Het tweede deel van Maze Runner is uit en man wat is 'ie spannend. Maar een echte fan ontdekt dat de film nog maar weinig samenloopt met het boek. Is deze versie van het verhaal het dan nog het wel waard om naar de bioscoop te gaan? 

Guttegut, wat zijn er tegenwoordig toch veel films in de bioscoop! Blogger Wayne is kenner, maker en liefhebber van films, en kiest er elke maand twee uit om te checken of het je zuurverdiende geld waard is. Dit keer The Maze Runner: The Scorch Trials.

 Genre | Actie, Sci-Fi, Thriller

 Lengte | 131 minuten

 Hoofdrolspelers | Dylan O'Brien, Kaya Scodelario en  Giancarlo  Esposito
 3D mogelijk
 

Dit nieuwe deel zou dus de 'verfilming' moeten zijn van deel twee van de Maze Runner-boekenreeks van James Dashner. Maar veel van het verhaal komt niet terug in de film of er gebeuren dingen in de film die niet in het verhaal voorkomen. Dat gebeurde ook al in de eerste film van de Maze Runner-serie. Wat er nu precies anders is ga ik natuurlijk niet spoilen. Maar het feit dat het niet overeenkomt met het oorspronkelijke verhaal zit wel in je maag als je naar de film kijkt, en dat kijkt natuurlijk niet lekker. 

Spannende zombies

Toch zat ik op het puntje van mijn bioscoopstoel. Je wordt vrijwel meteen in de actie gezogen en de spanning was elke minuut van de film voelbaar. Er zat continu actie in het verhaal, zelfs wanneer je dacht dat het eindelijk even rustig werd. Als ze (wie?) bijvoorbeeld aankomen op een veilige plek, dan zitten daar Cranks op hen te wachten. Deze superatletische zombies jagen met de snelheid van Usain Bolt op mensen. De Cranks zijn geïnfecteerd door de Flare, een virus. Het heeft dus wel iets weg van I am Legend met Will Smith of World War Z met Brad Pitt.

Acteerwerk

Op het acteerwerk valt hier en daar nog wel wat aan te merken, vooral bij de jonge acteurs. Wanneer er een neerslachtig moment in de film komt, dan zijn ze daar erg nuchter over. Als één van je groepsleden met wie je tijdenlang levensgevaarlijke situaties heb doorstaan het niet meer redt, dan zou je daar toch iets langer stil bij moeten staan. Nu leek het meer op: 'Oh, je hebt het virus. Nou, hier is een wapen, maak je zelf maar van kant en tabee.'

Minpuntje

Ook in Amerikaanse blockbusters kan hier en daar klein foutje zitten. Het is geen ramp en de meesten zullen het ook wel over het hoofd zien, maar het is toch net even jammer dat het erin zit. Ik leg er ééntje voor:

Als fervent weerliefhebber vind ik de special effects wat betreft het weer en het landschap erg goed, maar niet realistisch. Een flinke onweersstorm overschaduwt onze vrienden en de bliksemschichten vliegen ze om de oren. Maar de kans dat onweer op zo'n klein oppervlak zo vaak inslaat op bijna precies dezelfde plekken, is één-in-ik-weet niet-hoeveel-miljoen. 

Al met al is het tweede deel, ondanks de andere verhaallijn, nog aardig goed. Je wordt in het verhaal meegezogen en de spanning is om te snijden. Moet je hem nou echt in de bioscoop gaan zien? Ja! Die Dolby's om je oren geven zeker een versterkt effect voor de spanning, met name als een Crank je een jump scare wil geven.

 Plaspauze | Raad ik je niet aan, je verliest de spanningsopbouw

 Ouders mee? | Mwa, het moet ze maar net aanspreken

 Waardering | 3,5 van de 5 sterren

Gepubliceerd op 1 oktober 2015

---