Manuscripta? Hoe zegt u? De opening van het nieuwe boekenseizoen, vorig weekend in Amsterdam. Daar kwam niet alleen een literaire modeshow aan must-reads voorbij, maar ook tientallen beroemde schrijvers in het wild.

Geen bodyguards, geen onherkenbaar makende zonnebrillen: de weg was vrij om Neerlandsch beroemdste auteurs eens flink te stalken. En ze een aantal prangende vragen te stellen. Ready, steady... Go!

Stalk-slachtoffer 1: Youp van 't Hek

Mijn eerste beoogde slachtoffer is niemand minder dan Youp van ’t Hek. Grappenmaker als-'ie is, wil ik juist van hem weten: “Wat is het eerste boek waardoor u keihard moest janken?”

Youp aarzelt geen moment: “Alleen op de wereld van Hector Malot. Jaren later las ik het op vakantie voor aan mijn kinderen, toen 4 en 6 jaar oud, en de tranen biggelden opnieuw over mijn wangen. Wat een prachtig boek.”

Stalk-slachtoffer 2: Arthur Japin

Terwijl ik me verder begeef tussen al dat schrijftalent, bedenk ik dat ook deze Grote Namen ooit klein begonnen zijn. Daarom vraag ik nieuwsgierig aan Arthur Japin: “Waarover ging het eerste verhaal dat u ooit schreef?” Arthur gniffelt en neemt de tijd om uitgebreid te vertellen over zijn ‘debuut’ als 12-jarig jochie, waarmee hij een heuse opstelwedstrijd won.

“Het ging over twee astronauten –het was in de tijd van de eerste maanlanding – die samen de ruimte in gingen en allerlei rare wezentjes ontdekten. En ik kan me herinneren dat ik de lanceerbasis, die in werkelijkheid ‘Cape Canaveral’ heet, omgedoopt had in ‘Cape Carnaval’“, aldus de fantasierijke romanschrijver. Hoppa, één verhaaltje en die gast had dus meteen al een prijs. Doe dat 'm maar eens na.

Stalk-slachtoffer 3: Francine Oomen

Ook Francine Oomen wil desgevraagd wel een sappig verhaaltje kwijt over haar jeugd. Op de vraag “Wat was uw grootste blunder in de puberteit?” antwoord ze dat we die kunnen teruglezen in haar boek Hoe overleef ik mijn eerste zoen:

“Mijn toenmalige vriendje kroop eens door het dakraam mijn kamer binnen en werd toen, al bungelend aan de goot, betrapt door mijn moeder!” Net als Thomas in het boek dus. Autsj...

Zitten er meer autobiografische aspecten verstopt in haar boeken? “Nou, ik ga niet alles vertellen, maar ik heb hier en daar zeker geput uit mijn eigen puberteit! Al is de boel wel flink aangedikt.” Tuurlijk, Francine. 

Stalk-slachtoffers 4 en 5: Hanna Bervoets en Renske de Greef

Na het horen van deze anekdote ben ik op goed dreef, en trek ik stoute schoenen aan om Hanna Bervoets (schrijfster van o.a. Lieve Céline) eens aan de tand te voelen. “Met welke schrijver zou je wel eens een beschuitje willen eten?”

Hanna: “Met Renske!” Naast haar staat Renske de Greef, schrijfster en nrc next-columnist. Als ik hint dat ik eigenlijk op een ander soort beschuitje doel, begint Hanna te lachen en denkt ze even na. Voor ze haar antwoord kan heroverwegen, komt haar buurvrouw tussenbeide: “Zeg, wat krijgen we nou, kom je nu ineens terug op je beslissing?”, grapt een zogenaamd beledigde Renske.

“Welnee!”, roept Hanna meteen, waarna ze haar eerste antwoord nog eens bevestigt en me verzekert dat ze “dolgraag een lesbisch beschuitje” zou willen eten met haar vriendin.

Lesbische fotoshoot

“Dan moeten we natuurlijk ook lesbisch op de foto”, vindt het tweetal, en een hele fotoshoot later (“Neee, daar heb ik zo’n anorexia-armpje!”) is de perfecte pose eindelijk gevonden. Eentje inclusief strakgetrokken shirt en pruillipje.

Bijzondere mensen, die beroemde schrijvers. Tikkie apart soms. Zeker in het wild.