Het boek begint met een lezersaanspreking: Aurora opent het verhaal met dat zij het zal gaan opschrijven. Ze is al 'in de fase van het leven waar iedereen tegen opziet: waarin je je dagen vult met het verleden, omdat er nog maar weinig toekomst over is'. Ze zal beginnen met het verhaal op het punt dat zij ongeveer acht jaar oud was, en boven op het klif stond bij haar huis.

Dunworley Bay, West-Cork, Ierland

De achtjarige Aurora staat bovenop een klif als Grania haar voor het eerst ziet. Als Aurora doorheeft dat er nog iemand is vlucht ze weg. Grania komt er door haar moeder achter dat zij lid van de familie Lisle is, een familie die hier een aantal jaar geleden weer naartoe verhuisd is. Toen pleegde de moeder van het gezin zelfmoord door van de rotsen te springen, het meisje met alleen haar vader achterlatende. Na een tijdje ergens anders gewoond te hebben zijn ze nu weer terug in het Dunworley House, hun eigen huis.

De reden dat de 31-jarige Grania weer in Ierland bij haar ouderlijk huis is, en niet in New York in haar eigen appartement dat ze deelt met haar vriend Matt, is onduidelijk. Ze heeft een miskraam gehad nadat zij en Matt samen zwanger waren, en ze is nog midden in de rouw als ze bij haar ouders aankomt. Matt probeert erachter te komen waarom Grania halsoverkop zonder iets te zeggen vertrokken is, maar Grania heeft geen behoefte aan contact. Charley, een jeugdvriendin van Matt, komt veel bij hem langs en probeert hem te troosten. 

Ondertussen leren Aurora en Grania elkaar kennen, en houdt Grania het eenzame meisje bijna dagelijks gezelschap. Soms komt ze zo de vader van Aurora tegen, Alexander. Dit is een knappe man van wie Grania erg gecharmeerd is.

Charley vraagt ondertussen aan Matt, die ze probeert te weerhouden van achter Grania aanvliegen naar Ierland, of ze een maand bij hem in kan trekken in de tijd dat er verbouwd wordt in haar appartement. Matt vindt het een goed plan, hij kan wel wat gezelschap gebruiken en omdat hij heel druk is met werk zullen ze elkaar niet in de weg lopen.

Grania komt steeds vaker bij Aurora thuis, en Alexander vraagt haar op een dag om samen met hem te dineren. Hij vraagt haar een maand lang in het huis te komen wonen om op Aurora te passen, en tegelijkertijd in die maand van haar een beeld te boetseren. Alexander moet namelijk op zakenreis en heeft niemand anders die dit voor hem kan doen. Grania moet even een nachtje nadenken over dit voorstel, en komt er die avond achter dat ze Matt meer mist dan gedacht. Ze vraagt zich af of ze misschien dingen verkeerd heeft geïnterpreteerd en besluit hem te bellen. Ze belt de vaste lijn van het appartement, hoor Charley opnemen en hangt meteen op.

Meteen hierna zegt ze toe op de maand voor Aurora zorgen, haar moeder is er niet blij mee maar ze laat het toe, Grania is nou eenmaal volwassen. Kathleen spreekt haar zorgen uit tegen haar man John. Ze denkt dat Grania als vervanging voor haar overleden baby Aurora gebruik, en Alexander als vervanging voor Matt.

Grania krijgt een geldbedrag voor de maand zorg en het beeld, en geld om voor Aurora te zorgen. Aurora is 's nachts vaak aan het slaapwandelen, en zegt dat ze haar moeder op het klif ziet staan. Grania probeert haar hierover gerust te stellen. Ze doen samen veel leuke dingen en werken aan Aurora's schoolwerk. Ook gaan ze naar een proefles ballet voor Aurora. De docente is razend enthousiast en wil haar graag privélessen gaan geven omdat ze zo goed is. Grania belt hierover naar haar vader, en zegt dat als ze een paar dagen niks hoort ze er vanuit gaat dat het mag. Ondertussen krijgt Grania van haar moeder een stapel brieven van Mary, de grootmoeder van Kathleen. Kathleen vraagt haar de brieven te lezen, om zo te begrijpen waar hun familie en de Lisle's in aanraking kwamen.

Wat volgt is weer een lezersaanspreking van de oude Aurora, die dit verhaal opschrijft. Ze zegt dat het volgende deel weer terug in de tijd gaat, en beschrijft kort welke mensen we nu gezien hebben. De voorbode van het volgende stuk is dat we veel vrouwen zullen ontmoeten, en zowel goede als slechte mannen. Ook dit deel zal weer beginnen op de kliftop in Dunworley Bay, waar Grania Aurora voor het eerst zag.

