“Ik wist eigenlijk altijd al dat ik een meisje was, net als al mijn vriendinnetjes,” vertelt Lisa (18).

Tegenover me zit een echte meid, met borsten, lange haren en stralende, opgemaakte ogen. Niemand zou kunnen raden dat zij niet als meisje is geboren.

Familie moest wennen

“Op de basisschool wist iedereen van jongs af aan dat ik eigenlijk liever een meisje wilde zijn. Niemand had er echt problemen mee.” Haar ouders moesten er in het begin wel een beetje aan wennen. Maar toen ze eenmaal doorhadden dat haar meidengedrag niet een of andere gekke fase was, steunden ze haar voor de volle honderd procent.

Haar oudere broer deed dat niet meteen: "Hij had er iets meer moeite mee. Hij was net in de puberteit en kon het niet echt accepteren dat ik een meisje was. Daar hebben we wel waak ruzie over gehad. Gelukkig is dat nu over en kunnen we het goed met elkaar vinden.”

Naar de psycholoog

“Toen ik zeven was, ging ik naar een psycholoog van het ziekenhuis. Vanaf het eerste moment dat zij mij sprak, wist zij dat ik een meisje was. Dat was wel fijn, ik werd echt geaccepteerd.”

In die tijd ging Lisa ook voor het eerst naar speciale dagen georganiseerd voor transgenders, kinderen die net als Lisa in het verkeerde lichaam zitten. “Ik ga er nog steeds eens in de vier maanden heen, het is echt superleuk. Ik heb er veel vrienden en vriendinnen aan overgehouden.”

Lisa begon zich steeds zekerder te voelen en durfde na een aantal jaar ook in meisjeskleren naar school te gaan. Ook kleedde ze zich voor gym niet langer bij de jongens om. “Dat deed ik vanaf toen een tijdje in een aparte ruimte. En later ook gewoon bij de meisjes, die zagen mij toch al als één van hen en hadden er geen problemen mee.”

Puberteit

Maar ja, dan komt er vanzelf een moment dat je in de puberteit raakt.  “Eigenlijk ben ik dat nu pas, op mijn achttiende!” zegt Lisa lachend. Vanaf haar negende heeft ze namelijk hormonen geslikt die voorkwamen dat ze in een 'jongenspuberteit' zou belanden.

Later is Lisa ook extra vrouwelijke hormonen gaan nemen. “Met de hormonen heb ik echt geluk gehad: ik hoef later geen borstimplantaten of zoiets te nemen, want ik ben een van de geluksvogels die alleen al dankzij de hormonen genoeg borsten heeft ontwikkeld.”

Middelbare school

Aan Lisa's uiterlijk was het dus niet langer te zien dat ze eigenlijk het lichaam van een jongen had, maar toch organiseerden ze op haar middelbare school een avond voor de ouders om te spreken over haar speciale situatie.

“Eigenlijk werd ik hier ook meteen geaccepteerd, al hadden de jongens er wel veel meer moeite mee. Maar die wisten al snel dat ze mij niks konden maken: zodra zij begonnen te pesten, sloeg ik net zo hard terug!” Een pittige tante dus.

Vriendjes

Bizar hoe jongens haar behandelen. Maar hoe ging dat dan met vriendjes? “Ik heb wel een paar vriendjes gehad. Helaas deinsden ze allemaal terug toen ik ze vertelde hoe het met me zat.” Ineens begint ze te lachen: “Ik heb tegenwoordig best wel sjans, hoor. Als ik uitga, dan zie ik de jongens kijken.”

Een eerste echte liefde heeft ze al gehad, vertelt Lisa. “Ik heb één keer een relatie gehad die best lang duurde. Ik ontmoette hem op één van de transgenderbijeenkomsten en de vonk sloeg meteen over. Ik hoefde mezelf niet te verbergen voor hem, want hij was als ik, alleen precies andersom. Hij was biologisch nog een meisje.”

En nu?

Lisa heeft inmiddels d'r diploma gehaald en is aan een vervolgopleiding begonnen. Daar was geen informatieavond meer nodig. "Alleen mijn beste vriendinnen kennen mijn verhaal. Ik denk niet dat het nog nodig is om het verder te vertellen: niemand ziet het toch aan me? En bovendien ís er binnenkort ook helemaal niets meer te zien.”

Binnenkort wordt Lisa namelijk geopereerd en krijgt ze een geslachtsverandering. Eindelijk geen piemel meer. “Het is heel spannend, maar ik kijk hier al sinds ik een klein was naar uit. Een andere naam, een ander geslacht. Eindelijk kan ik helemaal mezelf zijn.”

Juist omdat niemand nog iets raars aan Lisa zit, wil ze ook niet herkenbaar op Scholieren.com staan. 'Lisa' is daarom een schuinaam.