Cosmetische chirurgie: knippen en plakken.
Dagelijks horen en zien we het zowel in de media als op de straat, cosmetische en plastische chirurgie. Het is dé actualiteit en dit zal nog blijven duren, omdat de mensen een bepaalde perfectie willen nastreven. Bij plastische chirurgie denkt men meestal enkel aan de positieve verandering van het uiterlijk, maar bij de risico’s wordt vaak niet genoeg stilgestaan. Is cosmetische chirurgie het nu eigenlijk wel allemaal waard?
Voor ik de voor- en nadelen van esthetische chirurgie uiteenzet, wil ik even het verschil duidelijk maken tussen plastische/reconstructieve en cosmetische/esthetische chirurgie. Bij de eerste groep spreekt men over de behandelingen van lichaamsdelen die een afwijkende formatie hebben, veroorzaakt door geboorte, ontwikkelingsstoornissen, brandwonden, tumoren enzovoort. Mensen die hierdoor een operatie laten uitvoeren, willen een stapje dichter zetten naar de normaliteit. De kosten van deze ingrepen worden meestal grotendeels of geheel gedekt door de ziekteverzekering. Bij cosmetische chirurgie spreekt men over de behandelingen die voor de betreffende persoon in de meeste gevallen moeten dienen om de perfectie te bereiken; de perfectie die de persoon zelf voor ogen heeft.
Esthetische chirurgie heeft zowel voor- als nadelen. Veel mensen staan enkel stil bij voordelen omdat men hierover meer informatie ontvangt (vb. reclame). De risico’s daarentegen worden liever verzwegen.
De voordelen zijn natuurlijk verschillend voor iedere operatie: ga je voor een borstvergroting, dan zal je tevreden zijn als je grotere borsten hebt; wil je een borstverkleining, dan ben je tevreden met een kleinere cupmaat. Er zijn dan natuurlijk de algemenere voordelen: men kan meer zelfvertrouwen krijgen door een verbeterd zelfbeeld, men kan meer in trek zijn bij de medemens, het verrijkt je sociale vriendenkring, een positieve indruk bij een sollicitatiegesprek enzovoort.
Alle behandelingen dragen natuurlijk ook risico’s met zich mee. Of deze risico’s ook tot uiting komen, hangt af van de betreffende personen die verantwoordelijk zijn voor de behandeling. Men wordt dan ook altijd verzocht om de operatie te laten uitvoeren bij een erkende organisatie. Elke operatie kan verschillende complicaties met zich meebrengen, hetzij op korte termijn, hetzij blijvende verschijnselen. Neem bijvoorbeeld liposuctie: op korte termijn kan je verschillende infecties oplopen, een opgezwollen huid hebben. Je kan er ook lelijke littekens en ongelijk lopende huid aan overhouden.
Borstverkleining: cosmetische of plastische chirurgie?
Soms is het moeilijk om een duidelijke scheidingslijn te trekken tussen de twee grote groepen van plastische chirurgie. Borstverkleining wordt meestal uit andere overwegingen gewenst dan een borstvergroting. Het uiterlijke aspect van te zware borsten is voor vrouwen niet het belangrijkst; lichamelijke en functionele klachten kunnen een zware last vormen. Ondanks de littekens die je er aan overhoudt, betekent deze ingreep vaak een verlossing voor wie echt last heeft (nekpijn, rugpijn). Te grote borsten brengen dus niet alleen esthetische maar ook een fysische en psychische handicap met zich mee, daarom vind ik dat deze vorm van chirurgie toch meer onder te verdelen valt bij de plastische/reconstructieve chirurgie. Vrouwen streven meer naar de normaliteit dan naar de perfectie.
Verslaafd aan het scalpel.
Het grootste risico, dat vaak toch onderschat wordt, is de verslaving. Mensen kunnen in een vicieuze cirkel belanden. Michael Jackson is er het beste bewijs van dat cosmetische chirurgie uit de hand kan lopen. Vooral in de Verenigde Staten zijn scalpeljunkies geen uitzondering meer. We zijn in een periode terechtgekomen waarbij de huidige generatie er zo jeugdig mogelijk wil uitzien. Ze zijn er zich van bewust hoe gemakkelijk het is geworden om onder het mes te gaan en ze staan ook meer en meer onder druk om het echt te doen. Ik vind dat de artsen op een gegeven moment ‘stop’ moeten zeggen tegen de patiënt. Als de patiënt 3 of 4 keer terugkomt om zijn neus te laten verkleinen, moet de chirurg dit toch wel eventueel weigeren. Maar de kans is groot dat de patiënt dan gewoon op zoek gaat naar een andere chirurg, die de ingreep wel wil uitvoeren. Wanneer het echter om een totaal verstoord zelfbeeld gaat, lijkt therapie misschien een betere oplossing. De ‘verslaafde’ mensen hebben meestal een probleem met hun zelfvertrouwen. Ondertussen bestaat er al een behandelingscentrum voor vrouwen (en mannen) die verslaafd zijn aan cosmetische chirurgie.
Populariteit.
Een vraag die ook bij me opkwam, bij het uiteenzetten van dit onderwerp is: Hoe komt het dat cosmetische chirurgie steeds populairder wordt?
In 2006 meldde Gezondheidsnet dat na een onderzoek is gebleken dat twintig procent van de wereldburgers bereid is om onder het mes te gaan voor een beter uiterlijk. Een eerste verklaring hiervoor is de toenemende confrontatie op gebied van cosmetische chirurgie. Dit valt onder te verdelen in twee groepen: de media en de sociale omgeving.
De media confronteert ons voortdurend met de perfectie van het uiterlijk. Op de eerste plaats zijn dat de bekende modellen, acteurs en presentatoren. Maar hun ‘perfectie’ is enkel schijn, de laatste tijd wordt er meer en meer gefotoshopt. Toch kunnen deze confrontaties er toe leiden dat mensen een bepaald ideaal willen nastreven. Vooral onzekere mensen zien vaak het beeld dat in de media komt, als datgene dat een mens compleet maakt. Omdat die mogelijkheid tot een greep naar de perfectie er is, zijn er veel mensen die dit toch overwegen.
Ook brengt de media cosmetische/esthetische chirurgie als iets normaal, als iets positief, zoals je gewoon naar een schoonheidsinstituut gaat. De laatste jaren is de drempel enorm verlaagd. Dit mede door de reclame, je kan geen enkel tijdschrift openslaan, of je vindt er wel een artikel over cosmetische en plastische chirurgie in terug, mét adressen en telefoonnummers.
Televisieprogramma’s (zoals Beautiful, The Swan) met deze vorm van chirurgie zorgen voor de grootste confrontatie. Maar volgens mij zit er toch enige misleiding in deze programma’s: er wordt een te positief beeld getoond, terwijl de nadelen daarentegen minder toonbaar worden gemaakt. De personen die meedoen aan dit soort programma’s zijn snel beïnvloedbaar. Als ze een liposuctie laten uitvoeren, zullen ze niet van de een op de andere dag slank zijn. Ze zullen ook een aangepast dieet moeten volgen, als ze dan toch hun perfectie willen nastreven.
Zelfs onze eigen sociale kring zorgt mede voor de aanzet tot deze vorm van chirurgie. Onzekere mensen gaan de perfectie ook in hun eigen nabije omgeving tegenkomen. Deze personen kunnen onder druk staan, ze voelen zich niet even ‘normaal’ als hun vrienden. Hun vrienden kunnen hen ook aanmoedigen en hen overtuigen om cosmetische chirurgie te laten uitvoeren.
Een tweede mogelijke verklaring voor de stijgende populariteit, is dat er veel meer aanbod is. Zowel het aanbod in de vorm van praktijken (voornamelijk privé-klinieken) als in de soorten behandelingen vergroot. Men krijgt meer mogelijkheden en een vertrouwder gevoel over deze ingrepen. Doordat het zoveel in de media komt, duikt het ook meer en meer op als gespreksonderwerp tussen vrienden. Er hangt geen taboe meer rond, adressen van klinieken worden zonder scrupules doorgegeven.
Bij cosmetische/esthetische chirurgie zullen veel mensen de eventuele risico’s te riskant vinden. De hoeveelheid risico’s overtreft wel de hoeveelheid voordelen, maar de kans dat er iets misloopt wordt juist steeds kleiner. Dit heeft te maken met de verbetering van de ingrepen. De voordelen daarentegen worden steeds groter, dankzij de specialisatie van operaties en het steeds groter wordende aanbod. Ter vergelijking: een bijsluiter bij een simpel geneesmiddel; je krijgt hierbij een hele lijst van complicaties die kunnen voorkomen, maar de kans dat deze gebeuren, is tamelijk klein.
Omdat de voordelen dus groeien en de risico’s dalen neemt de populariteit toe. Hoe meer mensen een cosmetische behandeling verantwoord vinden, des te meer mensen de ingreep laten doen en des te groter de normaliteit van cosmetische chirurgie onder de mensen wordt.
Dagelijks horen en zien we het zowel in de media als op de straat, cosmetische en plastische chirurgie. Het is dé actualiteit en dit zal nog blijven duren, omdat de mensen een bepaalde perfectie willen nastreven. Bij plastische chirurgie denkt men meestal enkel aan de positieve verandering van het uiterlijk, maar bij de risico’s wordt vaak niet genoeg stilgestaan. Is cosmetische chirurgie het nu eigenlijk wel allemaal waard?
Voor ik de voor- en nadelen van esthetische chirurgie uiteenzet, wil ik even het verschil duidelijk maken tussen plastische/reconstructieve en cosmetische/esthetische chirurgie. Bij de eerste groep spreekt men over de behandelingen van lichaamsdelen die een afwijkende formatie hebben, veroorzaakt door geboorte, ontwikkelingsstoornissen, brandwonden, tumoren enzovoort. Mensen die hierdoor een operatie laten uitvoeren, willen een stapje dichter zetten naar de normaliteit. De kosten van deze ingrepen worden meestal grotendeels of geheel gedekt door de ziekteverzekering. Bij cosmetische chirurgie spreekt men over de behandelingen die voor de betreffende persoon in de meeste gevallen moeten dienen om de perfectie te bereiken; de perfectie die de persoon zelf voor ogen heeft.
De voordelen zijn natuurlijk verschillend voor iedere operatie: ga je voor een borstvergroting, dan zal je tevreden zijn als je grotere borsten hebt; wil je een borstverkleining, dan ben je tevreden met een kleinere cupmaat. Er zijn dan natuurlijk de algemenere voordelen: men kan meer zelfvertrouwen krijgen door een verbeterd zelfbeeld, men kan meer in trek zijn bij de medemens, het verrijkt je sociale vriendenkring, een positieve indruk bij een sollicitatiegesprek enzovoort.
Alle behandelingen dragen natuurlijk ook risico’s met zich mee. Of deze risico’s ook tot uiting komen, hangt af van de betreffende personen die verantwoordelijk zijn voor de behandeling. Men wordt dan ook altijd verzocht om de operatie te laten uitvoeren bij een erkende organisatie. Elke operatie kan verschillende complicaties met zich meebrengen, hetzij op korte termijn, hetzij blijvende verschijnselen. Neem bijvoorbeeld liposuctie: op korte termijn kan je verschillende infecties oplopen, een opgezwollen huid hebben. Je kan er ook lelijke littekens en ongelijk lopende huid aan overhouden.
Borstverkleining: cosmetische of plastische chirurgie?
Soms is het moeilijk om een duidelijke scheidingslijn te trekken tussen de twee grote groepen van plastische chirurgie. Borstverkleining wordt meestal uit andere overwegingen gewenst dan een borstvergroting. Het uiterlijke aspect van te zware borsten is voor vrouwen niet het belangrijkst; lichamelijke en functionele klachten kunnen een zware last vormen. Ondanks de littekens die je er aan overhoudt, betekent deze ingreep vaak een verlossing voor wie echt last heeft (nekpijn, rugpijn). Te grote borsten brengen dus niet alleen esthetische maar ook een fysische en psychische handicap met zich mee, daarom vind ik dat deze vorm van chirurgie toch meer onder te verdelen valt bij de plastische/reconstructieve chirurgie. Vrouwen streven meer naar de normaliteit dan naar de perfectie.
Verslaafd aan het scalpel.
