CD-recensie V/A - Nanoloop 1.0
Door
Ik had geen gameboy
Ik had vroeger geen Gameboy. Nog steeds niet, trouwens. De magie van spelletjes als F-zero en Zelda zijn nu waarschijnlijk onbereikbaar voor me, en ik moet een busreis doorkomen met uit het raam staren. Ik begin nu in te zien wat ik mis. Voor al die mensen die ook geen Gameboy hebben
maar wel inzien dat zo'n apparaatje muzikale potentie heeft, is er nu Nanoloop 1.0. Gewoon af te spelen in je discman.
Zij wel
In Duitsland heeft een groep studenten de Nanoloop-cartridge ontwikkeld, waarmee een Gameboy schijnbaar moeiteloos verandert in een synthesizer / sequencer. In korte tijd was er een heel stel artiesten dat stevige nano-dance maakte, en nu is er dan een hele CD vol met minimalistische Gameboy-beats. Simpelweg "Nanoloop 1.0" gedoopt, de eerste resultaten van de Gameboy als sequencer. En het resultaat is verbazingwekkend prachtig.
Nu de CD
Wat moet je verwachten van een CD met Gameboy geluidjes? Het had een ramp kunnen worden, maar "Nanoloop 1.0" is
een uitgebalanceerde CD geworden. Met ongeveer een uur lang electronica van hippe nieuwe artiesten en sommigen al wat bekendere. Hoewel dat laatste misschien relatief is.
Verschil
Het is opmerkelijk hoeveel varatie er is gevonden in de opbouw van de liedjes. Er blijkt een gigantisch
scala aan effectjes en geluiden in het Nanoloop programma te zitten. De stampende beats en zwiepende piepjes
van Stock, Hausen & Walkman op Pillion Passenger, de vrolijke videospel-muziek van DAT Politics en de
"ik-speel-gewoon-alles-tegelijk-af" gekte van Oliver Wittchow zijn werelden van verschil, waardoor
de verveling weinig kans krijgt.
Bindend
Het bindende element is het typische Gameboy lo-fi gevoel, en de haast wiskundige precisie waarmee alle loops en beats samenvallen. Wat ook een beetje jammer is, want alle nummers klinken nu net te digitaal en te "perfect".
Conclusie
Het steekt allemaal razendknap in elkaar, en het is briljant bedacht, natuurlijk. Muziek uit een Gameboy,
en dan nog wel op zo'n funky manier. Maar aan de andere kant is het ook wel jammer dat je steeds een piepend, krakend pliepje hoort in plaats van een echte goede drum. En sommige tracks zijn ronduit irritant, met alleen
maar ultrasoon gepiep en gescratch.
"Nanoloop 1.0" klinkt zoals weinig andere CD's, maar het grappige Gameboy concept heeft ook zo zijn beperkingen. Desalniettemin goede muziek van goede muzikanten, en ls je bereid bent de CD een paar luisterbeurten te gunnen ontdek je al snel dat een goed liedje zich niet laat afleiden door Gameboy sequencers.
Gepubliceerd op 19 januari 2002
Ik had vroeger geen Gameboy. Nog steeds niet, trouwens. De magie van spelletjes als F-zero en Zelda zijn nu waarschijnlijk onbereikbaar voor me, en ik moet een busreis doorkomen met uit het raam staren. Ik begin nu in te zien wat ik mis. Voor al die mensen die ook geen Gameboy hebben
maar wel inzien dat zo'n apparaatje muzikale potentie heeft, is er nu Nanoloop 1.0. Gewoon af te spelen in je discman.
Zij wel
In Duitsland heeft een groep studenten de Nanoloop-cartridge ontwikkeld, waarmee een Gameboy schijnbaar moeiteloos verandert in een synthesizer / sequencer. In korte tijd was er een heel stel artiesten dat stevige nano-dance maakte, en nu is er dan een hele CD vol met minimalistische Gameboy-beats. Simpelweg "Nanoloop 1.0" gedoopt, de eerste resultaten van de Gameboy als sequencer. En het resultaat is verbazingwekkend prachtig.
Nu de CD
Wat moet je verwachten van een CD met Gameboy geluidjes? Het had een ramp kunnen worden, maar "Nanoloop 1.0" is
een uitgebalanceerde CD geworden. Met ongeveer een uur lang electronica van hippe nieuwe artiesten en sommigen al wat bekendere. Hoewel dat laatste misschien relatief is.
Verschil
Het is opmerkelijk hoeveel varatie er is gevonden in de opbouw van de liedjes. Er blijkt een gigantisch
scala aan effectjes en geluiden in het Nanoloop programma te zitten. De stampende beats en zwiepende piepjes
van Stock, Hausen & Walkman op Pillion Passenger, de vrolijke videospel-muziek van DAT Politics en de
"ik-speel-gewoon-alles-tegelijk-af" gekte van Oliver Wittchow zijn werelden van verschil, waardoor
de verveling weinig kans krijgt.
Bindend
Het bindende element is het typische Gameboy lo-fi gevoel, en de haast wiskundige precisie waarmee alle loops en beats samenvallen. Wat ook een beetje jammer is, want alle nummers klinken nu net te digitaal en te "perfect".
Conclusie
Het steekt allemaal razendknap in elkaar, en het is briljant bedacht, natuurlijk. Muziek uit een Gameboy,
en dan nog wel op zo'n funky manier. Maar aan de andere kant is het ook wel jammer dat je steeds een piepend, krakend pliepje hoort in plaats van een echte goede drum. En sommige tracks zijn ronduit irritant, met alleen
maar ultrasoon gepiep en gescratch.
"Nanoloop 1.0" klinkt zoals weinig andere CD's, maar het grappige Gameboy concept heeft ook zo zijn beperkingen. Desalniettemin goede muziek van goede muzikanten, en ls je bereid bent de CD een paar luisterbeurten te gunnen ontdek je al snel dat een goed liedje zich niet laat afleiden door Gameboy sequencers.
Gepubliceerd op 19 januari 2002
ADVERTENTIE
Overweeg jij om Politicologie te gaan studeren? Meld je nu aan vóór 1 mei!
Misschien is de studie Politicologie wel wat voor jou! Tijdens deze bachelor ga je aan de slag met grote en kleine vraagstukken en bestudeer je politieke machtsverhoudingen. Wil jij erachter komen of deze studie bij je past? Stel al je vragen aan student Wouter.
Meer informatie