West-Cork, Ierland, augustus 1914

Het is het begin van de oorlog en Mary (de overgrootmoeder van Kathleen dus) is al een aantal jaar samen met Sean Ryan als ze te horen krijgen dat hij zal gaan moeten vechten in de oorlog. Sean's ouders hebben een boerderij daar in Ierland, en Mary werkt als dienstmeid bij de Lisle's in Dunworley House. Mary komt oorspronkelijk uit het weeshuis van de nonnen, Sebastian Lisle heeft haar vanuit daar aangenomen als dienstmeid. Zo kwam ze in te wonen bij de Lisle's en werkte ze in de huishouding. In deze tijd is het dat Mary Sean ontmoet, en zo een relatie krijgen.

Als Sean uitgezonden wordt, gaat Mary's leven langzaam voort. Ze hoort niet veel van Sean en zijn brieven worden steeds sporadischer. Sebastian Lisle is gaan werken voor wat hij 'Buitenlandse Zaken' noemt en is dus bijna niet thuis. Bij zijn terugkomst vraagt hij Mary om in de Lisle residentie in Londen te gaan werken bij zijn broer Lawrence. Ze accepteert dit aanbod, omdat ze zo dicher bij Sean zal zijn, maar de moeder van Sean is bezorgd omdat ze gehoord heeft dat er door de Engelsen neergekeken wordt op de Ieren.

Eenmaal in de residentie in London, Cadogan House, aangekomen wordt ze verwelkomd door Mrs Carruthers, het hoofd van de staf, en de rest van de staf. Lawrence Lisle is weg voor 'Buitenlandse Zaken', vermoedelijk in Rusland. Ze zal een kamer delen met Nancy, een meisje wat ze wel mag. Als Mary ondertussen al bijna twee jaar in Londen werkt krijgt ze weer een brief van Sean over dat hij bijna verlof heeft en haar dan graag komt opzoeken. Een paar weken later kunnen Sean en Mary twee dagen samen doorbrengen, waarin Sean verteld hoe vreselijk de omstandigheden zijn in de loopgraven. Sinds hij na die twee dagen weer terug is naar de frontlinie is Mary verdrietig en haalt ze weinig vreugde meer uit kleine dingen. 

Het huishouden krijgt in de weken daarna een telegram dat Lisle terug zal komen, en Mary zal hem dus voor het eerst gaan ontmoeten. Het blijkt als hij terug is dat hij een baby heeft meegenomen, naar eigen zeggen een baby wiens moeder niet voor haar kon zorgen op het moment. Mary krijgt de taak van kindermeid en dus om Anna, de baby, op te voeden. Een aantal maanden na de terugkeer van Lawrence is de wapenstilstand een feit, en de mensen zijn extatisch. Mary krijgt een brief van Bridget, Seans moeder, met de mededeling dat hij nog niet terug is, en is opgegeven als oorlogsvermiste. Mary blijft werken in Londen, en er slepen maanden en maanden voorbij. Op een gegeven ogenblik ontvangt Mary een brief van het departement van Oorlog, over dat het uniform van Sean Ryan gevonden is in een vijandelijk loopgraaf, en ondanks dat ze geen stoffelijke resten hebben gevonden, ze hem als dood zullen aannemen. 

Als Mary een klein beetje van dit nieuws is bijgekomen, besluit ze in London te blijven omdat ze niks meer te zoeken heeft in Ierland, en ze voor Seans ouders alleen maar een herinnering zou zijn aan hun overleden zoon. Anna wordt drie jaar en begint ook een steeds betere band op te bouwen met Lawrence Lisle. Ze begint te dansen en gaat zelfs op balletles, hier blijkt ze ontzettend goed in te zijn. In de lente van 1926 wordt Anna al acht jaar oud en mag van Lawrence naar een balletvoorstelling. Hier ontmoet Lawrence Elizabeth Delancey, met wie hij uiteindelijk een relatie krijgt. Zij maakt geen goede indruk op het personeel van Cadogan House, omdat zij streng, bot en gemeen is. Drie maanden later kondigen Delancey en Lisle hun huwelijk aan, en vertelt Anna aan Mary dat Delancey gemeen tegen haar doet over haar stotter. Na het huwelijk verander Lawrence enorm, heeft hij geen oog meer voor Anna en maakt Delancey de dienst uit. Een half jaar later krijgt Lawrence een permanente post bij het Britse consulaat in Bangkok, hij en Delancey zullen daar samen heen gaan en de komende jaren gaan wonen. Delancey vindt het geldverspilling de staf aan te houden, dus ontslaat ze Mary en Anna zal naar een internaat gaan. Mary mag haar niet schrijven en mag niet weten naar welk internaat Anna gaat. Anna is verdrietig en bang, en denkt dat Mary haar wel zal komen opzoeken.

