Sinds groep vier van de basisschool ben ik er al mee bezig, maar mijn zoektocht was nooit erg succesvol. En nu eindelijk, na jarenlang honderden exemplaren geprobeerd te hebben, heb ik mijn einddoel bereikt. Ik heb de perfecte pen gevonden.

Op de basisschool schreef ik net zoals mijn klasgenoten met een stoere zwart-oranje Stabilo, zo'n anatomisch correcte pen om je de goede greep aan te leren. Het was een ellende: de inkt was altijd op, mijn vingers pasten niet lekker in de inkepingen en ik was de dop standaard kwijt.

Toch bleef ik er nog jaren mee schrijven, want op de basisschool was zo'n ding nou eenmaal mega cool. Ook hoopten de juffen dat mijn hanenpoten er misschien iéts netter van zouden worden – tevergeefs overigens, want zelfs ík kan mijn basisschoolhandschrift niet ontcijferen.

De vulpen

In groep zes deed zich een nieuwe trend voor: de vulpen. Meester Johan, ieders idool toentertijd, schreef met zo'n ding, dus binnen korte tijd hadden al mijn klasgenoten er ook een. De mijne was gifgroen. 

Die vulpen was zo mogelijk een nog grotere mislukking dan de Stabilo. Aan het einde van de dag zat werkelijk alles onder de inkt, want het grote nadeel van een vulpen is dat de inkt nog een tijdje nat blijft. Als je aan een nieuwe regel op je blad begint, veeg je hetgeen je daarvoor geschreven had uit.

Het is een wonder dat mijn hand niet permanent getatoeëerd is door die rotpen. Bovendien begon een keer in de zoveel tijd een (reserve)vulling te lekken in mijn etui. Ik hoef je vast niet te vertellen dat je daar niet zo blij van wordt…

Het roer om

Toen ik naar de middelbare school ging, gooide ik het roer om. De Stabilo was echt not done en meester Johan vond ik inmiddels een beetje duf. Dus bij de schoolcampus van de V&D (rest in peace) kocht ik balpennen met felgekleurde dierenprints.

Nog steeds denk ik af en toe met heimwee terug aan hoe soepel ze over het papier gleden. De groene met zebramotief gebruikte ik voor krullen, de rode met panterprint om fouten te markeren. Door intensief gebruik raakten ze helaas veel te snel op. Nieuwe halen was geen optie, aangezien de V&D tegen die tijd al was gesloten.

De ene teleurstelling na de andere

Ik belandde in een pennenvacuüm waarbij ik van alles uitprobeerde en geen enkele pen aan mijn wensen voldeed. Zo kocht ik een veel te dure pen bij de Hema, maar die was te zwaar. Ik besloot honderd pennen te kopen voor maar vijf euro bij de Action, maar die waren onbetrouwbaar. Ik probeerde fineliners uit, maar die schreven te stroef. De lichtblauwe Big-pennen kwamen nog het meest in de buurt, hoewel ik de dop irritant vond. Op een gegeven moment gaf ik het gewoon op. Ik zat opgescheept met meer dan honderd matige pennen en besloot voorlopig niets meer te kopen.

Op dat dieptepunt van mijn zoektocht kwam er een pakketje binnen. Ondanks de totaal niet-pengerelateerde inhoud (toners voor de printer) bleek daar de oplossing van mijn pennenprobleem in te zitten. In de doos zat namelijk een handvol van de beste pennen waar ik ooit mee geschreven heb. Gewoon gratis! 

123inkt

Voor mij zijn de kanariegele pennen van 123inkt.nl perfect. Ze schrijven dun, liggen lekker in de hand en ze gaan lang mee. Sindsdien heb ik nooit meer een andere pen gebruikt. Tot nu toe doen ze het nog allemaal. Toch ben ik alvast begonnen met extra veel printen in de hoop dat we een nieuwe bestelling van 123inkt nodig hebben. Mijn vader begon zich laatst af te vragen waarom ik me opeens bekommer om printerinkt.

Nu ik eindelijk na zoveel jaar de perfecte pen heb gevonden, ga ik niet het risico lopen dat mijn voorraad opraakt. Met deze pennen is er een einde gekomen aan mijn zoektocht. Mijn leven is compleet.