Nog maar een paar weken tot de eindexamens. Omdat ik denk mijn middelbare school te gaan missen, leek het mij een goed idee om wat minder leuke herinneringen op te halen. Hierbij een lijstje met mijn traumatische schoolervaringen.
Gym
Aan gym heb ik aan de ene kant hele fijne herinneringen maar aan de andere kant was het af en toe echt een ramp. Om te beginnen moest ik elke keer weer bedenken wat voor awkward gymoutfit ik aan zou doen. Dan greep ik snel wat uit de kast in de ochtend en bleek later dat ik er totaal niet uitzag.
Tijdens gym genoot ik oprecht van de balsporten, maar had een bloedhekel aan de turnonderdelen. Over dingen heen springen en aan dingen hangen: niet echt mijn ding. Iedereen zag er cool en elegant uit, behalve ik met mijn sprongen van 2 cm hoog. Als gym dan eindelijk voorbij was, was de lijdensweg dat nog niet. Dan kreeg ik eerst nog drie uur te horen hoe rood ik wel niet was en de sarcastische opmerking: ''Jij hebt vast niet gegymd net''.
Presentaties
Iets dat ik misschien nog wel vaker zal meemaken: presentaties, en de stress die daarbij komt kijken. Een keer brak mijn stem door de zenuwen, net op het moment waarop ik wilde vertellen hoe emotioneel ik werd van een boek. Top timing Amber. Maar niet alleen het zelf geven van presentatie was soms zwaar kut, ook het kijken naar presentaties van anderen was zwaar. Iedereen wil natuurlijk dat anderen het goed doen (toch?). Naar je zwoegende klasgenoot kijken die helemaal rood word, een black-out heeft of gewoon totaal in de stress schiet was dan ook geen pretje.
Huilen op school
In de eerste was ik een nogal lichtgeraakt typje. Bij elke opmerking van een leraar sprongen de tranen al in mijn ogen. Het hoefde helemaal niet echt gemeen te zijn, bij mij was het altijd mis. Ook als een cijfer tegenviel begon ik al snel te janken. Wat dit zo traumatisch maakte was dat ik liever niet midden in de klas wilde janken. Daarom probeerde ik me in te houden totdat ik een wc-hokje had gevonden. Gelukkig ben ik nu emotioneel gezien wat stabieler.
Zombie op school
Vaak heb ik tot vroeg in de ochtend door moeten werken omdat ik veel te laat was begonnen aan een opdracht. Soms was een all-nighter echt de enige oplossing. En dat is leuk bedacht hoor, zo'n nachtje door, maar de morning after is vreselijk. Dan moest ik namelijk gewoon weer naar school. Ik probeerde het altijd nog wat te fiksen met een flinke kop koffie, maar ik bleef toch een zombie. Van de lessen kreeg ik dan helemaal niks mee, ik had net zo goed thuis in je bed kunnen liggen. Gezeur van leraren kan ik dan echt totaal niet hebben, en de voorheen al irritante brugklassers zijn nu onuitstaanbaar.
Goh, nu ik er zo over nadenk: waarom dacht ik de middelbare school ook alweer te gaan missen?
