Koopgedrag jongeren

De vbo/mavo-scholieren van Het Spectrum College in Utrecht hebben bijna allemaal een mobiele telefoon. De meeste hebben het gekregen, en betalen alleen de belkosten zelf: gemiddeld f 40,- per maand.

Mimoun (17) haalt zijn telefoon trots te voorschijn. Hij heeft het zelf gekocht. Samen met zijn vriend Samir (16) werkt hij elke dag van 3 tot 6 uur, voor f 12,50 per uur, in een sjieke kledingwinkel in de stad. Hij zegt dat zijn maandsalaris f 1800,- bruto bedraagt. De helft draagt hij af aan zijn ouders, voor de huur, de andere helft is voor hemzelf.

Vbo-leerlingen blijken van alle scholieren het ‘rijkst’ zijn. Zij krijgen meer van hun ouders en hebben ook vaker een baantje. Mimoun zegt f 250,- per week uit te geven aan kleding, uitgaan, winkelen, meisjes versieren en vakantie. Dat is veel. Gemiddeld geeft een scholier volgens het NIBUD f 225,- per maand uit. Gemiddeld, want het bedrag verschilt per leeftijd en geslacht; jongens geven meer uit dan meisjes. Dat is f 55,- meer dan in 1996.

Naast het zelfverdiende geld krijgen veel scholieren ook geld van hun ouders. Meisjes krijgen over het algemeen meer omdat ze vaak ook kleedgeld krijgen. Sharon en Kelly (15) hebben geen van beiden een bijbaan. Sharon krijgt f 100,- zakgeld in de maand. Kleding wordt betaald door haar ouders. Als ze iets leuks ziet in de stad, krijgt ze dat gewoon. Zo gaat het ook bij Kelly. Zij krijgt geen vast bedrag; als ze iets nodigt heeft, vraagt ze geld aan haar ouders. In het totaal heeft ze maandelijks tussen de f 150,- en de f 200,- te besteden.

Sharon mag zelf beslissen wat ze met haar geld doet. Bij Kelly gaat het minder gemakkelijk. Ze heeft ook nog een spaarrekening. Haar ouders maken elke maand een bedrag over op haar rekening.
Uit het onderzoek blijkt dat sparen steeds populairder wordt onder scholieren. Tegenwoordig zet zo’n 87% elke maand iets opzij; het gemiddelde bedrag is f 75,-

Ook beleggen is zeer in trek. Uit het onderzoek is gebleken dat 10% van de kinderen tussen de 12 en 18 jaar geïnteresseerd is in beleggen. Volgens het NIBUD beleggen vooral jongens en oudere scholieren: bij de 16- en 17-jarigen belegt 10%, bij de scholieren van 18 jaar en ouder is dat 15%.

NIBUD leert jeugd omgaan met geld

De problemen
Een half miljoen huishoudens in Nederland kampt met een grote schuld, zo wijst een onderzoek van het Ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid uit. Bij 233 duizend huishoudens kan er gesproken worden van zware gevallen. Uit hetzelfde onderzoek blijkt dat veel van die problemen voorkomen bij de jonge huishoudens. Leeftijd blijkt een cruciale factor. Maar liefst 16% van de jongeren onder de 25 jaar, heeft risicovolle schulden. Oorzaak ligt bij de levensstandaard doe deze jongeren al voor hun 18e jaar gewend zijn.

Oorzaak
De jongeren beschikken al op steeds jongere leeftijd over grote sommen geld. Ze hebben vaker bijbaantjes en vakantiewerk en verdienen daar goed mee. Dit geld wordt voornamelijk uitgegeven aan leuke dingen zoals mobiele telefoons, alcohol, kleding en uitgaan. Vaak wonen ze nog thuis en wordt er geen kostgeld betaald. Daardoor ontbreekt het besef van vaste lasten en financiële verplichtingen. Op het moment dat deze jongeren op eigen benen komen te staan, kunnen ze in de problemen raken. Ze zijn een ander levensstandaard gewend en gaan leningen aan om hun levenspatroon te vervolgen. Op het moment dat ze die niet terug kunnen betalen, is het probleem ontstaan.
Volgens het NIBUD versterken ouders dit beeld, omdat ze steeds makkelijker met zakgeld omspringen. Veel scholieren krijgen zakgeld als ze erom vragen en weg is het leerproces met omgaan met een beperkt budget. Volgens Brenda van Dam van het NIBUD is er geen bewijs voor te leveren.