Hierna volgt weer een lezersaanspreking van de schrijvende Aurora. Ze legt uit dat de brieven die Grania gelezen heeft de brieven van Mary waren aan Bridget, Seans moeder. De brieven stopten hier, omdat Mary waarschijnlijk te trots was hierover te blijven schrijven. Grania wilde na het lezen meteen meer weten van haar moeder om te weten hoe het afliep met Mary, maar Aurora zal ons die bezoekjes van Grania aan Kathleen besparen. 

Dit stuk gaat weer rond 1927 verder, waar Mary dus net ontslagen is door Elizabeth Delancey. Mary heeft door de jaren heen genoeg gespaard om even vooruit te kunnen, en huurt dus een klein appartementje in Londen. Voor haar appartemen staat altijd een eenzame man, in weer en wind, te wachten op niks. Ze naait voor haarzelf nieuwe kleren, en besluit een jas voor de man te maken en aan hem te geven. Hij is haar ontzettend dankbaar. Mary is in deze periode eenzaam, en wil eigenlijk teruggaan naar Ierland als Nancy aan haar vraagt een keer wat te drinken. Nancy wil ook een nieuwe jas, en tegen een kleine prijs maakt Mary er één voor haar, en dit is hoe haar kleine business start. Veel vrouwen komen vragen om nieuwe kleding, en haar buurvrouw Sheila helpt in de mond-tot-mondreclame. Sheila legt ook aan Mary uit dat de eenzame man voor haar raam een man is die hier voor de oorlog met zijn vriendin woonde, en dat zij is overleden in de oorlog en hij lijdt aan shellschock. Hij woont bij zijn peettante maar het hier staan biedt hem troost.

Een aantal maanden gaan zo voorbij, als Anna de dag voor kerst opeens op Mary's stoep staat. Ze is weggelopen bij het internaat en wil onder geen geding weer terug. Ze pestte haar daar en ze had het er absoluut niet naar haar zin. Mary weet even niet wat ze aanmoet met de situatie maar is dolbij Anna weer te zien, en ze gaan de volgende dag samen naar Cadogan House waar nog een handjevol staff werkt. Hier brengen Nancy en Sam het nieuws dat ze verloofd zijn. Mrs Carrtuhers, hoofd van de staff, vraagt haar wat ze van plan is met Anna, ze hebben het er samen over en Mary komt tot een plan. Mary zal naar de directrice van het internaat een brief schrijven alsof die van Elizabeth Delancey komt met dat ze per direct zal stoppen, en een telegram naar Bangkok sturen met de boodschap dat Anna overleden is op het internaat. Als Lawrence het nieuws krijgt is hij ontroostbaar, en in plaats van dat Elizabeth hem troost zegt ze dat ze in verwachting is van een eigen kindje samen. Zo zorgt Mary ervoor dat Anna bij haar kan komen wonen, al moet ze nu dus wel altijd op haar hoede zijn niet herkend te worden. Samen nemen ze een nieuwe achternaam aan, Swan. Anna gaat weer naar balletlessen en Mary gaat haar weer thuis onderwijzen. 

Op een dag neemt Anna Jeremy, de man van de lantaarnpaal, mee naar binnen voor een kopje thee. Anna neemt Jeremy over de komende tijd steeds vaker mee, en ze leren elkaar allemaal beter kennen. Jeremy spendeert veel tijd met Mary en Anna. Jeremy ontdooit door dit contact, en Mary begint iets voor hem te ontwikkelen. Jeremy komt met het verdrietige nieuws dat zijn peettante is overleden, en hij neemt dit zwaar op omdat hij door zijn ouders na de oorlog is weggestuurd, en zijn peettante als enige goed voor hem zorgde. In hetzelfde gesprek bekent Jeremy zijn liefde voor Mary, en zo ontstaat de liefde tussen Jeremy en Mary langzaam. Ze gaan met zijn drieën in het huis van zijn peettante, en gaan ze al snel trouwen. Mary raakt zwanger van hem, en krijgt ondertussen het nieuws dat Lawrence Lisle is overleden, dat Elizabeth een miskraam heeft gehad en dat ze al een nieuwe man heeft en in Shanghai woont. Dit komt allemaal als goed nieuws, en Jeremy en Mary adopteren Anna officieel via papieren rond deze tijd. Ook wordt Sophia geboren, een gezond kindje.

Anna wil naar een andere balletschool, waar ze grote kansen heeft op podia te spelen. Ze wordt toegelaten, en komt zo bij het eerste Britse balletgezelschap. Ze traint jarenlang heel hard, en net voor haar eenentwintigste verjaardag maakt ze haar debuut in het zwanenmeer. Iedereen is ontzettend trots op haar, en dit is voor Anna het begin van haar nieuwe leven. Anna gaat zelf veel geld verdienen en maakt keuzes waar haar moeder het niet altijd mee eens is. Ze drinkt, rookt, ziet veel jongens en blijft tot laat weg. Na een grote ruzie hierover botst het zo erg dat Anna zegt haar spullen te pakken en te vertrekken. Mary hoort wekenlang niks meer van Anna. Vlak na Anna's vertrek kwam de reële dreiging voor de uitbraak van de oorlog terug, en dus had Mary genoeg zich over zorgen te maken voor de rest van haar gezin. Jeremy wordt ontzettend onrustig van de dreiging van oorlog, en denkt elk moment weer opgeroepen te kunnen worden. Dit wordt zijn grootste angst en hij drijft langzaamaan weg bij Sophia en Mary. 

Op een dag als de oorlog uitgebroken is komt Mary thuis en zoekt Jeremy, om hem dood te vinden. Hij heeft zelfmoord gepleegd, omdat hij een brief had gekregen van de regering, denkende dat het een oproep was, terwijl het alleen een brief was om hem te laten weten dat zijn legerspensioen verhoogd was. Anna is niet komen opdagen op de begrafenis van Jeremy. Vlak na het overlijden komt de notaris van Jeremy's ouders langs met het voorstel dat de ouders van Jeremy willen dat zij uit het huis zal vertrekken, en zij zichzelf en haar dochter verwijdert uit de erfenisrechten, tegen een groot bedrag. Mary voelt zich gechanteerd, en vraag uiteindelijk het dubbele bedrag, waar ze op toezeggen, en vertrekt dan met Sophia uit het huis.

Hier volgt wederom een aanspreking van Aurora. Ze zegt moeite te hebben het verdrietige verhaal op papier te krijgen. Verder vertelt ze dat ze weer verder zal vertellen in de moderne tijd, nadat Kathleen dit hele verhaal aan Grania had verteld.

Dunworley, West-Cork, Ierland

Grania heeft een gesprek met haar moeder over hoe dit verder afliep. Haar moeder vertelt dat Mary dus terug naar Ierland kwam met Sophie, en hier een leventje ging opbouwen. Sophie trouwde met de zoon van de zus van Sean, en dus bleef de connectie met de familie Ryan bestaan. Zij zijn namelijk gaan wonen in het huis oorspronkelijk bestemd voor Mary en Sean. Anna kwam toen ze eind dertig was haar moeder en halfzus achterna naar Ierland, omdat ze als ballerina wel ongeveer klaar was met haar carrière. Hier leerde Anna Langdon de broer van Lawrence Lisle, namelijk Sebastian Lisle, kennen. Hij werd verblind door zijn liefde voor haar, en binnen drie maanden was Anna met deze man in de zestig getrouwd. Mary vergaf Anna alles, en Anna kreeg al snel een kindje genaamd Lily, de moeder van Aurora dus. Anna was niet gelukkig met haar leven als moeder en huisvrouw, en was constant lange periodes van huis weg, waarin ze vermoedelijk met andere mannen was. Sebastian vergaf haar dit altijd, en was ongelukkig in zijn verliefdheid. Als Grania vraagt over de opvoeding van Lily wil Kathleen opeens niet meer verder praten en verandert ze het onderwerp.

Hier krijgen we weer een lezersaanspreking van Aurora, die een stamboom heeft uitgetekend om alle familiebanden wat duidelijker te maken. Ze zegt verder te gaan vertellen hoe het met Matt gaat.

Dit deel begint dus bij Matt in New York. Hij denkt na over hoe hij Grania ontmoet heeft, en hoe ze begonnen zijn met daten. Hij had namelijk nog met Charley toen hij begon te daten met Grania, en heeft dit toen uitgemaakt met de gedachte dat Matt en Charley allebei wisten dat het tussen hen toch niks zou gaan worden. Toen hij hierover dacht kwam Charley precies het appartement binnen, en ze stelt voor samen naar een feestje te gaan met zijn oude vriendengroep waar Charley nog wel mee omgaat. Ze drinken veel, en Matt wordt de volgende ochtend wakker naast Charley zonder dat hij weet hoe hij thuis is gekomen en wat er is gebeurd.

Hier switcht het verhaal weer naar Grania, die een belletje krijgt van Alexander dat hij bijna thuis zal komen. Ze realiseert zich dat dat het moment voor haar is om echt keuzes te gaan maken. Aurora en Grania zijn de laatste dagen veel op de boerderij bij Grania's ouders en broer en Aurora en haar gezin raken op elkaar gesteld. Aurora helpt graag methet verzorgen van de dieren, en zelfs Kathleen begint erg gesteld te raken op het meisje. Alexander komt in de volgende dagen thuis, en ziet er ontzettend slecht uit. Alexander en Grania dineren die avond samen en hebben het over Aurora. Alexander vraagt of Grania nog langer wil blijven om voor Aurora te blijven zorgen, Grania twijfelt maar blijft uiteindelijk, omdat ze tegen Alexander lastig nee kan zeggen. Ze spreekt met zichzelf af het beeld van Aurora af te maken, en daarna serieus te overwegen wat haar plannen zijn. Alexander en Grania worden steeds closer de weken hierna, en hij vertelt haar wat dingen over Lily, die toendertijd gediagnosticeerd is als manisch-depressief en schrizofreen. Het was een lastige tijd voor hem en hij is opgelucht dat hij dit aan iemand kwijt kan. In dit gesprek geeft Alexander opeens een kus aan Grania, waardoor zij erg verward achterblijft. Diezelfde dag nog zegt Grania terug te gaan naar New York, om daar haar eigen problemen te gaan oplossen. Ze brengt het nieuws ook aan Aurora, bij wie het zwaar valt. Alexander neemt een meisje uit het dorp aan, en Grania wordt een aantal dagen daarna afgewisseld door dit meisje. 

Grania is nog wel bij haar ouders, om even de hele situatie te heroverwegen en er rustig over na te kunnen denken. Alles lijkt goed te gaan, maar na drie dagen belt het meisje Grania op met de boodschap dat Aurora is weggelopen en dat ze haar niet kan vinden. Heel het gezin van Grania zoekt met man en macht, en uiteindelijk bedenkt Grania zich dat ze misschien wel op de begraafplaats bij haar moeders graf is, samen met Alexander vindt ze Aurora daar. 

Het meisje wat op Aurora ging passen is naar huis om bij te komen, en Alexander moet op heel korte termijn weer naar het buitenland voor werk en heeft dus een probleem met oppassen. Grania oppert dat Aurora bij Grania en haar gezin kan inwonen voor de tijd dat hij weg is, zodat zij kan besluiten terug te gaan naar New York zonder dat Aurora dan alleen achter blijft. Haar moeder vindt dit ook een goed plan, en zo geschiedt het.

Weer een onderbreking van de schrijvende Aurora, die zegt niet trots te zijn op haar gedrag als een kind. Ze zegt dat ze de rest van het verhaal liever niet geschreven had, maar dat ze denkt dat God het zo gewild heeft, en dus zal ze het wel zo gaan vertellen.

Dit deel gaat weer verder bij Grania en Aurora, waar het gebleven was voor de lezersaanspreking. Aurora is erg blij bij de Ryans te mogen verblijven, en is gelukkig.

Hier springt het verhaal over naar Matt die thuiskomt van twee weken in een hotel, omdat hij de waarheid niet onder ogen wilde komen van wat hij gedaan had na het feestje. Als hij terugkomt doet Charley afstandelijk tegen hem, en zegt hij dat ze moeten praten. Hij vertelt haar dat hij zich niet meer kan herinneren van die avond, en Charley zegt hem dat hij haar die nacht gezegd heeft van haar te houden, en haar daarna besprongen heeft. Hij kan niet geloven dat hij zich zo gedragen heeft, en schaamt zich dood. Hij weet even niks te zeggen, en Charley komt vervolgens ook met de mededeling dat ze zwanger is.

Terug bij Grania in Ierland beseft zij zich dat ze ontzettend makkelijk gewend is geraakt aan dit nieuwe leventje, en dat ze niet ongelukkig is. Later die avond krijgt ze een belletje van Alexander, dat hij haar dringend moet spreken en dat zij daarvoor naar Zwisterland moet afreizen, de volgende ochtend nog. Grania is ontzettend verward maar stemt onzeker toe. Als ze het aan haar moeder vertelt, is ook zij verward en onrustig. Kathleen heeft het idee dat ze de rest van het verhaal aan haar dochter moet vertellen voordat ze op het vliegtuig zal stappen, dus gaat ze naar haar kamer en maakt ze zich klaar voor een emotioneel verhaal.

Het verhaal begint bij Kathleen die zestien is, en Lily Lisle die vijftien is. Kathleen had ook nog een broer, Joe, die een leerachterstand had. Hij heeft bij de geboorte door een zuurstoftekort een hersenbeschadiging opgelopen. Kathleen was ontzettend beschermend over haar broer, maar samen met Lily deden ze met zijn drieën graag dingen als vrienden. Joe vond Lily leuk, en beschermde haar koste wat het kost. Gerald, de half-broer van Lily, kwam ook af en toe thuis langs, maar alle drie vonden ze hem een vervelende jongen en konden ze niet met hem opschieten. Vooral Kathleen had altijd een slecht gevoel bij hem. Gerald kon gemene opmerkingen maken, en toen ze met z'n vieren weg waren en hij een rot opmerking maakte over Lily, kon Joe zich niet beheersen en sloeg hij hem. Hij deed dit uit bescherming, maar Geralds ego was duidelijk gekrenkt, mogelijk omdat Gerald ook indruk wilde maken op Lily, een knap meisje. Dit leek hij hem niet zomaar te gaan vergeven.

Lily zou na die zomervakantie die ze met zn vieren hadden naar een internaat gaan, en dus zouden ze op het strand een afscheid houden. Gerald nam naar die avond een fles huisgestookte whiskey mee en overtuigde Joe ervan dat als hij dat niet dronk, Lily hem niet leuk zou vinden. Gerald deed ook wat van deze whiskey in het vlierbessensap wat hij aan Lily en Kathleen gaf. 

Kathleen wordt opeens 's nachts wakker, met niemand meer bij haar, ze geeft over in het zand en heeft dan door dat Gerald ze drank heeft gegeven zonder dat ze het wisten. Ze rent naar de kustlijn om de andere drie te zoeken, en komt alleen Gerald tegen. Hij zegt Lily en Joe ook allebei kwijt te zijn en chanteert Kathleen over dat zij nooit iets mag zeggen over de drank omdat hij anders haar ouders uit huis laat zetten door zijn vader. Kathleen is ontzettend bang en luistert gedwee. Met de lichtval vindt ze Lily bewusteloos en bont en blaue, en nog even later vinden ze Joe.

De politie komt onderzoek doen bij de Ryans thuis. De bange Kathleen wordt ondervraagd, net als moeder Sophie en Joe. Al snel wordt duidelijk dat ze onderzoek doen naar of Joe Lily kwaad heeft gedaan. Gerald heeft ze verteld dat Joe een aantal weken eerder hem een klap heeft gegeven, en dat hij dus in staat zou zijn Lily wat aan te doen. Joe kan zichzelf lastig verdedigen, en hij wordt niet geloofd. De Engelsman wordt eerder door de politie geloofd dan Joe, die slecht uit zijn woorden komt. Hij wordt beschuldigd van de verkrachting en mishandeling van Lily Lisle. Drie maanden later krijgt hij hier levenslang voor, en gaat hij door zijn beperkte verstandelijke vermogens naar een beveiligd instituut in de Midlands. Kathleen moet huilen als ze dit deel aan Grania vertelt, en is even stil. Ze legt verder uit dat hij daar nooit meer de moeite gedaan heeft om te praten, en dat hij waarschijnlijk de hele situatie niet snapte, en dus ook niet waarom hij daar zat voor zijn grootste liefde op aarde iets aandoen. Na ongeveer tien jaar in de instelling is hij daar overleden aan een hartaanval. Kathleen heeft hierna nooit meer met Lily gepraat, ze neemt het Lily en Anna ng altijd kwalijk dat zij niet voor Joe, maar voor Gerald opkwamen. Grania's moeder zegt tot haar dood te geloven dat Gerald dit Lily aangedaan heeft, hij is ondertussen in het buitenland overleden.

Aurora onderbreekt het verhaal weer even. Ze legt uit dat dit deel van het verhaal haar geholpen heeft om Lily, haar moeder, beter te begrijpen. Ze ziet er tegen op het volgende deel van het verhaal van te vertellen, maar gaat toch verder.

Dit deel begint bij Grania die in Zwitserland is aangekomen. Ze wordt meegenomen door een chauffeur, en ziet dat ze voor Clinique de Genolier afgezet wordt. Alexander lag in een kamer op bed, en zag er ontzettend slecht uit. Grania schrikt ontzettend en Alexander legt haar uit dat hij een hersentumor heeft, en dat al zijn buitenlandreizen waren om behandeld te worden. Hij is echter uitbehandeld en zal binnen een paar dagen gaan overlijden. Hij is bang voor wat er dan met Aurora zal gebeuren, en daarom is Grania hier. Alexander zijn plan is een dezer dagen te trouwen met Grania, haar de adoptiepapieren voor Aurora te laten tekenen en bij hem te zijn als hij overlijdt. Vervolgens weet hij zeker dat Aurora wettelijk haar kind is, dat de erfenis goed terecht komt en dat Aurora bij de Ryans kan opgroeien. Grania belt naar haar moeder zodat zij tegen Aurora kan zeggen dat haar vader en zij getrouwd zijn, en dat ze weg is omdat ze op huwelijksreis zijn. Kathleen denkt dat ze gek geworden is en is het er niet mee eens, maar luistert wel.

Matt is ontzettend verward en radeloos over de hele situatie met Charley, en ten einde raad probeert hij Grania te bellen. Op de huistelefoon neemt Aurora echter op, en vertelt hem dat Grania op huwelijksreis is. Dit maakt het voor Matt allemaal nog veel erger. Tijdens het eten zegt hij in een uitbarsting van emotie opeens tegen Charley dat hij samen het kind wil gaan opvoeden, en het ook samen met haar als stel wil gaan proberen. Hij vraagt haar ook of ze in zijn appartement wil komen wonen, wat ze meteen aanneemt. Ergens diep van binnen is hij bitter over wat hij nu doet, maar toch zet hij het door.

