Het mag dan misschien pas maart zijn, maar voor mij als eindexamenkandidaat loopt het schooljaar al op zijn eind. Nog twee maandjes, dan even blokken voor de examens en voordat mei is afgelopen, zit ik al in een of ander zonnig oord mijn toekomstige diploma te vieren. Hopelijk dan.

Dit introduceert voor mij iets nieuws: de Laatste Keer. Als je in de derde klas zit kun je je bijna niet voorstellen dat je ooit van die natuurkundeleraar af zal zijn. Of dat je ooit voor het laatst zult blokken voor een toets op de middelbare school. Ik kon dat in ieder geval niet.

Deze maand had ik voor het laatst een toetsweek. Nu hij is afgelopen, realiseer ik me pas wat dat betekent. De toetsweek, waar ik vanaf de eerste klas zo’n vijf keer per jaar veel te hard mee bezig was. Een week die is geëvolueerd van: ‘even een uurtje mijn toets leren en dan chillen’ naar: 'tot half een ’s nachts met bakken koffie toch nog maar even verder leren'. Met wallen tot op m’n kin, dat wel. Een week waarin ik de helft van de tijd met een knot op m’n hoofd en in pyjama rondwandel; de schoolboeken opgestapeld op mijn bureau.
Nooit. Meer. Hoogstens komt er nog een herkansinkje, maar daar houdt het dan wel bij op.

De eerste laatste

Ik realiseerde me dat dit slechts de eerste van de Laatste Keren is. De komende twee maanden wordt alles voor het laatst: laatste so’tje, laatste keer op schoolreis, laatste keer om acht uur melden omdat ik weer te laat was (hoewel ik hoop dat ik die laatste keer al heb gehad), voor het laatst tussenuren vieren.

Niet om sentimenteel te gaan doen, maar sinds vorig jaar heb ik uitgekeken naar de Laatste Keren. Want: studeren! Op kamers! Vrijheid! Niet meer zo’n bomvol rooster!  Maar als het dan echt de laatste keer is, is het ook wel confronterend. Want het probleem met Laatste Keren is dat ze nooit meer terugkomen. Dat je nooit meer even iets anders kan doen, omdat je nu weet hoe het beter moet. Zo komt het einde van de middelbare toch wel dichtbij.

Alles nieuw

Gelukkig heb ik nog twee maandjes, het is nog niet voorbij. Nog twee maanden om alle laatste keren te ervaren en er ook van te genieten. Hoewel: als ik midden in m’n examens zit, gok ik dat ik het niet zo erg vind als ik m’n laatste examen gehad heb.

Bovendien begin ik een paar maanden later weer helemaal opnieuw. Dan ben ik geen middelbare scholier meer, maar student. Toetsweken genoeg, ook al heten dat dan tentamens. Nee, die laatste keren, daar kom ik wel overheen. Want binnenkort zijn zijn er weer genoeg dingen voor het eerst.