"Oké. Iedereen klaar? Logopennen in de aanslag? Denkt iedereen aan die megasmile waar we zo hard op hebben geoefend? Ja, ook jullie daarachter! Trek je shirt recht, de naam van onze universiteit op je rug moet duidelijk zichtbaar zijn.

Straks komen alle klantjes binnen, dan moet het net lijken alsof studeren hier leuk is. Het moet lijken alsof er niets geweldigers bestaat dan onze universiteit. Ja, wij weten wel beter, dat snap ik ook wel, maar dat hoeven die scholieren toch niet te weten?"

Anne zit in vwo-5. Dat betekent open dagen van universiteiten bezoeken tot ze er gek van wordt. Elke keer treft ze hetzelfde: stralende, breeduit lachende, positieve studenten overal. Zijn ze echt zo enthousiast? Een fictief kijkje in het hoofd van een student op een open dag.

"Kijk, daar komen ze aan. Schattig zijn ze toch. Doet me denken aan mezelf, drie jaar geleden. Ik weet nog hoe ik toen binnenkwam op de open dag. Nietswetend, nietsverwachtend. Maar al die vrolijke gezichten, het snoep van de universiteit, de enthousiaste mentoren en gemotiveerde studenten trokken mij over de streep om hier te gaan studeren. De ironie.

Shoarma-adem

Hebben jullie trouwens je tanden allemaal gepoetst vanochtend, jongens? De studentjes-in-wording zullen zich hier natuurlijk nooit aanmelden als ze tijdens de rondleiding kunnen meegenieten van jouw broodje shoarma met extra knoflook van na het stappen gisteravond.

Over die rondleiding gesproken: geen zorgen, alles wat je zegt, gaat erin als zoete koek. Die naïeve scholiertjes hè. En als je je tekst kwijt bent: pas de problème, gewoon blijven lachen. We hebben hier de beste tijd van ons leven, remember?

Als ze met lastige vragen komen, laat ze dan subtiel nog eens de gloedjenieuwe kantine zien voordat ze uit kunnen praten. Vergeten ze dat lastige gezeur snel genoeg. Ja toch?

Donkerblauwe schimmel

Ook al is er geen enkele kans dat je ooit een baan zult krijgen met deze studie, dat hoeven zij niet te weten. Dat er in onze lokalen donkerblauwe schimmel op de groene variant groeit en dat zelfs je hond het aan de kleine kant zou vinden, hou je lekker voor je.

En daarna loop je gewoon terug naar de informatiemarkt, drop ze daar met een foldertje in hun hand en zeg je dat je weer terug moet voor een nieuwe rondleiding. Er zijn toch nog zoveel enthousiaste mensen, nietwaar? Die mogen we niet laten wachten.

O, vinden jullie dat niet eerlijk? Moeten we zeggen hoe het hier echt aan toe gaat op een normale dag? Maar dat is dus het probleem, jongens, dan komt er dus niemand meer. Dan kan de universiteit wel opdoeken. Even doorzetten dus. Zo moeilijk kan dat toch niet zijn, een beetje blij zijn op een open dag? We krijgen er toch voor betaald?"