Van schattig balletdanseresje tot musicalster: het is de droom van ieder meisje. Anouk van Laake (15) leeft die droom.

Deze Haarlemse begint op haar vierde met dansen, raakt op haar twaalfde verzeild in het musicalwereldje en haar danstechniek wordt nu op een speciale dansschool verder bijgeschaafd.

Kleurt het leven dan roze en zit alles mee? Vaak wel, vertelt Anouk, maar soms kost het je ook wat.

"Hier voel ik me thuis"

“Als ik op een podium sta, dan geeft dat me een kick,” vertelt Anouk als ze beschrijft waarom ze haar hele leven in het teken zet van de spotlights. “Het is iets wat ik echt goed kan. Als ik daar sta, dan weet ik gewoon: hier voel ik me thuis.”

Dat gevoel kende zijn hoogtepunt toen ze na jarenlange audities (“ik werd telkens in de laatste ronde pas afgewezen”) eindelijk een rol kreeg in haar eerste commerciële musical: Pinokkio. “Mijn hele leven had ik gekeken naar alle Studio100-musicals op tv en dan ineens speel je in je eigen kinderdroom.”

Het betekent wel dat haar relatief rustige kinderleventje flink wordt opgeschud. Samen met de rest van de cast worden er elk weekend en soms ook op doordeweekse dagen voorstellingen gegeven. Gelukkig mag ze in zo’n geval wel eerder van school weg.

Nóg beter?

Na een rol in Joseph als het nichtje van Joseph besluit ze een vooropleiding van Lucia Marthas te doen. Dat is een speciale school die zich focust op kinderen en jongeren die de showwereld ingaan. Anouk komt er vooral om te dansen.

Een jaar later wordt ze gescout voor de speciale weekendklas. Samen met 30 andere jongeren heeft ze dit jaar bijna al haar vrije tijd opgegeven om vakken te krijgen als popshow, tapdance en song&dance.

En dat naast haar gymnasiumopleiding aan het Sancta Maria Lyceum, waar ze nu in de vierde klas zit. Het doel? Nog beter te worden, zodat ze een plekje verovert in de musicalwereld en daar haar baan van kan maken. Als het kan, zou ze nog een tussenstop bij het conservatorium willen maken.

Als een spook

Klinkt alsof Anouk alleen maar succes kent. Waren er momenten waarop ze het even niet meer zag zitten? “Jawel,” geeft ze toe, “mijn dieptepunt was met de audities voor Ciske de Rat.” Alle tests had ze doorstaan, maar net in de aller-, allerlaatste ronde werd ze ontzettend ziek.

“Ik stond als een spook bij de audities, terwijl er net toen werd gekeken naar karakter en persoonlijkheid. Om door zoiets je rol te verliezen is zuur, heel zuur, zeker als je nog maar tien bent.”

Ook zou Anouk best wat vaker uit willen met haar vriendinnen, die elk weekend gaan stappen, maar na twee vermoeiende dagen op het Lucia Martens heeft ze daar op gewoonweg geen energie meer voor. “Dat is iets wat ik wel echt mis, ja.”

In de rubriek Talent-alert aandacht voor ongekend talent: goochelaars, ondernemers, tekenaars of filmmakers. Als ze maar jong en goed zijn.