Dit boek heb ik gekozen omdat mij de titel wel aansprak. Ik heb ook eerst de achterkant gelezen voor ik hem ging lenen van de bibliotheek de achterkant sprak mij ook aan.
De omslag is een beetje saai en rommelig, je ziet een foto van 2 broers en een stuk van script.
Toen ik de achterkant van het boek gelezen had, dacht ik al dat ik het boek mooi zou vinden. Toen ik het boek eenmaal helemaal gelezen had vond ik hem nog mooier.
Titel: Gebr.
De titel is makkelijk te verklaren want het gaat over 2 broers en dat zijn broeders.
Schrijver: Ted van Lieshout
Ik heb nog nooit een boek van hem gelezen maar ik vind hem een goede schrijver
Dit boek hoort tot de genre ‘dagboeken’, omdat er een heel stuk in het dagboek in voorkomt. Luuk de hoofdpersoon komt ook wel in het boek aan het woord maar toch vind ik het bij de genre ‘dagboeken’ horen. Samenvatting: Marius, het broertje van Luuk, is een half jaar geleden overleden aan de ziekte van Wilson, dat is een ernstige aandoening aan je stofwisseling. Hun moeder wil de spulletjes verbranden in de achter tuin. Dat is haar manier van afscheid nemen. Luuks moeder had gezegd dat hij de spulletjes die luuk wilde bewaren mocht pakken uit Marius kamer. Ze had de nadruk gelegd dat Luuk absoluut niet aan Marius privé-spullen mocht zitten. Toch pakt hij z’n broers dagboek en gaat er in schrijven, maar niet lezen. Dat dagboek had Marius gekregen voor zijn 12e verjaardag van Luuk. Volgens hem bestaat er een wet dat je niet in iemands dagboek mag lezen, maar wel in een andermans dagboek schrijven. Daarom schrijft hij er in wat hij altijd doet overdag allemaal doet. Op een dag begint hij te lezen wat er allemaal in het dagboek stond wat zijn broer allemaal geschreven heeft. Het valt hem op dat het meestal alleen over hemzelf en Marius ging. Door het te lezen komt Luuk zijn overleden broer beter kennen maar ook zichzelf. Marius had toch een heel ander beeld dan Luuk zelf van zelf zichzelf had. Hij ontdekte dat hij meer van jongens hield dan van meisjes. Luuk had dat zelf ook. Hij hield ook meer van jongens dan van meisjes. Hij had gelezen dat in één gezin vaak maar één homoseksuele kon voorkomen. Er staat ook een heel stuk in over alex en Maus (zo noemde Luuk hem) die samen in naakt in bed liggen en een beetje met elkaars piemel te spelen. Als hij alles in het dagboek heeft gelezen dan vertelt hij over de tijd toen Marius nog leefde. Op een dag was hun moeder een keer in een melige bui en zei dat ze eigenlijk een zigeuner was en dat Luuk en Maus zigeuner kinderen waren. Ze wisten dat er op een veldje vlak bij hun huis zigeuners hun kamp hadden. Na schooltijd zijn ze er heengegaan en in de bosjes naar de zigeuners gaan kijken hoe ze er nou uitzagen hoe ze zich gedroegen. Opeens kwam er een zigeunerjongen op hen af. Ze schrokken allebei en ze wilden weg rennen. Marius zei wat tegen Luuk maar er kwam geen antwoord want Luuk was in een boom geklommen en de zigeunerjongen stond er in een vreemde taal onder te praten. Luuk verstond er niets van maar het waren vriendelijke woorden die uit de mond kwamen van de zigeunerjongen en dat hoorde Luuk wel en kwam uit de boom. Marius rende door naar huis om het zilveren bestek op te halen omdat hij wist dat zigeuners gek op zilver waren. Ondertussen zaten Luuk en de zigeunerjongen, met de naam Tibor, samen een bloemen krans te maken. Dat vond Luuk heel leuk want toen werd hij eindelijk gerespecteerd zoals hij is. Een paar dagen later waren de zigeuners alweer vertrokken. Omdat Marius gestorven was aan de ziekte van Wilson Moest Luuk ook onderzocht worden. Hij had gelukkig geen Wilson. Zijn moeder wilde 's middags de spulletjes van Marius verbranden en ook zijn dagboek. De moeder van Luuk had gezegd dat hij van Marius z’n privé-spullen moest afblijven. Hij zal nu moeten zeggen dat hij Marius dagboek had. Toen hij het aan zijn moeder vertelde was zijn ze helemaal niet boos want ze had het wel verwacht dat hij zijn broers dagboek zou pakken. Toen hij ook nog eens vertelde dat hij homoseksueel was werd zij ook niet boos, dat wisten ze al vanaf zijn geboorte. Dat voel je als moeder zijnde, had ze gezegd. En dat ze geen kleinkinderen zou krijgen vond ze ook niet erg. Ze namen wel een hond. Hoofdpersonen: Luuk,de oudste zoon