Oplossing
Om aanstaande problemen te voorkomen, heeft NIBUD de nieuwe internetsite www.jeugd-en-geld.nl gemaakt. Daarmee willen ze niet de probleemgroep zelf aanspreken, die van 18 t/m 25 jaar, maar ook degene die jonger zijn, die van 12 t/m 17 jaar. De site moet hulp bieden bij de opvoeding, zodat problemen op latere leeftijd worden voorkomen als ouderlijke bijdragen wegvallen en jongeren moeten rondkomen van een beperkt budget.

Overigens is deze site niet alleen geschikt voor jongeren. Ook ouders en docenten kunnen het gebruiken. Verder staan er tips op hoe jongeren hun inkomsten kunnen verhogen. Zo kennen veel jongeren hun rechten en plichten niet bij een (vakantie)baan. Denk maar aan het minimumloom, veel jongeren worden onderbetaald. Ook zakgeld, kleedgeld, sparen, beleggen, geld lenen en op jezelf wonen komen aan bod.

Conclusie

Het koopgedrag van jongeren zal ieder jaar veranderen. Elk jaar zijn er nieuwe rages en trends. Als je niet met die rages of die trends mee doet, dan hoor je niet bij een groepje. Dat is vaak de achterliggende gedachte bij een scholier.

Bijv: In 1994 en 1996 gaven de scholieren nog het meeste geld uit aan posten zoals alcohol, kleding, uitgaan enz. In dat rijtje hoorde mobiele telefoons er nog niet bij. In 2000 veranderde dat. Nu geven de scholieren het meeste geld uit aan mobiele telefoons. Waarom? Hun vrienden lopen met een mobiele telefoon, en het zou een beetje gênant zijn als zij niet met een mobiele telefoon zouden lopen.

De producenten weten dat jongeren sterk beïnvloedbaar zijn. Daarom maken zij veel reclame omtrent een nieuw product dat zij aanbieden. Dat is ook een reden waarom het koopgedrag van jongeren steeds verandert. De tijd staat niet stil.

Volgens mij zal de mentaliteit van de ouders en de jongeren veranderen. De generatie die nu als ‘jongeren’ wordt betiteld, gaat op een dag ouder worden. Omdat de generatie ‘jongeren van nu’ makkelijker aan geld kan komen, zullen ze nog vrijer zijn omtrent hun kinderen met geld. Zij zullen nog makkelijker geld geven aan hun kinderen.

Wat het NIBUD doet vind ik goed. Daarmee bedoel ik hun plan om de jeugd te leren omgaan met geld. Ik ben op die site geweest en ik denk dat het zal gaan helpen. Ik weet nu tenminste wat mijn minimumloon is en nu weet ik ook hoe lang ik in een week mag werken. Als de jongeren, die onderbetaald worden, die site gaan bezoeken, kunnen ze hun baas erop aanspreken. Je hebt immers bewijs, dus de baas kan je niet veel doen.

Wat het NIBUD doet vind ik goed. Daarmee bedoel ik hun plan om de jeugd te leren omgaan met geld. Ik ben op die site geweest en ik denk dat het zal gaan helpen. Ik weet nu tenminste wat mijn minimumloon is en nu weet ik ook hoe lang ik in een week mag werken. Als de jongeren, die onderbetaald worden, die site gaan bezoeken, kunnen ze hun baas erop aanspreken. Je hebt immers bewijs, dus de baas kan je niet veel doen.