Karel en de elegast Ik vond het onderwerp van het verhaal erg interessant, omdat je zo’n verhaal in deze tijd nooit meer tegen komt, het is heel anders dan moderne boeken. Het is best leuk om een keer een verhaal te lezen uit het verleden, want dan kom je er achter hoe men in die tijd omging met bepaalde zaken zoals het geloof, de positie van de vrouw en het rechtsysteem. Het verhaal leest lekker door en dat heeft volgens mij te maken met een zekere mate van spanning die er toch wel in verwerkt zit. Ondanks dat je vaak kan raden hoe het verder gaat. Omdat het vrij simpel in elkaar zit, ben je eigenlijk toch wel steeds benieuwd wat er verder gaat gebeuren. Ik vond het verhaal wel soms langdradig, metname het eindeloos prijzen van God. Na een tijdje wist ik ook wel hoe trouw Elegast was, maar dit werd steeds weer aangedikt. Het thema van dit verhaal is trouw (aan God, aan de koning. Eigenlijk draaide het hele leven toen om trouw.). Motieven hiervoor zijn het feit dat Karel ondanks zijn twijfel toch Gods bevel opvolgt en uit stelen gaat en dat Elegast trouw blijft aan de koning, ondanks zijn verbanning (dit wordt op het einde beloond). Ook de ontrouw van Eggerik (die onmiddellijk wordt afgestraft) aan de koning. Ik vond het verhaal spannend, want Karel doet iets ongebruikelijks in het verhaal, want hij gaat midden in de nacht het kasteel uit om te gaan stelen. De opbouw van het verhaal vind ik erg geslaagd, dit komt omdat de schrijver eerst het een introductie geeft, vervolgens begint met het verhaal en later in de tekst ook terug komt op eerdere gebeurtenissen om het geheel te verduidelijken. Zo wordt in de loop van het verhaal duidelijk waarom het slecht met de hoofdpersoon af had kunnen lopen. Wat niet duidelijk werd was waarom Elegast was verbannen, er werd wel gezegd dat Karel de Grote kwaad op hem was maar niet waarom, dat had ik wel graag willen weten. De personages leer je niet echt kennen. Want hun karakters worden niet duidelijk beschreven. Ik vond Eggeric erg onsympathiek, omdat hij Karel wil vermoorden. Karel en Elegast vind ik wel sympathiek, want Karel helpt Elegast, en Elegast blijft trouw aan Karel. Ik vind dat de personages begrijpelijk op de gebeurtenissen reageren, want dit past bij hun karakter en hun positie in de gemeenschap. De personages reageerden wel erg voorspelbaar op de gebeurtenissen. De personages leer je niet echt kennen. Want hun karakters worden niet duidelijk beschreven. Ik vond Eggeric erg onsympathiek, omdat hij Karel wil vermoorden. Karel en Elegast vind ik wel sympathiek, want Karel helpt Elegast, en Elegast blijft trouw aan Karel. Ik vind dat de personages begrijpelijk op de gebeurtenissen reageren, want dit past bij hun karakter en hun positie in de gemeenschap. De personages reageerden wel erg voorspelbaar op de gebeurtenissen. De gebeurtenissen zijn nog best geloofwaardig, ondanks het feit dat ik niet weet wat ik me bij die tijd voor moet stellen. Wat juist heel ongeloofwaardig is in het verhaal is dat men toverkruiden gebruikt om de dieren te horen praten. Ik vond het taalgebruik in het boek niet moeilijk, want het verhaal was goed te volgen dankzij de vertaling. De verhouding tussen dialoog en beschrijving vond ik goed, ook al waren er meer dialogen dan beschrijvingen, maar dat paste goed bij het verhaal. De tekst leverderde geen problemen op door ingewikkelde beeldspraak, symbolische verwijzingen of duister taalgebruik, want alles werd uitgelegd in het boek. Er zijn mij verder geen bijzonderheden opgevallen wat betreft het taalgebruik
Ik vond het een mooi verhaal, want het gaf een hele andere kijk op het leven van een koning. Ook de manier waarop er in het verhaal omgegaan wordt met trouw blijven aan God of koning was zeer verrassend. Het boek heeft me aan het denken gezet, want ik had niet gedacht dat Karel zijn fouten zou gaan rechtzetten en al helemaal niet dat hij gehoor gaf aan de boodschap van God en er midden in de nacht op uit te trekken. Dat boeide mij. Al met al vond ik het een heel mooi boek.
