Feitelijke gegevens

• 1e druk, 2007
• 240 pagina's
• Uitgeverij: Little, Brown and Company

Flaptekst

Eerste zin

I was born with water on the brain.

Samenvatting

In The Absolutely True Diary of a Part-Time Indian neemt Arnold Spirit Junior de lezer mee in zijn eerste jaar van de middelbare school. Arnold is een Spokane indiaan, samen met zijn ouders en oudere zus woont hij in Wellpinit, een dorpje in een indianenreservaat in de Amerikaanse staat Washington. Arnold tekent graag cartoons, en is leergierig en slim. Op een dag opent hij zijn wiskunde boek en ontdekt dat zijn moeder nog uit hetzelfde boek les gehad heeft. Hij is zo teleurgesteld in het onderwijs op het reservaat dat hij uit frustratie het lesboek naar het hoofd van Mr. P, zijn leraar, gooit. Ondanks dat Mr. P ook boos is, vertelt Mr. P ook dat hij hoopt dat Arnold naar een andere, betere middelbare school zal gaan. Arnold beseft dat hij op het reservaat nooit verder zal komen en besluit het advies van Mr. P op te volgen. Voortaan gaat hij naar een middelbare school in het stadje Reardan, wat buiten de grenzen van het reservaat ligt en waar hij de enige indiaan is.

Dit besluit heeft grote gevolgen. Arnold voelt zich verscheurd tussen twee werelden. Zijn beste vriend Rowdy wil niets meer met hem te maken hebben – net als de rest van het reservaat vindt Rowdy hem een overloper – en op zijn nieuwe school wordt hij genegeerd. In Reardan wordt hij meteen verliefd op het mooiste meisje van de klas, Penelope. In het begin wil ze niets van hem weten, maar langzaamaan bouwen ze toch een vriendschap op. Daarnaast wordt hij ook vrienden met Gordy en Roger. Ook wordt Arnold gekozen voor het basketbal team, iets waarvan hij nooit verwacht had dat hij het zou kunnen.

Terwijl Arnold langzaam went aan zijn nieuwe school in Reardan, heeft hij het op het reservaat niet makkelijk; hij verliest in een schooljaar zijn kennis Eugene, zijn oma en zijn oudere zus. Dit zorgt er echter wel voor dat hij er achter komt dat hij een paar echte vrienden gemaakt heeft in Reardan. Op dat moment is hij ook in staat af te rekenen met zijn identiteitscrisis. Hij zal altijd bij de Spokane indianen stam horen, maar ook bij de stam van de Amerikaanse immigranten, de stam van basketbalspelers, de stam van tieners, de stam van tortilla chips lovers, de stam van de armen, de stam van de tieners en ga zo maar door.

Personages

Arnold Spirit Junior

Arnold is de hoofdpersoon en verteller van het verhaal. Hij is 14 jaar en is een Spokane indiaan, hij stamt dus af van de oorspronkelijke bewoners van Amerika. Arnold heeft een opvallend uiterlijk waar hij op het reservaat waar hij woont vaak mee gepest wordt. Hij heeft een waterhoofd en draagt een bril, hij is lang en dun met grote handen en voeten, en zijn lichaam heeft de vorm van een L. Om het nog erger te maken is hij geboren met niet 32 maar 42 tanden en had hij vroeger regelmatig toevallen. Zijn uiterlijk maakt hem een makkelijke prooi, hij wordt vaak in elkaar geslagen op het reservaat, waar geweld heel normaal is. Arnold is een gevoelige jongen en tekent cartoons om de wereld om hem heen te begrijpen. Arnold is ook een dromer, en hij wil meer en beter onderwijs zodat hij later zijn dromen uit kan laten komen. Dat doet hem besluiten om naar een blanke middelbare school in het nabij gelegen Reardan te gaan. Hier wordt Arnold geconfronteerd met de immense verschillen tussen de ‘blanke-‘ en ‘indianenwereld’, en hij vindt het lastig om te bepalen waar hij thuis hoort.

Rowdy

Rowdy is de beste vriend van Arnold. Ze zijn met elkaar opgegroeid op het reservaat. Hij is het tegenovergestelde van Arnold; stoer, en mensen zijn bang voor hem. Hij is agressief, vecht met iedereen en beschermt Arnold. Rowdy heeft een onverschillige houding, maar heeft eigenlijk een klein hartje en Arnold is erg belangrijk voor hem.

Arnolds ouders

Zoals bijna alle indianen op het reservaat hebben Arnolds ouders een alcohol probleem en is er altijd te weinig geld. Toch zorgen ze zo goed als ze kunnen voor Arnold en steunen ze hem als hij in Reardan naar school wil. Hoewel het uiterlijk van Arnolds ouders niet duidelijk wordt beschreven, laat hij wel een tekening zien van hoe ze eruit zouden zien als het leven beter voor ze had uitgepakt; zijn moeder zou lerares geweest zijn en zijn vader een succesvolle saxofoon speler.

Mary

Mary is de oudere zus van Arnold, en net zo slim als hij. Het verschil tussen hen is alleen dat Mary na de middelbare school in de kelder van haar ouders is gaan wonen en helemaal niets meer gedaan heeft. Zoveel als Arnold van cartoons houdt, zoveel houdt Mary van het lezen en schrijven van romans. Arnold is dol op haar, hij noemt haar mooi, sterk en grappig. Als ze onverwacht met een indiaan van een ander reservaat trouwt en halsoverkop verhuist is Arnold trots dat ze haar dromen najaagt. Tegen het einde van het boek overlijdt Mary aan een tragisch ongeval; de camper waarin ze woont vat vlam en zij en haar man overleven het niet.

Arnolds oma

Oma Spirit is een bijzondere vrouw. Arnold beschrijft haar als heel tolerant en vergevingsgezind, iets wat andere indianen volgens hem niet zijn, en ze heeft nog nooit een druppel alcohol aangeraakt. Ook staat ze altijd met goede raad klaar voor Arnold. Als ze aangereden wordt door een dronken bestuurder en overlijdt dit is niet alleen een grote klap voor Arnold maar voor alle inwoners van het reservaat.

Penelope

Penelope is het mooiste en populairste meisje van de klas. Arnold is meteen verliefd op haar, hij kijkt het liefst de hele dag naar haar en noemt haar een kunstwerk. In het begin van het boek negeert ze Arnold, of lacht hem uit. Later krijgen ze een soort van verkering, hoewel dat vooral is omdat Penelope haar racistische vader dwars wil zitten. Uiteindelijk gaat ze echt om Arnold geven en worden ze goede vrienden. Net als Arnold heeft ze grote dromen over wat ze wil doen als ze haar middelbare school diploma heeft gehaald.

Roger

Roger is een basketballer en de populairste jongen van de school, Arnold kijkt tegen hem op. Als Roger een racistische opmerking tegen Arnold maakt slaat Arnold hem, en dwingt daarmee zijn respect af. Onverwachts worden ze goede vrienden.

Gordy

Gordy is de slimste jongen van de klas in Reardan. Hij houdt van leren en is enthousiast over boeken. Net als Arnold valt hij buiten de groep en ze sluiten vriendschap.

Mr. P

Mr. P is Arnolds leraar in Wellpinit. Hij ziet er nogal smoezelig uit en komt regelmatig in zijn pyjama of helemaal niet naar school. Eerst krijgt Arnold krijgt ruzie met hem omdat hij een lesboek naar zijn hoofd gooit, maar daarna adviseert Mr. P hem om naar een andere school te gaan die meer te bieden heeft. Mr. P geeft Arnold de moed om naar Reardan te gaan en is daarom belangrijk voor het verhaal.

Coach

De basketbal coach van Arnold heeft geen hele grote rol in het verhaal, maar betekent wel veel voor Arnold. Coach heeft vertrouwen in Arnold, iets wat veel anderen niet hebben, en dat geeft Arnold weer veel zelfvertrouwen.

Quotes

"I’m not even writing down this story the way I actually talk, because I’d have to fill it with stutters and lisps, and then you’d be wondering why you’re reading a story written by such a retard." Bladzijde 4

"I had followed the rules of fistfighting. I had behaved exactly the way I was supposed to behave. But these white boys had ignored the rules. In fact, they followed a whole other set of mysterious rules where people apparently DID NOT GET INTO FISTFIGHTS." Bladzijde 65

""Where is hope?" I asked. "Who has hope?" "Son," Mr. P said, "you're going to find more and more hope the farther and farther you walk away from this sad, sad, sad reservation."" Bladzijde 43

Thematiek

Identiteitsverlies

Identiteit is het overkoepelende thema. Zoals al eerder uitgelegd is de hoofdpersoon een Spokane indiaan die op een reservaat woont, dit vormt een belangrijk deel van zijn identiteit. Als hij naar een blanke middelbare school gaat waar hij de enige indiaan is, levert dit onduidelijkheden op voor zijn identiteit. Alle indianen op het reservaat, afgezien van zijn ouders, zijn boos op hem omdat ze denken dat hij blank wil zijn. In de blanke wereld waarin hij zich begeeft krijgt hij aanvankelijk te maken met racisme en onbegrip, hij is de enige indiaan op de hele school. Arnold weet zelf niet goed meer waar hij nou eigenlijk bij hoort. Ook het motto van het boek beschrijft goed hoe hij zich voelt. Aan het einde van het verhaal aanvaard Arnold dat hij ook gewoon meerdere identiteiten kan hebben en op meerdere plekken thuis kan horen.

Motieven

Vriendschap

Vriendschap speelt, zoals bij de meeste 14 jarige jongens, een belangrijke rol in Arnolds leven en ze nemen een grote plaats in de verhaallijn in. Het is belangrijk voor hem om erbij te horen. In het begin heeft Arnold maar 1 vriend, Rowdy. Later komen er langzaam maar zeker een aantal bij. Een veelzeggend moment zit in het einde van het boek, als hij zich beseft dat hij betere vrienden heeft dan hij dacht.

Armoede

Het gebrek aan geld binnen het gezin van Arnold maakt zijn leven lastig. Dat er geen geld is betekent dat er vaak geen benzine is, dat Arnold naar school moet lopen of liften en dat hij vaak met een lege maag naar school moet. Dit is gekoppeld aan zijn afkomst. Indianen in de Verenigde Staten zijn over het algemeen arm en leven als tweederangs burgers. Hij vergelijkt zijn armoede vaak met de welvaart van zijn blanke klasgenoten. Daarbij komt hij tot de conclusie dat hij inderdaad geld tekort komt, maar dat zijn blanke klasgenoten immateriële dingen tekort komen die hij wel heeft, zoals echt betrokken ouders.

Dood

Gedurende het schooljaar verliest Arnold meerdere mensen; zijn kennis Eugene, zijn oma en zijn oudere zus. In het verhaal is duidelijk te lezen hoe zwaar dit voor Arnold is, hij bespreekt wat rouwen voor hem inhoudt. Toch krabbelt hij weer op, en besluit een lijstje te maken van alle dingen die hem hoop en vreugde geven.

Hoop

Arnold zit op een middelbare school met hopeloos verouderde lesboeken. Ondertussen droomt hij van een beter leven buiten het reservaat. Zijn leraar, Mr. P, ziet dat Arnold tot meer in staat is. Hij zegt tegen Arnold dat hij zijn hoop en toekomstdromen mee moet nemen naar een plek waar andere mensen ook hoop hebben, en zo komt Arnold in Reardan terecht. Het hoofdstuk waarin dit gebeurd heet ‘Hope Against Hope’, en het motief komt nog een aantal keer terug in het boek. Ook zien we het terug in de personages van Penelope en Mary, die ook toekomstdromen en hoop op een betere toekomst hebben. Ook voor Rowdy speelt hoop een rol; hij heeft juist weinig dromen en Arnold weet dat Rowdy niet verder dan het reservaat zal komen.

Tradities

Indianen hebben vaak speciale tradities, rituelen en gebruiken om met dingen om te gaan. Zo zijn er bepaalde ideeën over het gebruik van geweld op het reservaat, die Arnold de onofficiële en ongeschreven regels noemt, en indianen hebben speciale rituelen en gebruiken als er iemand overlijdt. Arnold maakt trekt vaak een vergelijking met hoe blanke mensen dit doen, hij was bijvoorbeeld op zoek naar wat de ‘regels’ voor geweld in Reardan zijn.

Motto

There is another world, but it is in this one.

W.B. Yeats

Dit motto heeft te maken met het indianenreservaat waar de hoofdpersoon woont. Het reservaat voelt voor de hoofdpersoon als een andere wereld, een andere wereld binnen onze wereld.

Opdracht

For Wellpinit and Reardan, my hometowns

Trivia

De schrijver van het boek, Sherman Alexie, heeft veel overeenkomsten met de hoofdpersoon. Hij groeide niet alleen net als Arnold op in Wellpinit, maar is ook geboren met een waterhoofd.

In de Verenigde Staten wordt het boek veel op middelbare scholen gelezen. Toch is het ook door een aantal scholen van de leeslijst af gehaald, onder andere omdat het een te gevoelig onderwerp zou zijn en het te expliciete scenes en taalgebruik zou hebben.

Titelverklaring

De titel bestaat uit verschillende delen. ‘Absolutely true’ verwijst naar de schrijver. Ondanks dat het boek fictie is, heeft het autobiografische elementen. De schrijver groeide zelf namelijk ook op in Wellpinit, het dorpje in het indianenreservaat waar het boek zich afspeelt, en ging in Reardan naar de middelbare school. ‘Diary’ verwijst naar de manier waarop het geschreven is, de hoofdpersoon vertelt over een jaar uit zijn leven en de manier van schrijven doet denken aan een dagboek.  ‘Part-time Indian’ verwijst naar de identiteitscrisis van de hoofdpersoon; Arnold is een indiaan en woont op een indianenreservaat, maar gaat tegelijkertijd naar een blanke school en heeft ook blanke vrienden. Hij leeft in twee werelden en lijkt daarom nergens bij te horen.

Structuur & perspectief

Het boek bestaat uit 30 hoofdstukken, soms zijn ze heel kort en soms wat langer. Elk hoofdstuk heeft een titel die in een paar woorden beschrijft wat er in het hoofdstuk gebeurt. De eerste zeven hoofdstukken gaan over Arnolds leven op het reservaat voor hij besluit in Reardan naar school te gaan. Hij vertelt hier over zichzelf, zijn ouders, zijn vriend Rowdy en de middelbare school waar hij naartoe gaat. In de daaropvolgende hoofdstukken gaat Arnold naar Reardan, en vertelt hij wat hij meemaakt gedurende het schooljaar. In de laatste twee hoofdstukken kijkt Arnold terug op het afgelopen schooljaar en praat zijn ruzie met Rowdy uit.

De hoofdpersoon vertelt het verhaal, het is dus geschreven vanuit de ik-vorm. In de stijl van een dagboek praat hij met de lezer en vertelt zo over zijn eerste jaar op Reardan. Wanneer hij tegen de lezer praat is dit meestal in de tegenwoordige tijd, als hij het verhaal vertelt meestal in de verleden tijd. De lezer krijgt alle informatie direct van de hoofdpersoon, hij is dus niet alwetend.

