Vorig jaar Pinksteren veranderde het leven van de schrijver A.F. Th van der Heijden in één klap. Zijn 22-jarige zoon Toni kwam die zondagmorgen bij een verkeersongeval om het leven.

Van der Heijden beschrijft in Tonio, een 'requiemroman', wat er met hemzelf gebeurt vanaf het moment dat de politie voor zijn neus staat.

Scholieren.com publiceert iedere maand tien goede uittreksels van boeken die net uit zijn, en wekelijks lichten we er ééntje uit. Zo kan jij eens een ander boek kiezen dan de titels op de vergrijsde literatuurlijst van je docent.

Stekker eruit

Van der Heijden gaat meteen met zijn vrouw naar het ziekenhuis en vertelt wat hem onderweg te binnenschiet. De eerste kennismaking met zijn vrouw, de geboorte van zijn zoon, diens jeugd, de gezinsvakanties in Frankrijk waar hij o.a. Robin van Persie ontmoet. In het ziekenhuis blijkt dat de toestand van Tonio hopeloos is, en snel daarna wordt de stekker uit de beademing getrokken.

Dat wordt voornamlijk in deel I van de roman beschreven. In deel II vertelt Van der Heijden wat er na de dood en de begrafenis van Tonio gebeurt. Hij gaat na hoe de laatste ogenblikken van zijn zoon verlopen zijn, en wie het meisje was dat hij in de laatste dagen heeft gefotografeerd.

Leest als een trein

Onze boekverslagenschrijver en leraar Nederlands Cees is erg enthousiast over het nieuwe boek. "Van der Heijden doet alsof er geen sprake is van een roman maar van een autobiografisch relaas. Maar ook in dit indrukwekkende boek maakt hij gebruik van alle literaire technieken die hij ook in zijn grote romancycli De tandeloze tijd , de MOVO-tapes  en Homo Duplex hanteert."

Een gigagoed boek dus, maar wel een beetje dik. Cees: "Hoewel het verhaal als een trein leest, ben je er toch wel een flinke tijd mee bezig. Bovendien word je overvoerd met trieste gegevens, wat op den duur toch tegen gaat staan. Het is een hele dikke roman van meer dan 600 bladzijden; ik vraag me bij deze schrijver wel eens af of hij het niet allemaal wat korter kan vertellen."

Vier vette punten

Dat wordt boekworstelen dus. Maar: "Wie deze roman op zijn literatuurlijst wil zetten, verdient er mijns inziens wel vier vette punten mee," aldus Cees.