Bram van Montfoort (26) leefde een jaar zonder Facebook en mobiele telefoon. Met alleen een vaste huistelefoon en wat adressen in een boekje ging hij een jaar offline. Z'n ervaringen zijn te lezen in het boek Een jaar offline.

Brams jaar begon op 1 januari 2012. Op de laatste decemberdag stuurde hij z'n simkaart met een vuurpijl de lucht in. Daarna begon het eenzame leven zonder internet voor de student journalistiek. Geen gemakkelijke opgave als je leven zich grotendeels digitaal afspeelt. Ik sprak Bram en vroeg hem naar de vier dingen waar hij tegenaan liep in het jaar 2012.

Afspraak is afspraak

Tegenwoordig is het makkelijk om iemand even te appen dat je later bent. Als je trein vertraging heeft of je bus niet rijdt, stuur je even een berichtje en voilà. Dat was wel iets waar Bram tegenaan liep. ''Afspraak is afspraak, maar dat geldt niet voor anderen die gewend zijn om op het laatste moment nog te kunnen whatsappen of sms'en. Ik deed dat ook altijd. Nu moest ik veel improviseren, maar dat vond ik wel leuk. Je bent waar je bent en kunt toch niks veranderen. Als ik mijn vrienden niet meer kon vinden in een kroeg dan maakte ik gewoon contact met de mensen naast me." Zijn vrienden vergaten het soms ook. Toen hij na een jaar weer op internet keek zag hij een heleboel felicitaties op Facebook en zelfs mails als antwoord op brieven die hij had verstuurd aan zijn beste vrienden. Lekker slim!

De liefde

Het offline-zijn had ook gevolgen voor Brams liefdesleven. Zo ontmoette hij de Poolse Anja in een café. Ze vroeg om zijn Facebookpagina, hij gaf zijn huisadres en kreeg ook daadwerkelijk een paar weken later een brief. "Normaal gesproken google ik een meisje of kijk ik even op haar Facebook, dit keer wist ik echt alleen wat zij mij vertelde.”

Bram schreef niet alleen brieven naar Anja, maar ook naar z'n zusje. "Het leuke aan een brief is dat je niet van die quasi-opgewekte dingen schrijft, je neemt echt de tijd en leert iemand op een heel andere manier kennen.” Nog een leuke vergelijking: “Stel, ik zou een statusupdate per post willen versturen, dan kost me dat meer dan €250 euro voor 500 vrienden.”

School

Als student journalistiek moet Bram natuurlijk op de hoogte zijn van het nieuws, maar dat was nu ook vrij lastig. Bram: “Voor schoolopdrachten moet ik veel research doen.  Zonder Google moest ik allereerst heel goed bedenken wat ik precies wilde weten, wie dat zou weten en waar ik het antwoord op mijn vraag zou kunnen vinden. Zo heb ik een brief geschreven naar een professor. Het duurde een tijd, maar ik kreeg antwoord! Ik ben ook een keer naar een ziekenhuis gegaan om gegevens op te vragen voor een artikel over de gezondheidszorg. Het leuke is dat ik dit jaar de hoogste cijfers van de klas haalde! Ik was niet lui meer en deed veel meer moeite.”

Alles via internet

Of je nu Magister, Osiris of Blackboard gebruikt; docenten gaan er vanuit dat je altijd en overal te bereiken bent via deze systemen. Als je een HBO-opleiding of een studie aan de uni volgt moet je je via een systeem zoals Osiris inschrijven voor een tentamen. Via internet dus. Om dit probleem op te lossen zocht Bram contact met de dame die achter het Osiris-systeem op zijn school zat: hij nam koffie en bloemen mee. En met succes! Voortaan vulde zij het voor hem in. Ook heeft hij een flinke smak geld uitgegeven aan een belastingadviseur die zijn belastingaangifte heeft ingevuld.

Bram vat zijn jaar samen als een avontuur in een nieuwe wereld waar hij kon waaien als een blaadje zonder zich druk te maken over wat iedereen aan het doen was. Hij heeft al zijn avonturen beschreven in het boek Een jaar offline, dat sinds september in de winkel ligt.