Filmverslag van ‘The Shining’
The Shining is in 1980 door Stanley Kubrick gemaakt. Het is een verfilming van het gelijknamige boek van Stephen King. Ik heb de film thuis gekeken. Het genre van de film is horror. De hoofdrolspelers in deze film zijn: Jack Torrance gespeeld door Jack Nicholson, Wendy Torrance gespeeld door Shelley Duvall en Danny Torrance gespeeld door Danny Lloyd.
Het verhaal speelt zich af in het Overlook Hotel, dat is een groot hotel in de bergen waar alleen in de warme maanden van het jaar gasten verblijven. Jack Torrance is schrijver van beroep en wil maar al te graag de hele winter op het hotel passen zodat de schade door de kou en wind beperkt blijft.
Terwijl Jack z’n laatste besprekingen over het werk heeft met de directeur krijgen Wendy en Danny een rondleiding van de chef-kok van het hotel Mr. Haloran. Als de directeur klaar is met zijn verhaal vertelt hij nog iets wat in 1970 in het hotel gebeurt is, een man, zijn vrouw en twee dochters pasten die winter op het hotel. Op een gegeven moment in de winter is de man gek geworden en heeft hij z’n vrouw en kinderen met een bijl vermoord. Nadat hij ze vermoord had legde hij ze in kamer 237 en pleegde zelfmoord.
Nadat Haloran Wendy en Danny heeft laten zien waar alles staat gaat Wendy Jack helpen met het inruimen van de kamer ondertussen zitten Haloran en Danny aan een tafel ijs te eten. Terwijl Danny zit te eten verteld Haloran over een speciale gave waarbij je praat zonder ook maar één woord te zeggen, hij noemt het ‘Shining’.
Dinsdag:
Een paar weken nadat alle gasten en personeelsleden vertrokken zijn rijdt Danny door een gang in het hotel. Plotseling stopt hij voor kamer 237 en staat op, hij probeert de deur open te maken maar hij merkt dat die op slot zit en hij rijdt verder
Zaterdag: Wendy probeert naar de parkopzichter te bellen maar de telefoon doet het niet, als ze het via de radio probeert krijgt ze wel iemand te spreken die haar vertelt dat de telefoonlijnen kapot zijn door de storm. Als Danny weer door de gangen aan het rijden is krijgt hij er plotseling een visioen van 2 meisjes naast elkaar aan het eind van de gang, Danny is doodsbang en doet z’n handen voor z’n ogen, als hij weer opkijkt zijn de meisjes weg. Woensdag: Als Danny op de grond zit te spelen rolt er plotseling een balletje tot vlak voor hem, als Danny opkijkt ziet hij niemand. Hij staat op om te kijken of er iemand is, als hij dan kamer 237 open ziet staan wordt hij nieusgierig en gaat naar binnen. Wendy is net aan het werk in het washok als ze Jack ineens hard hoort schreeuwen, ze rent er naartoe en maakt Jack wakker uit z’n nachtmerrie. Als Danny de kamer komt inlopen zegt Wendy dat hij even op z’n kamer moet gaan spelen maar als hij daar niet op reageert loopt ze naar hem toe en wil ze vragen waarom hij niet luisterd, plotseling ziet ze grote blauwe plekken in z’n nek. Ze tilt Danny op en begint tegen hem te schreeuwen dat hij dat gedaan heeft. Jack gaat naar één van de bars in het hotel en heeft daar een visioen van een barman die hem bediend en een praatje met hem maakt. Even later komt Wendy in paniek de bar binnenrennen en schreeuwt tegen Jack dat er nog een persoon in het hotel is en dat die persoon Danny verwond heeft. Jack gelooft dit niet en gaat kijken in de bewuste kamer, kamer 237. Als hij de badkamer van de kamer binnenloopt heeft hij weer een visioen, ditkeer van een jonge vrouw die in het bad zit en naar hem toe komt. De vrouw begint hem te zoenen maar als Jack in spiegel kijkt ziet hij een oude verrotte vrouw, hij schrikt en rent weg. Ondertussen heeft Haloran ook een visioen over het hotel en besluit er naartoe te gaan. Als Jack nog een visioen heeft over een ouderwets feest morst een ober drinken over hem. Als hij aan de ober vraagt hoe die heet zegt hij dat die Dilbert Grady heet, de man die in 1970 de moorden gepleegd had. Grady zegt dat Jack z’n vrouw moet gaan straffen voor haar gedrag. Jack gaat nadat hij de radio onbruikbaar gemaakt heeft naar de kamer waar z’n typemachine staat, daar ziet hij dat Wendy de honderden vellen met de zin ‘All work and no play makes Jack a dull boy’ gevonden heeft. Hij vraagt wat ze aan het doen is en het gesprek loopt uit op een ruzie waarbij Wendy Jack met een honkbalknuppel bewusteloos slaat en ze hem opsluit in de voorraadkamer. ’s Avonds, als Jack weer bij bewustzijn is, wil Wendy vluchten met de Snowcat, een wagen om mee door diepe sneeuw te rijden, maar ze ontdekt al snel dat Jack de auto kapot gemaakt heeft. Later die avond heeft Jack weer een visioen, dit keer praat hij weer met Grady die zegt dat hij z’n werk niet goed doet maar Jack nog één kans zal geven door hem vrij te laten. Als Wendy net wakker geworden is van Danny begint Jack plotseling in de deur te hakken met een bijl, Wendy sluit zichzelf en Danny op in de badkamer en laat Danny via een grote berg sneeuw door het raampje naar buiten glijden. Ondertussen is Jack door de eerste deur heen en begint hij aan de badkamerdeur, als hij een gat in de deur gemaakt heeft steekt hij z’n hoofd er doorheen en zegt de bekendste zin uit de film ‘Here’s Johnny!’. Als Jack zijn hand door het gat steekt om de deur open te maken hakt Wendy hem met een mes in z’n hand, op dat moment hoort Jack een Snowcat en hinkelt naar beneden. Als Haloran in de gang van het hotel aankomt roept hij of er iemand is, plotseling springt Jack achter een pilaar vandaan en hakt de bijl in Haloran’s borst. Danny schrok van het geluid en rende vanuit z’n schuilplaats naar een groot doolhof van heggen gelijk gevolgd door Jack. Danny weet door een stukje terug te lopen in z’n eigen voetstappen Jack te misleiden en uit het doolhof te komen en samen met Wendy met de Snowcat te vluchten. Het laatste shot is van Jack op een foto met daarop de tekst: 4th of july ball,1921. Het gaat eigenlijk maar om één conflict en dat is Jack tegen Wendy en Danny. Het verhaal speelt zich maar op één locatie af en dat is in het Overlook Hotel ergens in de bergen ver rijden van de bewoonde wereld. Ik vind dat dit een goede locatie is omdat het een erg groot en oud gebouw is, ik vind dat dit gebouw een enge indruk maakt als alle gasten en personeelsleden vertrokken zijn. De belichting speelde best wel belangrijke rol omdat het de scènes enger maakte, maar het was niet dé sfeermaker in de film. De personen waren niet speciaal gekleed, ze hadden gewone allerdaagse kleding aan, de personen zagen er gewoon naturel uit, ze hadden dus (bijna) geen make up op. Muziek was één van de belangrijkste onderdelen van de film en het werd daarom ook speciaal voor de film gemaakt. Er is in deze film bijna constant zacht muziek als achtergrond aanwezig maar er werd ook telkens muziek gebruikt om de spanning op te bouwen. Speciale geluidseffecten waren in deze film nauwelijks aanwezig en als die er waren werden ze vaak net als muziek als spanningsopbouw gebruikt. De belangrijkste personen in de film waren Jack, Wendy en Danny Torrance. Jack is getrouwd met Wendy en Danny is zijn zoon. Jack is tussen de 35 en 40 jaar oud, heeft donkerblond haar, bruine ogen en een normaal postuur. Jack is schrijver van beroep en wil rust en stilte om aan zijn boeken te werken. Hij is erg wisselvallig wat zijn humeur betreft maar weet altijd wel wat hij wil. Wendy heeft geen betaald werk maar reist met Jack van werkplaats naar werkplaats. Ze is 30 tot 35 jaar oud heeft donkerbruin haar, bruine ogen en is dun gebouwd. Ze is meestal opgewekt maar heeft weinig zelfvertrouwen en dat gebruikt Jack vaak tegen haar. Danny is tussen de 4 en 6 oud, heeft donkerblond haar tot op zijn schouders en donkere ogen. Danny doet bijna alles alleen. Hij heeft een denkbeeldig vriendje, Tony, dat in zijn mond woont en dingen zegt die hij moet doen. Omdat er op de eerste vijf minuten na geen andere mensen dan de hoofdrolspelers in de film spelen krijg je verder erg weinig informatie over de hoofdrolspelers. Er komen geen flashbacks voor in de film en de wijze waarop de hoofdpersonen op elkaar reageren zegt ook niets over zijn/haar karakter. Het thema van de film is dat Jack gek wordt en z’n gezin probeert te vermoorden. Ik denk dat de regisseur geen speciale bedoelingen had met het maken van deze film, ik denk dat hij gewoon probeerde een goede horrorfilm te maken. De regisseur heeft zich wel aan de grote lijnen van het boek gehouden maar hij heeft er natuurlijk ook wat aanpassingen in aangebracht. Ik denk dat de regisseur het een goed verhaal vond, mede omdat het van de beroemde romanschrijver Stephen King is, en dat hij het verhaal goed kloppend wilde houden. Wat mij boeide in deze film is dat bijna de hele film spannend is. Om de aandacht vast te houden heeft de regisseur de scènes vrij kort gehouden en de hele tijd ondersteund met muziek. Het effectiefste middel in wat in deze film is gebruikt om de aandacht vast te houden is het gebruik van muziek. Er zijn een paar scènes die mij erg bijgebleven zijn, één daarvan is dat Danny op z’n driewieler door de gang rijdt en toen hij de hoek om ging stond er plotseling een tweeling ongeveer 15 meter voor hem. In deze scène is de camera tijdens Danny’s rit vlak achter hem op dezelfde hoogte als zijn hoofd. Op het moment dat hij de tweeling ziet zie je een totaalshot van de gang met Danny en de tweeling. Er wordt dan even ingezoomt op de tweeling en daarna op Danny die z’n handen voor z’n ogen houdt. Als hij z’n handen weer weghaalt is de tweeling weg. Een andere scène die ik me goed herinner is misschien wel de beroemste scène uit de film (zie plaatje), Wendy heeft zich dan opgesloten in de badkamer en Jack is bezig de deur kapot te hakken met een grote bijl. Je ziet telkens Jack in een mediumshot die zich klaarmaakt voor de klap en dan zie je de doodsbange Wendy vanuit een totaalshot in de hoek van de badkamer staan. In de film wordt van de drie belangrijkste camerastandpunten veel gebruik gemaakt. Het ene moment zie je bijvoorbeeld Jack in een enorme hal staan met de camera ver van hem af en het andere moment zie je hem in een close up. Ik vind dat de regisseur geslaagd is in de uitwerking van het hoofdthema. Ik vind de film voor zover dat mogelijk is erg geloofwaardig en ik heb geen zwakke punten kunnen ontdekken. Ik vind dat de hoofdrolspelers goed bij hun rol pasten en dat ze die ook goed gespeeld hebben, ik vind dat ze erg geloofwaardig overkwamen. Ik vind de kleding goed omdat de personen net zo gekleed waren als in het dagelijks leven. De belichting van de film vind ik wel goed hoewel het niet zo’n grote rol speelde als de muziek die ik erg goed vond zowel als achtergrond als spanningopbouw. De speciale effecten die in deze film gebruikt zijn vind ik wel goed, de beste special effect vind ik van een vrouw in de badkamer die steeds ouder wordt terwijl Jack er naar staat te kijken. Over het algemeen vind ik deze film erg goed en ik raad hem aan voor degenen die hem nog niet gezien hebben.
