Als kakker kan ik van tijd tot tijd een echte ijdeltuit zijn. Mijn broekspijpen moeten altijd keurig boven de enkel zijn opgerold, mijn overhemden moeten een maatje te klein zijn en de mouwen van mijn overhemd moeten worden opgestroopt op een semi-nonchalante manier. Ook mijn haar blijft een smeerseltje hier en een haarlakje daar niet gespaard. Over de top? Misschien een beetje, toch vind ik dat ijdel zijn zo slecht nog niet is. Sterker nog, je doet er goed aan om soms een beetje ijdel te zijn.

Zorgen dat ik er toonbaar bij loop doe ik namelijk niet voor dat ene meisje van economie. Het gaat mij om mijn eigen comfort. Een beetje ijdelheid is juist goed voor je zelfbeeld. Wanneer ik met ongekamde haren en in een pyjama rond loop, zal ik me niet zo fit voelen, maar zie ik er voor mijn gevoel uit als een Don Juan, voel ik mezelf een stuk beter en gedraag ik me er ook naar. Of dat laatste altijd positief uitpakt is weer een ander verhaal.

Egoïstisch
Daarnaast, een beetje aandacht besteden aan je uiterlijk is zo egoïstisch nog niet. Je houdt alleen maar rekening met je omgeving. Door mij voor dat feestje van die hockeyspeler uit die villawijk in mijn mooiste overhemd te tooien, houd ik rekening met mijn omgeving. Ik weet waar ik die avond ga zijn en daar pas ik mij op aan. Als ik egoïstisch was, kwam ik wel in mijn trainingsbroek van de zeeman aankakken. Door me zo ongelofelijk uit te sloven en te goochelen met gel en haarlak, blijkt het tegendeel waar.

Voor de singles
Voor de patiënt van het wanhopig tienersyndroom, mijzelf niet uitgesloten, kan die ijdelheid een extra duwtje in de rug geven. Stel je voor: je staat in je naar bier stinkende kloffie in een of andere obscure uitgaansgelegenheid. Voor je staan twee meisjes of jongens (of beiden, whatever floats your boat). Eentje is goedgekleed en de ander een tikkeltje slonzig. Op wie zou je afstappen? Precies. De keuze is snel gemaakt. Door mijn neus die paar minuten extra in mijn kledingkast te steken, hoop ik aan het juiste eind van de vergelijking te staan.

Er zijn grenzen
Natuurlijk moeten we met ijdelheid wel voorzichtig omgaan. Een kwartiertje op een dag voor de spiegel staan om je goed te voelen is het meer dan waard. Wat je niet moet doen, is als een bezetene drie uur achter elkaar besteden aan het invetten van je haar en je huisgenoten vergassen met parfum. 

Kortom, ijdelheid is zo erg nog niet. Al doen we het om ons beter te voelen, om erbij te horen of om bij het andere geslacht in de smaak te vallen, echt veel doet het er niet toe. Zo lang we maar doen waar we ons prettig bij voelen zonder al te veel te overdrijven. Voor je het weet loop je er bont gekleed bij met haar als frituurvet.