We kennen allemaal wel een Emma, een Jesse, een Sophie of een Tom, en ook vast wel een Lisa. Elke dag komen er weer kinderen bij dus dan komt het nog wel eens voor dat meerdere kinderen dezelfde naam hebben. Merken de mensen die een populaire naam dragen daar wat van, of zegt de naam niets over het beestje?

Eva van Asselen (17): ''Op dit moment ben ik de enige Eva in mijn klas, maar op de basisschool heb ik altijd met een andere Eva in de klas gezeten. Dan werd ik soms gewoon Eva genoemd, of 'Eva van A', of anders wel 'lange Eva'. Maar echt last heb ik hier niet van gehad, het is soms meer verwarrend. Ik vind mezelf wel echt een Eva. Kijk, er zijn natuurlijk een heleboel mooie namen, maar ik ben zeker niet ontevreden met die van mij.''

Anouk Poppema (17): ''Het lijkt me eigenlijk best leuk om goed bevriend te zijn met een andere Anouk, dat vind ik alleen maar grappig. De verwarring tussen namen is natuurlijk wel een beetje onhandig, maar eerder onhandig dan echt vervelend. Ik ken naast mezelf nog drie andere Anouks, eentje is zelfs op dezelfde dag jarig!''

Een docent met dezelfde naam
Jasper den Boon (17): ''Ik heb eigenlijk nooit geweten dat mijn naam in dit rijtje stond, grappig. Ik ken eigenlijk niet zo heel veel andere Jaspers, naast mezelf nog twee denk ik. Wel was er op werkweek in Praag een docent die ook Jasper heette. Dat was soms best irritant, omdat hij natuurlijk vaak werd aangesproken. Maar het is ook wel grappig om een naamgenoot te hebben. Ik ben niet echt heel blij met mijn naam, het is een beetje simpel, maar op zich wel prima. Een groot voordeel is natuurlijk wel dat bijna iedereen mijn naam in een keer goed schrijft, op een paar uitzonderingen die 'Jesper' schrijven na dan. ''

De naam Anna staat vrijwel altijd heel hoog in de lijstjes, meestal zelfs in de top 10, en sommige jaren zelfs op nummer één. Anna van der Pols (15): ''Ik heb eigenlijk geen idee waarom mijn naam zo hoog op dit lijstje staat, ik ken nauwelijks mensen die Anna heten, behalve mezelf dan. Ik vind mijn naam juist wel origineel en ben er dan ook heel blij mee. Anna is lekker kort en simpel, maar ik vind het wel een hele mooie naam. Ik vind mezelf wel echt een Anna.''

'Welke Lisa?'
Lisa Wenneker (15): ''Ik zat hiervoor in een klas met nog één andere Lisa. Wij noemden iedereen gewoon altijd bij de voornaam, dus het was gewoon Lisa. Wanneer iemand niet wist welke Lisa er bedoeld werd zeiden we gewoon heel simpel: “welke Lisa?” Het is soms wel vermoeiend om je eigen naam vaak te horen, maar het kon een hele opluchting zijn wanneer de docent jouw naam noemde en dan de andere Lisa bedoelde.''

Tim Schaap (18): ''Ik zat met twee andere Tims in de klas, wat niet altijd heel fijn was. Als de docent dan de naam Tim noemde reageerde er altijd wel een 'verkeerde' Tim. We begonnen toen met bijnamen, naar achternamen. Eentje noemde we toen Steen, ik werd Schaap en de derde bleef gewoon Tim, want die had een veel te lange achternaam. Ik word nu nog steeds vaak zo genoemd, gewoon Schaap. Maar over mijn naam maak ik me niet echt zorgen, het had een veel ergere naam kunnen zijn. Zo lang je gewoon jezelf bent doet je naam er ook niet echt toe.''

De meesten zijn gewoon tevreden met een 'populaire naam'. Af en toe ontstaat er eens verwarring omdat je een aantal naamgenoten hebt, maar dat kan ook leuk zijn. En vergeet de voordelen niet: bij de Starbucks hoef je je geen zorgen te maken dat je naam verkeerd wordt geschreven op een koffiebeker. En in het rek met sleutelhangers is je naam altijd wel te vinden. Soms krijg je rare bijnamen, zoals 'de Lisa met de krullen' of 'de lange Eva', daar moet je dan maar tegenkunnen. En mocht je het toch vervelend vinden, denk dan maar zo: je naam is niet voor niets zo populair.