Vakantiebaantjes, bijna elke scholier heeft er wel ervaring mee. Of je nu spaart voor een scooter of een vakantie: de meesten van ons moeten het geld hiervoor zelf bij elkaar sprokkelen. Elk vakantiebaantje heeft zijn voor- en nadelen. Ik heb mijn ervaringen op een rijtje gezet. 

Ik begon mijn ellendige carrière bij een boer. Elke ochtend om 8 uur beginnen: voor mijn zwakke persoonlijkheid was dat best heftig. Rond 11 uur was ik vaak alweer thuis, dus heel lang was het niet. Maar twee uur met je rug in een hoek van 90 graden onkruid plukken zorgde in die korte tijd wel voor een grote diversiteit aan scheldwoorden. Gelukkig had ik daardoor wel een excuus om de rest van de dag niet meer met m'n reet van de bank te hoeven komen.

Ondanks mijn ochtendhumer was het meestal toch best gezellig. We liepen met een vast groepje, waar vaak wel wat te lachen viel. Totdat de boer vanaf de andere kant van het land tekeer ging dat we op moesten schieten. Al kon ik daar vaak ook om lachen, als hij niet keek.

Folderwijk

Daarna leek het mijn moeder een fantastisch plan om me in te schrijven voor een folderwijk. Ik kan je meteen vertellen: overweeg dit niet. Goed, in de vakantie moest ik één keer in de week folders rondbezorgen. Ik had er zin in, serieus. Totdat de folders bij mij thuis werden bezorgd, en ik erachter kwam dat ik gigantisch genaaid werd.

Het bleek namelijk niet met een uurtje gedaan te zijn: ik was er minstens vijf uur mee bezig. Wat ik verdiende? €10,00 per keer. Dus: 10 delen door 5 is? Juist, €2,00 per uur. Toch kan ik ook hier achteraf wel om lachen. Ik heb wel wat meegemaakt met die folders. Ik vond een keer een mes van zo'n 60 centimeter in iemands voortuin en ik kwam een keer bij een adres waar de deur ingetrapt was, en de ramen ingeslagen waren. Best lachen dus.

Gedumpt in de afwas

Nu werk ik al zo’n 1,5 jaar in de horeca. Bij mijn eerste horecabaantje moest ik feestjes klaarzetten. Stoelen en tafels moesten met militaire precisie naast elkaar gezet worden. Vervolgens werd ik tijdens het feest gedumpt in de afwas, waar ik in hoog tempo afgeknauwde kippenkluifjes in de prullenbak mocht gooien en borden schoonspoelen. Na het feest moesten de tafels afgeruimd worden. In het begin kon ik nog niet met een dienblad overweg, dus huppelde ik met een achterlijk mandje tussen de feestgangers door. Dit leverde mij de fantastische bijnaam 'Roodkapje' op. 

Sinds kort werk ik in een restaurant, en dat bevalt eigenlijk wel. En daarnaast ben ik, niet te vergeten, net begonnen met schrijven voor scholieren.com. Dat is nog net vol te houden. Ik ben benieuwd of jullie nog veel kuttere baantjes hebben gehad! Deel ze vooral in de comments, zodat ik mij weer wat beter voel.