Documentatie map
Europese Unie
Bronnen
http://nl.wikipedia.org/wiki/Europese_unie#Intergouvernementalisme_en_supranationalisme
http://www.europa-nu.nl/9353000/1/j9vvh6nf08temv0/vg8wpxh23yz5
http://www.europa-nu.nl/9353000/1/j9vvh6nf08temv0/vh7goo0jfubw
http://nl.wikipedia.org/wiki/Europees_Parlement
http://nl.wikipedia.org/wiki/Uitbreiding_van_de_Europese_Unie
http://www.europa-nu.nl/9353000/1/j9vvh6nf08temv0/vh7okz4tn6d0
http://nl.wikipedia.org/wiki/Europees_Hof_van_Justitie
http://nl.wikipedia.org/wiki/Europese_Unie
http://www.dekrant.nl/go.php3?url=http://www.nd.nl&bc=&back=http://www.dekrant.nl/ Hoofdvraag: Waarom is de Europese unie belangrijk voor de bevolking?
Deelvragen:
1. Wat is de Europese unie?
2. Wat doet de Europese unie?
3. Wat is de toekomst van de Europese Unie?
4. Waarom is de Europese unie opgericht?
De Europese Unie of EU is een intergouvernementele en supranationale organisatie van in meerderheid Europese staten, die momenteel 27 lidstaten heeft. De Unie is onder deze naam opgericht door het Verdrag van Maastricht in 1992. Vele aspecten van de EU bestonden echter al in de voorlopers van deze Unie, daterend uit de jaren '50. Binnen de Unie wordt er onder andere op politiek, economisch en juridisch vlak samengewerkt.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Europese_unie#Intergouvernementalisme_en_supranationalisme
Europese Unie - Hoofdinhoud
De Europese Unie (EU) is het belangrijkste samenwerkingsverband in Europa. De deelnemende landen hebben voor deze unie een aantal organisaties opgericht waaraan zij een deel van hun eigen bevoegdheden hebben overgedragen. Dit zijn onder meer het Europees Parlement, de Europese Commissie en het Europese Hof van Justitie. Sinds 1 januari 2007 telt de Europese Unie 27 lidstaten. De samenwerking tussen deze lidstaten kenmerkt zich door vergaande economische integratie. In 1986 zijn de douanetarieven tussen de lidstaten afgeschaft, waardoor één interne markt is ontstaan. Ook hebben de lidstaten hun bevoegdheden om met het buitenland over handelsvoorwaarden te onderhandelen, overgedragen aan de Europese Unie. In 1998 besloten twaalf lidstaten tot invoering van een gemeenschappelijke munt, de euro. Naast de nauwe economische samenwerking onderneemt de Unie steeds meer activiteiten op andere beleidsterreinen. De Unie drukt een zeer stevig stempel op het beleid inzake landbouw, visserij, consumentenrechten en milieu in de lidstaten. Op het gebied van wetenschappelijk onderzoek, uitwisselingsprogramma's op het gebied van onderwijs, vervoer en energie heeft de EU belangrijke ondersteunende bevoegdheden. De laatste jaren zijn de bevoegdheden van de Europese Unie op justitiële gebieden als immigratie, terrorismebestrijding en grensoverschrijdende criminaliteit flink uitgebreid. De samenwerking op het gebied van buitenlandse zaken en defensie is minder ver gevorderd. 1. Kerngegevens Website http://www.europa.eu
Grondslagen Verdrag van de Europese Unie (VEU, 1991 en herzien in 1997 en 2000), Verdrag van de Europese Gemeenschappen (VEG, 1958 en herzien in 1991 en 1997), Euratom-Verdrag (1958) Voorloper Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal (1951) Oprichting 1957 (Europese Economische Gemeenschap, Euratom), 1992 (Europese Unie) Aard organisatie Economische en politieke samenwerking
Voorzittende lidstaat Finland
2. Doelstellingen
In de beginjaren ging het bij de samenwerking tussen de EU-landen veelal om de handel en de economie, maar vandaag de dag houdt de EU zich ook bezig met tal van andere vraagstukken die rechtstreeks te maken hebben met het dagelijkse leven, zoals: burgerrechten, het garanderen van vrijheid, veiligheid en rechtvaardigheid, het scheppen van werkgelegenheid, milieubescherming en consumentenbescherming.
3.
Organisatie
De afspraken tussen lidstaten zijn vastgelegd in drie verdragen, die verscheidene malen zijn aangepast. Bij de verschillende uitbreidingen van de Unie zijn ook allerlei bepalingen vastgesteld, waarin lidstaten uitzonderingsposities voor zichzelf hebben bedongen op specifieke terreinen. Hierdoor heeft de Europese Unie een bijzonder complexe institutionele structuur gekregen. • Meer informatie
De taakverdeling tussen de drie belangrijkste Organen van de Europese Unie laat zich als volgt samenvatten: de Europese Commissie neemt initiatieven voor Europese wet- en regelgeving. Het Europese Parlement debatteert hierover en kan wijzigingen voorstellen, waarna het Parlement en de Raad van de Europese Unie gezamenlijk beslissen. Het Europese Hof van Justitie bewaakt deze afspraken, uitspraken van dit Hof hebben voorrang boven het recht van de lidstaten. 4. Positie lidstaten
De Europese Unie telt zevenentwintig lidstaten. Sinds de start van de Europese samenwerking in 1952 heeft de Unie een proces van uitbreiding meegemaakt, waardoor in 1996 de volgende landen lid waren: België, Denemarken, Duitsland, Finland, Frankrijk, Griekenland, Ierland, Italië, Luxemburg, Nederland, Oostenrijk, Portugal, Spanje, Verenigd Koninkrijk en Zweden. Per 1 mei 2004 zijn tien nieuwe lidstaten toegetreden: Estland, Letland, Litouwen, Polen, Hongarije, Tsjechië, Slowakije, Slovenië, Malta en Cyprus. Per 1 januari 2007 zijn Bulgarije en Roemenië lid geworden van de EU. Er zijn toetredingsonderhandelingen gaande met Kroatië en Turkije. Ook een land als de Oekraïne heeft belangstelling voor het EU-lidmaatschap. Landen als Zwitserland, Noorwegen en IJsland zijn formeel geen lid van de Europese Unie, maar nemen wel deel aan tal van EU-programma's en overeenkomsten. http://www.europa-nu.nl/9353000/1/j9vvh6nf08temv0/vg8wpxh23yz5
Binnen Europa zijn de twee belangrijkste samenwerkingsverbanden tussen landen de Europese Unie en de Raad van Europa. Waar de Raad van Europa zich voornamelijk bezighoudt met de mensenrechtensituatie, is de voornaamste doelstelling van de Europese Unie altijd economische integratie geweest. 1. Europese Unie
De Europese Unie (EU) is het belangrijkste samenwerkingsverband in Europa. De deelnemende landen hebben voor deze unie een aantal organisaties opgericht waaraan zij een deel van hun eigen bevoegdheden hebben overgedragen. Dit zijn onder meer het Europees Parlement, de Europese Commissie en het Europese Hof van Justitie. De belangrijkste instellingen van de Europese Unie zijn: Europees Parlement
Dit orgaan van de Europese Unie geeft stem aan de volkeren van de 27 landen die aan de Unie deelnemen. Hierbij let het vooral op het belang van de Unie in zijn geheel. Het Parlement debatteert op basis van voorstellen van de Europese Commissie en kan daarbij wijzigingen voorstellen, waarna het Parlement en de Raad van de Europese Unie samen een beslissing nemen. Europese Raad
Dit orgaan bestaat uit de regeringsleiders van de 27 lidstaten van de Europese Unie en de voorzitter van de Europese Commissie. De Europese Raad komt minstens twee keer per jaar bijeen om de algemene politieke beleidslijnen vast te stellen. Raad van de Europese Unie/Raad van Ministers
In de Raad van de Europese Unie (kortweg 'de Raad van ministers' of nog korter 'de Raad' genoemd) zijn de regeringen van de 27 lidstaten vertegenwoordigd. De Raad oefent samen met het Europees Parlement de wetgevings- en begrotingstaak uit. Ook neemt hij de beslissingen over het buitenlands en veiligheidsbeleid. Europese Commissie
Dit orgaan kan worden beschouwd als het "dagelijks bestuur" van de Europese Unie. Het college van eurocommissarissen telt 27 leden, voor elk land één. Het huidige college van eurocommissarissen is in november 2004 beëdigd; op 1 januari 2007 zijn er twee nieuwe commissarissen bijgekomen in verband met de toetreding van Roemenië en Bulgarije tot de EU.
Europese Hof van Justitie
Het Hof van Justitie doet uitspraak in juridische geschillen en zorgt ervoor dat de Europese verdragen goed worden toegepast. Het Hof voorkomt hiermee dat iedereen het Gemeenschapsrecht naar eigen inzicht uitlegt en toepast. http://www.europa-nu.nl/9353000/1/j9vvh6nf08temv0/vh7goo0jfubw
Het Europees Parlement is de direct gekozen volksvertegenwoordiging van de Europese Unie. Het is het enige instituut van de EU dat direct door de burgers wordt gekozen; hiervoor vinden één keer per vijf jaar de Europese verkiezingen plaats in de diverse lidstaten. Het Europees Parlement stelt samen met de Raad van Ministers Europese wetgeving op. De Medebeslissingsprocedure die sinds het Verdrag van Maastricht is ingevoerd, en die op steeds meer beleidsterreinen van toepassing is, betekent dat het grootste deel van de Europese Verordeningen en Richtlijnen alleen na bemoeienis en met toestemming van het Europees Parlement tot stand kan komen. Tevens houdt het Parlement toezicht op de besteding van de Europese begrotingsmiddelen, moet het de toetreding van nieuwe lidstaten tot de Europese Unie goedkeuren en spant het zich in voor de bevordering van de mensenrechten en de democratie buiten de EU. Het Parlement kan de benoeming van een nieuwe voorzitter van de Europese Commissie ongedaan maken en ook de hele Commissie naar huis sturen. Het Europees Parlement heeft echter geen initiatiefrecht en kan dus zelf geen wetsvoorstellen doen. Sommige landen, politieke partijen of organisaties ijveren dan ook voor meer bevoegdheden voor het Parlement. http://nl.wikipedia.org/wiki/Europees_Parlement
De Raad van de Europese Unie (ook wel Raad van Ministers of kortweg Raad genoemd) vertegenwoordigt de lidstaten op het niveau van de Europese Unie en is de belangrijkste instelling waar het gaat om besluitvorming. De regeringsvertegenwoordigers die in de Raad zitting hebben zijn politieke verantwoording verschuldigd aan hun nationaal parlement. De Raad van de Europese Unie moet niet verward worden met de Raad van Europa (bestaande uit 45 Europese landen) en ook niet met de Europese Raad (de raad van de 27 regeringsleiders en hun ministers). Het werkterrein van de Raad heeft betrekking op de drie "pijlers" van de Europese Unie: 1. Europese Gemeenschappen
2. Gemeenschappelijk Buitenlands en Veiligheidsbeleid (GBVB) 3. Politiële en Justitiële Samenwerking in Strafzaken (PJSS). Vanaf het moment dat het fusieverdrag van de executieven in 1967 van kracht werd, bestaat er één Raad voor de drie Europese Gemeenschappen (EGKS, Euratom en EG). Sinds het Verdrag van Maastricht (1993) wordt de instelling "Raad van de Europese Unie" genoemd om uitdrukking te geven aan het feit dat zij optreedt op het communautaire terrein en in het intergouvernementeel kader van de tweede en derde pijler. http://nl.wikipedia.org/wiki/Raad_van_de_Europese_Unie
De Europese Commissie (formeel de Commissie van de Europese Gemeenschappen) belichaamt en behartigt het algemeen belang van de Europese Unie. De voorzitter en de leden van de Commissie worden door de lidstaten benoemd na goedkeuring door het Europees Parlement. De Commissie zetelt in Brussel. http://nl.wikipedia.org/wiki/Europese_Commissie
Het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen (ook wel: Europese Hof van Justitie, of afgekort: HvJ EG) verzekert de eerbiediging van het recht bij de uitlegging en toepassing van de Europese verdragen. Als gerechtelijke instelling van de Europese Unie voorkomt het Hof dat iedereen het Gemeenschapsrecht naar eigen inzicht uitlegt en toepast. Het zorgt er dus voor dat het recht hetzelfde blijft voor iedereen onder alle omstandigheden. Sinds de oprichting in 1952 zijn er duizenden zaken bij het Hof aanhangig gemaakt. Om deze stroom te verwerken en de rechtsbescherming van de burgers te verbeteren is in 1989 een Gerecht van eerste aanleg toegevoegd. Dit Gerecht spreekt zich in eerste instantie uit in bepaalde categorieën zaken, zoals geschillen die verband houden met mededingingsregels en hoger beroep dat door particulieren is ingediend. http://nl.wikipedia.org/wiki/Europees_Hof_van_Justitie
De uitbreiding van de Europese Unie is een proces waarbij staten toetreden tot de Europese Unie. Momenteel zijn er 27 landen lid van de Europese Unie (EU). De eerste zes lidstaten (van de voorgangers van de EU) waren België, West-Duitsland, Frankrijk, Italië, Luxemburg en Nederland vanaf 1957.
Uitbreidingen uit het verleden
Huidige lidstaten en kandidaat-lidstaten van de EU
Jaar van uitbreiding en de betreffende lidstaten die in dat jaar toetraden: • 1973, (Eerste uitbreiding): Denemarken, Ierland en het Verenigd Koninkrijk treden toe tot de Europese Gemeenschap • 1981, (Tweede uitbreiding): Griekenland treedt toe tot de Europese Gemeenschap • 1985: Groenland, dat van Denemarken in 1979 autonomie heeft gekregen, besluit in een referendum uit de Europese Gemeenschap te treden • 1986, (Derde uitbreiding): Portugal en Spanje treden toe tot de Europese Gemeenschap • 1990: DDR met West-Duitsland herenigd • 1995, (Vierde uitbreiding): Finland, Oostenrijk en Zweden treden toe tot de Europese Unie • 2004, (Vijfde uitbreiding): Grieks-Cyprus, Estland, Hongarije, Letland, Litouwen, Malta, Polen, Slovenië, Slowakije en Tsjechië treden toe tot de Europese Unie. • 2007, (zesde uitbreiding): Bulgarije en Roemenië treden toe tot de Europese Unie. Toekomstige uitbreidingen van de EU Ontwikkeling van de Europese Unie Volgens het EU-verdrag kan iedere "Europese" staat lid worden van de EU mits alle andere lidstaten hiermee instemmen. Dit principe van unanimiteit betekent dat één lidstaat de toetreding van een kandidaatland als Turkije kan blokkeren. De criteria waaraan de kandidaatlidstaten moeten voldoen staan beschreven in de Criteria van Kopenhagen. De lidstaten moeten voor toetreding het volledige acquis communautaire van de EU overnemen in hun nationale wetgeving. Kandidaat-lidstaten Kroatië De weg naar aansluiting bij de Europese Unie begon voor Kroatië op 29 oktober 2001, toen Kroatië het Stabilisatie- en Associatieverdrag met de EU tekende. Het tekenen van dit verdrag is noodzakelijk om erkend te worden als kandidaatlidstaat. Op 21 februari 2003 diende Kroatië formeel het verzoek in toe te mogen treden tot de Europese Unie. De Europese Commissie gaf vervolgens op 20 april 2004 een positief advies, waarop de Europese Raad Kroatië op 18 juni 2004 erkende als een officiële kandidaatlidstaat. Er werd besloten de onderhandelingen te beginnen op 17 maart 2005. Een dag voor het begin van de onderhandelingen stelde de Europese Raad de onderhandelingen echter voor onbepaalde tijd uit, omdat Kroatië niet goed genoeg zou meewerken met het Joegoslavië Tribunaal. Het feit dat de voormalige generaal Ante Gotovina nog steeds niet was opgespoord was de EU een doorn in het oog. Na een toespraak van de hoofdaanklager van het Joegoslavië Tribunaal, Carla del Ponte begin oktober 2005, werd op 4 oktober 2005 begonnen met onderhandelen. Het zogenaamde screeningsproces begon op 20 oktober. Op 7 december 2005 werd Ante Gotovina op het eiland Tenerife opgepakt. Macedonië Macedonië vroeg EU-lidmaatschap aan op 22 maart 2004. Op 9 november 2005 gaf de Europese Commissie een positief advies, dat op 17 december 2005 is overgenomen door de Europese Raad. Een datum voor het beginnen met onderhandelen is niet gegeven.
Turkije
Turkije onderhandelt sinds 4 oktober 2005 met de EU over toetreding. Het screenproces is gestart op 20 oktober 2005. Het is onbekend wanneer en zelfs onzeker of Turkije toe zal treden tot de Europese Unie. De Unie is naar eigen zeggen voor 2015 niet gereed Turkije op te nemen. Verschillende lidstaten, waaronder Frankrijk en Nederland, hebben aangegeven de eventuele toetreding van Turkije onderwerp te maken van een referendum.
Potentiële lidstaten
De Balkanlanden Bosnië en Herzegovina, Servië (met daarin ook een mogelijk onafhankelijk Kosovo), Montenegro en Albanië hebben van de EU te horen gekregen dat ze op termijn lid kunnen worden van de EU. Hun toetreding heeft voor de EU meer prioriteit dan die van Oekraïne of Georgië.
Andere staten
Oekraïne en het Aziatische land Georgië hebben na de revolutie in hun land aangegeven in de toekomst toe te willen treden tot de Europese Unie. De Europese Unie reageert, gezien het huidige debat over de toetreding van Turkije, vooralsnog huiverig op deze voorstellen;
Marokko diende, vanuit de veronderstelling een Europees land te zijn, op 20 juli 1987 een aanvraag in voor EU-lidmaatschap. De EU-lidstaten wezen deze aanvraag af omdat zij Marokko geen Europees land vonden;
Noorwegen heeft tot twee keer toe geprobeerd toe te treden tot de Unie, respectievelijk in 1973 en in 1995, maar beide keren werd het lidmaatschap door de Noorse bevolking in een referendum afgewezen. Het land is samen met IJsland en Liechtenstein onderdeel van de Europese Economische Ruimte;
De IJslandse premier Halldór Ásgrímsson heeft aangegeven (op 8 februari 2006) dat hij verwacht dat IJsland in 2015 lid zal zijn van de EU. Hij gaf aan dat een en ander samen zou hangen met de toekomstige ontwikkeling van de eurozone, in relatie tot de IJslandse visexport. Er is een commissie ingesteld die bekijkt hoe de visserijbelangen van IJsland kunnen worden beschermd in geval van EU-lidmaatschap. Het debat over toetreding zal naar verwachting in 2007 losbarsten. IJsland is momenteel onderdeel van de Europese Economische Ruimte, wat de toetreding in zekere opzichten gemakkelijker kan maken;
Liechtenstein is ook onderdeel van de Europese Economische Ruimte, maar Liechtenstein wordt over het algemeen te klein geacht om toe te kunnen treden;
De premier van het Afrikaanse Kaapverdië, José Maria Neves, heeft laten weten dat hij een aanvraag tot lidmaatschap wil indienen. Hij wordt hierin gesteund door Spanje en Portugal;
Zwitserland heeft korte tijd geprobeerd toe te treden tot de Unie, maar heeft na de afwijzing door de Zwitserse bevolking van het EER-verdrag de toetredingsonderhandelingen bevroren.
In de euforie bij de val van het communisme begin jaren 90 in de voormalige Sovjet-Unie werd er door sommigen zelfs al gesproken over een eventuele toetreding van Rusland tot de Unie. Deze zou dan uiteindelijk reiken van de Atlantische Oceaan tot de Stille Oceaan. Al snel werden deze voorstellen als onpraktisch terzijde geschoven. Volgens deskundigen moet er nog veel te veel veranderen in de Russische samenleving en mentaliteit voor een dergelijke optie. Ook het herlevende Russische nationalisme is een nieuw obstakel voor een eventuele (op lange termijn) toetreding tot de Europese Unie.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Uitbreiding_van_de_Europese_Unie
Europese regelgeving is meestal het resultaat van jaren durende voorbereidingen en onderhandelingen. Daarbij zijn er vele momenten waarop de besluitvorming kan worden beïnvloed. In een vroeg stadium zijn hiertoe aanzienlijk meer mogelijkheden dan in de slotfase. Het is voor politici en belanghebbenden dan ook belangrijk goed op de hoogte te zijn van wat er aan komt. Inhoudsopgave van deze pagina: 1. Hoe Europese regelgeving tot stand komt
2. Te verwachten voorstellen Europese Commissie
1. Hoe Europese regelgeving tot stand komt
De Europese Commissie neemt in de regel het initiatief tot nieuwe voorstellen, maar de Raad van Ministers en het Europees Parlement nemen samen de uiteindelijke beslissing. Het hele proces valt meestal in drie fasen uiteen, waarbij de mogelijkheid tot beïnvloeding in de eerste fase het grootst is:
• Voorbereidingsfase
Vrijwel alle voorstellen voor nieuwe Europese regels worden door de Europese Commissie ontwikkeld. De ontwikkeling van een voorstel neemt enige maanden tot verscheidene jaren in beslag, waarbij eerst onderzoek wordt gedaan en vaak inspraak plaatsvindt van regeringen, instellingen, bedrijfsleven, maatschappelijke organisaties, deskundigen en burgers. Dit is hierdoor de beste fase om te helpen het beleid van de Europese Unie vorm te geven. • Onderhandelings- en besluitvormingsfase
In deze fase wordt een voorstel van de Europese Commissie door nationale en Europese politici besproken om tot een evenwichtig en door de lidstaten gedragen besluit te komen. In het begin van deze fase is beïnvloeding en prioriteitsstelling in de besluitvorming nog goed mogelijk. • Implementatiefase
Om er voor te zorgen dat Europese regels ook daadwerkelijk effect hebben, moeten de lidstaten i vaak hun wetgeving aanpassen: de zogenaamde implementatie. 2. Te verwachten voorstellen Europese Commissie Voordat de Europese Commissie een concreet voorstel aan het Europees Parlement en de Raad van Ministers voorlegt, is daar vaak een uitgebreide periode van voorbereiding en raadpleging van betrokkenen en deskundigen aan vooraf gegaan. Dit is dan ook de beste fase om invloed uit te oefenen. Om dit te bevorderen brengt de Europese Commissie in een aantal gevallen zgn. groen- en witboeken uit, waarin zij haar voorlopige gedachten publiceert en betrokkenen oproept binnen een bepaalde termijn te reageren. http://www.europa-nu.nl/9353000/1/j9vvh6nf08temv0/vh7okz4tn6d0
http://epp.eurostat.ec.europa.eu
Nederland speelt hoog spel in Europadoor onze redacteur Marc Janssens Nederland zoekt bondgenoten in de strijd om een definitieve afwijzing van de Europese grondwet. Maar door te veel haar oor naar de bevolking te laten hangen dreigt de regering steeds meer in het kamp van de eurokritischen terecht te komen. Het vierde kabinet Balkenende speelt hoog spel. Ogenschijnlijk eensgezind kwamen premier Jan-Peter Balkenende en de voorzitter van het Europees Parlement, Hans-Gert Pöttering, vorige week na hun ontmoeting naar buiten. Ze waren het over de toekomst van de Europese Unie grotendeels eens: de EU moet democratischer en effectiever worden, zodat burgers zich meer bij Europa betrokken voelen. Achter deze etalage van eenstemmigheid gaat echter een diep verschil van mening schuil over de toekomst van de Europese grondwet. Terwijl Balken-ende niet aflaat te benadrukken dat deze dood is, wil Pöttering de afgewezen tekst als basis gebruiken voor een nieuw verdrag. Balkenende is tot zijn standpunt gekomen na de forse dreun van de Nederlandse bevolking bij het referendum in 2005, Pöttering voelt zich gesteund door het Europees parlement en twintig van de 27 Europese lidstaten. Het verschil van mening begint steeds meer het karakter van een botsing te krijgen, waarbij Nederland in een geïsoleerde positie dreigt te raken. De druk op Nederland om alsnog de grondwet als basis voor een nieuw verdrag te accepteren, neemt toe. Om hieraan te ontkomen, zoekt Balkenende steun bij andere landen die moeite hebben met de grondwet. Deze week was hij te gast bij de Britse premier Tony Blair en de eensgezindheid die zij naar buiten brachten, was minder gespeeld. Blair schaarde zich achter de opstelling van Nederland om de verdragen van Amsterdam (1997) en Nice (2000) als uitgangspunt voor een nieuw verdrag te nemen. Een grondwet, zo vinden de twee regeringsleiders, roept nog te veel de gedachte van een Europese superstaat op, terwijl Europa met een aanpassing van de bestaande verdragen gemakkelijk doelmatiger kan functioneren. Het bondgenootschap met Groot-Brittannië lijkt voor de Nederlandse regering een logische stap in haar poging de grondwet tegen te houden. Blair en Balkenende worden beiden in eigen land met een eurokritische bevolking geconfronteerd. Samen kunnen ze nog een vuist maken omdat uiteindelijk de lidstaten en niet het Europees Parlement iets over een nieuw verdrag te zeggen hebben. Eén lidstaat heeft zelfs al het recht om een verdrag tegen te houden, welke druk het europarlement ook uitoefent. Sceptisch
Toch is het de vraag, of Nederland met de steun van Blair zo blij moet zijn. De Britse premier is aan het eind van zijn ambtsperiode en zal als politicus in Europa niet veel meer kunnen uitrichten. Bovendien wordt hij als partijleider opgevolgd door Gordon Brown, die veel euro-sceptischer is dan zijn voorganger. Nederland dreigt daarmee in een kamp met eurosceptische landen als Engeland, Polen en Tsjechië terecht te komen, waar het als grondlegger van Europa niet thuishoort. Van Frankrijk, dat met Nederland de grondwet via een referendum verworpen heeft, heeft Balkenende niet veel steun meer te verwachten. De Franse bevolking stemde niet zozeer vanuit een eurosceptische houding tegen, maar omdat ze bang was dat haar sociale zekerheid werd aangetast. Nu dit is aangepast en eenvoudig een sociale paragraaf aan de grondwet kan worden toegevoegd, zal Frankrijk onder een nieuwe president weer zo snel mogelijk de aansluiting met Europa willen maken. Het is dus niet zozeer Balkenende die blij moet zijn met de steun van Blair, maar het vanouds eurosceptische Groot-Brittannië dat blij kan zijn met de onverwachte steun van het vanouds op Europa betrokken Nederland. En dat alles omdat de Nederlandse regering sinds de Fortuyn-revolte en het referendum over de Europese grondwet wel heel sterk haar oor laat hangen naar de bevolking. Angst voor een nieuw referendum en de opmars van eurokritische partijen als de SP en de Partij voor de Vrijheid zorgen ervoor dat politieke partijen die voorheen te weinig kritisch op Europa waren, zich nu wel heel zuinigjes over Europa uitlaten. Verlangens
Het gevolg kan zijn dat Nederland diep in zijn eigen vlees snijdt. Wie de verdragen van Nice en Amsterdam als uitgangspunt neemt, moet ook accepteren dat alle lidstaten hun oude verlangens weer op tafel mogen leggen, waardoor het moeizaam verkregen compromis van tafel is. Polen wil dan de gunstige stemmenverdeling van Nice terug en andere landen hebben ook hun verlangens. De ook door Nederland bereikte positieve resultaten van de grondwet zijn dan weer van tafel.
Het andere scenario is dat de druk vanuit Europa op Nederland zo groot wordt dat het de tekst van de grondwet - met enkele wijzigingen - toch zal accepteren. Een grondwet heet het dan niet meer, want velen zijn bereid Nederland daarin tegemoet te komen. Maar dit wordt zo gemakkelijk cadeau gedaan dat Balkenende moeilijk kan beweren hiermee een zwaar bevochten punt binnengehaald te hebben.
Het kabinet staat dan voor de moeilijke opgave om de bevolking uit te leggen dat deze tekst toch wezenlijk anders is dan welke zij eerder verworpen heeft. Het zal de critici die zeggen dat Europa toch maar over Nederland heen walst, enkel in hun gedachten bevestigen.
http://www.dekrant.nl/go.php3?url=http://www.nd.nl&bc=&back=http://www.dekrant.nl/
n de gehele geschiedenis van Europa zijn er momenten geweest dat een Europese macht heeft geprobeerd heel Europa in haar macht te krijgen. Het Romeinse Rijk was hier één van de eerste voorbeelden van en het Derde Rijk van Adolf Hitler de laatste. In de negentiende eeuw kwamen er echter vredelievende ideeën over een verenigd Europa tot stand, waarin individuele lidstaten op gelijkwaardige basis konden samenwerken. Een van de eerste voorstanders van deze Europese vereniging was de Franse pacifist en intellectueel Victor Hugo.
Tijdens de beide Wereldoorlogen zochten aartsrivalen Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk op initiatief van Jean Monnet al toenadering in een economische unie. Als gevolg van een toespraak van de Franse minister van Buitenlandse Zaken Robert Schuman op 9 mei 1950 kwam de Europese eenwording uiteindelijk op gang. Op 18 april 1951 werd als gevolg van de toespraak het Verdrag van Parijs getekend tussen België, Frankrijk, Italië, Luxemburg, Nederland en West-Duitsland. De Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal die hierbij opgericht werd kwam tot stand op 23 juli 1952.
Op 25 maart 1957 werd het Verdrag van Rome ondertekend door dezelfde landen. Dit nieuwe verdrag richtte de Euratom en de Europese Economische Gemeenschap op, en betekende een verdere integratie op Europees niveau. De Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal bleef naast deze organisaties bestaan.
Op 1 juli 1967 werden door de inwerkingtreding van het Fusieverdrag, dat gesloten was op 8 april 1965, de drie organisaties feitelijk samengevoegd, waarna ze verder werkten onder naam Europese Gemeenschappen (EG). Officieel bleven de drie organisaties echter bestaan.
