Muziekbroeders Lucas (18) en Arthur (14) Jussen zijn koning op de piano. De klassieke muziekprijzen en gouden platen vliegen hen om de oren en ze hebben optredens en pianolessen in de meest exotische oorden.
Maar, uhm, Lucas doet momenteel gynasium-examen. Moet-'ie niet ook af en toe leren, of zo?
Geen huiswerk
Zo'n muziektalent blijkt de ideale smoes te zijn om geen huiswerk te hoeven maken. Lucas: "Sinds de derde ben ik eigenlijk opgehouden met huiswerk maken. Ik oefen normaal gesproken drieënhalf uur per dag op de piano, en dan doe ik daarnaast eigenlijk niet zoveel aan school."
Zijn broer Arthur vult aan: "Gelukkig houden de leraren rekening met ons drukke programma. Ze begrijpen hoe druk we het hebben." Geen strafwerk als de heren hun boekverslag of wiskundesommen niet op tijd af hebben, dus.
Even plankgas blokken
Maar ja, zelfs Lucas moest deze weken plankgas blokken voor z'n negen examens voor profiel Cultuur & Maatschappij. "Ik was nu maar twee uur per dag aan het pianospelen in plaats van drieënhalf. De rest van de tijd was ik aan het leren."
"Dat moest echt ook wel, want ik vind het toch belangrijk dat ik straks mijn diploma in handen heb. En het was maar voor even; nu heb ik alweer vrij en kan ik alle tijd die ik niet aan mijn pianospel heb besteed, weer ruimschoots inhalen."
Geen examen Muziek
Terwijl honderden Nederlandse vwo-leerlingen zich vandaag door de lastige theorievragen van het muziekexamen worstelen, kan Lucas vanochtend gewoon uitslapen. Hij heeft 't vak eerder laten vallen.
Maar zo'n toetsje zou voor hem toch juist kippie-kak moeten zijn? "Ik ga mijn eigen weg in de muziek, dus dan zou ik veel dingen twee keer leren. Bovendien had ik al genoeg vakken en zou ik nóg meer uren per week naar school moeten."
Snoezig samenspel
Oké, Lucas had de afgelopen weken dus even een soort pianocarrière-light. Maar wat deed Arthur dan al die tijd als z'n broer met z'n neus in de boeken zat? De jongens staan namelijk vooral bekend om hun snoezige samenspel. Twee blonde kuifjes achter een grote zwarte vleugel.
Arthur kon deze periode gewoon op het normale tempo dooroefenen, daar had hij z'n big bro niet steeds voor nodig. Lucas: “In feite zijn we nooit een écht duo geweest, maar zo wel begonnen. De laatste tijd spelen we steeds vaker apart. Als broertjes gezellig achter een piano heeft ook zijn houdbaarheidsdatum.”
Ik zie het al voor me: Lucas die z'n broertje van de pianokruk mept omdat hij tussen z'n wiskunde-oefenexamens door nog even snel moet piano'en. Maar ook daarvan blijkt geen sprake. Thuis hebben de heren namelijk drie(!) vleugels staan, waardoor ze kunnen oefenen op momenten dat het hen uitkomt. “Hebben we tenminste geen last van elkaar.”, vertelt Arthur.
Wonen in Portugal en Brazilië
Om zo goed te kunnen spelen moesten er wel lessen genomen worden. Dat gebeurde niet in de muziekschool om de hoek, maar van echte profs. Lucas en Arthur reizen regelmatig naar Portugal om les te krijgen. Ze hebben zelfs een tijdje bij hun pianojuf ingewoond, eerst vijf maanden in Portugal en daarna drie in Brazilië. Lucas zat toen in de brugklas en Arthur in groep 6, maar no way dat de heren zo lang mochten spijbelen van de Nederlandse leerplicht.
Hun moeder reisde met hen mee en speelde elke ochtend schooljuf met een Nederlands lespakket. "Omdat we met z'n drietjes heel efficiënt konden werken, waren we elke dag al om twaalf uur klaar. De rest van de dag konden we naar pianoles of naar het strand. En in maart hadden we al zomervakantie, omdat we het hele jaar al hadden afgerond."
Eerst award, dan Chersonissos
Nu de examens goed zijn afgerond, barst het feest los in huize Jussen. Lucas had al een hele week Chersonissos gepland met z'n vrienden, maar dat reisje moet-'ie inkorten. Eerst moet hij nog even de Concertgebouw Young Talent Award in ontvangst nemen voordat hij aansluit bij zijn vrienden.
En da's niet het enige tripje dit jaar, want de heren vliegen regelmatig even naar het buitenland voor een optreden. Lucas doet daar wel zijn voordeel mee: “Binnenkort moet ik daarvoor naar Zuid-Frankrijk, dan plakken we er natuurlijk wel een vakantie achteraan."
Nog geen BMW
En denk maar niet dat Lucas al zwemt in het geld dankzij alle verkochte Concertgebouw-kaartjes en albums. Al het geld wat verdiend wordt met de optredens, wordt ook weer geïnvesteerd in de jongens. Tickets naar Portugese pianojuffen groeien nou eenmaal niet aan een boom.
Lucas: “Het is niet zo dat als Arthur ook 18 is, we allebei een dikke BMW kunnen kopen, helaas…” Ach ja. Volgens mij kan dat gymnasiumdiploma ook meteen voor veel geld verpatst worden op Markplaats; geen haan die ernaar kraait, want Lucas en z'n broer gaan toch wel een glansrijke carrière tegemoet.