Hij is een jongen die de wereld volgens mij door een heel andere wereld dan ons ziet Marius de jongste overleden zoon. Marius is overleden en verteld niet zoveel over zichzelf als persoon. Bijpersonen: Moeder, een moeder met veel eigen meningen
Vader, speelt in het verhaal een heel kleine rol
Tibor, een zigeunerjongen Alex, een vriendje van Marius Speelt zich af in: 1973, in dat jaar heeft Luuk geschreven in het dagboek. Marius heeft er van 1970 t/m1973. Ik denk dat dit verhaal werkelijkheid is omdat je broer in het echt kan zijn overleden. Dit dagboek kan ook best geschreven zijn door een jongen die homoseksueel is of denkt dat hij dat is Waardering: Ik geef dit boek een vette 8.5 omdat ik het boek heel goed vind omschreven. Je kunt ook echt in de persoon z’n huid kruipen en dat is natuurlijk het allermooiste van een boek. De inhoud is ook heel goed. Het is ook niet zo dat je eerst over het ene leest en daarna weer over het andere. Ik vind het boek op sommige plekken toch ook wel een beetje moeilijk. Die moest ik eerst 2x lezen voor het doorgedrongen was wat Luuk of Marius nu bedoelde. Ik vind Luuk de leukste persoon omdat hij op alles een apart antwoord had. Ik zou iemand anders dit boek zeker aanraden omdat het een heel aangrijpend boek is. Na dit boek ga ik zeker nog een boek van Ted van Lieshout lezen maar welke weet ik nog niet. Het boek deed volkomen aan mijn verwachtingen maar toen ik het boek gelezen had vond ik het nog mooier. In dit boek kwamen dingen voor die ik nog niet wist, namelijk dat jongens al zo vroeg er aan denken dat ze homoseksueel zijn.
Ik heb nog nooit een boek van hem gelezen maar ik vind hem een goede schrijver
Dit boek hoort tot de genre ‘dagboeken’, omdat er een heel stuk in het dagboek in voorkomt. Luuk de hoofdpersoon komt ook wel in het boek aan het woord maar toch vind ik het bij de genre ‘dagboeken’ horen. Samenvatting: Marius, het broertje van Luuk, is een half jaar geleden overleden aan de ziekte van Wilson, dat is een ernstige aandoening aan je stofwisseling. Hun moeder wil de spulletjes verbranden in de achter tuin. Dat is haar manier van afscheid nemen. Luuks moeder had gezegd dat hij de spulletjes die luuk wilde bewaren mocht pakken uit Marius kamer. Ze had de nadruk gelegd dat Luuk absoluut niet aan Marius privé-spullen mocht zitten. Toch pakt hij z’n broers dagboek en gaat er in schrijven, maar niet lezen. Dat dagboek had Marius gekregen voor zijn 12e verjaardag van Luuk. Volgens hem bestaat er een wet dat je niet in iemands dagboek mag lezen, maar wel in een andermans dagboek schrijven. Daarom schrijft hij er in wat hij altijd doet overdag allemaal doet. Op een dag begint hij te lezen wat er allemaal in het dagboek stond wat zijn broer allemaal geschreven heeft. Het valt hem op dat het meestal alleen over hemzelf en Marius ging. Door het te lezen komt Luuk zijn overleden broer beter kennen maar ook zichzelf. Marius had toch een heel ander beeld dan Luuk zelf van zelf zichzelf had. Hij ontdekte dat hij meer van jongens hield dan van meisjes. Luuk had dat zelf ook. Hij hield ook meer van jongens dan van meisjes. Hij had gelezen dat in één gezin vaak maar één homoseksuele kon voorkomen. Er staat ook