Freddi Fish en Roller Coaster Tycoon; vroeger was ik groot fan van dit soort spellen. Nu ik doodgegooid word met huiswerk en verantwoordelijkheden, lijkt de fantasiewereld van films en spelletjes een leuke afleiding.

Helaas blijft die wereld nu vaak achter een glazen laptopscherm verborgen. Verhaaltjes verzinnen is minder leuk dan het vroeger was, en ik heb steeds meer nodig om me mee te vermaken. Was vroeger echt alles zoveel leuker?

Laatst stond ik in een kringloopwinkel te zoeken naar games. Mijn hand gleed langs oude Fifa-spellen, World Of Warcraft en.. Rollercoaster Tycoon 2. Een begrip uit de kinderwereld van vroeger. Ik weet nog hoe ik mezelf als negenjarige zo makkelijk kon verliezen in een pixelwereld, hoe gebrekkig de graphics ook waren. Het pretpark werd de mijne, en er bestond niets beters dan het ontwerpen van je eigen achtbanen. Ik voelde me machtig en kon er uren mee bezig zijn. En niet alleen Rollercoaster Tycoon riep dat gevoel op, ook tijdens het spelen van andere spellen waande ik me in een andere wereld.

Op zoek naar geluk

Om dat geluksgevoel weer terug te vinden, heb ik spellen als Freddi Fish en de Spoken op School weer geïnstalleerd. Helaas duurde het spel minder lang dan in mijn herinnering en de spoken jaagden mij niet meer de stuipen op het lijf. Tot overmaat van ramp bleek Freddi Fish een jongen, terwijl ik hem altijd heb gezien als meisje. Eén grote teleurstelling dus.

Als Freddi Fish al niet zo is als ik het me herinner, hoe weet ik dan zo zeker dat mijn nieuwe pretparkenspel nog wel helemaal het einde is? Het romantische beeld van vroeger zit als een soort roze wolk in mijn hoofd, maar wat als ik nog een herinnering verpest wanneer ik het toch weer speel? Bij nader inzien laat ik het toch nog maar even in de verpakking.

Nu is het beter

Wetend dat het waarschijnlijk tegen zal vallen, vind ik het fijner om te verlangen naar de mooie fantasie die ik had als kind. De harde realiteit hoef ik niet onder ogen te zien. Misschien zijn alle dingen van vroeger niet zo geweldig als ze in mijn herinnering lijken. Ik herinner me Freddi liever als meisje, bovenop een romantische, roze wolk.