Help, ik word volwassen!
14 november, mijn verjaardagsfeest. Een woonkamer bomvol hyperactieve pubers en verkruimelde chips op de vloer. Iedereen feliciteerde mij en was in opperbeste stemming, maar nu lig ik te piekeren in bed. Waarom? Omdat ik volgend jaar achttien word.
Wat een onzin, zul je denken. Achttien worden en je verjaardag vieren zijn toch twee superchille dingen? Ja ik weet het, volgens de meeste jongeren is achttien jaar de mooiste leeftijd die er bestaat. Toch denk ik daar heel anders over.
Volwassen zijn? No way!
Achttien betekent namelijk dat je - voor de wet - volwassen bent. BAM! Je bent ineens groot en verstandig. Zou je denken. Ik ben over een jaar 'volwassen', maar zo 'volwassen' voel ik me nog helemaal niet. Terwijl mijn oudere vrienden uitgaan en lange relaties hebben, zit ik op de tribune bij het afscheidsconcert van K3 keihard mee te zingen met 'Teleromeo'. Een relatie langer dan drie maanden heb ik ook nog nooit gehad; ik weet überhaupt niet eens of ik vrouwen of mannen leuker vind. Sowieso weet ik zoveel nog niet, dat moet ik allemaal nog uitvinden.
Daarnaast betekent meerderjarig zijn dat je ineens gigaveel verantwoordelijkheden hebt. Denk maar aan je eigen zorgverzekering, het regelen van toeslagen, belastingen en nog een hoop andere administratieve onzin. Onzin die vooral erg veel geld kost, bedenk me piekerend in m'n bed.
Blauwe enveloppen
Die nacht val ik na lang denken in slaap en droom ik over blauwe enveloppen die mij achtervolgen, terwijl ik door een land vol lege portemonnees ren. Rond 4:00 schrik ik wakker. Na enige aarzeling bel ik mijn beste vriend, die ik altijd bel als ik pieker over dit soort dingen. Hij neemt de telefoon op en ik begin direct een angstig monoloog over volwassen worden, zorgverzekeringen en een geldtekort. Hij lacht en zegt (zoals altijd) dat ik mij niet zo druk moet maken.
"Denk eens aan alles wat er wél leuk is aan achttien worden". Hij legt uit dat ik over een jaar mee kan met uitgaan en veel clubs en cafés sowieso binnenkom. Daarnaast mag ik zelf alcohol halen, autorijden en kan ik ook naar de stembus gaan als ik wil.
Dansende bierflessen
Dat valt inderdaad dus best mee, als ik alles op 'n rijtje zet. Dan komt er opeens nóg een voordeel in mij op: ik hoef niet meer naar mijn ouders te luisteren! Yeah! Opgelucht val ik in slaap. Ditmaal droom ik niet over enge taferelen, maar over dansende, lachende bierflesjes. Ik heb nu al zin in m'n verjaardag.
Studenten Joes, Tess en Annemoon zijn terug en bespreken alles wat jij wilt weten over het studentenleven. Ze hebben het onder andere over lentekriebels, studeren, backpacken, porno kijken, datediners, overthinken, break-ups en nog veel meer. Vanaf nu te luisteren via Spotify en andere podcast-apps!
:name
:name
:comment
1 seconde geleden
M.
M.
Ik ben 10 januari 18 geworden en ik was ook doodsbang (nog steeds wel een beetje). Uitgaan is niks voor mij dus van de voordelen blijven niet zo veel over. Ik ben op uitwisseling in Amerika dus naar mijn moeder hoef ik al niet te luisteren. Dus wat er voor mij verandert zijn verzekeringen, studie lasten, geld verantwoordelijkheid, enz. Persoonlijk wil ik nog niet volwassen zijn. Ik kijk het liefst nog elke dag cartoons als gravity falls en Kim Possible. En ik moet er elke dag nog om lachen. Zelfs als ik het al 12x gezien heb. Dus voorlopig blijf ik nog even kind.
8 jaar geleden
AntwoordenPepijn
Pepijn
Dat heb ik dus ook Martha, ik ben nog steeds een klein kind als ik in mijn roze lolitajurk over fantasybeurzen struin. Toch worden we helaas allemaal 18
8 jaar geleden
S.
S.
Valt toch wel mee hoor :)
Het enige wat ik echt gemerkt heb bij volwassen worden (ik ben sinds 12 november 18 jaar) is het betalen van de zorgverzekering. Sommige ouders zijn nog lief en nemen alle uitkeringen en giften af (je hebt de zorgtoeslag en een uitkering voor scholieren, moet je zelf aanvragen), en betalen dan de zorgverzekering door. Als je het zelf moet doen is het wat lastiger, maar je komt er zeker wel uit.
Verder krijg je er niks bij. Als je er op tijd bij bent dan heb je geen enkel probleem.
Ja, niet meer naar je ouders luisteren... was het maar zo. Ik moet nog steeds naar bed als mijn ouders me naar bed willen hebben, om maar zo te zeggen. Ik bouw zelf wel wat ruimte in en ik geef mezelf wat meer vrijheid (af en toe tot een uurtje of twaalf gamen bijvoorbeeld), maar mijn ouders zijn nog steeds mijn ouders.
Je zal zelf wel merken dat er weinig "morele verplichtingen" zitten aan achttien worden. Het is gaaf, maar als je nog steeds met een zak chips een Barbie-serie wil binge-watchen is er echt niemand die zegt "maar je bent toch achttien?"
8 jaar geleden
AntwoordenPepijn
Pepijn
Dat stelt mij enigszins gerust Sven. Het is denk ik vooral dat het zo'n grote stap lijkt, je bent ineens 'volwassen'. Al houdt dat minder in dan waar ik waarschijnlijk bang voor ben haha.
8 jaar geleden
S.
S.
Ik voelde me precies hetzelfde, ik vond het verschrikkelijk om 18 te worden en ik heb het uiteindelijk niet eens gevierd.
Nu ben ik al een half jaar 18 en het is me allemaal meegevallen! Als je je zorgtoeslag en DUO op tijd aanvraagt en een goede en goedkope zorgverzekering kiest komt het allemaal goed, want voor de rest zal er niet veel veranderen.
Je kan dan inderdaad naar clubs en legaal drinken, je hebt geen toestemming van je ouders meer nodig en MAG dus nu heel veel zelf doen, maar dat MOET niet. Als je dingen lastig vindt en je dat met je ouders bespreekt zullen je zeker helpen! Don't worry it will be alright (:
8 jaar geleden
AntwoordenPepijn
Pepijn
Thanks Soof (als ik je zo mag noemen haha), het is vooral een angst die ik veel groter maak dan nodig is. k zal wel veel gaan overleggen over hoe ik mij zo goed mogelijk voorbereid op deze magische leeftijd :)
8 jaar geleden