Feitelijke gegevens
- 1e druk, 2012
- 284 pagina's
- Uitgeverij: Anthos, Amsterdam
Flaptekst
Inspecteur Vegter duikt in een nieuwe zaak waarin macht en wantrouwen de boventoon voeren. Met tegenzin werkt hij aan het oplossen van deze schokkende zaak en hij dreigt het overzicht dreigt te verliezen.
In een idyllisch winterlandschap wordt zakenman Richard Verkallen gevonden, met sneeuw bedekt, dood. Spoedig blijkt dat Verkallen niet bepaald geliefd was: niet bij zijn familie, niet op de zaak en zelfs niet bij zijn gezin. Verkallen zette kwaad bloed bij zijn familie door een donkere vrouw te trouwen. Die vrouw, uit Somalië afkomstig, is inmiddels wanhopig. Na vele jaren is ze het vechten tegen onbegrip en discriminatie moe en wil ze naar huis. Maar hoe zou ze er moeten overleven met haar gehandicapte zoon?
Inspecteur Paul Vegter ontdekt dat Verkallen er jarenlang een minnares op nahield die hij vlak voor zijn dood aan de kant heeft gezet. Soms is het lot onrechtvaardig, altijd is het onontkoombaar. Niemand beseft dat beter dan de contemplatieve Vegter, die hard bezig is zijn eigen leven weer op de rails te zetten. Met tegenzin werkt hij aan het oplossen van deze schokkende zaak en hij dreigt het overzicht te verliezen.
Eerste zin
In zijn roerloosheid leek hij gekrompen of misschien was het de houding die maakte dat zijn schouders minder breed schenen, zijn benen korter en zelfs zijn handen kleiner. Hij lag op zijn rug, zijn hoofd ongemakkelijk tegen een aanrechtkastje.Samenvatting
In het eerste hoofdstuk heeft een vrouw met een messteek een man om het leven gebracht. Ze hebben duidelijk een relatie tot elkaar. De vrouw moet veel moeite doen om het zware lijk te vervoeren tot vlak bij zijn auto die op de parkeerplaats voor een vakantiehuisje staat. Het sneeuwt bovendien en het is vlak voor Kerstmis. Het lukt de vrouw om het lijk tot vlakbij de auto van de man te brengen.
In het volgende hoofdstuk stuit een rondzwervende alcoholist Bernhard op het lijk van de man en hij pikt de iPhone uit diens zak. Hij wil die in een café verkopen om zo wat geld te krijgen om drank te kopen. Hij krijgt van de barkeeper een halve fles jenever voor het apparaat. Hij heeft wel gezien dat het slachtoffer dood is.
De vrouw van het slachtoffer, Asli Verkallen, belt naar de politie om te vertellen dat haar man al uren niet thuis is gekomen. De politie houdt het vooralsnog op een gewone verdwijning: de man zal wel een minnares hebben. De rechercheurs Paul Vegter (vrouw Stef enkele jaren geleden verloren) en Talsma (momenteel een ernstig zieke vrouw in huis -kanker) leiden het onderzoek en zo vlak voor Kerst maken ze zich schuldig aan een soort tunnelvisie.
Verkallen heeft met zijn broer een autoschadeherstelbedrijf, maar beide broers kunnen niet zo goed met elkaar overweg. De vrouw van Richard is een buitenbeentje. Asli komt namelijk uit Somalië en wordt door de familie Verkallen min of meer gezien als een “golddigger”. Zij zal met Richard getrouwd zijn om het geld en ze bekommeren zich nauwelijks om haar, wanneer bekend wordt dat Richard met een messteek om het leven is gebracht. Wanneer de rechercheurs met Asli praten zien ze dat ze niet wordt geaccepteerd door de familie. Bovendien hebben Richard en Asli een zoon Keja, die geestelijk niet helemaal in orde is. Hij is doof en bovendien autistisch en de enige die goed met hem kan “praten”, is Asli. Keja is dertien jaar. Asli is enkele jaren jonger dan haar man, een veertiger.
Via ondervragingen van het personeel van Verkallen komt Paul Vegter erachter dat Richard er natuurlijk een minnares op na heeft gehouden. Ze werkt als receptioniste bij het bedrijf en hij heeft er regelmatig afspraakjes mee gemaakt. Hij wil echter met de relatie ophouden en heeft dat in een mail aan deze Gemma van Son (32 jaar) geschreven. Ze besluiten nog een keer met elkaar te praten.
Vegter denkt met weemoed terug aan zijn collega Renée Pettersen die nu al enige tijd op non-actief staat. Kon ze maar weer met hem werken. Aan de andere kant beseft hij dat ze bijna net zo oud is als zijn dochter Ingrid die aan het einde van haar zwangerschap loopt.
De rechercheurs merken na een bezoek aan de ouders van Richard enkele dingen op. De vader is een rechtse rakker die enerzijds niets van zijn schoondochter Asli en kleinkind Keja wil weten. Maar hij vindt ook dat de politie veel te weinig doet om de daders van de moord te achterhalen en hij zet zijn vriendjes van De Telegraaf achter de zaak. Die publiciteit kan de politie niet zo goed gebruiken.
Vegter en Talsma ondervragen Gemma van Son en vooral Vegter denkt dat zij iets met de verdwijning te maken heeft. Ze heeft zich ziek gemeld op het werk en ze heeft op de dag van de vermissing met Richard Verkallen afgesproken op een voor hen beiden bekende plek (het vakantiehuisje?).
Later worden ze door de vondst van de telefoon die door de barkeeper wordt overhandigd op het spoor van de misdaad gezet. Ze ondervragen de alcoholist en die geeft aan waar het lijk te vinden is. Niet veel later wordt het lijk van Richard Verkallen (40 jaar) gevonden bij een vakantiehuisje: hij ligt vlak bij zijn auto en sporen wijzen uit dat het lichaam versleept moet zijn. Dat moet een sterke persoon zijn, want een lijk verslepen (dood gewicht) valt niet mee. Een vrouw zou dat bijna niet kunnen: Renée Pettersen probeert het met Talsma. Vegter en Talsma gaan Asli Verkallen het slechte nieuws brengen. Ze schrikt hevig, maar ze wil haar man niet identificeren. Als de politie weg is, beseft ze dat ze eindelijk mag huilen. Niet om Richards dood, maar om zijn leven (zie citaat blz. 120). Van de alcoholist verneemt de politie dat er naast de auto van de vermoorde Verkallen nog een andere auto stond. Vegter denkt meteen aan de auto van de minnares Gemma van Son.
Aan de hand van fotoalbums zit Asli Verkallen terug te denken aan de relatie met Richard en aan de relatie met zijn familie. De komst van de dove, autistische Keja heeft het huwelijk niet verbeterd. Richard kon er niet tegen en hij begon Asli te slaan.
Vegter en Talsma ondervragen Peter Verkallen, maar ze komen er niet echt uit. Hij geeft wel toe dat zijn broer een verhouding had met het lekkere, maar domme blondje Van Son. Hij kon niet tegen de situatie met zijn dove zoon.
Vegter koopt een vaas en brengt die naar zijn collega Renée: ze is blij dat hij gekomen is, want ze wil weer dolgraag aan het werk.
Wanneer Asli Verkallen haar schoonouders ontmoet, doet vooral de vader van Richard lelijk. Hij geeft haar de schuld van alles en als hij weggaat, voegt hij haar een scheldwoord toe: “Negerin”. De moeder doet in ieder geval wat aardiger tegen Asli. Maar hoe zal het gaan met de erfenis? Asli zal niets krijgen en ze zal zichzelf in onderhoud moeten voorzien. Asli is eenzaam en verdrietig. Ze vraagt zich af wat ze moet gaan doen. Berooid terug naar Somalië?
Intussen wil de politie Gemma van Son wel eens aan de tand voelen: het ligt er immers duimendik bovenop dat ze iets met de moord te maken zal hebben. Ze had een relatie die Richard wilde verbreken, waardoor wraak een aanvaardbaar motief voor een moord zou zijn. Maar Gemma van Son ontkent en zegt dat ze ziek was en Richard niet op de dag van de moord heeft ontmoet. Vegter confronteert haar met de kopieën van mails tussen Richard en Gemma, waarin de toon steeds feller wordt en waarbij Richard afscheid wil nemen van Gemma. Gemma wordt toch gearresteerd.
Asli beraadt zich op de toekomst. Richard had wel een spaarrekening. Zou ze vertrekken naar Somalië? Ze wordt ook achtervolgd door de boulevardpers die waarschijnlijk door Papa Verkallen wakker is geschud.
Paul Vegter wordt gebeld: hij is opa geworden: de kleine jongen heet Stefan. Min of meer vernoemd naar zijn vrouw Stef. Ingrid is dertig jaar en even oud als Renée die in zijn kamer ligt te slapen. Ze hebben elkaar weer eens opgezocht om troost bij elkaar te zoeken in de donkere dagen voor Kerst. Renée bezoekt daarna Papa Verkallen om hem informatie te vragen. Het is een onsympathieke zak, vindt ze.
Asli wil een advertentie in de krant zetten en doorzoekt wat spullen van Richard. Ze komt er achter dat hij een levensverzekering op zijn leven heeft afgesloten: ze kan 500.000 euro beuren, maar dan mag ze natuurlijk niet schuldig zijn aan zijn dood. Hij heeft haar dus goed achtergelaten, al mishandelde hij haar al sinds de geboorte van Keja.
Wanneer de rechercheurs Vegter en Talsma Gemma van Son onder druk zetten en haar toe een bekentenis willen dwingen, redt ze zich uit de moeilijke situatie door te zeggen dat ze inderdaad bij het vakantiehuisje is geweest, dat ze ruzie heeft gekregen met Richard, maar ook dat er al een andere auto stond.
Renée is ondertussen naar Asli Verkallen gegaan en ze praat met de vrouw om te horen dat de vrouw door Richard steeds mishandeld is. Hij begon niet alleen te slaan, maar ook met messen te snijden. Tijdens het gesprek komen Paul en Talsma naar Asli toe. Ze wordt nu verdacht van de moord en ze vertelt haar motief; de mishandeling van Richard. Ze was die ochtend weggelopen naar het huisje met Keja, maar Richard was haar komen opzoeken. Hij had haar willen wurgen en daarom had ze hem met een mes direct in haar hart gestoten. In feite bekent ze dus de moord. Terwijl ze afwachten op een begeleider voor Keja die hem moet opvangen nu Asli bekend heeft, dwaalt Renée door het huis: ze ziet Keja en ze ziet ook zijn schetsboek. Na enkele bladzijden met getekende voorwerpen, ziet ze ineens twee haarscherp getekende situaties waar mensen bij betrokken zijn. Het is een scene waarin Richard Asli inderdaad wil wurgen. Op de volgende tekening laat Keja zien dat hij degene is die zijn moeder heeft gered door het mes direct in de hartstreek van Richard te plaatsen. Keja is dus de moordenaar van zijn vader, maar ook de redder van zijn moeder, die hij zo liefhad. Eigenlijk dus een oedipale situatie.
Paul Vegter moet met de billen bloot: hij heeft het al die tijd verkeerd gehad. Bijna had hij door zijn tunnelvisie een onschuldige vrouw (Gemma) een moord aangepraat.
Dit verslag gaat verder na deze boodschap.
Verder lezen
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden