karen vind vele motieven en verdenkingen, maar komt er uiteindelijk achter dat Everts eigen vrouw, Babette, het heeft gedaan.
Ik vind dit een erg goed boek omdat:
Ten eerste ik mij erg goed in de hoofdpersoon kon identificeren. In het begin van het boek verhuist ze namelijk met haar gezin naar een hele andere dorp vlak bij Amsterdam, terwijl ze gewend is aan het leven in de stad. Ze hoefde bijvoorbeeld eerst alleen maar naar de supermarkt om de hoek te lopen om een pak melk te kopen, toen ze verhuisde moest ze een een heel stuk rijden om bij de dichtstbijzijnde supermarkt iets te kopen. Ook was ze gewend om de hele tijd mensen om zich heen te hebben, ze woonde immers in een drukke stad, maar toen ze naar het dorpje verhuisde miste ze al de mensen om haar heen en begon zich eenzaam te voelen.Wat ook hielp was dat het boek vanuit het Ik- perspectief was geschreven, dus je las alles wat ze dacht , zei en deed. Na een tijdje kreeg ik daar een soort begrip voor.
Ten tweede is het boek best realistisch. Het zou erg onwaarschijnlijk zijn dat al deze gebeurtenissen zich in het echt af zouden spelen, maar het kan wel. Ik vind dit wel prettig, want dan geeft het je een goed beeld van de omgeving en de personages.
Ten derde loopt het verhaal erg verrassend af. Tot aan het einde denk je dat zowel Evert als Hanneke zelfmoord hebben gepleegd, en pas in een van de laatste hoofdstukken kom je erachter dat de persoon die het meeste verdriet had, Babette, hun beide vermoord had. Ikzelf had het helemaal niet verwacht. Tot op het punt dat ze het toegeeft gedraagt ze zich ook als een weduwe die om haar echtgenote rouwt, en dan wordt ze plotseling een heel ander persoon.
Ten vierde is het verhaal bijna altijd makkelijk te volgen. Het verhaal wordt grotendeels chronologisch verteld, op een paar flashbacks na. Die flashbacks waren eigenlijk wel handig, want ze vertelde je veel over de personen in het verhaal en hoe die zogenaamde "Eetclub" in elkaar stak.
Ten vijfde sprak het thema mij erg aan. Het thema was "niet alles is wat het lijkt". Het sprak mij erg aan omdat je constant werd verrast. Ik vond dat erg prettig, want dan bleef het boek boeiend en was het niet langdradig.
Ten zesde de vorm. Het taalgebruik was vrij modern en er werden niet veel moeilijke woorden gebruikt. Ik vond dit vooral handig omdat ik dan niet de hele tijd aan moeilijke woorden hoefde te denken, maar me gewoon op het verhaal kon focussen. Het boek was ook niet te dik, maar ook niet te dun. Ik vond het eigenlijk precies goed, want als het te dik was, was het verhaal te langdradig geworden. Als het boek te kort was zouden de gebeurtenissen niet zo goed beschreven worden. De indeling was ook erg overzichtelijk, omdat het verhaal chronologisch verteld was.

Dit boek moet je wel lezen omdat het verhaal door het gehele boek spannend blijft en er hele verrassende gebeurtenissen in plaats vinden.

Dit is mijn mening omdat: Ik mij ten eerste goed met de hoofdpersoon kan identificeren,ten tweede het boek realistisch is, ten derde loopt het verhaal verrassend af, ten vierde is het boek bijna altijd makkelijk te volgen, ten vijfde sprak het thema mij erg aan en ten zesde was de vorm goed.