een heel stuk in over alex en Maus (zo noemde Luuk hem) die samen in naakt in bed liggen en een beetje met elkaars piemel te spelen. Als hij alles in het dagboek heeft gelezen dan vertelt hij over de tijd toen Marius nog leefde. Op een dag was hun moeder een keer in een melige bui en zei dat ze eigenlijk een zigeuner was en dat Luuk en Maus zigeuner kinderen waren. Ze wisten dat er op een veldje vlak bij hun huis zigeuners hun kamp hadden. Na schooltijd zijn ze er heengegaan en in de bosjes naar de zigeuners gaan kijken hoe ze er nou uitzagen hoe ze zich gedroegen. Opeens kwam er een zigeunerjongen op hen af. Ze schrokken allebei en ze wilden weg rennen. Marius zei wat tegen Luuk maar er kwam geen antwoord want Luuk was in een boom geklommen en de zigeunerjongen stond er in een vreemde taal onder te praten. Luuk verstond er niets van maar het waren vriendelijke woorden die uit de mond kwamen van de zigeunerjongen en dat hoorde Luuk wel en kwam uit de boom. Marius rende door naar huis om het zilveren bestek op te halen omdat hij wist dat zigeuners gek op zilver waren. Ondertussen zaten Luuk en de zigeunerjongen, met de naam Tibor, samen een bloemen krans te maken. Dat vond Luuk heel leuk want toen werd hij eindelijk gerespecteerd zoals hij is. Een paar dagen later waren de zigeuners alweer vertrokken. Omdat Marius gestorven was aan de ziekte van Wilson Moest Luuk ook onderzocht worden. Hij had gelukkig geen Wilson. Zijn moeder wilde 's middags de spulletjes van Marius verbranden en ook zijn dagboek. De moeder van Luuk had gezegd dat hij van Marius z’n privé-spullen moest afblijven. Hij zal nu moeten zeggen dat hij Marius dagboek had. Toen hij het aan zijn moeder vertelde was zijn ze helemaal niet boos want ze had het wel verwacht dat hij zijn broers dagboek zou pakken. Toen hij ook nog eens vertelde dat hij homoseksueel was werd zij ook niet boos, dat wisten ze al vanaf zijn geboorte. Dat voel je als moeder zijnde, had ze gezegd. En dat ze geen kleinkinderen zou krijgen vond ze ook niet erg. Ze namen wel een hond. Hoofdpersonen: Luuk,de oudste zoon
Hij is een jongen die de wereld volgens mij door een heel andere wereld dan ons ziet Marius de jongste overleden zoon. Marius is overleden en verteld niet zoveel over zichzelf als persoon. Bijpersonen: Moeder, een moeder met veel eigen meningen
Vader, speelt in het verhaal een heel kleine rol
Tibor, een zigeunerjongen Alex, een vriendje van Marius Speelt zich af in: 1973, in dat jaar heeft Luuk geschreven in het dagboek. Marius heeft er van 1970 t/m1973. Ik denk dat dit verhaal werkelijkheid is omdat je broer in het echt kan zijn overleden. Dit dagboek kan ook best geschreven zijn door een jongen die homoseksueel is of denkt dat hij dat is Waardering: Ik geef dit boek een vette 8.5 omdat ik het boek heel goed vind omschreven. Je kunt ook echt in de persoon z’n huid kruipen en dat is natuurlijk het allermooiste van een boek. De inhoud is ook heel goed. Het is ook niet zo dat je eerst over het ene leest en daarna weer over het andere. Ik vind het boek op sommige plekken toch ook wel een beetje moeilijk. Die moest ik eerst 2x lezen voor het doorgedrongen was wat Luuk of Marius nu bedoelde. Ik vind Luuk de leukste persoon omdat hij op alles een apart antwoord had. Ik zou iemand anders dit boek zeker aanraden omdat het een heel aangrijpend boek is. Na dit boek ga ik zeker nog een boek van Ted van Lieshout lezen maar welke weet ik nog niet. Het boek deed volkomen aan mijn verwachtingen maar toen ik het boek gelezen had vond ik het nog mooier. In dit boek kwamen dingen voor die ik nog niet wist, namelijk dat jongens al zo vroeg er aan denken dat ze homoseksueel zijn.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden