Zonne- en windenergie

Inleiding: Nog niet zo lang geleden kwam je zonnecellen alleen maar tegen in de ruimte. Daar worden ze al jaren gebruikt om satellieten van stroom te voorzien. Nu zie je ze overal: in rekenmachines, op lichtboeien, op waterpompjes, en zelfs op zomerhuisjes en caravans. Die groeiende populariteit van zonnecellen is heel begrijpelijk. Zonnecellen zijn schoon, stil, handig, onderhoudsarm en milieuvriendelijk. Ze leveren stroom zodra er licht op valt, en je hoeft er niks voor te doen. Licht, vooral daglicht, is er in overvloed. Zelfs in Nederland is er genoeg daglicht om met zonnecellen alle elektriciteit op te wekken die we nodig hebben. Eens, ergens in de volgende eeuw zullen zonnecellen heel gewoon zijn. De ideale plaats voor zonnecellen is op het dak van een huis. Daar is volop ruimte en licht. Onze huizen van de toekomst zullen dus hun eigen elektriciteit maken. Zonnecellen zijn nu nog te duur om dakpannen te vervangen. Maar voor kleine toepassingen, zoals de stroomvoorziening van lichtboeien of weide drinkbakken, zijn ze best betaalbaar. Of als je ze wilt gebruiken om stroom te leveren voor een boot of een zomerhuisje. Bovendien is het gewoon leuk om televisie te kijken met gratis energie van de zon. De bron van zonne-energie
De zon heeft een doorsnee van 1,4 miljoen km en is 150 000 000 km verwijderd van de aarde. De temperatuur in de kern van de zon is ongeveer 15 miljoen ° C. Bij deze temperatuur vinden er voortdurend kernreacties plaats. Deze kernreacties zijn de bron van de zonne-energie. Ongeveer 90% van de zon bestaat uit het gas waterstof. Waterstof is het eenvoudigste en lichtste element. Het energieleverende proces in de zon is de versmelting van waterstofkernen, zodat uit waterstofatomen atomen van het gas helium gevormd worden. Deze versmelting levert onwijs veel energie. Het is het omgekeerde proces van splitsing van kernen van zware atomen, zoals dat wordt toegepast in kerncentrales

Dit is dus waar mijn werkstuk zo’n beetje over gaat. Ik denk dat ik heel veel van dit onderwerp ga leren want ik heb hier nog nooit eerder een werkstuk over gemaakt en het lijkt me wel een boeiend onderwerp. Windenergie: Wind is een energiebron die je steeds opnieuw kunt gebruiken. In tegenstelling tot steenkool of olie raakt deze energie nooit op, hoeveel we er ook van gebruiken. Sommige landen gebruiken nu al windenergie om elektriciteit op te wekken. Steeds meer mensen zullen windenergie gaan gebruiken, nu de geleerden steeds betere manieren bedenken om het te benutten. In de toekomst zal de wind een van de belangrijkste energiebronnen ter wereld zijn, omdat het veilig, goedkoop en schoon is. Windenergie in het verleden : Als mensen vroeger een of ander karweitje moesten opknappen, dan deden ze het zelf of ze gebruikten een dier, bijvoorbeeld een os, om hen te helpen. Daarna, ongeveer 5000 jaar geleden, ontdekten ze dat ze een kleine boot konden laten voortbewegen door zeilen te maken van boomschors of dierenhuiden. De wind deed de zeilen bol staan en dreef de boot vooruit. Dat was veel gemakkelijker dan roeien en het idee vond al gauw veel navolging. Door zeilschepen te gebruiken konden de mensen lange afstanden afleggen en deze mensen werden dan ook de eerste zeehandelaren ter wereld. Tegen het eind van de 18e eeuw waren er grote vloten met machtige zeilschepen, die klippers werden genoemd. Voortgestuwd door passaatwinden vervoerden de klippers thee, koffie, suiker, specerijen, katoen en nog allerlei andere ladingen tot in alle uithoeken van de wereld. Dit belangrijke tijdperk van de zeilschepen eindigde met de uitvinding van de stoommachine en later de dieselmotor. Schepen met motoren waren sneller dan zeilschepen en hoefden geen rekening te houden met de altijd veranderlijke wind. Meer dan 2000 jaar geleden ontdekten de mensen dat de wind zowel op het land als op zee nuttig kon zijn. Voor zover we weten werden de eerste windmolens rond 200 voor Christus in Perzië gebruikt voor het malen van graan. De wieken werden van bundeltjes riet gemaakt en brachten een rechtopstaande paal aan het draaien die verbonden was met een maalsteen (Een zwarte ronde steen die graan tot meel maalt door rond te draaien) In de jaren daarna werd een nieuw soort windmolen uitgevonden met wieken die ronddraaiden zoals de propeller van een vliegtuig. Deze windmolen had wieken van stof die vastzaten aan een onderstel. De wieken werden aan de bovenkant van een stenen toren vastgemaakt. Er was één probleem met deze oude windmolens. Als de wind uit de verkeerde richting waaide, werkte de windmolen niet. Dit probleem werd opgelost door de uitvinding van de standerdmolen. Aan de buitenkant van standerdmolens bevond zich een lange houten disselboom, die de molenaar gebruikte om de hele windmolen te draaien als de wind van richting veranderde. Dat moet heel zwaar werk zijn geweest, maar het was een grote verbetering. Het werd gemakkelijker gemaakt om de wieken in de wind te draaien door de uitvinding van de torenmolen in ongeveer 1400. Torenmolens werden voor het eerst in Nederland gebruikt en verspreidden zich weldra over de rest van Europa. Dit type molen had een vaste toren, maar de wieken werden vastgemaakt aan een bovengedeelte dat naar de wind toegedraaid kon worden. Dat was veel eenvoudiger dan het draaien van de hele windmolen. In 1745 maakte Edmund Lee het leven van de molenaar nog makkelijker met zijn uitvinding van het waaiervormige zijmolentje. Dat was een miniatuurmolentje, dat dwars op de achterkant van de toren werd bevestigd. Als de wind van richting veranderde, werd het zijmolentje in werking gesteld, dat een aandrijfmechanisme aandreef waardoor het bovengedeelte van de molen draaide totdat de grote wieken weer in de wind stonden. Standerdmolens en torenmolens werden in veel landen gebouwd. Een aantal eeuwen lang vormde zij de belangrijkste bron van energie voor veel verschillende soorten werk, zoals het zagen van hout, het oppompen van water en het maken van papier. Daarna raakten de windmolens, net als de zeilschepen, in onbruik na de invoering van stoom- en disselmotoren, die veel meer vermogen hadden en doelmatiger en betrouwbaarder waren. Nederland is bijvoorbeeld beroemd om zijn windmolens. Aan het eind van de 18e eeuw waren er 12000. Rond 1960 had Nederland minder dan 1000 windmolens die het nog deden. Windenergie in onze tijd Overal ter wereld geven mensen nu blijk van een hernieuwde belangstelling voor windenergie. In plaats van koren te malen, wekken de meeste moderne windkrachtinstallaties elektriciteit op. Windkrachtinstallaties die elektriciteit opwekken worden windturbines genoemd. Windturbines werden aan het eind van de vorige eeuw voor het eerst in Denemarken gebouwd. Ze werden gebruikt om elektriciteit te leveren op plaatsen die geen elektriciteit kregen van energiecentrales. Op een gegeven moment konden deze windturbines een kwart van alle elektriciteit leveren die door de Deense industrie wordt verbruikt. Tijdens de twintiger en dertiger jaren hadden afgelegen boerderijen in Australië en de Verenigde Staten hun eigen door wind aangedreven generatoren. In de Verenigde Staten werden windturbines ook gebruikt om energie te leveren voor radioverbindingen tussen de afzonderlijke staten. De eerste grote, door wind aangedreven generator werd in 1947 in de Verenigde Staten gebouwd, op een plaats die Grandpa’s Knob heette. Toch duurde het bijna dertig jaar voordat windturbines als een echt alternatief voor fossiele brandstof werden beschouwd. Er zijn twee belangrijke soorten windturbine- die met een horizontale as en die met een verticale as. Installaties met een horizontale as hebben een turbine bovenop een grote toren gemonteerd. Terwijl de traditionele windmolen vier of meer wieken heeft, hebben windturbines er maar twee of drie. De wieken hebben een gebogen oppervlak, net als de vleugel van een vliegtuig. De turbine is verbonden met een generator. Als de generator draait produceert hij elektriciteit. De wieken van een turbine moeten licht genoeg zijn om gemakkelijk te kunnen draaien, maar sterk genoeg om tegen hevige stormen bestand te zijn. Hiervoor heeft men verschillende materialen uitgeprobeerd, waaronder hout, staal, glasvezel en koolstofvezel. Sommige installaties worden bestuurd door een computer, die de turbine in de wind gedraaid houdt. Turbines kunnen ook aangepast worden aan veranderingen in de windsnelheid, door de hoek van hun wieken ten opzichte van de wind te veranderen. Als de turbine te snel draait, kan hij breken, daarom zitten er automatische remmen op om de turbine bij hele harde wind tot stilstand te kunnen brengen. Windturbines met een verticale as lijken helemaal niet op de traditionele windmolen en er bestaan allerlei verschillende constructies. De Savonius-turbine werd uitgevonden door een Finse ingenieur. Hij bestaat uit twee helften van een cilinder, die tegenover elkaar gemonteerd zijn op een rechtopstaande mast. De Darrieus-turbine heeft metalen wieken van tin, die gebogen zijn en aan beide uiteinden vastzitten aan een rechtopstaande as. Andere constructies, zoals de gyromolen, veranderen van vorm door zich aan de windsnelheid aan te passen. Installaties met een verticale as hebben bepaalde voordelen ten opzichte van andere types: ze hebben een hoge toren nodig ter ondersteuning en ze werken in elke windrichting. Maar ze zijn weer niet zo doelmatiger als installaties met een horizontale as. Moderne turbines geven veel meer energie dan traditionele windmolens. De hoeveelheid elektriciteit die een turbine kan produceren, hangt af van de grootte van de wieken en de kracht van de wind. Als je de lengte van de wieken verdubbeld, wordt de elektriciteit die ze kunnen opwekken verviervoudigd. Kleine en middelgrote windturbines voorzien al veel elanden en afgelegen gebieden in de wereld van energie. Windenergie in de toekomst Windturbines zijn niet de enige manier waarop men tegenwoordig windenergie gebruikt. De moderne technologie probeert de windenergie op schepen opnieuw te gebruiken. Een Japans bedrijf heeft kortgeleden een groot vrachtschip (plaatje) ontwikkeld met grote zeilen van metaal. De stand van de zeilen wordt automatisch bestuurd door computers, om de wind zo optimaal mogelijk te gebruiken. Het schip heeft ook een motor, maar de zeilen kunnen de hoeveelheid brandstof die nodig is met eenzesde verminderen. Omdat de brandstoffen in de komende jaren steeds duurder worden, zullen steeds meer schepen door de wind worden voortgestuwd. Over de hele wereld produceren windturbines nu voldoende elektriciteit voor de energiebehoefte van een kwart miljoen mensen. De hoeveelheid energie die we van de wind krijgen neemt nog steeds toe Tegenwoordig staat Europa in het middelpunt van de aandacht wat betreft de windenergie. Veel landen in Europa zijn van plan om windmolenparken te bouwen. Allerlei verbeteringen aan de turbines hebben meer mensen in de wereld ertoe aangezet om ze te gaan gebruiken. Windenergie zal vermoedelijk energiebron van de eenentwintigste eeuw worden. De voor- en nadelen van windenergie De voordelen van windenergie zijn : Het levert schone elektriciteit veroorzaakt geen uitstoot van schadelijke stoffen. Het is één van de goedkoopste vormen van duurzame energie en vervangt voor een deel de steeds schaarser wordende fossiele brandstoffen als aardolie en aardgas.
De nadelen van windenergie zijn : - Windturbines zijn lelijk in het landschap het zijn grote lompe dingen - Ze maken ook veel lawaai door het draaien van de wieken - Er sterven ieder jaar 20.000 vogels in de wieken van de windturbines , maar in vergelijking met het verkeer valt het nog mee want in het verkeer komen ieder jaar zo’n 2 miljoen vogels om. Zonne-energie: Bijna al onze energie komt van de zon. Elke dag verwarmt en verlicht de zon de aarde. De kolen, olie en het gas dat we verbranden, hebben we dankzij de zon. Miljoenen jaren geleden groeiden, net als nu, planten en dieren dankzij de energie van de zon. Een deel van die zonne-energie is in de resten van planten en dieren bewaard. Soms vind je in steenkool nog afdrukken van planten. Die afdrukken heten fossielen (fossiele brandstof) Zonnecollector: Sommige mensen maken een raam in het dak. Ze halen een paar pannen weg en zorgen er zo voor dat de zon naar binnen kan schijnen. Een dakraam is dan een eenvoudige zonnecollector. Je kunt ook energie besparen door alle tochtgaten dicht te maken. Soms sluiten de ramen en deuren niet goed. Veel warmte verdwijnt dan naar buiten. Met de thermostaat regel je de temperatuur in de kamer. ’s Nachts wordt de temperatuur meestal lager gezet. Zo bespaar je ook energie. Zonnecollectoren zijn gemakkelijk te maken. De bodem van een platte kist wordt zwart geschilderd. De zwarte kleur houdt de zonnewarmte goed vast. Vlak boven de bodem ligt een pijp in de kist. Door de pijp stroomt water. De kist is bedekt met een glazen plaat. Het glas laat de zonnestralen door en houdt de warmte in de kist. De hete lucht in de kist verwarmt het water in de pijpen. Met een pomp wordt het hete water in de buizen van de centrale verwarming gepompt. Ook kun je het hete water voor de afwas gebruiken of voor het bad. Zo’n eenvoudige zonnecollector bespaart toch weer gas en elektriciteit. De geiser kan dan uitblijven. Voor verwarming in huis is de zonnecollector niet zo geschikt, want hij levert alleen warmte als de zon schijnt. Een platte zonnecollector haalt niet veel energie uit zonlicht. Met andere soorten zonnecollectoren is de opbrengst aan energie veel groter.Bijvoorbeeld d.m.v. een parabolische spiegel (een parabool is een lijn met de vorm van een boog) Door de gebogen vorm weerkaatsen de spiegels het zonlicht naar de buis in het midden. Door die buis stroomt water of een andere vloeistof. De vloeisof in de buis wordt verwarmd door de zonnestralen. Een pomp zorgt ervoor dat het warme water in huis terechtkomt. De parabolische spiegel kan draaien, zodat de meeste zonnestralen worden opgevangen. Zonnecellen: Zonnecellen maken rechtstreeks elektriciteit uit zonlicht. Zonnecellen vind je overal. Sommige rekenmachines gebruiken zonnecellen voor de elektriciteit. Een zonnecollector verwarmt eerst water om daarvan stoom te maken. De stoom drijft een turbine aan en de turbine laat een generator elektriciteit maken. Een zonnecel neemt deze omweg niet. Een zonnecel maakt rechtstreeks elektriciteit uit zonlicht. Je vindt altijd veel zonnecellen bij elkaar. De zee als zonnecollector: Dagelijks verwarmt de zon de zee en de aarde. Met kleine zonnecollectoren en met spiegels kunnen we een beetje van de zonne-energie opvangen. Ook kunnen we zonne-energie opvangen met een ‘zonnevijver’. Een zonnevijver heeft schuine wanden en een vlakke bodem. De vijver is gevuld met zout water. In de onderste laag zit het meeste zout. Als de zon schijnt kan het water wel 90 graden Celsius worden. Het kookt dan bijna. Het hete water wordt gebruikt om stoom te maken. Hierdoor kan een turbine draaien en de generator in beweging zetten. Misschien kunnen we ooit de zee als zonnevijver gebruiken. Elektriciteit uit zonlicht Het proces waarmee een zonnecel werkt heet fotovoltaïsche omzetting: de omzetting van licht in elektriciteit. De meest gebruikte zonnecel is gemaakt van silicium en heeft door chemische bewerkingen een negatieve en een positieve laag gekregen (de n- en de p- laag). Als er licht op valt, worden er elektronen in de zonnecel losgemaakt. Door een verbinding tussen

Beide lagen te maken gaat er een elektrische stroom lopen, net zoals bij de plus en de min van een batterij. Zonnecellen worden meestal aan elkaar gekoppeld en ondergebracht in een zonnepaneel. In zo’n paneel zijn de cellen goed beschermd. De meeste zonnepanelen hebben een afmeting van ongeveer een halve vierkante meter. Zonnepanelen maken vaak deel uit van een pv-systeem (photo-voltaïsch-systeem). Andere onderdelen van zo’n pv-systeem zijn hulpmiddelen zoals kabels, regelapparatuur en een draagconstructie. De meeste pv-systemen zijn zogenaamde autonome (zichzelf regelende) toepassingen en hebben één of meer accu’s van 12 volt. Het voordeel daarvan is dat overdag geproduceerde stroom opgeslagen kan worden, zodat ook ’s nachts elektriciteit kan worden gebruikt. De opslag van zonne-energie Zonne-energie in opgeslagen vorm gebruiken we al sinds de tijd dat het vuur werd ontdekt. Iedere keer dat we een blok hout op het vuur gooien, gebruiken we opgeslagen zonne-energie, die miljoenen jaren geleden werd opgeslagen. De huidige methoden om zulke energie op te slaan komen erop neer dat met behulp van zomerse zonneschijn water wordt verwarmd, dat in geïsoleerde tanks wordt opgeslagen. Dit warme water kan gedurende de wintermaanden worden gebruikt voor verwarming. Ook maakt men voor de opslag van zonne-energie gebruik van speciale chemische producten en zogenaamde zonnevijvers of solar ponds. Solar ponds zijn ondiepe vijvers, waarin zich een zoutoplossing bevindt. In Israël heeft men met behulp hiervan midden in de winter rond middernacht elektriciteit geproduceerd. Dit bewijst dat zonne-energie het gehele jaar door opgeslagen en gebruikt kan worden. Zonne-energie in Nederland Zonnecellen zijn ideaal op plaatsen waar wel daglicht is, maar geen aansluiting op het elektriciteitsnet. Op een boot bijvoorbeeld, of midden in een weiland, of op een caravan, of in een tuinhuisje. De zonnecellen kunnen daar stroom leveren aan accu’s of direct aan elektrische apparaten en lampen. Omdat het schoon, stil en onderhoudsarm is, is een pv-systeem vaak te verkiezen boven bijvoorbeeld batterijen of een generator. Veel handige toepassingen vind je tegenwoordig op het water: binnenvaartschepen die voor het huishoudelijk stroomverbruik zonnepanelen hebben, zeilboten en boten met elektromotoren waarvan de accu’s opgeladen worden met zonne-energie. En er zijn duizenden boeien en lichtbakens, waarin zonnepanelen en accu’s de vroegere gasflessen of batterijen vervangen. Ook op andere plaatsen kan zonne-energie handig zijn. In weilanden pompen zonnepompen water op voor vee. In zomerhuisjes, caravans en tuinhuisjes kunnen recreanten dankzij zonnepanelen het licht aandoen en televisie kijken. Die laatste toepassing, die in de recreatie, is één van de populairste. Dat is te begrijpen, want het is een gemakkelijke en zorgeloze elektriciteitsvoorziening. Op sommige plaatsen in Nederland zijn er al woningen met een dak van zonnepanelen. Dat zijn meestal proefprojecten met grote pv-systemen die aan het elektriciteitsnet zijn gekoppeld. Ze hebben omvormers die de zonne-energie omzetten in 220 volt wisselstroom. Zulke grote systemen zijn nu nog zeldzaam, maar zullen in de toekomst steeds vaker te zien zijn. De toekomst van de zonne-energie Zonne-energie is waarschijnlijk één van de belangrijkste energiebronnen voor de toekomst. Driekwart van de wereld moet het nu nog zonder elektriciteitsnet doen. Vooral in de Derde Wereld is zonne-energie een oplossing. Huishoudens kunnen hun eigen pv-systeem krijgen, net als scholen, ziekenhuizen en medische hulpposten. Ook bij ons heeft zonne-energie een veelbelovende toekomst volgens veel mensen. Pv-systemen zijn stil, onderhoudsarm en milieuvriendelijk. Er komen steeds meer pv-systemen op de markt. Er zijn al kampeerwinkels die zonnepanelen verkopen. En terwijl steeds meer mensen een klein pv-systeem kopen, wordt nu al gewerkt aan grote systemen voor de toekomst. Overheid, bedrijfsleven en onderzoeksinstellingen werken samen aan een toekomst waarin zonne-energie kan concurreren met elektriciteit uit het openbare net