We willen een strakke buik. We willen spierballen. We willen dat perfecte lichaam. Daarom beulen we onszelf af in de sportschool, om daarna nonchalant op Instagram te verschijnen. Ook jongens doen er aan mee. Maar ik niet meer. 

Ik was in de zomer van 2014 op zomerkamp met vrienden. We deden spelletjes met de groep, en één van de opdrachten was dat alle jongens zo snel mogelijk het water in moesten springen. We renden over het grasveld naar het meer toe terwijl de meisjes geïnteresseerd toekeken. Jep: de vleeskeuring was begonnen.

Ineens was ik onzeker 

Sommige jongens maakten er een hele show van; in slow motion trokken ze hun T-shirts uit, om vervolgens trots hun sixpack te tonen.

Ik twijfelde. Want in tegenstelling tot deze hunks die wekelijks in de sportschool te vinden zijn, zag mijn bovenlichaam er nog steeds hetzelfde uit als in groep 8. En dat maakte me onzeker. Want meisjes van 14 houden van sixpacks. Zo namen de meisjes op dat kamp posters naar het kamp mee van Taylor Lautner, acteur uit Twilight die zijn complete bestaansrecht ontleent aan zijn sixpack. Ik sprong uiteindelijk het water in – maar met mijn rug naar de meisjes toe.

Jezelf accepteren? Bullshit!

Tijdens alle voorlichtingen en wijze lessen die ik in mijn leven heb gehad, werd altijd iets gezegd in de zin van ‘het is in de puberteit heel belangrijk dat je snel leert jezelf te accepteren’. Wat een bullshit. Er werd altijd maar gedaan of dat zo makkelijk is. Spoiler-alert: dat is het niet. Het kost moeite. Ongeveer net zo veel om een sixpack te krijgen. De inspanning is alleen ánders: die voor de sixpack is fysiek, de inspanning die je voor acceptatie moet leveren is mentaal.

Volg Scholieren.com ook op hier op Instagram!

Vergeleken met het zomerkamp, kijk ik nu anders naar spierballen en blokjesbuiken. Tegenwoordig weet ik dat je ook heel goed in staat kunt zijn om sixpack-loos meisjes te krijgen. Het gaat namelijk om zoveel meer dan dat: dingen als je persoonlijkheid, hoe je overkomt en de rest van je uiterlijk zijn minstens zo belangrijk.

Mick kan 't ook 

Ik neem Mick Jagger als oppervoorbeeld: in zijn biografie werd beschreven dat hij eigenlijk best een lelijke vent is zonder spieren, maar dat hij op basis van zijn immense charisma toch de ene vrouw na de andere wist te fiksen.

Ik ging er ook anders over denken door mijn eigen ervaringen. Mijn eerste vriendin was een model die van die shakes dronk en een heus modellenlichaam had. Maar ze keek verder dan mijn magere lichaam, en viel voor hoe ik was. Dat ik iemand als zij kon krijgen zonder sixpack, maakte me zelfverzekerder.

Neem de tijd

Het proces van acceptatie beschrijf ik hierboven even in een paar zinnen. Maar het duurt lang. Tussen het zomerkamp en mijn huidige kijk op het hebben van een sixpack zit een periode van vijf jaar. Neem er dus de tijd voor. Want uiteindelijk is het het waard: ik zet nu zonder schaamte een foto in zwembroek op Instagram. En die wordt geliked. Door een heleboel meisjes.

 

Hier loop ik een beetje cool te doen bij een meer. Vroeger had ik dus nooit een foto in zwembroek op insta gegooid omdat ik toen vond dat je daar een sixpack voor nodig had. Maar nu heb ik gewoon schijt. En dat klinkt best simpel, maar dat is het niet. Het is fokking moeilijk om schijt te hebben. Maar als dat lukt, dan voelt dat echt goed. Dus doe dat vooral ook zelf. Maar neem de tijd, want het kostte mij ruim 5 jaar.

Een bericht gedeeld door Elias Marseille (@eliasmarseille11) op 10 Aug 2018 om 7:50 (PDT)