Zaterdag: Wendy probeert naar de parkopzichter te bellen maar de telefoon doet het niet, als ze het via de radio probeert krijgt ze wel iemand te spreken die haar vertelt dat de telefoonlijnen kapot zijn door de storm. Als Danny weer door de gangen aan het rijden is krijgt hij er plotseling een visioen van 2 meisjes naast elkaar aan het eind van de gang, Danny is doodsbang en doet z’n handen voor z’n ogen, als hij weer opkijkt zijn de meisjes weg. Woensdag: Als Danny op de grond zit te spelen rolt er plotseling een balletje tot vlak voor hem, als Danny opkijkt ziet hij niemand. Hij staat op om te kijken of er iemand is, als hij dan kamer 237 open ziet staan wordt hij nieusgierig en gaat naar binnen. Wendy is net aan het werk in het washok als ze Jack ineens hard hoort schreeuwen, ze rent er naartoe en maakt Jack wakker uit z’n nachtmerrie. Als Danny de kamer komt inlopen zegt Wendy dat hij even op z’n kamer moet gaan spelen maar als hij daar niet op reageert loopt ze naar hem toe en wil ze vragen waarom hij niet luisterd, plotseling ziet ze grote blauwe plekken in z’n nek. Ze tilt Danny op en begint tegen hem te schreeuwen dat hij dat gedaan heeft. Jack gaat naar één van de bars in het hotel en heeft daar een visioen van een barman die hem bediend en een praatje met hem maakt. Even later komt Wendy in paniek de bar binnenrennen en schreeuwt tegen Jack dat er nog een persoon in het hotel is en dat die persoon Danny verwond heeft. Jack gelooft dit niet en gaat kijken in de bewuste kamer, kamer 237. Als hij de badkamer van de kamer binnenloopt heeft hij weer een visioen, ditkeer van een jonge vrouw die in het bad zit en naar hem toe komt. De vrouw begint hem te zoenen maar als Jack in spiegel kijkt ziet hij een oude verrotte vrouw, hij schrikt en rent weg. Ondertussen heeft Haloran ook een visioen over het hotel en besluit er naartoe te gaan. Als Jack nog een visioen heeft over een ouderwets feest morst een ober drinken over hem. Als hij aan de ober vraagt hoe die heet zegt hij dat die Dilbert Grady heet, de man die in 1970 de moorden gepleegd had. Grady zegt dat Jack z’n vrouw moet gaan straffen voor haar gedrag. Jack gaat nadat hij de radio onbruikbaar gemaakt heeft naar de kamer waar z’n typemachine staat, daar ziet hij dat Wendy de honderden vellen met de zin ‘All work and no play makes Jack a dull boy’ gevonden heeft. Hij vraagt wat ze aan het doen is en het gesprek loopt uit op een ruzie waarbij Wendy Jack met een honkbalknuppel bewusteloos slaat en ze hem opsluit in de voorraadkamer. ’s Avonds, als Jack weer bij bewustzijn is, wil Wendy vluchten met de Snowcat, een wagen om mee door diepe sneeuw te rijden, maar ze ontdekt al snel dat Jack de auto kapot gemaakt heeft. Later die avond heeft Jack weer een visioen, dit keer praat hij weer met Grady die zegt dat hij z’n werk niet goed doet maar Jack nog één kans zal geven door hem vrij te laten. Als Wendy net wakker geworden is van Danny begint Jack plotseling in de deur te hakken met een bijl, Wendy sluit zichzelf en Danny op in de badkamer en laat Danny via een grote berg sneeuw door het raampje naar buiten glijden. Ondertussen is Jack door de eerste deur heen en begint hij aan de badkamerdeur, als hij een gat in de deur gemaakt heeft steekt hij z’n hoofd er doorheen en zegt de bekendste zin uit de film ‘Here’s Johnny!’. Als Jack zijn hand door het gat steekt om de deur open te maken hakt Wendy hem met een mes in z’n hand, op dat moment hoort Jack een Snowcat en hinkelt naar beneden. Als Haloran in de gang van het hotel aankomt roept hij of er iemand is, plotseling springt Jack achter een pilaar vandaan en hakt de bijl in Haloran’s borst. Danny schrok van het geluid en rende vanuit z’n schuilplaats naar een groot doolhof van heggen gelijk gevolgd door Jack. Danny weet door een stukje terug te lopen in z’n eigen voetstappen Jack te misleiden en uit het doolhof te komen en samen met Wendy met de Snowcat te vluchten. Het laatste shot is van Jack op een foto met daarop de tekst: 4th of july ball,1921. Het gaat eigenlijk maar om één conflict en dat is Jack tegen Wendy en Danny. Het verhaal speelt zich maar op één locatie af en dat is in het Overlook Hotel ergens in de bergen ver rijden van de bewoonde wereld. Ik vind dat dit een goede locatie is omdat het een erg groot en oud gebouw is, ik vind dat dit gebouw een enge indruk maakt als alle gasten en personeelsleden vertrokken zijn. De belichting speelde best wel belangrijke rol omdat het de scènes enger maakte, maar het was niet dé sfeermaker in de film. De personen waren niet speciaal gekleed, ze hadden gewone allerdaagse kleding aan, de personen zagen er gewoon naturel uit, ze hadden dus (bijna) geen make up op. Muziek was één van de belangrijkste onderdelen van de film en het werd daarom ook speciaal voor de film gemaakt. Er is in deze film bijna constant zacht muziek als achtergrond aanwezig maar er werd ook telkens muziek gebruikt om de spanning op te bouwen. Speciale geluidseffecten waren in deze film nauwelijks aanwezig en als die er waren werden ze vaak net als muziek als spanningsopbouw gebruikt. De belangrijkste personen in de film waren Jack, Wendy en Danny Torrance. Jack is getrouwd met Wendy en Danny is zijn zoon. Jack is tussen de 35 en 40 jaar oud, heeft donkerblond haar, bruine ogen en een normaal postuur. Jack is schrijver van beroep en wil rust en stilte om aan zijn boeken te werken. Hij is erg wisselvallig wat zijn humeur betreft maar weet altijd wel wat hij wil. Wendy heeft geen betaald werk maar reist met Jack van werkplaats naar werkplaats. Ze is 30 tot 35 jaar oud heeft donkerbruin haar, bruine ogen en is dun gebouwd. Ze is meestal opgewekt maar heeft weinig zelfvertrouwen en dat gebruikt Jack vaak tegen haar. Danny is tussen de 4 en 6 oud, heeft donkerblond haar tot op zijn schouders en donkere ogen. Danny doet bijna alles alleen. Hij heeft een denkbeeldig vriendje, Tony, dat in zijn mond woont en dingen zegt die hij moet doen. Omdat er op de eerste vijf minuten na geen andere mensen dan de hoofdrolspelers in de film spelen krijg je verder erg weinig informatie over de hoofdrolspelers. Er komen geen flashbacks voor in de film en de wijze waarop de hoofdpersonen op elkaar reageren zegt ook niets over zijn/haar karakter. Het thema van de film is dat Jack gek wordt en z’n gezin probeert te vermoorden. Ik denk dat de regisseur geen speciale bedoelingen had met het maken van deze film, ik denk dat hij gewoon probeerde een goede horrorfilm te maken. De regisseur heeft zich wel aan de grote lijnen van het boek gehouden maar hij heeft er natuurlijk ook wat aanpassingen in aangebracht. Ik denk dat de regisseur het een goed verhaal vond, mede omdat het van de beroemde romanschrijver Stephen King is, en dat hij het verhaal goed kloppend wilde houden. Wat mij boeide in deze film is dat bijna de hele film spannend is. Om de aandacht vast te houden heeft de regisseur de scènes vrij kort gehouden en de hele tijd ondersteund met muziek. Het effectiefste middel in wat in deze film is gebruikt om de aandacht vast te houden is het gebruik van muziek. Er zijn een paar scènes die mij erg bijgebleven zijn, één daarvan is dat Danny op z’n driewieler door de gang rijdt en toen hij de hoek om ging stond er plotseling een tweeling ongeveer 15 meter voor hem. In deze scène is de camera tijdens Danny’s rit vlak achter hem op dezelfde hoogte als zijn hoofd. Op het moment dat hij de tweeling ziet zie je een totaalshot van de gang met Danny en de tweeling. Er wordt dan even ingezoomt op de tweeling en daarna op Danny die z’n handen voor z’n ogen houdt. Als hij z’n handen weer weghaalt is de tweeling weg. Een andere scène die ik me goed herinner is misschien wel de beroemste scène uit de film (zie plaatje), Wendy heeft zich dan opgesloten in de badkamer en Jack is bezig de deur kapot te hakken met een grote bijl. Je ziet telkens Jack in een mediumshot die zich klaarmaakt voor de klap en dan zie je de doodsbange Wendy vanuit een totaalshot in de hoek van de badkamer staan. In de film wordt van de drie belangrijkste camerastandpunten veel gebruik gemaakt. Het ene moment zie je bijvoorbeeld Jack in een enorme hal staan met de camera ver van hem af en het andere moment zie je hem in een close up. Ik vind dat de regisseur geslaagd is in de uitwerking van het hoofdthema. Ik vind de film voor zover dat mogelijk is erg geloofwaardig en ik heb geen zwakke punten kunnen ontdekken. Ik vind dat de hoofdrolspelers goed bij hun rol pasten en dat ze die ook goed gespeeld hebben, ik vind dat ze erg geloofwaardig overkwamen. Ik vind de kleding goed omdat de personen net zo gekleed waren als in het dagelijks leven. De belichting van de film vind ik wel goed hoewel het niet zo’n grote rol speelde als de muziek die ik erg goed vond zowel als achtergrond als spanningopbouw. De speciale effecten die in deze film gebruikt zijn vind ik wel goed, de beste special effect vind ik van een vrouw in de badkamer die steeds ouder wordt terwijl Jack er naar staat te kijken. Over het algemeen vind ik deze film erg goed en ik raad hem aan voor degenen die hem nog niet gezien hebben.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden