Herman Brood, tentoonstelling in Groningen

Verslag Beeldend: Museum Gegevens Ik ben op woensdag 17 januari naar de tentoonstelling ’Cha Cha. Fenomeen Herman Brood’ geweest in het Groninger Museum. De voorstelling kon je bekijken vanaf 4-11-’06 (ter gelegenheid van de dag waarop hij 60 jaar zou zijn geworden) tot en met 28-01-’07. Samen met El en Ann gingen we met de trein naar Groningen speciaal voor de voorstelling. Er was geen gids aanwezig in het museum, we konden in ons eigen tempo langs de schilderijen en foto’s van Herman Brood lopen. Gegevens van de kunstwerken In dit verslag gaat het over een tentoonstelling van meerdere werken van Herman Brood. Ik kende van tevoren nog geen één titel van een kunstwerk van Herman Brood, maar een kunstwerk die ik van dichtbij goed heb bekeken, heette ‘Keepers’ (1997). Ook een kunstwerk van een voetballer heb ik goed bekeken. Dit omdat ik erg veel van voetbal en sporten hou en het waren mooie, kleurrijke afbeeldingen. De kunstwerken waren niet driedimensionaal, er was geen diepte in verwerkt.
Voorbereidingen en verwachtingen Ik heb niet veel gedaan als voorbereiding. Pas de middag dat we zouden gaan hoorden we dat er een tentoonstelling van Herman Brood was. Het leek me erg leuk omdat Herman Brood veel modernere kunstwerken maakte dan de meeste schilders en ook werkte hij met veel meer kleuren. Iedereen heeft Herman Brood wel gekend en iedereen weet hoe zo’n ruig leven hij heeft gehad. Veel ‘sex, drugs and Rock-’n-roll’. Op den duur kon zijn lichaam al die drugs en drank niet meer aan en besloot hij op zijn eigen manier een eind aan zijn leven te maken. In juli 2001 sprong hij van het Hilton Hotel in Amsterdam. Vele fans waren diep getreurd. Bijna iedereen weet van Herman Brood, inclusief zijn zelfmoord. Het is uitgebreid op tv geweest en het stond ook uitgebreid in alle kranten. Analyse Dit kunstwerk heet ‘De Keepers’. Het stelt twee blote vrouwen voor en hun borsten zijn in de vorm van voetballen. Het heeft dus met sport te maken. Ik denk niet dat er een soort boodschap achter zit, maar wel denk ik dat het uit twee gedachten van Herman Brood is ontstaan. Ik denk dat Herman met dit schilderij zijn perfecte vrouw heeft geschilderd en wel zo, zoals hij het zich voorstelt. Een man houdt nou eenmaal van vrouwen, borsten en voetbal en dat heeft hij zo op zijn manier in een schilderij verwerkt. Het kan ook zo zijn dat Herman een voetbalvrouw heeft geschilderd. Als dat zo is, zitten er wat minder diepgaande gedachten bij. Men heeft het erover dat de meeste vrouwen geen idee hebben wat buitenspel is (waar ik het niet mee eens ben) maar dat Herman de perfecte voetbalvrouw heeft geschilderd. Het schilderij is niet erg realistisch, het is totaal niet gedetailleerd en het lijkt erop alsof hij er weinig moeite voor heeft gedaan. Het heeft te maken met zijn stijl van werken, het gaat er niet om hoe precies je een lijn neerzet, uiteindelijk gaat het om het resultaat. Ik denk dat Herman het schilderij vooral heeft gemaakt om de meeste mannen te vermaken, die een schilderij met blote vrouwen gecombineerd met voetbal graag aan de wand willen hebben hangen. Er zit ook een soort schoonheid achter, de vrouwen zijn niet op zo’n manier gemaakt met de bedoeling vrouwen te beledigen of met hen te spotten. Middelen Het schilderij is gemaakt met zogenaamde ‘spray-cans’ (spuitbussen) in verschillende kleuren, een verfroller, sjablonen, penselen en Broods uniekste instrument: een injectiespuit gevuld met verf. De injectiespuit gebruikte hij om in de afrondfase zwarte accenten en contouren aan te geven. De verfhuid was meestal glad, waardoor het makkelijker is om de werken als zeefdruk te reproduceren. Zijn schilderijen waren meestal oppervlakkig, zonder 3D effecten. De personen in de schilderijen staan meestal fel belicht, terwijl de achtergrond vaak donker is met veel schaduw (zoals het schilderij Casino, 1997). Soms bestaat de achtergrond alleen maar uit verf spetters, of heeft brood de achtergrond alleen een kleurtje gegeven met de verfroller, zonder een bepaald decor waar het zich afspeelt (Tarzan, 1997). (hiernaast te zien) Zijn schilderijen bevatten bijna altijd felle kleuren, ook wanneer er iets droevigs uitgebeeld werd. De gezichten van de mensen waren altijd ongedetailleerd, en leken te klein voor hun sjabloon koppen. De personen vullen op het schilderij de hele ruimte en de persoon staat altijd voorop. De vormen zijn bijna altijd heel vloeiend en snel op papier gezet. De kleuren gaan meestal expres buiten hun lijnen en soms zelfs zijn de figuren niet ingekleurd en lijkt het doorzichtig, zoals ook te zien bij het schilderij ‘Casino.’ (links). De schilderijen zijn meestal er druk, ook door de kleuren die gebruikt zijn. Meestal zijn de personen op de foto niet in beweging, maar poseren ze. Heel erg vaak zijn dat mannen, maar soms ook vrouwen. Nooit dieren. Door de moderne uitstraling en het gebruik van spuitbussen zouden de werken van Brood in vroegere tijden bij de Pop Art kunnen horen. Ervaring Het bezoek was wel leuker dan ik had verwacht, vooral omdat het om Herman Bood ging als kunstenaar. Geen één schilderij van hem is saai en soms is er zelfs humor in verwerkt. Bij sommige schilderijen kun je er een heel diepgaand verhaal bij verzinnen, of je kunt het schilderij gewoon bekijken of de tekst erbij lezen. Herman kon in een paar minuten al een heel schilderij hebben gemaakt, dus erg veel diepzinnige gedachten zaten er dan ook niet achter. Hierdoor vond ik de tentoonstelling leuker dan alle andere, je hoefde veel minder moeite te doen en elk schilderij blijft langer in je herinnering omdat ze nooit saai zijn. Toen we het museum binnenkwamen zat er een hele aardige mevrouw achter de kassa. Ze maakte een klein praatje en vertelde waar we moesten beginnen. Een man knipte ons kaartje en vanzelf kwamen we in een hal waar we onze jas konden ophangen, naar de wc konden gaan en waar we een plattegrond van het museum konden gaan halen. De vrouw vertelde ons dat we als we klaar waren weer bij haar konden komen om informatie op te halen. We waren klaar en toen kregen we drie magazines met een hele korte uitleg erbij van de inhoud. We hadden de magazines niet toen we langs de schilderijen liepen. Veel uitleg hadden we ook niet nodig bij de schilderijen. Het personeel was ook heel aardig en beantwoordden onze vragen. Iedereen was erg vriendelijk. De totaalindruk was heel goed. Je verwacht dat in een museum alleen maar oude, saaie mensen rondlopen, maar dat was niet zo. Met de beveiliging kon je ook gewoon een praatje maken. Nogmaals, het hielp wel heel erg dat er een tentoonstelling was van Herman Brood, want we hadden ook even verder gekeken naar de rest van de tentoonstellingen, maar dat vond ik na vijf minuten al erg saai worden. Persoonlijk zijn mij de twee schilderijen van Herman met de voetballers erop het meest bijgebleven (rechts), samen met de plek waar ze de werkplek van Herman Brood precies hadden nagemaakt. Veel verf spuitbussen en kwasten en ook werd de muziek van Herman daar gedraaid. Hoewel hij ook een erg goede muzikant was, stonden zijn schilderkunsten natuurlijk voorop. Ook is mij de badkamer het meest bijgebleven. Er was een badkamer nagemaakt van herman waar ze echt moeite hadden gedaan om hem vies te laten lijken en ook lagen er onder een spiegel drugsspuiten en pillen. Het was erg gedetailleerd, alsof je echt in zijn badkamer rondliep. Oordeel Uiteindelijk vond ik de tentoonstelling van Herman Brood in het Groninger Museum er boeiend, want hij heeft een ruig leven geleid, waar ze in het museum veel moeite voor hebben gedaan om dat naast zijn vele kunstwerken ook duidelijk te maken. Zijn werkplek was precies nagemaakt en dat was ook erg boeiend. Omdat zijn werken erg modern en kleurrijk zijn is het nooit saai. Sommige teksten van hem waren wat vaag, overal in die tentoonstelling hingen papieren met schetsen door Herman gemaakt waar hij teksten op had staan zoals: ‘Lul toch eens normaal man’ of: ‘vroeger was drugs nog zoals zout op een vis’. Het waren goede, mooie schilderijen en erg professioneel, want Herman Brood was toch een vakman. Hij had erg veel talent en hij maakte schilderijen zoals hij

tegen sommige dingen aankeek. Het museum had het erg groots aangepakt en erg veel moeite gedaan op zijn ruige leven na te bootsen. Conclusie: Erg mooie en boeiende voorstelling, waar het ruige leven van de rockster goed te zien en te voelen was. Inleiding Op woensdag 17 januari ben ik met El en Ann nee het Groninger museum geweest voor de voorstelling van Herman Brood. In dit verslag staan ook een paar foto’s die we tijdens ons bezoek zelf gemaakt hebben. Inhoudsopgave Inleiding Gegevens Gegevens van de kunstwerken
Voorbereidingen/verwachtingen
Analyse
Middelen
Ervaring Oordeel
Conclusie Toegangsbewijs Verdere Afbeeldingen Herman Brood