Het is wat vreemd: scholieren gebruiken het onderwijs, maar hebben er niets over te zeggen. En de mensen die bepalen hoe dat onderwijs eruit ziet (politici en zo), hebben geen idee wat leerlingen nou eigenlijk willen.

De Apple-makers luisteren toch ook goed naar hun iPad-klanten? Het LAKS wil daar wat aan doen en kwam met een nieuw concept: speeddaten in Den Haag. Oeh, sexy. Dus ik trok gister naar de Randstad, mijn vriendin jaloers achterlatend.

Het doet een tikkeltje pedofiel aan als ik zie dat deze groep, voornamelijk grijze heren in pak, vooral gaan speeddaten met basisscholieren. Die twintig kindekes zijn in de meerderheid, ik kom het zesmans sterk middelbarescholierenfront versterken.

Wie zijn deze mensen?

Kamerlid Boris van der Ham (D66) blijkt op 't laatste moment te hebben afgezegd: iets met drugs vond-'ie belangrijker. Dat wordt dus zeker geen romance. Gelukkg zijn er nog zes andere 'beleidsmakers' van onderwijsraden of -clubs om te daten: geen idee wie deze mensen allemaal zijn. Maar ze bepalen dus wel hoe mijn schoolleven eruit ziet.

Goed. Speeddaten dus. Best eenvoudig: een beleidsmaker en een scholier schuiven bij elkaar aan tafel en mogen vijf minuten met elkaar praten. Daarna luidt de schoolbel en schuift de scholier door naar de volgende tafel voor de volgende date.

Date 1 en 2: leerlingenraden

Mijn eerste date is met Walter Dresscher van de Algemene Onderwijsbond, de lerarenvakbond. Eerste indruk: mijn vriendin is leuker. Ik vraag hem: vindt hij leerlingenraden nou echt een goed idee? Sommige scholieren vinden het dé manier om mee te beslissen, maar scholen vinden het juist onhandig omdat verschillende raden (ouderraad, leerlingenraad...) elkaar in de weg gaan zitten en tegenspreken.

Dresscher vindt dat onzin. "Ze spreken elkaar niet tegen, want elke raad krijgt andere onderwerpen voor z'n kiezen. De lerarenraad gaat bijvoorbeeld over de werkcontracten, de ouders over de reizen naar het buitenland en de leerlingenraad over de fietsenstalling." Intelligente man, maar een relatie met iemand die Walter heet, zie ik niet zitten.

Niet altijd invloed

Walter zet me wel aan het denken. Over Echt Belangrijke Dingen hebben we dus niets te zeggen, maar 't is in elk geval iets. Althans: moeten de adviezen die de leerlingenraad geeft, dan ook per se bindend zijn? Of mogen schooldirecteuren alsnog ons commentaar in de wind slaan?

Dresscher: "Volgens mij moet daar gewoon logica inzitten, en moeten leerlingen ook duidelijk weten wat haalbaar is en wat niet. Op de keuze van een geschiedenisboek mogen jullie best invloed hebben, maar extra vrije dagen is meer iets voor de docentenraad."

Later spreek ik hier ook met politicus Jack Biskop (CDA) over, en hij houdt eigenlijk hetzelfde praatje. Zouden ze van tevoren overlegd hebben?

Date 3: luie docenten

M'n volgende date is met Aat Sliedrecht, voorzitter van de Nationale Onderwijsweek (deze week, met o.a. de Dag van de Leraar en de Leraar van het Jaar-verkiezing). Ik klaag bij hem over oude docenten die zich steeds minder inzetten op school, omdat ze denken dat het toch niets meer uitmaakt: hun pensioen krijgen ze binnenkort toch wel.

Sliedrecht: "Deze leraren moeten we beter uitdagen. Misschien kunnen ze beter bijles geven of lessen aan kleinere groepen die extra informatie willen. Dankzij zulk nieuw werk kunnen ze misschien hun oude passie voor het lesgeven weer terugvinden." Best een goed idee - maar zou dat voor zo'n docent niet als degradatie voelen?

Date 4: bezuinigingen

Alweer een date met een man: Mathijs ter Bork, Leraar van het Jaar  in 't basisonderwijs, veruit de jongste (en knapste) van allemaal. Wat vindt hij ervan dat leerlingen vanuit uit het speciaal onderwijs naar een gewone school worden gestuurd, vanwege de bezuinigingen?

Ter Bork vindt 't niet zo erg: "Een goeie zaak, want vaak worden kinderen te snel naar het speciaal onderwijs gebracht. Als je in een gemengde groep zit, leer je dat iedereen anders is, maar je wel met elkaar kunt omgaan."

Luisteren

Binnen no time ben ik alweer uitgedate. Of ik er wat aan gehad heb? Ik overleg met wat andere leerlingen, en we komen tot de conclusie dat de beleidsmakers in elk geval een hoop interesse in ons toonden. In wat er écht gebeurt in het klaslokaal.

Goed om te merken dat ze wel degelijk naar ons luisteren. Of misschien kunnen ze gewoon heel erg goed doen alsof, maar dan heb ík er in elk geval wat van opgestoken.

En mijn vriendin hoeft zich geen zorgen te maken. Een nieuwe liefde zat er niet bij.

Foto: Tobias Grond, LAKS