Decor

Het verhaal speelt zich af in Wellpinit, op het Spokane indianenreservaat, en het stadje Reardan, buiten de grenzen van het reservaat. Deze twee plekken illustreren de innerlijke strijd van Arnold, tussen zijn identiteit als Spokane indiaan en zijn identiteit als ‘doorsnee’ Amerikaan. De plaatsen zijn dus van belang voor het verhaal.

Het boek is relatief nieuw, uit 2007, en het verhaal speelt zich af in het nu. Dit maakt het boek bijzonder, want er zijn nog niet veel boeken geschreven over hoe jonge, moderne indianen het leven op een reservaat ervaren.

Stijl

Het belangrijkste element van de stijl van de schrijver is het gebruik van humor, iets waar indianen bekend om staan. Hele pijnlijke gebeurtenissen weet hij vol humor te omschrijven. Ook typerend is de vorm waarin het boek geschreven is. Het is een soort dagboek van de hoofdpersoon waarin hij verhalen verteld, vaak aangevuld met stukjes dialoog, maar soms ook direct tegen de lezer praat. Dit is op een hele leuke en vlotte manier gedaan, zoals een jongen van 14 zou praten. De schrijver maakt ook gebruik van mooie, poëtische metaforen. Volgens de recensie van de New York Times is dit te wijten aan het feit dat de schrijver zijn carrière ooit begonnen is als poëet.

Slotzin

We played until the moon was huge and golden and perfect in the dark sky. We didn't keep score.

Beoordeling

The Absolutely True Diary of a Part-Time Indian is een echte aanrader! Het boek zit vol humor, wat een eigenlijk verdrietig verhaal tegelijkertijd ook hoopvol en leuk om te lezen maakt. Het taalgebruik is niet al te moeilijk, de schrijver gebruikt veel korte zinnen en daarnaast bieden de leuke cartoons in het verhaal een fijne afwisseling.

Recensies

"Maybe it's the combination of drawings, pithy turns of phrase, candour, tragedy, despair and hope that makes this more than an entertaining read, more than an engaging story about a North American Indian kid who makes it out of a poor, dead-end background without losing his connection with who he is and where he's from. The writing occasionally relies too heavily on the cartoonesque quip, but mostly it is muscular and snappy with a knack for capturing the detail and overview with wrenching spareness. One chapter is a gem of love and heartbreak. "And a Partridge in a Pear Tree" covers barely two pages and yet it evokes so much as it describes Junior's dad's return from a drunken binge over the holiday period, then the offer to his son of a five-dollar bill scrunched in his boot: "Man that thing smelled like booze and fear and failure." Opening this book is like meeting a friend you'd never make in your actual life and being given a piece of his world, inner and outer. It's humane, authentic and, most of all, it speaks." http://www.theguardian.co...man.alexie

"Genoeg ingrediënten voor een heftig puberdrama en toch hebben maar weinig boeken mij het afgelopen jaar zo aan het lachen gemaakt als ’Dagboek van een halve indiaan’. Arnolds relativerende zelfspot, poëtische overdrijvingen, geestige cartoons en soms lekker foute jongensgrappen (,,Als ik een hond had met zo’n smoel als het jouwe, dan zou ik zijn kont kaalscheren en hem achteruit leren lopen.”) maken hem een tragikomische held die je meteen in je hart sluit. Maar weinig auteurs krijgen voor elkaar wat Sherman Alexie, ook stand-up comedian, in zijn autobiografische jeugddebuut lukt: je te laten lachen én te laten huilen." http://www.trouw.nl/tr/nl...vaat.dhtml

"For 15 years now, Sherman Alexie has explored the struggle to survive between the grinding plates of the Indian and white worlds. He’s done it through various characters and genres, but “The Absolutely True Diary of a Part-Time Indian” may be his best work yet. Working in the voice of a 14-year-old forces Alexie to strip everything down to action and emotion, so that reading becomes more like listening to your smart, funny best friend recount his day while waiting after school for a ride home." http://www.nytimes.com/20....html?_r=0