Feest! Op 4 juni kon ook ik officieel vieren dat ik geslaagd ben. Dat betekent dat ik klaar ben met het vwo en dat het echte leven kan gaan beginnen (althans, dat zeggen ze). Aan de ene kant natuurlijk erg leuk, maar ik voorzie ook problemen. Ik ga namelijk op kamers wonen, en dit kan nog wel eens een uitdaging worden.

Volgend jaar ga ik Communicatiewetenschap studeren in Amsterdam. Vanuit Friesland is dat best ver reizen, en dus zal ik na een zeer aangenaam verblijf moeten uitchecken bij Hotel mama en op kamers gaan wonen. Ik kijk ontzettend uit naar het leven in een grote stad - al zal ik de schapen om de hoek wel missen - en ik heb er dan ook erg veel zin in! Toch houd ik mijn hart vast…

Koken

Ik heb nog nooit gekookt. Niet omdat ik het niet kan (oefening baart kunst), maar puur omdat ik het niet leuk vind. Altijd verzon ik wel een domme smoes om onder het koken uit te komen. Uiteindelijk heeft dit ertoe geleid dat ik tot op de dag van vandaag nog nooit zelf een volwaardige maaltijd op tafel heb gezet.

Toch zal ik ook volgend schooljaar gewoon moeten eten. En hoe leuk het studentenleven ook mag zijn, het is ook duur, dus kan ik niet elke dag eten bestellen, denk ik. Ik zal dus wel móeten gaan koken. En met nul minuten ervaring op de teller, zie ik dat niet meteen goed gaan.

Hopelijk hebben m'n ouders genoeg bakjes thuis liggen en blijven ze voorlopig nog voor het hele gezin koken zodat er dagelijks eten overblijft. Dan gooi ik mijn vriezer (die ik hopelijk zal hebben) gewoon vol met de heerlijke gerechten van mijn moeder.  Dat zou heel wat problemen oplossen.

Wassen

Dan nog iets waarvoor ik waarschijnlijk bij moeder- en vaderlief zal moeten aankloppen: de was doen. Een ander ding waarmee ik nog niet heel erg bekend ben. Oké, ik heb één keer een overhemd gestreken, en ik kan mijn kleren aardig netjes opvouwen (al zeg ik het zelf), maar daar houdt het dan ook wel op.

Waarschijnlijk is het verstandig om nu alvast een reservepotje aan te maken om de gekrompen of verkleurde kleren mee te vervangen.

Lekker (on)handig!

Verder, nee het lijstje is nog niet af, ben ik gewoon erg onhandig in het algemeen. Mijn grootste talenten zijn dingen vergeten te doen of uitstellen. Helaas komen die vaardigheden niet echt van pas als je op kamers gaat wonen. Iets waar ik zelf last van heb, maar mijn toekomstige huisgenoten zullen er vast ook niet blij mee zijn als ik om elf uur 's avonds nog niet ben begonnen met koken. 

Ondanks alles kijk ik uit naar de komende jaren. Naast kopzorgen geeft het wonen op kamers je ook veel vrijheid. Ik ben dus van plan de komende jaren vooral te genieten. Naast het studeren, natuurlijk. In het begin zal ik misschien zo m'n problemen hebben, maar uiteindelijk kom ik er na een paar verbrande maaltijden en gekrompen shirts echt wel uit.

En anders levert Hotel mama vast wel een paar bakjes met eten en een weekvoorraad schone kleren. Hoort bij de service, toch?