Als jij een man bent, heb je dit blog waarschijnlijk niet eens aangeklikt. Of je bent zo nieuwsgierig naar dit godsgruwelijke, walgelijke fenomeen, dat je toch besloten hebt je angsten te overkomen en moedig door te lezen.

En daar begint mijn tirade gelijk al. Waarom vinden mannen ongesteldheid zo afschuwelijk? Horen mannen niet heldhaftige wezens te zijn die spinnen voor ons vangen en zo? Horen ze niet stoer en onoverwinnelijk te zijn? Ons te helpen in ons lijden?

Misvormd gedrocht

Blijkbaar niet. Want je hoeft maar één maandverbandje of tampon te laten slingeren of het woord 'ongesteld' te laten vallen en hun gezichten worden langzaam groen en ze kijken je aan alsof je een misvormd gedrocht bent. Bah. Praat er niet over. Dat hoort niet. Dat is vies. Menstrueren is smerig. Meisjes horen daar niet over te praten.

Denk je dat wij er zelf voor hebben gekozen om maandelijks de roodgekleurde Niagara Falls te ervaren vanuit een niet nader genoemd lichaamsdeel? Dat wij het leuk en gezellig vinden dat onze lakens en handdoeken na gebruik op de Japanse vlag lijken? Dat we het wel kunnen waarderen dat lachen, hoesten of enige vorm van andere lichaamsbeweging tot een innerlijke tsunami leidt? Nee. Maar ondertussen moeten we wel ons maandelijks door deze hel heen slaan. En wij zeuren niet. In tegenstelling tot onze zogenaamde wederhelften.

"Ben je soms ongesteld?"

Mannen zien het bovendien als excuus om ons zelfs buiten onze Rode Niagara Falls-periode af te kraken. Als wij meisjes eens geërgerd reageren, horen we gelijk: "Ben je weer ongesteld?". Oké, dus mannen denken dat we altijd ongesteld zijn als we ons ergeren? Zullen wij dan ook maar aannemen dat kerels dood zijn als ze liggen te slapen? En hen begraven in de tuin?

We worden opgevoed en groeien op met het idee dat bloed slecht is. Het is een teken van doodgaan. Fatale verwondingen, zeker in deze hoeveelheid. Maar dit, dit is goed. Dit maakt ons tot vrouw. Dit is een teken van vruchtbaarheid. Jippie. Om nog maar niet te spreken over de krampen die opspelen en je het gevoel geven dat je intern sterft. Maar nee, niet zeuren. Nu ben je echt een vrouw!

Chocolade uit de hemel

Hoort Moeder Natuur, Allah, God, whatever it is out there, ons niet te bedanken voor onze vruchtbaarheid en het baren van kinderen? Een babyhoofd uit jezelf duwen zal geen fijne ervaring zijn. En anders horen we beloond te worden omdat we nog geen tienermoeders zijn. Maar in plaats van een lieve Heer die cadeaudozen vol chocolade, diamanten en romantische films uit de hemel laat vallen, krijgen we bloed. Veel bloed. En buikkrampen. En stemmingswisselingen waar zelfs een manisch depressieve van opkijkt.

En dan vragen sommige mannen zich af waarom we wat prikkelbaar zijn tijdens deze periode. Hier is uw antwoord.

Het is zomervakantie! Onze redactie drinkt met de billen bloot melk uit een kokosnoot op een onbewoond eiland. Tot maandag 2 september publiceren we daarom wat minder blogs, daarna komen we weer op volle kracht terug. Ga je ons missen? check dan het beste uit ons archief bij de Klassiekers!