Der zerbrochne Krug door Heinrich von Kleist

Titelverklaring: Het blijspel vertelt over een vrouw met haar gebroken kruik die naar het gerechtshof gaat om de dader aan te wijzen. De zaak is veel gecompliceerder, want men ziet dat niet de gebroken kruik de reden van het proces is, maar ook de relatie tussen haar dochter en de dader een grote rol speelt. Over de schrijver: Heinrich von Kleist (1777-1811, hij kwam om het leven door zelfmoord) behoort tot 2 literaire stromingen, namelijk de romantiek (1800-1830) en het realisme (1820-1850). Op zijn 11e jaar stierf zijn vader en op zijn 16e stierf zijn moeder, deze gebeurtenissen hebben veel invloed gehad op zijn verdere leven. Von Kleist heeft veel dingen gedaan op het gebied van literatuur, hij heeft boeken en toneelstukken geschreven, hij was schilder, werkte mee aan een literair tijdschrift (Phöbus), en schreef regelmatig in de krant (Berliner Abendblätter). Een aantal werken - Die Familie Schroffstein (trauerspiel, 1803) - Der Findling (Novelle) - Das Kätchen von Heilbronn (Drama, 1810) - Penthesilea (1807) - Prinz Friedrich von Homburg (Schauspiel, 1811) - Die Verlobung in St. Domingo (Erzählung) - Der Zweikampf (Erzählung) Over het boek:Samenvatting: Het verhaal begint met Adam die met een ernstig beschadigd gezicht opstaat en Licht ontmoet. Licht vraagt aan Adam hoe hij aan zijn verwondingen komt en Adam zegt dat hij gestruikeld is en daarbij ook zijn voet verstuikt heeft. Licht kwam hem vertellen dat er vandaag een rechtszaak is die gaat over een gebroken kruik en ook dat Walter de rechtszaak komt bijwonen om over zijn kunde en gerechtigheid te oordelen. Wanneer Adam zich aankleed voor zijn beroep als dorpsrechter kan hij zijn pruik niet meer vinden en word nerveus, als smoes hiervoor zegt hij dat zijn kat de pruik geruïneerd heeft en dat de pruik gerepareerd wordt. Op dat ogenblik staan de gedaagden voor de rechtszaak voor de deur. Adam schrikt als hij ziet welke mensen er zijn, maar Walter vind dat het tijd word dat de rechtszaak begint. Frau Martha Rull begint met haar betoog en beschuldigt Ruprecht van de misdaad, Adam wil dit gelijk vast laten leggen en de zaak beëindigen, maar Walter eist verdere onderzoek. Ruprecht vertelt wat er volgens hem gebeurt is, hij wilde gisteren Eve bezoeken, maar ontdekte dat daar al een persoon in de kamer was en dat haar slaapkamerdeur al gesloten was. Toen hij binnenkwam vluchtte de andere persoon uit het raam, hij heeft de man verder niet gezien, maar hij heeft hem wel met de deurklink op het hoofd geslagen (Adam’s verwondingen). De persoon gooide zand in Ruprechts ogen en kon zo ontkomen. Eve weet wel wie de kruik gebroken heeft, maar ze wil het alleen niet zeggen. Walter heeft gedurende deze verhoren een scenario bedacht en weet eigenlijk ook al wie de dader is, maar wil dit als vanzelf laten uitkomen en wil iedereen nog eens aan het woord laten. Hij vraagt eerst aan Adam waar zijn pruik is en hoe hij aan die hoofdwond komt en hij vraagt aan Martha hoe hoog het raam van haar dochter’s slaapkamer is. De tante van Ruprecht komt op een gegeven moment met een pruik aanzetten die ze onder het raam van Eve heeft gevonden. Om middernacht had ze een man gezien met een kaal hoofd en een slepende voet (Adam), maar dit vermoeden zegt ze niet en ze probeert Ruprecht over te halen zijn schuld te bekennen. Licht zet de pruik op Adam’s hoofd en heel verwonderlijk, hij past, maar nog is de zaak niet bewezen. Als Walter Ruprecht beveelt om naar het hooggerechtshof in Utrecht te komen om veroordeelt te worden word het Eve te veel. Ze zegt dat niet alleen Ruprecht die nacht bij haar was, maar ook de dorpsrechter Adam. Adam had Eve gechanteerd, als hij met haar naar bed mocht dan zou hij een ziekte getuigenis tekenen voor Ruprecht, zodat hij niet naar Oost-Indië gezonden zou worden. De zaak is ten einde. De dader van de gebroken kruik word daarmee niet aangewezen, maar vele andere vragen worden beantwoord, namelijk wie de laatste nacht bij Eve was geweest. Licht word tot nieuwe dorpsrechter benoemd en Eve en Ruprecht trouwen.
Eigen mening: Ik vond het vrij lastig om te lezen, want het is geschreven in dialogen en dus niet echt een verhaal waarin je je kan verdiepen, maar het was op zich wel leuk om een drama te lezen. Je kan merken dat het uit een vroegere tijd komt, want ik vind het een beetje een oubollig verhaal. Ik vond het verhaal eigenlijk niet grappig of komisch, maar voor die tijd was dat het misschien wel. Ik zou het mensen niet aanraden om het te lezen, want door de korte dialogen raak je soms het verband kwijt en weet je niet meer waar het over gaat.