Grania is na twee weken Zwisterland weer terug, en probeert alles huilend aan haar moeder uit te leggen. Ze legt uit hoe ze bij Alexanders overlijden was en probeert de hele situatie onder woorden te brengen. Grania zal het nieuws aan Aurora moeten gaan vertellen, wat ze ook ontzettend lastig vindt. Ze gaan samen wandelen en dan raadt Aurora al dat haar vader er niet meer is, alsof ze het ergens al wist. Ze zegt dat haar moeder het haar al gezegd had, en dat ze dus wist dat haar ouders weer bij elkaar zouden gaan zijn. Ook vertelt Grania meteen dat zij nu haar moeder is, en dat ze bij de Ryans komt wonen. Deze gedachte is voor Aurora troostend.

Aurora onderbreekt het verhaal weer. Ze zegt inderdaad dat ze het al wist voordat het aan haar verteld werd. Ze zal verder gaan vertellen over Matt in New York, bij wie het volgens haar even helemaal misloopt.

Charley is meteen die avond nog naar Matts slaapkamer verhuisd, en Matt irriteert zich mateloos aan haar en haar gebruiken. Hij gaat een aantal dagen daarna lunchen met zijn moeder om even wat gedachten op een rijtje te krijgen. Zijn moeder geeft toe aan Matt dat zij eigenlijk op een musicus verliefd was, maar toen uit gemak zijn vader, iemand uit dezelfde stand met dezelfde vrienden en dezelfde gemakken, getrouwd heeft. Ze wil dit niet voor haar zoon, maar ziet dit nu toch gebeuren.

Aurora lijkt op de boederij rustig om te gaan met het nieuws, en helpt Shane nog altijd graag met de dieren. Grania trekt zich steeds meer terug in haar atelier. Hans, de notaris van Alexander, blijft contact onderhouden met Grania, waar ze erg dankbaar voor is. Hij komt langs in Ierland en regelt alle financiële zaken voor Grania over Aurora. Aurora en Grania strooien samen de as van Alexander uit over de plek op de rotsen waar haar moeder is volgens Aurora.

Matt en Charley hebben ondertussen al echo's van het kindje gezien en hebben een barbecue voor al hun vrienden en familie om te onthullen dat ze samen zijn, en een kind krijgen. Matt zegt tegen Charley dat hij ook wil trouwen, en ze verloven zich. Op de barbecue geven Charley en Matts ouders samen een huis cadeau in de buurt van hun eigen huizen.

Grania maakt beeldjes van de dansende Aurora, en heeft er al een paar af. Hans is weer terug om de officiële laatste dingen te regelen voor de adoptie van Aurora. In een gesprek tussen Aurora en Grania geeft Grania toe nog iets te voelen voor Matt.

Charley is ondertussen zes maanden zwanger en logeert veel bij haar ouders om een oogje in het zeil te houden bij de renovatie van hun nieuwe huis. Hij komt een vriend van vroeger tegen, Roger, die nu coschappen loopt bij een vruchtbaarheidskliniek. Hij zegt Charley daarvan te kennen, en zegt ook te begrijpen dat Matt en Charley daar niet mee te koop lopen. Matts hoofd loopt over van de info waar hij zojuist achter is gekomen. Hij belt zijn moeder, en gaat bij haar langs. Zij weet hem te vertellen dat Charley vroeger gediagnosticeerd is met endometriose, waardoor ze een erg kleine kans had om op natuurlijke wijze zwanger te worden.

Die avond confronteert Matt Charley, hij vraagt aan haar of zij naar die kliniek geweest is. Ze raakt totaal sprakeloos en na even praten komt Matt erachter dat ze die bewuste nacht geen seks gehad hebben en dat de baby onmogelijk van hem kan zijn. Matt gaat even naar buiten om bij te komen, en denkt over zijn opties. Hij weet het even niet, maar als hij terugkomt in het appartement heeft Charley een briefje achtergelaten met de boodschap dat ze weg is, om het voor iedereen makkelijker te maken.

Grania gaat naar Hans in London, om daar een vriend van hem te ontmoeten die kunsthandelaar is. Hij heeft interesse in het tentoonstellen van Grania's werk. Ze eten samen en de galleriehouder Sampson is enthousiast. De volgende ochtend wordt Grania door haar moeder gebeld met de mededeling dat Aurora verdwenen is, en ze haar nergens kunnen vinden. Ze is al de hele nacht weg, en Kathleen is ten einde raad. Grania raakt in paniek en het lukt Hans niet haar te kalmeren. Even later krijgen ze bericht dat ze terecht is, maar wel helemaal in New York is.

Aurora heeft zelf geregeld gekregen dat ze naar Matt toekon en is naar New York toegegaan, zodat ze kan regelen dat Matt en Grania weer zullen praten en dat Grania weer gelukkig zal worden. Aurora blijft een paar dagen bij Matt in New York, en overtuigt hem om samen terug te vliegen naar Ierland. Hij luistert en samen komen ze terug in Ierland, waar de confrontatie met Grania ongemakkelijk is. Matt wil praten, maar Grania is kil en afstandelijk. Ze beloven elkaar de hele waarheid te zeggen van de periode dat ze elkaar niet gezien hebben, en dit is bij beide nogal wat. Natuurlijk vinden ze wat ze horen niet leuk, maar Matt kan veel begrip opbrengen voor Grania. Andersom moet Grania nog even haar trots opzij proberen te zetten, ze heeft het er nu erg lastig mee dat haar ergste angst van Charley die met haar vriend gaat bevestigd was voor een tijdje. Eindelijk legt ze ook uit waarom ze zo plots naar Ierland is vertrokken na haar miskraam. Matts vader heeft in het ziekenhuis iets gezegd over hoeveel gemakkelijker het voor Matt had geweest als hij Charley niet aan de kant had gezet voor Grania. Grania hoorde dit per ongeluk, en wist helemaal niet dat Matt en Charley ooit gedatet hadden. Ze voelde zich verraden, en heeft in de heftige emoties van het moment verhit gereageerd door weg te gaan. Ze weet dat dit fout was, maar alles werd bevestigd toen Charley de telefoon van het appartement opnam en zodoende is ze in dat verhaal blijven hangen. 

Aurora komt weer even tussendoor met een lezersaanspreking over alle gevoelens die zij had rond die tijd. Ook vertelt ze over de liefde tussen Grania en Matt, en hoe die gewoonweg wel moest bestaan tussen die twee.

Londen, een jaar later

Grania en Aurora zijn in Engeland oom naar Cadogan House te kijken, het huis waar Mary ooit als dienstmeid in dienst trad en waar Anna Langdon (de oma van Aurora) als baby mee naar toe genomen werd. Aurora heeft dit huis samen met Dunworley House geërfd, en wil het koste wat het kost in haar bezit houden. Ook heeft ze in Londen auditie gedaan bij de Royal Ballet School. Toen Aurora het afgelopen jaar aankondigde dit te willen proberen, besloten Grania en Matt dit aan te pakken als een nieuw begin. Ze willen met z'n drieën in Londen gaan wonen, het perfecte compromis: iedereen op neutraal terrein. Matt heeft hier al een nieuwe positie als docent psychologie en Grania had hier haar succesvolle exposities door Hans zijn contacten.

In Cadogan House vinden ze het koffertje wat Anna Langdon ooit heeft meegekregen als baby, en wat bedoeld was voor als haar moeder haar ooit op zou komen halen. Er zat een brief in, geschreven in het Russisch, die aan Anastasia, ofwel Anna, was geschreven. Het is geschreven door Leonora, die schrijft over hoe Rusland in puin ligt, maar ze kan niet anders dan teruggaan naar haar man in Rusland, de vader van Anna. Grania trekt de conclusie dat ze is overleden in Rusland, en ze hebben het over de moeilijke keuze die zij heeft moeten maken. 

Aurora onderbreekt het verhaal weer even, ditmaal met een iets langer stuk tekst. Hierin vertelt ze dat Grania en Matt later ook samen een baby hebben gekregen. Ook vertelt ze dat ze niet oud is, maar pas zestien als ze dit schrijft. Ze is ernstig ziek en zal spoedig overlijden, dat is waarom ze dit verhaal op haar zestiende opschrijft. Ze lijkt vrede te hebben met haar lot, en weet dat ze met open armen door haar ouders ontvangen zal worden. Haar belangrijkste boodschap is 'verlies nooit geloof in de schoonheid en de goedheid van de menselijke natuur'.

Epiloog - Dunworley Bay, West-Cork, Ierland, januari

Grania staat boven op de kliffen waar ze acht jaar geleden Aurora voor het eerst ontmoette, ze huilt ontroostbaar om het verdriet van het verlies van haar kind, Aurora. Ze leest de brief die Aurora voor haar overlijden aan haar schreef, ze zegt aan Grania niet verdrietig te zijn omdat het goed is zo. 'Mammie, probeer te geloven dat niets ooit eindigt, vooral liefde niet.' Ze schrijft ook dat ze Dunworley House en Cadogan House nalaat aan haar, zodat ze binnen de familie blijven. Ook beschrijft ze hier het naslagwerk over de families dat ze geschreven heeft, en waar het ligt. Verder zegt ze nog dat ze weet dat Grania nog een kindje zal krijgen, iets wat Grania zelf nog niet wist. Matt komt naar Grania toe daar op de rots, en knuffelt haar. Ze lopen samen terug naar huis, en Grania weet dat Aurora altijd bij haar zal zijn.