Robert Schuman
Verdere integratie kwam tot stand met de komst van de Europese akte (1986) en het Verdrag van Maastricht (1992). Bij het laatste verdrag werden de bevoegdheden van de Europese Economische Gemeenschap vergroot naar een groot aantal beleidsterreinen. Door al deze extra bevoegdheden was de bepaling 'Economische' niet langer ladingdekkend en werd de naam gewijzigd in Europese Gemeenschap. De Europese Gemeenschappen (meervoud) bestond vanaf dat moment uit de Europese Gemeenschap (enkelvoud), Euratom en de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal. Het belangrijkste aan het Verdrag van Maastricht was echter de oprichting van de Europese Unie als overkoepelende organisatie boven de Europese Gemeenschappen, die in de EU de eerste pijler vormde, en de nieuwe pijlers Gemeenschappelijk Buitenlands en Veiligheidsbeleid (tweede pijler) en Justitie en Binnenlandse Zaken (derde pijler). Tijdens het sluiten van het Verdrag van Amsterdam op 2 oktober 1997 (in werking sinds 1 mei 1999) werd besloten de West-Europese Unie en de Schengenakkoorden te integreren in de Europese Unie en werden onderdelen uit de derde pijler naar de eerste pijler verhuisd. De derde pijler werd hierdoor hernoemd naar Politiële en Justitiële Samenwerking in Strafzaken. Tevens kreeg de tweede pijler met de sluiting van dit Verdrag een Hoge Vertegenwoordiger die tegelijkertijd ook secretaris-generaal van de Raad van de Europese Unie (een functie die gecreëerd werd om meer continuïteit te geven tussen de voorzitterschappen die halfjaarlijks wisselden tussen de lidstaten). Sinds 1999 bekleed Javier Solana deze functie. Het Verdrag van Nice, gesloten op 26 februari 2001, in werking sinds 1 februari 2003, maakte de Unie gereed voor de grote uitbreiding van mei 2004. De pretenties van dit verdrag om de Unie volledig te herstructureren werden door onderlinge strijd teniet gedaan. Besloten werd een Europese Conventie in te stellen die een Europese Grondwet moest formuleren. Het voorstel van de conventie kwam in 2003 gereed, waarna in de intergouvernementele conferentie van 29 oktober 2004 een grondwettelijk verdrag tussen de lidstaten werd gesloten. Na de afwijzing van de grondwet in Nederland en Frankrijk is de toekomst van het grondwettelijk verdrag onzeker. In de voorbije jaren werd de Unie gestaag uitgebreid met Denemarken, Ierland, het Verenigd Koninkrijk, Griekenland, Portugal, Spanje, Oost-Duitsland, Finland, Oostenrijk, Zweden Cyprus, Estland, Hongarije, Letland, Litouwen, Malta, Polen, Slovenië, Slowakije, Tsjechië, Bulgarije en Roemenië. In de toekomst staan uitbreidingen met Kroatië (kandidaat-lid, werkdatum 2010), Turkije (kandidaat-lid), Macedonië (kandidaat-lid) en de Balkanlanden (door de EU erkend als potentiële lidstaten) op het programma. Na het toetreden van Roemenië en Bulgarije tot de Europese Unie, op 1 januari 2007, reikt de Europese Unie nu van de Atlantische Oceaan tot de Zwarte Zee. http://nl.wikipedia.org/wiki/Europese_Unie Wat is de Europese unie? De Europese Unie is een samenwerkingsinstantie van landen binnen Europa die zorgt voor o.a. de veiligheid, economische groei en groei in welzijn. Deze organisatie bevat 27 lidstaten. Deze unie is opgericht in het verdrag van Maastricht. Binnen de unie wordt sterk samengewerkt op zowel economisch als Juridisch vlak. Wat doet de Europese unie? De Europese Unie zorgt voor groei in welvaart en welzijn en voor veiligheid binnen Europa. Deze wordt vooral geleid door het Europees parlement die direct wordt gekozen door het volk, Raad van de Europese Unie dat de belangrijkste instelling is met besluitvorming en de Europese Commissie die de belangen behartigt van de Europese Unie. Wat is de toekomst van de Europese Unie? De toekomst van de Europese Unie is onzeker aangezien er mensen tegen de Europese Unie zijn en mensen voor de Europese Unie zijn. Turkije wil bijvoorbeeld bij de Europese Unie maar ook hier zijn tegenstanders tegen.
Waarom is de Europese Unie opgericht?
De Europese Unie is opgericht om de economische groei te stimuleren het begon allemaal met de Europese gemeenschap voor kolen en staal gevolgd door de Europese gemeenschappen.
Waarom is de Europese Unie belangrijk voor haar bevolking?
De Europese Unie is belangrijk omdat ze zorgt voor een sterke economische groei en Groei in welvaart. Volgens de Statistieken heeft elk land dat bij de Europese Unie hoort een snel stijgende groei in haar welvaart. Ze zorgt ook voor veiligheid tegen bijvoorbeeld Illegale drugshandel en voor een verbetering in antiterrorisme.
http://www.europa-nu.nl/9353000/1/j9vvh6nf08temv0/vg8wpxh23yz5
http://www.europa-nu.nl/9353000/1/j9vvh6nf08temv0/vh7goo0jfubw
http://nl.wikipedia.org/wiki/Europees_Parlement
http://nl.wikipedia.org/wiki/Uitbreiding_van_de_Europese_Unie
http://www.europa-nu.nl/9353000/1/j9vvh6nf08temv0/vh7okz4tn6d0
http://nl.wikipedia.org/wiki/Europees_Hof_van_Justitie
http://nl.wikipedia.org/wiki/Europese_Unie
http://www.dekrant.nl/go.php3?url=http://www.nd.nl&bc=&back=http://www.dekrant.nl/ Hoofdvraag: Waarom is de Europese unie belangrijk voor de bevolking?
Europese Unie - Hoofdinhoud
De Europese Unie (EU) is het belangrijkste samenwerkingsverband in Europa. De deelnemende landen hebben voor deze unie een aantal organisaties opgericht waaraan zij een deel van hun eigen bevoegdheden hebben overgedragen. Dit zijn onder meer het Europees Parlement, de Europese Commissie en het Europese Hof van Justitie. Sinds 1 januari 2007 telt de Europese Unie 27 lidstaten. De samenwerking tussen deze lidstaten kenmerkt zich door vergaande economische integratie. In 1986 zijn de douanetarieven tussen de lidstaten afgeschaft, waardoor één interne markt is ontstaan. Ook hebben de lidstaten hun bevoegdheden om met het buitenland over handelsvoorwaarden te onderhandelen, overgedragen aan de Europese Unie. In 1998 besloten twaalf lidstaten tot invoering van een gemeenschappelijke munt, de euro. Naast de nauwe economische samenwerking onderneemt de Unie steeds meer activiteiten op andere beleidsterreinen. De Unie drukt een zeer stevig stempel op het beleid inzake landbouw, visserij, consumentenrechten en milieu in de lidstaten. Op het gebied van wetenschappelijk onderzoek, uitwisselingsprogramma's op het gebied van onderwijs, vervoer en energie heeft de EU belangrijke ondersteunende bevoegdheden. De laatste jaren zijn de bevoegdheden van de Europese Unie op justitiële gebieden als immigratie, terrorismebestrijding en grensoverschrijdende criminaliteit flink uitgebreid. De samenwerking op het gebied van buitenlandse zaken en defensie is minder ver gevorderd. 1. Kerngegevens Website http://www.europa.eu
Grondslagen Verdrag van de Europese Unie (VEU, 1991 en herzien in 1997 en 2000), Verdrag van de Europese Gemeenschappen (VEG, 1958 en herzien in 1991 en 1997), Euratom-Verdrag (1958) Voorloper Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal (1951) Oprichting 1957 (Europese Economische Gemeenschap, Euratom), 1992 (Europese Unie) Aard organisatie Economische en politieke samenwerking
Voorzittende lidstaat Finland
2. Doelstellingen
De afspraken tussen lidstaten zijn vastgelegd in drie verdragen, die verscheidene malen zijn aangepast. Bij de verschillende uitbreidingen van de Unie zijn ook allerlei bepalingen vastgesteld, waarin lidstaten uitzonderingsposities voor zichzelf hebben bedongen op specifieke terreinen. Hierdoor heeft de Europese Unie een bijzonder complexe institutionele structuur gekregen. • Meer informatie
De taakverdeling tussen de drie belangrijkste Organen van de Europese Unie laat zich als volgt samenvatten: de Europese Commissie neemt initiatieven voor Europese wet- en regelgeving. Het Europese Parlement debatteert hierover en kan wijzigingen voorstellen, waarna het Parlement en de Raad van de Europese Unie gezamenlijk beslissen. Het Europese Hof van Justitie bewaakt deze afspraken, uitspraken van dit Hof hebben voorrang boven het recht van de lidstaten. 4. Positie lidstaten
De Europese Unie telt zevenentwintig lidstaten. Sinds de start van de Europese samenwerking in 1952 heeft de Unie een proces van uitbreiding meegemaakt, waardoor in 1996 de volgende landen lid waren: België, Denemarken, Duitsland, Finland, Frankrijk, Griekenland, Ierland, Italië, Luxemburg, Nederland, Oostenrijk, Portugal, Spanje, Verenigd Koninkrijk en Zweden. Per 1 mei 2004 zijn tien nieuwe lidstaten toegetreden: Estland, Letland, Litouwen, Polen, Hongarije, Tsjechië, Slowakije, Slovenië, Malta en Cyprus. Per 1 januari 2007 zijn Bulgarije en Roemenië lid geworden van de EU. Er zijn toetredingsonderhandelingen gaande met Kroatië en Turkije. Ook een land als de Oekraïne heeft belangstelling voor het EU-lidmaatschap. Landen als Zwitserland, Noorwegen en IJsland zijn formeel geen lid van de Europese Unie, maar nemen wel deel aan tal van EU-programma's en overeenkomsten. http://www.europa-nu.nl/9353000/1/j9vvh6nf08temv0/vg8wpxh23yz5
Binnen Europa zijn de twee belangrijkste samenwerkingsverbanden tussen landen de Europese Unie en de Raad van Europa. Waar de Raad van Europa zich voornamelijk bezighoudt met de mensenrechtensituatie, is de voornaamste doelstelling van de Europese Unie altijd economische integratie geweest. 1. Europese Unie
De Europese Unie (EU) is het belangrijkste samenwerkingsverband in Europa. De deelnemende landen hebben voor deze unie een aantal organisaties opgericht waaraan zij een deel van hun eigen bevoegdheden hebben overgedragen. Dit zijn onder meer het Europees Parlement, de Europese Commissie en het Europese Hof van Justitie. De belangrijkste instellingen van de Europese Unie zijn: Europees Parlement
Dit orgaan van de Europese Unie geeft stem aan de volkeren van de 27 landen die aan de Unie deelnemen. Hierbij let het vooral op het belang van de Unie in zijn geheel. Het Parlement debatteert op basis van voorstellen van de Europese Commissie en kan daarbij wijzigingen voorstellen, waarna het Parlement en de Raad van de Europese Unie samen een beslissing nemen. Europese Raad
Dit orgaan bestaat uit de regeringsleiders van de 27 lidstaten van de Europese Unie en de voorzitter van de Europese Commissie. De Europese Raad komt minstens twee keer per jaar bijeen om de algemene politieke beleidslijnen vast te stellen. Raad van de Europese Unie/Raad van Ministers
In de Raad van de Europese Unie (kortweg 'de Raad van ministers' of nog korter 'de Raad' genoemd) zijn de regeringen van de 27 lidstaten vertegenwoordigd. De Raad oefent samen met het Europees Parlement de wetgevings- en begrotingstaak uit. Ook neemt hij de beslissingen over het buitenlands en veiligheidsbeleid. Europese Commissie
Het Hof van Justitie doet uitspraak in juridische geschillen en zorgt ervoor dat de Europese verdragen goed worden toegepast. Het Hof voorkomt hiermee dat iedereen het Gemeenschapsrecht naar eigen inzicht uitlegt en toepast. http://www.europa-nu.nl/9353000/1/j9vvh6nf08temv0/vh7goo0jfubw
Het Europees Parlement is de direct gekozen volksvertegenwoordiging van de Europese Unie. Het is het enige instituut van de EU dat direct door de burgers wordt gekozen; hiervoor vinden één keer per vijf jaar de Europese verkiezingen plaats in de diverse lidstaten. Het Europees Parlement stelt samen met de Raad van Ministers Europese wetgeving op. De Medebeslissingsprocedure die sinds het Verdrag van Maastricht is ingevoerd, en die op steeds meer beleidsterreinen van toepassing is, betekent dat het grootste deel van de Europese Verordeningen en Richtlijnen alleen na bemoeienis en met toestemming van het Europees Parlement tot stand kan komen. Tevens houdt het Parlement toezicht op de besteding van de Europese begrotingsmiddelen, moet het de toetreding van nieuwe lidstaten tot de Europese Unie goedkeuren en spant het zich in voor de bevordering van de mensenrechten en de democratie buiten de EU. Het Parlement kan de benoeming van een nieuwe voorzitter van de Europese Commissie ongedaan maken en ook de hele Commissie naar huis sturen. Het Europees Parlement heeft echter geen initiatiefrecht en kan dus zelf geen wetsvoorstellen doen. Sommige landen, politieke partijen of organisaties ijveren dan ook voor meer bevoegdheden voor het Parlement. http://nl.wikipedia.org/wiki/Europees_Parlement
De Raad van de Europese Unie (ook wel Raad van Ministers of kortweg Raad genoemd) vertegenwoordigt de lidstaten op het niveau van de Europese Unie en is de belangrijkste instelling waar het gaat om besluitvorming. De regeringsvertegenwoordigers die in de Raad zitting hebben zijn politieke verantwoording verschuldigd aan hun nationaal parlement. De Raad van de Europese Unie moet niet verward worden met de Raad van Europa (bestaande uit 45 Europese landen) en ook niet met de Europese Raad (de raad van de 27 regeringsleiders en hun ministers). Het werkterrein van de Raad heeft betrekking op de drie "pijlers" van de Europese Unie: 1. Europese Gemeenschappen
2. Gemeenschappelijk Buitenlands en Veiligheidsbeleid (GBVB) 3. Politiële en Justitiële Samenwerking in Strafzaken (PJSS). Vanaf het moment dat het fusieverdrag van de executieven in 1967 van kracht werd, bestaat er één Raad voor de drie Europese Gemeenschappen (EGKS, Euratom en EG). Sinds het Verdrag van Maastricht (1993) wordt de instelling "Raad van de Europese Unie" genoemd om uitdrukking te geven aan het feit dat zij optreedt op het communautaire terrein en in het intergouvernementeel kader van de tweede en derde pijler. http://nl.wikipedia.org/wiki/Raad_van_de_Europese_Unie
De Europese Commissie (formeel de Commissie van de Europese Gemeenschappen) belichaamt en behartigt het algemeen belang van de Europese Unie. De voorzitter en de leden van de Commissie worden door de lidstaten benoemd na goedkeuring door het Europees Parlement. De Commissie zetelt in Brussel. http://nl.wikipedia.org/wiki/Europese_Commissie
Het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen (ook wel: Europese Hof van Justitie, of afgekort: HvJ EG) verzekert de eerbiediging van het recht bij de uitlegging en toepassing van de Europese verdragen. Als gerechtelijke instelling van de Europese Unie voorkomt het Hof dat iedereen het Gemeenschapsrecht naar eigen inzicht uitlegt en toepast. Het zorgt er dus voor dat het recht hetzelfde blijft voor iedereen onder alle omstandigheden. Sinds de oprichting in 1952 zijn er duizenden zaken bij het Hof aanhangig gemaakt. Om deze stroom te verwerken en de rechtsbescherming van de burgers te verbeteren is in 1989 een Gerecht van eerste aanleg toegevoegd. Dit Gerecht spreekt zich in eerste instantie uit in bepaalde categorieën zaken, zoals geschillen die verband houden met mededingingsregels en hoger beroep dat door particulieren is ingediend. http://nl.wikipedia.org/wiki/Europees_Hof_van_Justitie
De uitbreiding van de Europese Unie is een proces waarbij staten toetreden tot de Europese Unie. Momenteel zijn er 27 landen lid van de Europese Unie (EU). De eerste zes lidstaten (van de voorgangers van de EU) waren België, West-Duitsland, Frankrijk, Italië, Luxemburg en Nederland vanaf 1957.
Jaar van uitbreiding en de betreffende lidstaten die in dat jaar toetraden: • 1973, (Eerste uitbreiding): Denemarken, Ierland en het Verenigd Koninkrijk treden toe tot de Europese Gemeenschap • 1981, (Tweede uitbreiding): Griekenland treedt toe tot de Europese Gemeenschap • 1985: Groenland, dat van Denemarken in 1979 autonomie heeft gekregen, besluit in een referendum uit de Europese Gemeenschap te treden • 1986, (Derde uitbreiding): Portugal en Spanje treden toe tot de Europese Gemeenschap • 1990: DDR met West-Duitsland herenigd • 1995, (Vierde uitbreiding): Finland, Oostenrijk en Zweden treden toe tot de Europese Unie • 2004, (Vijfde uitbreiding): Grieks-Cyprus, Estland, Hongarije, Letland, Litouwen, Malta, Polen, Slovenië, Slowakije en Tsjechië treden toe tot de Europese Unie. • 2007, (zesde uitbreiding): Bulgarije en Roemenië treden toe tot de Europese Unie. Toekomstige uitbreidingen van de EU Ontwikkeling van de Europese Unie Volgens het EU-verdrag kan iedere "Europese" staat lid worden van de EU mits alle andere lidstaten hiermee instemmen. Dit principe van unanimiteit betekent dat één lidstaat de toetreding van een kandidaatland als Turkije kan blokkeren. De criteria waaraan de kandidaatlidstaten moeten voldoen staan beschreven in de Criteria van Kopenhagen. De lidstaten moeten voor toetreding het volledige acquis communautaire van de EU overnemen in hun nationale wetgeving. Kandidaat-lidstaten Kroatië De weg naar aansluiting bij de Europese Unie begon voor Kroatië op 29 oktober 2001, toen Kroatië het Stabilisatie- en Associatieverdrag met de EU tekende. Het tekenen van dit verdrag is noodzakelijk om erkend te worden als kandidaatlidstaat. Op 21 februari 2003 diende Kroatië formeel het verzoek in toe te mogen treden tot de Europese Unie. De Europese Commissie gaf vervolgens op 20 april 2004 een positief advies, waarop de Europese Raad Kroatië op 18 juni 2004 erkende als een officiële kandidaatlidstaat. Er werd besloten de onderhandelingen te beginnen op 17 maart 2005. Een dag voor het begin van de onderhandelingen stelde de Europese Raad de onderhandelingen echter voor onbepaalde tijd uit, omdat Kroatië niet goed genoeg zou meewerken met het Joegoslavië Tribunaal. Het feit dat de voormalige generaal Ante Gotovina nog steeds niet was opgespoord was de EU een doorn in het oog. Na een toespraak van de hoofdaanklager van het Joegoslavië Tribunaal, Carla del Ponte begin oktober 2005, werd op 4 oktober 2005 begonnen met onderhandelen. Het zogenaamde screeningsproces begon op 20 oktober. Op 7 december 2005 werd Ante Gotovina op het eiland Tenerife opgepakt. Macedonië Macedonië vroeg EU-lidmaatschap aan op 22 maart 2004. Op 9 november 2005 gaf de Europese Commissie een positief advies, dat op 17 december 2005 is overgenomen door de Europese Raad. Een datum voor het beginnen met onderhandelen is niet gegeven.
Europese regelgeving is meestal het resultaat van jaren durende voorbereidingen en onderhandelingen. Daarbij zijn er vele momenten waarop de besluitvorming kan worden beïnvloed. In een vroeg stadium zijn hiertoe aanzienlijk meer mogelijkheden dan in de slotfase. Het is voor politici en belanghebbenden dan ook belangrijk goed op de hoogte te zijn van wat er aan komt. Inhoudsopgave van deze pagina: 1. Hoe Europese regelgeving tot stand komt
2. Te verwachten voorstellen Europese Commissie
Vrijwel alle voorstellen voor nieuwe Europese regels worden door de Europese Commissie ontwikkeld. De ontwikkeling van een voorstel neemt enige maanden tot verscheidene jaren in beslag, waarbij eerst onderzoek wordt gedaan en vaak inspraak plaatsvindt van regeringen, instellingen, bedrijfsleven, maatschappelijke organisaties, deskundigen en burgers. Dit is hierdoor de beste fase om te helpen het beleid van de Europese Unie vorm te geven. • Onderhandelings- en besluitvormingsfase
In deze fase wordt een voorstel van de Europese Commissie door nationale en Europese politici besproken om tot een evenwichtig en door de lidstaten gedragen besluit te komen. In het begin van deze fase is beïnvloeding en prioriteitsstelling in de besluitvorming nog goed mogelijk. • Implementatiefase
Om er voor te zorgen dat Europese regels ook daadwerkelijk effect hebben, moeten de lidstaten i vaak hun wetgeving aanpassen: de zogenaamde implementatie. 2. Te verwachten voorstellen Europese Commissie Voordat de Europese Commissie een concreet voorstel aan het Europees Parlement en de Raad van Ministers voorlegt, is daar vaak een uitgebreide periode van voorbereiding en raadpleging van betrokkenen en deskundigen aan vooraf gegaan. Dit is dan ook de beste fase om invloed uit te oefenen. Om dit te bevorderen brengt de Europese Commissie in een aantal gevallen zgn. groen- en witboeken uit, waarin zij haar voorlopige gedachten publiceert en betrokkenen oproept binnen een bepaalde termijn te reageren. http://www.europa-nu.nl/9353000/1/j9vvh6nf08temv0/vh7okz4tn6d0
http://epp.eurostat.ec.europa.eu
Nederland speelt hoog spel in Europadoor onze redacteur Marc Janssens Nederland zoekt bondgenoten in de strijd om een definitieve afwijzing van de Europese grondwet. Maar door te veel haar oor naar de bevolking te laten hangen dreigt de regering steeds meer in het kamp van de eurokritischen terecht te komen. Het vierde kabinet Balkenende speelt hoog spel. Ogenschijnlijk eensgezind kwamen premier Jan-Peter Balkenende en de voorzitter van het Europees Parlement, Hans-Gert Pöttering, vorige week na hun ontmoeting naar buiten. Ze waren het over de toekomst van de Europese Unie grotendeels eens: de EU moet democratischer en effectiever worden, zodat burgers zich meer bij Europa betrokken voelen. Achter deze etalage van eenstemmigheid gaat echter een diep verschil van mening schuil over de toekomst van de Europese grondwet. Terwijl Balken-ende niet aflaat te benadrukken dat deze dood is, wil Pöttering de afgewezen tekst als basis gebruiken voor een nieuw verdrag. Balkenende is tot zijn standpunt gekomen na de forse dreun van de Nederlandse bevolking bij het referendum in 2005, Pöttering voelt zich gesteund door het Europees parlement en twintig van de 27 Europese lidstaten. Het verschil van mening begint steeds meer het karakter van een botsing te krijgen, waarbij Nederland in een geïsoleerde positie dreigt te raken. De druk op Nederland om alsnog de grondwet als basis voor een nieuw verdrag te accepteren, neemt toe. Om hieraan te ontkomen, zoekt Balkenende steun bij andere landen die moeite hebben met de grondwet. Deze week was hij te gast bij de Britse premier Tony Blair en de eensgezindheid die zij naar buiten brachten, was minder gespeeld. Blair schaarde zich achter de opstelling van Nederland om de verdragen van Amsterdam (1997) en Nice (2000) als uitgangspunt voor een nieuw verdrag te nemen. Een grondwet, zo vinden de twee regeringsleiders, roept nog te veel de gedachte van een Europese superstaat op, terwijl Europa met een aanpassing van de bestaande verdragen gemakkelijk doelmatiger kan functioneren. Het bondgenootschap met Groot-Brittannië lijkt voor de Nederlandse regering een logische stap in haar poging de grondwet tegen te houden. Blair en Balkenende worden beiden in eigen land met een eurokritische bevolking geconfronteerd. Samen kunnen ze nog een vuist maken omdat uiteindelijk de lidstaten en niet het Europees Parlement iets over een nieuw verdrag te zeggen hebben. Eén lidstaat heeft zelfs al het recht om een verdrag tegen te houden, welke druk het europarlement ook uitoefent. Sceptisch
Toch is het de vraag, of Nederland met de steun van Blair zo blij moet zijn. De Britse premier is aan het eind van zijn ambtsperiode en zal als politicus in Europa niet veel meer kunnen uitrichten. Bovendien wordt hij als partijleider opgevolgd door Gordon Brown, die veel euro-sceptischer is dan zijn voorganger. Nederland dreigt daarmee in een kamp met eurosceptische landen als Engeland, Polen en Tsjechië terecht te komen, waar het als grondlegger van Europa niet thuishoort. Van Frankrijk, dat met Nederland de grondwet via een referendum verworpen heeft, heeft Balkenende niet veel steun meer te verwachten. De Franse bevolking stemde niet zozeer vanuit een eurosceptische houding tegen, maar omdat ze bang was dat haar sociale zekerheid werd aangetast. Nu dit is aangepast en eenvoudig een sociale paragraaf aan de grondwet kan worden toegevoegd, zal Frankrijk onder een nieuwe president weer zo snel mogelijk de aansluiting met Europa willen maken. Het is dus niet zozeer Balkenende die blij moet zijn met de steun van Blair, maar het vanouds eurosceptische Groot-Brittannië dat blij kan zijn met de onverwachte steun van het vanouds op Europa betrokken Nederland. En dat alles omdat de Nederlandse regering sinds de Fortuyn-revolte en het referendum over de Europese grondwet wel heel sterk haar oor laat hangen naar de bevolking. Angst voor een nieuw referendum en de opmars van eurokritische partijen als de SP en de Partij voor de Vrijheid zorgen ervoor dat politieke partijen die voorheen te weinig kritisch op Europa waren, zich nu wel heel zuinigjes over Europa uitlaten. Verlangens
Verdere integratie kwam tot stand met de komst van de Europese akte (1986) en het Verdrag van Maastricht (1992). Bij het laatste verdrag werden de bevoegdheden van de Europese Economische Gemeenschap vergroot naar een groot aantal beleidsterreinen. Door al deze extra bevoegdheden was de bepaling 'Economische' niet langer ladingdekkend en werd de naam gewijzigd in Europese Gemeenschap. De Europese Gemeenschappen (meervoud) bestond vanaf dat moment uit de Europese Gemeenschap (enkelvoud), Euratom en de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal. Het belangrijkste aan het Verdrag van Maastricht was echter de oprichting van de Europese Unie als overkoepelende organisatie boven de Europese Gemeenschappen, die in de EU de eerste pijler vormde, en de nieuwe pijlers Gemeenschappelijk Buitenlands en Veiligheidsbeleid (tweede pijler) en Justitie en Binnenlandse Zaken (derde pijler). Tijdens het sluiten van het Verdrag van Amsterdam op 2 oktober 1997 (in werking sinds 1 mei 1999) werd besloten de West-Europese Unie en de Schengenakkoorden te integreren in de Europese Unie en werden onderdelen uit de derde pijler naar de eerste pijler verhuisd. De derde pijler werd hierdoor hernoemd naar Politiële en Justitiële Samenwerking in Strafzaken. Tevens kreeg de tweede pijler met de sluiting van dit Verdrag een Hoge Vertegenwoordiger die tegelijkertijd ook secretaris-generaal van de Raad van de Europese Unie (een functie die gecreëerd werd om meer continuïteit te geven tussen de voorzitterschappen die halfjaarlijks wisselden tussen de lidstaten). Sinds 1999 bekleed Javier Solana deze functie. Het Verdrag van Nice, gesloten op 26 februari 2001, in werking sinds 1 februari 2003, maakte de Unie gereed voor de grote uitbreiding van mei 2004. De pretenties van dit verdrag om de Unie volledig te herstructureren werden door onderlinge strijd teniet gedaan. Besloten werd een Europese Conventie in te stellen die een Europese Grondwet moest formuleren. Het voorstel van de conventie kwam in 2003 gereed, waarna in de intergouvernementele conferentie van 29 oktober 2004 een grondwettelijk verdrag tussen de lidstaten werd gesloten. Na de afwijzing van de grondwet in Nederland en Frankrijk is de toekomst van het grondwettelijk verdrag onzeker. In de voorbije jaren werd de Unie gestaag uitgebreid met Denemarken, Ierland, het Verenigd Koninkrijk, Griekenland, Portugal, Spanje, Oost-Duitsland, Finland, Oostenrijk, Zweden Cyprus, Estland, Hongarije, Letland, Litouwen, Malta, Polen, Slovenië, Slowakije, Tsjechië, Bulgarije en Roemenië. In de toekomst staan uitbreidingen met Kroatië (kandidaat-lid, werkdatum 2010), Turkije (kandidaat-lid), Macedonië (kandidaat-lid) en de Balkanlanden (door de EU erkend als potentiële lidstaten) op het programma. Na het toetreden van Roemenië en Bulgarije tot de Europese Unie, op 1 januari 2007, reikt de Europese Unie nu van de Atlantische Oceaan tot de Zwarte Zee. http://nl.wikipedia.org/wiki/Europese_Unie Wat is de Europese unie? De Europese Unie is een samenwerkingsinstantie van landen binnen Europa die zorgt voor o.a. de veiligheid, economische groei en groei in welzijn. Deze organisatie bevat 27 lidstaten. Deze unie is opgericht in het verdrag van Maastricht. Binnen de unie wordt sterk samengewerkt op zowel economisch als Juridisch vlak. Wat doet de Europese unie? De Europese Unie zorgt voor groei in welvaart en welzijn en voor veiligheid binnen Europa. Deze wordt vooral geleid door het Europees parlement die direct wordt gekozen door het volk, Raad van de Europese Unie dat de belangrijkste instelling is met besluitvorming en de Europese Commissie die de belangen behartigt van de Europese Unie. Wat is de toekomst van de Europese Unie? De toekomst van de Europese Unie is onzeker aangezien er mensen tegen de Europese Unie zijn en mensen voor de Europese Unie zijn. Turkije wil bijvoorbeeld bij de Europese Unie maar ook hier zijn tegenstanders tegen.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden