Amadeus

Amadeus Mozart, Mozart! Het is de oude Salieri die zelfmoord wil plegen omdat hij zegt dat hij Mozart heeft vermoord. Hij wordt naar een sanatorium gebracht. Dan komt er een kapelaan om met Salieri te praten. Salieri begint te vertellen: ”Als kind mocht ik van mijn vader niks met muziek te maken hebben terwijl Mozart van zijn vader les kreeg. Daardoor schreef hij op zijn 12e een opera. Ik bad tot God of ik een grote componist mocht worden. Het leek of God mijn gebed had gehoord. Mijn vader stierf toen hij stikte in een aardappel. Vlak daarna vertrok ik naar Wenen. Daar klom ik op tot hofcomponist van keizer Joseph II. In Wenen kreeg ik ook voor het eerst contact met Mozart, namelijk bij een feest van de Aartsbisschop van Salzburg: waar Mozart componist was. Stiekem sloop ik de kamer van Mozart binnen om te kijken wie nou dat grote muzikale talent was. En Mozart was er… een puberende jongen was dat grote talent? Hij was daar aan het stoeien met een of andere meid. En Mozart was een vies kereltje. Hij was daar dus aan het stoeien met die meid en hij vergat de tijd. Zijn muziekstuk was al begonnen zonder hem! Na het feest keek ik op Mozarts werk. Het begon heel simpel maar op een gegeven moment lag daar het moeilijkste stuk wat ik ooit had gezien. Intussen moest Mozart bij de Aartsbisschop komen om uit te leggen waarom hij te laat was. Een paar dagen later riep keizer Joseph ons (Kapelmeister Bonno, operadirecteur Rosenberg en ik)bij zich. Zijn goede vriend Baron van Swieten had namelijk een heel groot talent ontdekt. Dat was Mozart. Hij zou vanmiddag op bezoek komen om een stukje te spelen en als hij dat goed zou doen mocht hij een opera schrijven. We moesten de taal ook nog bepalen. Wij stemden voor Italiaans maar de keizer wou het in het Duits. Mozart kwam die middag en ik had een welkomstlied geschreven. De keizer speelde het 1 keer toen Mozart binnenkwam en het zat gelijk bij Mozart in zijn hoofd. De keizer geloofde het niet en zei tegen Mozart dat hij het stuk moest spelen. Mozart ging achter de piano en hij speelde… helemaal goed. Mozart mocht dus de opera schrijven. Een week later was het zover. Madame Cavalieri was de Prima donna. Ik vond de opera niet goed. Het was 10 minuten afschuwelijke toonladders. Het publiek dacht daar heel anders over: Mozart kreeg een staande ovatie! Er kwam een vrouw het podium op gerend. Ze zei dat ze de verloofde van Mozart was, en Mozart keek heel verliefd naar haar. Haar naam: Constanze. De vader van Mozart komt naar Wenen. Hij verbiedt het huwelijk tussen Mozart en Constanze. Als hij vertrekt uit Wenen trouwt Mozart gewoon met Constanze. Als zijn vader later terugkomt, is hij eerst woedend maar later maakt hij het goed. Ze gaan met z’n drieën(Mozart, zijn vader en Constanze) naar het carnaval. Daar vertelt Constanze Mozart dat ze zwanger is. Mozart zet mij voor schut en dat was voor mij de druppel. De vader van Mozart maakt ruzie met Constanze. Er komt een dienstmeisje bij Mozart. Zij is eigenlijk een spion voor mij en ze ziet dat Mozart weer een opera schrijft: de Bruiloft van Figaro. Ik ging Mozart verraden bij de keizer. De keizer verbiedt de opera. Mozart gaat naar mij voor hulp voor de opera. Hij zegt dat ik maar met de keizer moet gaan om te vragen of de opera toch door mag gaan. Ik zeg dat ik het doe maar doe het toch niet. Na praten met Mozart en nadat Mozart het stuk heeft laten zien keurt de keizer het toch goed. Maar dan komt er een tegenslag voor Mozart: Alle voorstellingen worden geschrapt. Dan moet ik een opera schrijven en die wordt wel goedgekeurd. Mijn eerste overwinning op Mozart! Dan volgt er nog een tegenslag voor Mozart: zijn vader gaat dood. Mozart is helemaal uit zijn doen en schrijft over de dood van zijn vader een heel sombere opera. Dankzij mij speelt de opera maar 5 keer. Maar ik heb ze stiekem wel alle 5 bezocht omdat ik hem zo goed vond. Ik bedenk een plan om Mozart te laten sterven: Ik laat hem zo hard werken dat hij sterft. Ik koop een zwart kostuum en geef Mozart de opdracht een dodenmars te schrijven. Hij weet alleen nog niet dat dit zijn eigen dodenmars gaat worden. Mozart komt er via een vriend achter dat zijn opera ook bij het “gewone volk” bekend is. Hij schrijft zijn laatste opera: Die Zauberflöte, die schrijft hij voor zijn vriend. Mozart drinkt de hele dag terwijl hij zijn opera schrijft. De volgende dag kom ik weer in mijn zwarte pak. Mozart is bang voor mij en hij vlucht weg, en hij wordt stomdronken. Hij komt dus ook stomdronken thuis. Dan schrikt hij weer: Constanze is weg met hun zoon. Die Zauberflöte wordt gespeeld. Ik kijk naar de opera en vindt hem niet goed bij het woord opera passen. Maar ja het publiek vindt het prachtig. Maar dan: Mozart voert blijkbaar stomdronken die opera op en hij valt flauw, ik draag hem weg en breng hem naar huis. Hij ligt thuis met koorts in bed en ik ben bij hem. Ik help met de dodenmars(die eigenlijk in opdracht voor mij geschreven is). Dan gaat de bel: Mozart denkt dat het de zwarte man is en zegt dat ik moet zeggen dat Mozart er aan werkt. Maar het zijn de vrienden van Mozart om zijn deel van de opera te brengen. Ik zeg dat het geld van de zwarte man komt en dat er nog veel meer komt als Mozart het s’avonds af heeft. Maar Mozart is dus doodop. Hij geeft mij de noten voor de dodenmars en schrijf ze op. Dan gaat Mozart even slapen en ik doe ook even een tukje. Intussen komt Constanze ook weer thuis. Ze vindt mij en Mozart slapend en vraagt wat ik hier doe. Ik vertel haar het verhaal maar ze vindt dat ik weg moet gaan. Mozart is inmiddels ook wakker en vraagt mij om te blijven. Intussen heeft het zoontje van Mozart het geld ontdekt, Constanze is heel blij. Mozart is doodop. En dan gebeurt het: zonder dat iemand het merkt is Mozart heel stil geworden. Constanze draait zich om en schreeuwt het uit: Mozart is DOOD!!! De dokter constateert dat Mozart zijn lever kapot heeft gedronken. Maar ik denk (en weet bijna zeker) dat het ook door zijn oververmoeidheid komt. Dan volgt er een sombere begrafenis voor het grootste talent aller tijden. Hij heeft zijn geld opgedronken en daardoor kan Constanze geen fatsoenlijke begrafenis betalen. Hij wordt gedumpt in een soort massagraf. En zo besluit Salieri zijn verhaal tegen de jonge priester die met ontsteltenis heeft zitten luisteren.