Feitelijke gegevens

• 3e druk, 2017
• 254 pagina's
• Uitgeverij: Lebowski Publishers

Flaptekst

Eerste zin

Ik vroeg of hij de titel die mijn nieuwe uitgever had bedacht goed vond.

Samenvatting

Nulmoment

Hier introduceert E.G. wat de lezer precies voorgeschoteld krijgt. Het gezin verkeert in een 'vacuüm tussen getrouwd en niet-getrouwd'. Deze fase brengt de nodige gevoelens, onduidelijkheden en zekerheden met zich mee. 

Winter (1 t/m 19) 

Dit is de winter waarin R./man definitief besluit dat het uit is tussen E.G. en hem. Het valt E.G. zwaar, want ze gelooft niet dat het echt zo is. Ze kan er niet bij en doet ook alsof het niet zo is. Man en E.G. blijven beiden toneelspelen en houden vol dat het gezin nog bestaat, terwijl dat niet zo is. 

E.G. doet dit omdat ze hoop heeft. Zo lang er nog niets getekend is, hij niet dood is, nog niet echt uit haar leven is, is er nog hoop en liefde, bij haar in ieder geval. Ze trekt man mee naar een therapeut, maar die heeft ook nog hoop. Dat heeft hij niet. Het voelt voor hem als een opluchting dat hij durft te zeggen dat hij niet meer wil, met haar. Hij heeft zich jarenlang eenzaam gevoeld, omdat zij hem niet zag en hoorde. 

Lente - zomer (1 t/m 12)

Een nieuwe tijd is aangebroken, E.G. ziet steeds vaker dat haar gezin ook gelukkig kan zijn zonder haar. Dat is hartverscheurend. Ze beslissen dat het beter is als ze niet meer samen in een huis wonen, voor de duidelijkheid voor de kinderen, maar E.G. heeft daar stiekem wel meer baat bij. 

Als ze met het complete gezin naar de camping gaan is het voor E.G. weer goed. Ze zijn samen en zo hoort het te zijn. Voor haar gevoel gaat het weer beter tussen hen, er is hoop. Ze slapen samen en hij is vaak bij het gezin. 

Herfst (1 t/m 17)

De hoop die ze had, bleek schijn. Het wordt weer deels weggevaagd als man vertelt dat hij toch weer ongelukkig blijkt met haar. Hij gaat ergens anders wonen. Dat betekent niet dat man er niet meer is, want hij komt vaak eten of een wijntje drinken. 

Het wordt steeds duidelijker dat zij nog ontzettend veel van hem houdt, maar hij al lang weg is, mentaal in ieder geval. Hij laat nu voor het eerst weten dat hij honderd procent weet dat hij niet meer wil. Dat heeft E.G. nodig, want die hoop blijft haar opbreken. 

Weer winter (1 t/m 24)

E.G. maakt zich nu vooral druk met de gedachte dat man een ander heeft. Ze wil het absoluut weten als dat het geval is, waarom weet ze ook niet. Man vindt het vervelend dat ze ernaar blijft vragen, maar hij ontkent. Het zou ook niet tegen de regels zijn en er zijn ook geen aanwijzingen voor, behalve dan het zwarte plekje dat hij na jaren weg laat halen. 

Ze gaan naar een mediator en opnieuw is het probleem dat zij niet wil scheiden en hij wel. Dit maakt voor hem helder dat ze het tegen hun dochters moeten vertellen, want zo blijft er hoop. Zij kan dan alleen maar denken dat die hoop terecht is. 

Hij vertrekt nu naar een scheidingshuis en heeft daardoor nog meer afstand, letterlijk. Er ontstaan steeds meer kleine uitbarstingen van E.G. waarin ze boos is. Er lijkt zo iets los te komen. 

Man vertelt nu dat er toch een ander is. Dat breekt E.G. en ze slaat hem (net als haar broer die hem vorige kerst sloeg). Ze hoeft hem niet meer te zien en er gaat een tijd voorbij waarin ze alleen mailen, als het nodig is. Dat gaat voorbij als ze een familieopstelling bijwoont en haar eigen situatie voor zich ziet gebeuren. Ze kan zelf ook niet uitleggen wat daar gebeurt, maar haar woede verdwijnt als sneeuw voor de zon. 

Heden (1 t/m 9)

De papieren worden getekend en de acceptatie overheerst. Er is weer rust en vrede in E.G.'s hoofd en ziel. Dat is goed voor haar, haar kinderen en haar ex. Ze kan het een plek geven. De lege plek in bed is bij haar gaan horen in plaats van de hoop op opvulling, in de vorm van man. 

Einde nulmoment

Ze is op vakantie met haar dochters en ze ziet dat er ook dan geluk kan zijn. Daarnaast beseft ze zich dat ze nooit helemaal afscheid zal en kan nemen van ex, omdat ze verbonden zijn door de kinderen. Voor het eerst geeft dat geen hoop, maar rust. 

Personages

E.G.

In de eerste plaats schrijfster, daarna moeder en dan vrouw/ex. Ze worstelt zich door de fase waarin haar man niet meer van haar houdt, maar ze nog wel met hem getrouwd is. Ze houdt zielsveel van haar kinderen, maar zal en moet schrijven de prioriteit geven.

Man/ex

Zo lang ze nog getrouwd zijn, wordt hij man genoemd. Later is dit ex. Hij heeft net als E.G. moeite met loslaten, maar heeft in ieder geval besloten dat hij bij haar weg wil. Hij doet daar alleen heel lang over. Hij is een een zeer liefdevolle en ondernemende vader.

K.

Dit is de psycholoog van E.G. en tevens een keer relatietherapeut. Deze persoon voelt als het duiveltje op de schouder van E.G. dat haar telkens hoop geeft, terwijl je als lezer voelt dat ze daar juist vanaf moet.

Ander

Aan het einde van het boek is daar de Ander. Dit zorgt voor de woede die E.G. zo nodig had om afscheid te nemen van haar gevoelens voor man.

Kinderen

De kinderen zijn vooral de dupe in dit verhaal. Ze zien het ene moment hun ouders naast elkaar op de bank liggen, lachen en wijn drinken en het andere moment schreeuwend in de keuken.

Quotes

"'Ik vond het ook geweldig dat man zo jong al wíst dat er een andere weg bestond dan de weg die je ouders je voorspiegelden. Terwijl het in mij nooit was opgekomen dat ik iets te kiezen had in het leven.'" Bladzijde 58

"'Ik hou niet meer van je.'" Bladzijde 130

"'De grote zus omarmde de kleine. Ze schoven steeds dichter naar elkaar toe. Ze hadden elkaar.'" Bladzijde 139

Thematiek

Liefde en scheiding

Er is nog liefde van haar kant, maar niet meer van die van hem. Alleen voor de kinderen. Toch blijven ze aan elkaar verbonden, maar hoe richt je zo'n leven in als het 24 jaar op dezelfde manier ging?

Familie

De familie van E.G. is merkwaardig en door het bestuderen hiervan zie je als lezer dezelfde patronen bij haar voorkomen. Ook de familie van man heeft effect op zijn denken. De familie die zij samen vormen, valt uiteen, maar ze proberen deels te lijmen.

Motieven

Literatuur/het schrijversvak

Voor E.G. staat het leven in het teken van schrijven. Ze geeft er prioriteit aan om zelf veel te schrijven, dat lukt vaker niet dan wel in deze roman. Daarnaast geeft ze schrijflessen en geeft ze daar opdrachten die in contrast staan met hoe ze zelf de dingen aanpakt. Ook verwerkt ze haar problemen door stukjes te schrijven. Men reageert daarop, maar ze ziet dit niet als werkelijke problemen, het is zogenaamd fictie.

Geluk/verlangen naar geluk

E.G. legt de nadruk op de momenten waar het wel goed gaat met het gezin. Als ze samen zijn klopt alles. Ze kan geen afstand doen van dat geluk. Toch zal ze een nieuwe vorm moeten vinden, maar de weg daar naar toe is moeilijk.

Motto

'To believe your own thought, to believe that what is true in your private heart is true for all men - that is genius.'

- Ralph Waldo Emerson  

 

'Sommige van deze dingen zijn echt gebeurd, en sommige waren dromen. Ze zijn allemaal waar, zoals ik waarheid begreep. Ze zijn allemaal reëel, zoals ik de realiteit begreep.'

- Penelope Mortimer, De pompoeneter

Opdracht

Voor iedereen die zich herkent in dit boek.

Jullie waren zoveel meer dan dat. 

Titelverklaring

Ik nog wel van jou, de uitspraak van hoofdpersoon E. wanneer man zegt niet meer van haar te houden. Zeer pijnlijk, want hierdoor staat haar leven op z'n kop. Alles verandert, heel langzaam, met en zonder hoop op een beter einde. 

Structuur & perspectief

Structuur

Geurts heeft het boek ingedeeld in hoofdstukken die de namen van de seizoenen dragen. Hierdoor is de tijdlijn meteen duidelijk en overzichtelijk. Daarnaast heeft de lezer bij elk seizoen natuurlijk een vooroordeel over een bijpassend sfeerbeeld. Bij het zien van 'Lente - zomer' als een hoofdstuk worden er meteen verwachtingen opgeroepen. Je denkt aan vrolijke mensen, gelukkige gezinnen en lentekriebels. Bij de winter kan juist een eenzame, koude tijd aanbreken, of een knusse warme tijd met een theetje op de bank. 

Door te beginnen en te eindigen met een nulmoment is de cirkel rond. Daarnaast heeft de lezer een grote behoefte aan het weten van hoe de situatie nu is en dat krijgt de lezer dan ook cadeau. 

Perspecief

Het perspectief in dit boek is een ik-perspectief. E.G. vertelt als het ware haar verhaal waarvan de uitkomst al weet. Ze zet voor zichzelf alle gebeurtenissen, tekens en voorvallen nog eens op een rijtje. Op die manier kan ze haar verhaal verwerken en de realiteit onder ogen zien. Dit is een dubbel meta-perspectief, omdat de auteur en de hoofdpersoon beiden bezig zijn met een roman over hetzelfde verhaal. 

 

Af en toe verandert het ik-perspectief in een alwetende verteller. Dan gaat het over vrouw of zij, maar niet ik. E.G. herkent zichzelf niet meer en de vrouw die het allemaal wel geregeld krijgt, lijkt niet op haar. Dat is de ideale vrouw die haar energieke leven leidt en voor alles en iedereen zorgt. Een soort automatische piloot, terwijl ze er eigenlijk helemaal doorheen zit. 

Decor

Het verhaal van het gezin van E.G. en man speelt zich af op een nieuwbouw vinex-wijk in Amsterdam-Noord. 

Stijl

De stijl van Geurts is uniek. Zeker door de dubbele lagen, maar ook door de schrijfstijl. Ze schrijft als E.G. ook dingen als 'Over een kwartier  zou man zeker weten dat hij ermee wilde stoppen.' Hierdoor vat je gesprekken die daaraan vooraf gaan dubbelzinnig op en zijn ze ook pijnlijker. Je krijgt nog meer medelijden, maar wil ook dat E.G. het zichzelf niet aandoet om er nog verder en dieper in verstrikt te raken. 

Het verhaal is dus in de verleden tijd geschreven. Als lezer voel je hoe ze naar mate het boek vordert steeds meer gaat accepteren dat mensen in je leven ervoor kunnen kiezen om dingen anders te gaan doen en dat je dat zelf ook kunt doen. 

Geurts zinnen zijn goed te volgen. Ze gebruikt weinig lastige woorden. Daarnaast kiest ze alledaagse scènes uit het gezinsleven uit om te illustreren waar de pijn zit, zonder dat ze voor de hand liggend zijn. 

Slotzin

Wij nemen geen afscheid.

Bijzonderheden

Door de bibliotheek omschreven als een 'persoonlijk getint' relaas. 

Beoordeling

Elke Geurts beschrijft het leven van een vrouw die moeite heeft met het onder ogen komen van de realiteit. Het boek neemt je mee in dat verhaal, je wil E.G. wakker schudden en roepen dat ze het moet accepteren dat haar man bij haar weg wil. Je bent boos op de situatie en op hoe man en E.G. ermee omgaan, maar je snapt ook volledig dat ze toekomst willen uitstellen. 

In het boek is schrijfster E.G. constant bezig met het zoeken naar een vorm om haar leven en emoties vorm te geven. Op een bepaald niveau is dat deze roman geworden. Door het lezen van de recensie van Thomas de Veen in NRC is het bij mij gaan dagen dat het boek misschien meer fictie is dan ik tijdens het lezen dacht. Hij toont een aantal citaten waaruit blijkt dat fictie de vluchtroute van Geurts en E.G. is om de werkelijkheid onder ogen te zien. Het lijkt echter zo realistisch dat je soms kunt denken: E. laat hem nu eens los! 

Kortom, het is frusterend, verdrietig, maar ook verlossend om te lezen hoe het verhaal over het voor de buitenwereld perfecte gezin transformeert in de slechte film die niemand wil zien. Het gehele boek lang ben je op zoek naar de verlossing die het slot biedt, de woede, de acceptatie en de rust. 

Recensies

"En dat haar dochters, net als papa een paar dagen afstand neemt, allebei een liedje uitkiezen en de ene kiest voor ‘Pa’ van Doe Maar en de andere voor ‘Papaoutai’ van Stromae – dat is too good to be true. Dat zou in een roman te veel van het goede zijn. Maar dit is een roman! Ja, maar wel een roman over de schrijfster die een roman over haar relatie aan het schrijven is – dat metaniveau is cruciaal." https://www.nrc.nl/nieuws...n-a1585029

"Ik nog wel van jou is daarnaast een boek over schrijverschap; ‘Ik hoop altijd dat de dingen in het echt niet gebeuren, en het leven juist een stapje voor te zijn door het alvast op te schrijven.’" https://www.tzum.info/201...l-van-jou/