Het grootste risico, dat vaak toch onderschat wordt, is de verslaving. Mensen kunnen in een vicieuze cirkel belanden. Michael Jackson is er het beste bewijs van dat cosmetische chirurgie uit de hand kan lopen. Vooral in de Verenigde Staten zijn scalpeljunkies geen uitzondering meer. We zijn in een periode terechtgekomen waarbij de huidige generatie er zo jeugdig mogelijk wil uitzien. Ze zijn er zich van bewust hoe gemakkelijk het is geworden om onder het mes te gaan en ze staan ook meer en meer onder druk om het echt te doen. Ik vind dat de artsen op een gegeven moment ‘stop’ moeten zeggen tegen de patiënt. Als de patiënt 3 of 4 keer terugkomt om zijn neus te laten verkleinen, moet de chirurg dit toch wel eventueel weigeren. Maar de kans is groot dat de patiënt dan gewoon op zoek gaat naar een andere chirurg, die de ingreep wel wil uitvoeren. Wanneer het echter om een totaal verstoord zelfbeeld gaat, lijkt therapie misschien een betere oplossing. De ‘verslaafde’ mensen hebben meestal een probleem met hun zelfvertrouwen. Ondertussen bestaat er al een behandelingscentrum voor vrouwen (en mannen) die verslaafd zijn aan cosmetische chirurgie.
Populariteit.
Een vraag die ook bij me opkwam, bij het uiteenzetten van dit onderwerp is: Hoe komt het dat cosmetische chirurgie steeds populairder wordt?
In 2006 meldde Gezondheidsnet dat na een onderzoek is gebleken dat twintig procent van de wereldburgers bereid is om onder het mes te gaan voor een beter uiterlijk. Een eerste verklaring hiervoor is de toenemende confrontatie op gebied van cosmetische chirurgie. Dit valt onder te verdelen in twee groepen: de media en de sociale omgeving.
De media confronteert ons voortdurend met de perfectie van het uiterlijk. Op de eerste plaats zijn dat de bekende modellen, acteurs en presentatoren. Maar hun ‘perfectie’ is enkel schijn, de laatste tijd wordt er meer en meer gefotoshopt. Toch kunnen deze confrontaties er toe leiden dat mensen een bepaald ideaal willen nastreven. Vooral onzekere mensen zien vaak het beeld dat in de media komt, als datgene dat een mens compleet maakt. Omdat die mogelijkheid tot een greep naar de perfectie er is, zijn er veel mensen die dit toch overwegen.
Televisieprogramma’s (zoals Beautiful, The Swan) met deze vorm van chirurgie zorgen voor de grootste confrontatie. Maar volgens mij zit er toch enige misleiding in deze programma’s: er wordt een te positief beeld getoond, terwijl de nadelen daarentegen minder toonbaar worden gemaakt. De personen die meedoen aan dit soort programma’s zijn snel beïnvloedbaar. Als ze een liposuctie laten uitvoeren, zullen ze niet van de een op de andere dag slank zijn. Ze zullen ook een aangepast dieet moeten volgen, als ze dan toch hun perfectie willen nastreven.
Zelfs onze eigen sociale kring zorgt mede voor de aanzet tot deze vorm van chirurgie. Onzekere mensen gaan de perfectie ook in hun eigen nabije omgeving tegenkomen. Deze personen kunnen onder druk staan, ze voelen zich niet even ‘normaal’ als hun vrienden. Hun vrienden kunnen hen ook aanmoedigen en hen overtuigen om cosmetische chirurgie te laten uitvoeren.
Een tweede mogelijke verklaring voor de stijgende populariteit, is dat er veel meer aanbod is. Zowel het aanbod in de vorm van praktijken (voornamelijk privé-klinieken) als in de soorten behandelingen vergroot. Men krijgt meer mogelijkheden en een vertrouwder gevoel over deze ingrepen. Doordat het zoveel in de media komt, duikt het ook meer en meer op als gespreksonderwerp tussen vrienden. Er hangt geen taboe meer rond, adressen van klinieken worden zonder scrupules doorgegeven.
Bij cosmetische/esthetische chirurgie zullen veel mensen de eventuele risico’s te riskant vinden. De hoeveelheid risico’s overtreft wel de hoeveelheid voordelen, maar de kans dat er iets misloopt wordt juist steeds kleiner. Dit heeft te maken met de verbetering van de ingrepen. De voordelen daarentegen worden steeds groter, dankzij de specialisatie van operaties en het steeds groter wordende aanbod. Ter vergelijking: een bijsluiter bij een simpel geneesmiddel; je krijgt hierbij een hele lijst van complicaties die kunnen voorkomen, maar de kans dat deze gebeuren, is tamelijk klein.
Omdat de voordelen dus groeien en de risico’s dalen neemt de populariteit toe. Hoe meer mensen een cosmetische behandeling verantwoord vinden, des te meer mensen de ingreep laten doen en des te groter de normaliteit van cosmetische chirurgie onder de mensen wordt.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden