Primaire gegevens Auteur: Mark haddon
Titel: the curiuos incident of the dog in the night-time
Verschenen in: 2003
Aantal blz.: 221
Leestijd: 8 uur
Uitgelezen op: 24 oktober 2004 Verantwoording van keuze Ik was eerst van plan om een ander boek te lezen, maar aangezien ik daar veel te laat mee was begonnen heb ik dit boek erbij gelezen en die had ik eerder uit. Ook vond ik dit boek leuker beginnen. Het begon veel duidelijker. Ik had mevrouw Smit om een paar aanraders gevraagd. Dit boek stond dus onder andere op het lijstje. Ik hoorde mijn moeder ook al over dit boek en zij heeft het voor mij gekocht. Verwachting vooraf Ik verwachtte dat ik het snel uit zou hebben want mijn moeder zei dat het taalgebruik behoorlijk makkelijk was. Verder dacht ik wel dat het een goed boek was, want ik had al veel recensies en dergelijke over het boek gelezen.
Samenvatting Ik heet Christopher John Francis Boone. Ik ken alle landen van de wereld met hun hoofdstad en alle priemgetallen tot 7507.” Zo stelt Christopher, de hoofdpersoon uit het boek “The curiuos incident of the dog in the night time” van Mark Haddon, zichzelf voor. Christopher houdt van feiten, cijfers, formules, mooie volgordes en logica. Als hij vier rode auto’s achter elkaar ziet, is het een teken dat het een goede dag wordt. Vier gele auto’s betekent een zwarte dag. Zo past Christopher allerlei wiskundige formules toe op de dingen en gebeurtenissen om zich heen. Dit maakt de wereld voor hem logischer en overzichtelijker. Mensen, met hun gecompliceerde emoties, zijn voor Christopher soms moeilijk te begrijpen. Hij houdt meer van honden, want die hebben maar vier gemoedstoestanden: blij, droevig, boos en geconcentreerd. En honden praten tenminste niet. Want als mensen praten, of hem aanraken, weet Christopher niet wat er gaat gebeuren en wordt hij angstig. En wat bedoelen mensen eigenlijk als ze zeggen “ Ik schrok me een hoedje!” Krijgen ze een hoedje als ze schrikken? Dit boek gaat over een autistische jongen, Christopher. Hij woont in Swindon, vlakbij London. Hij gaat naar een aparte school ook daar. Samen met zijn vader woont hij in een rustig buurtje. Op een dag komt hij bij een buurvrouw, mevrouw Shears thuis en treft daar een dode hond aan. De hond is gestoken met een vork. Christopher denkt dat hij vermoord is en besluit daarom detective te spelen en probeert de moord op te lossen door middel van de mensen uit de buurt te ondervragen. Christopher houdt een boek bij. Maar zijn vader daarentegen zegt dat hij met z’n neus uit andermans zaken moet blijven. De jongen gaat stiekem toch door met zijn onderzoek. Dit boek is eigenlijk een verslag van dat onderzoek. Maar hij komt achter nog veel meer dingen. Ondertussen verteld Christopher erg veel over hoe hij de dingen ziet en hoe hij in elkaar zit. Zijn moeder is overleden aan een hartaanval. Althans dat heeft zijn vader hem verteld. Hij heeft nog veel herinneringen aan zijn moeder en dat wordt ook verteld in het boek. Nadat zijn vader zijn boek vond en heeft gelezen heeft hij het boek afgepakt en verstopt. Christopher is het hier niet mee eens wat nu kan hij zijn onderzoek niet doorzetten. Dus hij gaat op zoek. Overal in het huis zoekt hij naar zijn boek. Totdat hij op een gegeven moment in zijn vaders kamer kijkt, onder het bed, in een doos. En inderdaad vindt hij zijn boek. Maar dat is niet het enige wat hij vind. Een envelop met zijn naam erop. Hij wil de brief wel openen maar hij bedenkt dat zijn vader dan misschien ziet dat hij in zijn zaken heeft gesnuffeld. Toch neemt hij het boek en de brief mee naar zijn kamer en opent de brief. Hij is van zijn moeder. Eerfst snapt hij er niks van maar als hij wat meet brieven leest begint hij steeds meer te berijpen. Zijn moeder is niet dood gegaan aan een hartaanval. Zijn moeder leeft nog, ze woont in London. Alle puzzekstukjes vallen op hun plaats en dan wordt Christopher misselijk. Hij wordt heel ziek en kotst alles eronder. Zijn vader komt binnen en ziet de brieven liggen. Hij weet niet wat hij moet doen. Raakt in paniek. Dan verteld hij aan Christopher dat hij nooit meer zal liegen en biecht ook op dat hij de hond van mevrouw Shears heeft vermoord. Christopher weet niet of het een grapje is, want dat kan hij nooit inschatten. Maar als vader het verder uitlegt ziet hij wel in dat het serieus is. Hij wordt bang voor zijn vader en besluit te vluchten naar zijn moeder in London. Na een lange reis vol gebeurtenissen komt hij bij haar aan. Hij ziet dat ze samenwoont met meneer Shears. Daar is hij ook behoorlijk bang voor. Zijn vader is naar hem op zoek en heeft de politie al ingeschakeld. Zijn moeder verlaat meneer Shears en gaat met Christopher terug naar Swindon. Uiteindelijk gaat hij daar wonen damen met moeder in een huisje. Omdat Christopher nog steeds zo’n afschuw voor zijn vader heeft, heeft hij een soort project bedacht waardoor hij langzaam Christophers vertrouwen terug zal winnen. En hij geeft hem een hond als candeau. Sandy. Eerste reactie achteraf Dit werk heeft mij aan het denken gezet: Ja, ik snap nu beter hoe autistische mensen denken. Ik ken zelf ook iemand die autistisch is en kijk nu anders tegen hem aan. Ik heb iets aan dit werk gehad: ja, voor een verslag was het prima te gebruiken. De persoonlijke beoordeling
Het onderwerp Het onderwerp is de belevingswereld van een autistische jongen. Ik vind dit wel interessant want dat is heel anders dan hoe ik tegen de dingen aan kijk. Ik ken zelf ook iemand die autistisch is, wel een lichtere vorm maar soms kwamen er wel vergelijkbare dingen voor in het boek. Zoals dat hij die spreekwoorden niet begrijpt of soms grapjes niet begrijpt. Dat vond ik interessant. Ik ben wijzer geworden over de ziekte autisme en dat vind ik leuk. De gebeurtenissen De gevoelens en gedachten waren belangrijker dan de gebeurtenissen. In het boek werd goed uitgelegd wat hij voelde en dacht. Daarom zijn die belangrijker. De gebeurtenissen bouwden zich goed op, totdat het uiteindelijk allemaal duidelijk werd wat zijn vader had gedaan. Zo werd het plaatje compleet. De gebeurtenissen vond ik meestal wel geloofwaardig. Ze werden zo beschreven dat het net was alsof de schrijver zelf autistisch was. Want het was zó geloofwaardig. Ik vond het erg verrassend dat zijn vader de hond had vermoord. Dat had ik niet verwacht. Ik vond het heel zielig voor de jongen wat zijn vader allemaal had geflikt bij hem. Bijvoorbeeld dat hij had gezegd dat zijn moeder dood was terwijl dat helemaal niet zo was. De personen De hoofdpersonen kwamen levensecht over. Ik vond dat er erg goed werd beschreven wat Christopher (die autistische jongen) dacht en hoe hij leefde als autistisch zijnde. Zó goed dat het net was alsof Mark Haddon zelf autistisch was. Een persoon waar ik me erg goed in kon leven was de moeder. De moeder werd soms helemaal gek van haar zoon zoals hij zich gedroeg dat kon ik me erg goed voorstellen. Ik denk dat ik het geduld ook niet zou kunnen opbrengen, net als zij. Ik vond het heel knap dat Christopher doorzette om in London te komen. Ook al is hij doodsbang voor veel lawaai en veel mensen bij elkaar in ruimte zette hij toch door om uiteindelijk bij zijn moeder te zijn.
De opbouw Het verhaal was vlot te lezen, dat kwam ook door het makkelijke taalgebruik. Maar ook was het goed opgebouwd. Er waren wel een paar flashbacks. Maar dat waren meer herinneringen die hij had en vertelde. Het stukje dat hij verteld over welke detective boeken leuk vond en waarom vond ik wel een beetje saai, dat kwam omdat dat stuk erg langdradig was. Het moment dat Christopher de brieven van zijn moeder leest vond ik erg spannend. Dat kwam omdat ik, en de hoofdpersoon ook, dacht dat zijn moeder overleden was aan een hartaanval. Dan kom je er dus achter dat zijn vader die brieven expres voor hem achter gehouden heeft. Dan komt zijn vader ook nog eens en binnen en toen was ik erg nieuwsgierig naar zijn reactie. Het taalgebruik De woordkeuze en zinsbouw vond ik erg makkelijk. Daar heeft de schrijver bewust voor gekozen denk ik. Het is namelijk geschreven uit ik-perspectief. Door een autistische jongen. Ik denk dat een autistische jongen werkelijk zo denkt en schrijft. Er kwamen niet veel dialogen in voor, maar dat was niet erg. Het ging vooral over hoe Christopher zich voelde en wat hij dacht. Verwerkingsopdracht C8 Interview met Ed, de vader van Christopher. 1. Houdt u van u zoon, Christopher? Ed: Ik hou heel veel van mijn zoon. Ik doe altijd alles voor hem. Ik heb zoveel voor mijn zoon over, dat weet hij ook wel. 2. Maar als ik het goed heb bent u niet altijd eerlijk tegen hem geweest? Ed: Dat klopt, maar dat was voor zijn eigen best wil. Zijn moeder heeft ons verlaten. Ze is zomaar vertrokken met die verdomde Rodger. Daar blijkt uit dat ze niet van Christopher houdt. Het enige wat ik kon doen was tegen hem liegen. Zeggen dat zijn moeder was overleden aan een hartaanval dus. 3. Vind u niet dat dat ontzettend oneerlijk is tegenover jullie zoon? Ze heeft hem elke week geschreven en u heeft ze gewoon verstopt gehouden. Dat is misschien oneerlijk volgens u, maar ik weet toch echt wel wat het best is voor mijn zoon. Het zou alleen maar verwarrend voor hem zijn. 4. is het niet juist nu oneerlijk en verwarrend, nu hij er alsnog achter is gekomen? Het was niet de bedoeling dat hij ze zou lezen. En is het inderdaad verwarrend voor hem maar ik had nooit verwacht dat hij naar London zou gaan alleen. Ik dacht dat ik er wel met hem over zou kunnen praten en dat hij het misschien zou begrijpen dat ik het allemaal uit goede bedoelingen had achtergehouden. 5. Uw zoon is bang voor u geworden dat komt ook doordat u Wellington heeft vermoord. Denkt u niet dat u dat beter anders had aan kunnen pakken? Nadat ik de hond vermoord had, had ik inderdaad spijt. Maar mevrouw Shears gaf voor mijn gevoel meer om die verdomde hond dan om mij. Daar kon ik niet tegen en toen had ik het allemaal niet meer in de hand. Ik weet dat Christopher daar heel erg aangeslagen door is maar ik kan het niet terug draaien. 6. U had een verhouding om mevrouw Shears, waarom wou u haar dan kwetsen door haar hond te doden? Nadat mijn vrouw ons had verlaten hadden wij het heel moeilijk. We gingen door een moeilijke tijd. Ze was heel goed voor me. Ik weet niet of het een verhouding was want het was in een keer over. Ze wou niet bij ons komen wonen en kwam niet meer zo vaak langs en hielp mij… eh ons niet zo veel meer. We kregen ruzie en ik dacht dat ze dus meer om die hond gaf dan om mij. Ze was altijd lief voor die stomme hond. In een opwelling heb ik een vork in zijn nek gestoken. Dat was dom van me en had ik niet moeten doen. Het was nooit de bedoeling mevrouw Shears te kwetsen. 7. U zegt telkens dat het achteraf gezien stom van u is geweest. Hoe komt het dat u telkens eerst doet en dan nadenkt? Dat doe ik niet telkens. Alleen met wat ik die hond heb aangedaan, ja. Maar het achter houden van de brieven en zeggen dat moeder is overleden heb ik uit voorzorg gedaan. 8. Voorzorg? U houdt een kind bij zijn moeder vandaan! Terwijl u best weet dat zij om hem geeft. Nu is er alleen maar troep van gekomen. Denkt u dat als u het opnieuw kon doen, dat u dan anders gehandeld had? Ja, ik had inderdaad beter na moeten denken. Christopher is totaal van mij gedistantieerd. Daar baal ik wel zeker van. Maar als ik het opnieuw moet doen had ik de brieven verbrand. En was mijn zoon nooit achter die brieven gekomen. 9. Gaat dat niet een beetje ver? Uw ex-vrouw wou contact houden met uw zoon en is hem zeker nooit vergeten. Vind u uzelf niet egoïstisch? Nou… egoïstisch? Dat is wel een groot woord. Ik moet wel toegeven dat ik het ook uit eigenbelang deed. Ik gunde het mijn vrouw niet meer Christopher te zien na wat ze ons geflikt had. 10. Dus toch! Als u het mij vraagt kan dat niet als het om een kind gaat. De relatie tussen uw zoon en uw ex-vrouw had best kunnen voortzetten maar dan in mindere maten. U denkt te veel aan uzelf. Dat met Wellington en met uw vrouw deed u alleen maar uit eigenbelang. Nu is Christopher daar flink de dupe van geworden. Zal hij ooit nog de oude zijn? Ik deed niet alles uit eigenbelang! Veel ook voor zijn eigen bestwil! Misschien een beetje soms. Maar… Dat is menselijk! Maar eh… nou, het is allemaal verkeer uit gepakt. Ik probeer zijn vertrouwen terug te winnen. Dat zal langzaam gaan, maar ik doe mijn best. En ik heb ook geen ruzie meer met mijn vrouw. Zo komt alles langzamerhand toch goed. Ik hou van Christopher.