Sinds de lockdown moest ik op zoek naar een alternatief voor mijn vintage shopverslaving. Toen ik op de challenge ‘Met naald een draad’ van EnergieGenieNext.nl stuitte was ik meteen enthousiast. Ik ging de uitdaging aan om een maand lang oude kledingstukken te upcycelen in plaats van nieuwe kledingstukken aan te schaffen. 

Tweede leven

Het liefst speur ik in vintage winkels naar mooie items. Maar ja, een dagje shoppen zit er al een tijdje niet meer in en ik ben geen fan van online winkelen. Zelf kleding upcyclen is een goede oplossing. Op deze manier kan ik ook nu kleding dragen, zonder me schuldig te hoeven voelen over hoe het geproduceerd is.

Uit een rapport van de Ellen MacArthur Foundation blijkt dat de kledingindustrie meer CO₂ uitstoot dan de luchtvaart en de zeetransport samen. Hier schrok ik nogal van en dat is nog niet alles: er wordt ook erg veel energie verbruikt bij het maken van nieuwe kleding, doordat er veel fossiele brandstoffen voor nodig zijn. Door je eigen kleding een tweede leven te geven hoeft er niet een nieuw kledingstuk gemaakt te worden, verklein je dus je ecologische voetafdruk en is het ook nog eens goed voor je portemonnee.

Niet te vroeg juichen

Mijn eerste project was nieuwe mouwen aan een trui zetten. In de mouwen van die trui zaten namelijk gaten. Gelukkig had ik nog een blouse liggen waarvan ik eigenlijk alleen de mouwen mooi vond en ze waren ook nog eens precies dezelfde kleur als de trui. Beter kon eigenlijk niet.

Met goede moed ging ik achter de naaimachine zitten, maar het ging helaas niet zo soepel als ik in mijn hoofd had. Nadat mijn zusje tien keer had uitgelegd hoe de naaimachine werkte snapte ik het nog steeds niet, maar ik ging toch aan de slag. De eerste mouw ging verrassend soepel, maar ik had iets te vroeg gejuicht. Ik had namelijk de mouw binnenstebuiten op de trui genaaid, kon ik weer helemaal opnieuw beginnen… Na veel worstelingen met draad die vast raakte in de naaimachine waardoor ik steeds mijn zusje om hulp moest vragen, is het toch een mooie trui geworden op wat slordigheden na. 

Schoudertas

Ik had nu helemaal de smaak te pakken en begon een paar dagen later meteen met het maken van een schoudertasje van een oude spijkerbroek. Met pijn in mijn hart zette ik de schaar in mijn voormalig favoriete broek. Hij was ooit heel mooi, maar nu helaas op veel plekken versleten. Aangezien ik geen zin had om steeds weer om hulp te vragen, heb ik een uitleg filmpje gevolgd en zo goed mogelijk alle stappen proberen te volgen. In het filmpje lijkt alles zo snel en makkelijk te gaan, maar het kost echt wel wat tijd. Gelukkig is tijd iets wat we nu allemaal in overvloed hebben, dus dat is geen excuus! Ik heb het tasje nog niet af, maar ik heb er wel plezier in en dat is het belangrijkste. Ik heb er alle vertrouwen in dat het heel mooi gaat worden. Dan heb ik straks eindelijk weer een paar nieuwe ‘oude’ kledingstukken zonder mijn voordeur verlaten te hebben.

Het maakt dus niet uit of je een galajurk maakt van oude sokken of gewoon een scheur in je broek repareert. Het is altijd leuk om iets nieuws te proberen en het is al helemaal mooi meegenomen als het ook nog goed is voor de planeet. Aan de slag, zou ik zeggen!

Gepubliceerd op 15 maart 2021

---