Bij het lezen van woordjes als bonjour, au revoir en on y va krijg ik op slag last van migraine-aanvallen. Inmiddels heb ik al meer dan zes jaar Frans, maar mijn liefde voor de taal van dat stokbroodvretende volkje is in die jaren niet bepaald toegenomen. Sterker nog, Frans in de bovenbouw vind ik om te janken. 

Het begon allemaal nog aardig in de eerste. Ik stond een zesje, kwam redelijk uit de zinnen die we moesten vertalen en had bovendien niet zoveel moeite met huiswerk. Stukje bij beetje werd het niveau hoger en kreeg je in plaats van het vervoegen van être, allemaal onregelmatige werkwoorden die je in de passé composé moest zetten (voor de niet-fransozen onder ons, dat is het voltooid deelwoord). Want zeg nu zelf, is het logisch dat pouvoir (kunnen) ineens pu wordt?

Keuzes maken

Om de een of andere reden, waarom weet ik nog steeds niet zo goed, koos ik in de derde toch voor Frans. Al was het niet zo dat ik verschrikkelijk veel keuze had, want voor andere vakken stond ik nog een tandje slechter. In de bovenbouw brak het feest helemaal los. Bij ons word je bij Frans doodgegooid met idioomtoetsen van ruim 100 woorden per hoofdstuk en dan ook nog eens 3 hoofdstukken per toets. En dan hebben we het nog niet eens over de zinnen. Saperlipopette! 

Hongerige kindjes in Afrika of sperziebonen? 

Naast dat de lesstof dus verschrikkelijk veel is, kom ik nooit uit de leesteksten. Altijd heb je dan zo'n zin waar drie woorden in staan die je zou moeten kennen, maar niet meer weet, maar ook zeven woorden die je nog nooit eerder gezien hebt. Gevolg: complete verwarring. Zo dacht ik op een gegeven moment bij een leestoets dat de tekst over sperziebonen ging terwijl hij eigenlijk over hongerige kindjes in Ethiopië bleek te gaan, of zoiets. 

Overbodig 

Steeds meer vraag ik mij af wat eigenlijk het nut is van Frans en van vreemde talen in het algemeen. Wereldwijd spreken er immers maar zo'n 276 miljoen mensen Frans, wat echt rien is, in verhouding tot de complete wereldbevolking. Bovendien kun je in veel landen waar Frans wordt gesproken vast ook wel overleven met een paar woordjes Engels.

Gelukkig hoef ik nog maar 1 jaar. Eerlijk gezegd ben ik zo ongeveer alles wat ook maar iets te maken heeft met de Franse taal zat. Wel hoop ik mijn examen ervoor te halen om vervolgens Frans voorgoed au revoir te zeggen.