Samenvatting Karel de Grote slaapt in zijn kasteel in Ingelheim aan de Rijn, de dag daarna zou hij daar een hofdag houden. In die nacht komt een engel aan zijn bed die hem beveelt uit stelen te gaan. Tot twee keer toe weigert hij maar de derde keer doet hij wat de engel hem zegt en hij verlaat met zijn paard het kasteel. Dit ging gemakkelijk want iedereen in het kasteel sliep, daar had god voor gezorgd. Onderweg krijgt hij respect voor dieven die stelen van de rijken. Hij denkt aan Elegast, een leenman die hij vanwege diefstal heeft verbannen. Hij krijgt daar spijt van en hij hoopte dat Elegast die nacht zijn begeleider zou kunnen zijn. Op zijn tocht ontmoet Karel in het bos een ridder die heelmaal gekleed is in het zwart en een zwart paard heeft. De zwarte ridder wilde de kostbare wapenuitrusting van Karel graag hebben en besloot die te gaan stelen. Hij eist van Karel dat hij zegt wie hij is en wat hij hier kwam doen. De koning weigert dit te vertellen, hierna volgt een langdurig gevecht. De zwarte ridder verliest en Karel heeft de kans hem te vermoorden maar doet dit niet en vraagt de zwarte ridder wie hij is en wat hij doet. De zwarte ridder zegt dat hij Elegast heet en steelt van de rijken maar niet van de armen. De koning is blij dat hij Elegast heeft ontmoet zegt dat hij ook een dief is en Adelbrecht heet. Hij stelt voor dat ze samen de schat van Koning Karel gaan stelen. Elegast weigert dit te doen omdat hij ondanks zijn verbanning trouw blijft aan zijn leenheer. Later besluiten ze om in het kasteel van Eggeric van Eggermonde, de zwager van Karel, te gaan stelen. Elegast maakt met zijn breekijzer een gat in de muur van het kasteel. Voordat hij naar binnen gaat steekt hij een toverkruid, waarmee hij dieren kan verstaan in zijn mond, en hij hoort dat de dieren zeggen dat de koning in de buurt is. Karel vindt dat natuurlijk niet raar. Karel neemt ook het kruid in zijn mond maar dan is het opeens verdwenen, Elegast had het zonder dat Karel het merkte het uit zijn mond gehaald. Omdat Elegast niet zo veel vertrouwen heeft in de inbrekers kwaliteiten van “Adelbrecht” besluit hij alleen naar binnen te gaan. Als hij al best veel gestolen heeft wil hij ook nog het zadel van Eggeric stelen want deze was kostbaar en mooi. Hij komt de slaap kamer binnen van Eggeric en zijn vrouw, wanneer hij het zadel aanraakt maakt het door de bellen die er aan zitten zoveel geluid dat Eggeric en zijn vrouw wakker worden. Zijn vrouw vraagt wat er toch allemaal met hem aan de hand is, dan vertelt hij dat hij de volgende ochtend met enkele handlangers Koning Karel gaat vermoorden. Zij vindt dit erg en verzet zich hiertegen, Eggeric slaat haar dan recht in haar gezicht zodat haar neus en mond gingen bloeden. Elegast vangt het bloed op in zijn handschoen, tegenover Karel zou dit als bewijs dienen voor wat er zich in de kamer heeft afgespeeld. Karel gaat alleen terug naar Ingelheim en neemt daar de nodige maatregelen. Eggeric en de andere verraders worden de volgende ochtend gevangenen genomen. Eggeric ontkent alles maar dan laat de koning Elegast komen en Elegast laat de handschoen zien. Een gevecht tussen Elegast en Eggeric zou beslissen wie de waarheid sprak. Het gevecht dat daardoor komt duurt erg lang en er valt maar geen beslissing. Pas toen Karel bad tot God viel er een beslissing. Elegast sloeg met zijn zwaard een groot deel van het hoofd van Eggeric eraf.. Daarna werd Eggeric opgehangen samen met zijn handlangers. De verbanning van Elegast werd opgeheven en hij kreeg de weduwe van Eggeric als vrouw. Tijd en ruimte Het verhaal speelt zich af rond 800, toen Karel keizer was van een groot deel van West-Europa. Er werden toen meer verhalen over hem verteld, maar dat over Karel en zijn ridder Elegast is een van de weinige die we nu nog helemaal kennen. Dat komt omdat het, na eeuwenlang te zijn doorverteld, omstreeks 1200 is opgeschreven en sindsdien is bewaard. Het verhaal begint in de nacht en eindigt de avond daarna, dus de vertelde tijd bestrijkt ongeveer één nacht en één dag. Het verhaal speelt zich af in het kasteel van Karel, in het bos en in het kasteel van Eggeric. Er wordt een duidelijke tegenstelling gemaakt in ruimte namelijk: hof (kastelen) en bos. Het hof wordt gezien als vertrouwt en een rustige veilige plek. Het bos wordt gezien als een onveilige plek waar het recht van de sterkste geld. Het hele verhaal speelt zich af in de regio bij Ingelheim aan de Rijn. Personen 1) Karel de Grote. De machtige koning die half Europa bezit. Hij is groot en breed. Hij is heel trouw aan God en hij is rechtvaardig. Hij wordt heel positief beschreven, maar hij heeft ook zijn zwakheden. Hij erkent dat hij is geweest om Elegast te verbannen om zo’n kleinigheid. Uiteindelijk blijkt dat juist Eggeric ontrouw is en de fout wordt hersteld. Karel erkent dat. Dat zou hij waarschijnlijk in het begin van het verhaal niet hebben gedaan. 2) Elegast. Hij is een roofridder (was eerst een edelman), omdat hij door Karel werd verbannen. Hij steelt niet van de armen, alleen van de rijken (hij is dus rechtvaardig. Hij deelt zelfs zijn buit met de armen. Elegast is edelmoedig. Wat opvalt aan Elegast is zijn onvoorwaardelijke trouw aan de koning. Ondanks dat de koning hem heeft verbannen. Elegast wordt meerdere malen getest (door Karel), maar blijft trouw aan Karel. Ook is erg trouw aan God. Hij heeft berouw van zijn zonden. Voor het duel met Eggeric vraagt hij om vergeving aan God. Elegast staat voor goedheid. 3) Eggeric. Eggeric is getrouwd met de zuster van de koning Eggeric is een typische hertog en vecht goed. Hij is ook een van de raadgevers van de koning. Hij is allesbehalve trouw. In moeilijk situaties richt hij zich niet tot God. Ook is hij niet trouw aan Karel de Grote. Hij wil de koning doden. Eggeric staat voor slechtheid.