Is er leven na de dood

Inleiding.
In dit werkstuk gaan we het hebben over Dood en verlies ervaringen. We zullen hier de dood en verlies-aspecten van 5 verschillende religies behandelen.
Vooraf stellen wij ons de algemene vraag voor in dit werkstuk: Wat is de dood? Deze vraag kan per persoon verschillen. Voor de een is de dood het einde. Als je dood gaat, is je leven over. Geniet daarom van je leven.
De ander kan het leven zien als een opstap naar een hoger doel. Door goede dingen te doen, kom je in de hemel terecht (plek waar alles vredig is).
Weer een ander gelooft in reincarnatie. Dan geloof je dat je na je leven weer een nieuw leven begint in een ander lichaam. Misschien als insect, of als leeuw, enzovoort.

Hoe het er na onze dood ook uit gaat zien: de dood gaat eenieder aan. Iedereen krijgt er vroeg of laat mee te maken.
Een andere vraag die wij stellen, is: wat denken wij te kunnen leren? Wij denken dat we, door de verschillende religies te bestuderen, een beter idee voor ons zelf krijgen van wat de dood in kan houden, en op deze manier ook met meer respect naar de dood gaan kijken.
We komen zo ook te weten hoe er op andere delen van de wereld gedacht wordt over de dood.

De dood bij het Christendom.
Het Christelijke geloof gelooft in het feit dat wanneer je een goed leven leidt, zonder misdaden en/of wangedrag, je naar de hemel gaat.
Bij een Christelijke begrafenis zijn tegenwoordig twee mogelijkheden. Waar vroeger iedereen begraven werd, is er nu ook de optie om gecremeerd te worden. Hier wordt het lichaam verbrand, en wordt de as bewaard of verspreid.
De dood is bij heel veel religies een van de belangrijkste zoniet één van de belangrijkste bezigheden. Bijna alle gelovigen zijn dagelijks bezig met de dood, ze bereiden zich er op voor. Bij vele religies bestaat de overtuiging dat als je goed leeft je in de hemel komt ( Leven na de dood). Het echte goede leven komt pas na de dood. Ook bestaat er de opvatting bij religies dat na de dood de mens nog dichtbij blijft. Dood heeft vele definities, het is het absolute einde of een overgang of het is zelfs een verlossing. Dood is iets waar we ons allemaal wel eens mee bezig houden.

Volgens het Christendom zijn er twee bestaansvragen: Waar kom ik vandaan?  Waar ga ik heen?
Volgens hun is het antwoord daarop ‘God’. De mens komt voort uit God en zal uiteindelijk weer bij God terechtkomen. De mens moet ook beseffen dat hij eindig is. Hoe meer de mens hiernaartoe gaat hoe meer de mens naar de uiteindelijke vrijheid toeleeft. Dat wordt dan ook wel eens verlossing genoemd.
Toch hoeft de mens dit niet, hij is vrij om te kiezen en kan dus zijn eigenlijke bestemming ontvluchten. De mens wil naar de oneindige wereld van God. Natuurlijk is er ook het standpunt van herrijzen. Als je dood bent en je hebt in de Christelijke God geloofd zal je na je dood herrijzen en een beloning naar verdienste krijgen. De ziel van het vorige leven wordt dan vergeten. Dit is ook de reden waarom de meeste mensen gedoopt worden; we worden opnieuw een kind van God, we worden wedergeboren.

De mens mag tijdens zijn leven gelukkig zijn. Aan dit gelukkig zijn zit ook een grens, bijvoorbeeld bij seksuele ervaringen. Toch zal de mens zijn volledige geluk niet vinden. De mens zal altijd verlangens blijven houden naar het echte geluk, Heil. Dit kan de mens niet vinden in zijn eindige bestaan. Dit zal hij moeten vinden bij God.


Toch is één van de bekendste visies die van hemel en hel. De hemel is een soort paradijs, een land zonder kwaad, waar alleen maar goed is. In de hemel komen al je dromen uit. Wil je in deze wereld terechtkomen, dan zul je er ook in moeten geloven. Dat betekent onder andere dat je in het Christendom zult moeten geloven. Als je niet in dit geloof gelooft en je hebt slechte daden achter je naam staan zul je in de Hel terechtkomen. Dit is het huis van de duivel. Toch zijn er vele vragen bij dit geloof in de hemel. Waar zou die hemel dan moeten zijn?

Ook is er nog het bijbelse boek Prediker. De schrijver van dit boek moet erg veel over de dood hebben nagedacht net als de mogelijkheid op leven na de dood. De Prediker gaat onder andere over het begrip Dualisme. De mens bestaat uit een lichaam en een ziel. Het lichaam is sterfelijk en sterft dus af na de dood. De ziel is onsterfelijk en gaat na de dood afhankelijk van hoe je geleefd hebt naar de hemel of hel. Dit is de tegenstelling van lichaam en ziel. Dit denken vindt zijn oorsprong overigens niet in de bijbel.

De dood bij de Islam.
Je hoort je over te geven aan Allah. Dit staat in de Koran beschreven. De Koran is een soort bijbel alleen dan voor de Islam. Ook luisteren ze naar de uitspraken van de profeet Mohammed. De mensen die in de Islam geloven heten moslims, dat betekent: 'iemand die zich overgeeft'. Het geloof sticht zich vooral in Azië en dan het meest in het Midden-Oosten. Het middelpunt van de Islam op de wereld is de vaderstad Mekka. Daar werd in 662 Mohammed opgeroepen als profeet van Allah. Het gehele geloof wordt in 6 punten samengevat: God, zijn engelen, zijn profeten, zijn heilige boeken, de laatste dag met het oordeel, Gods bepaling van alles wat de mens overkomt.

Net zoals bij het Christendom gelooft ook de Islam dat God na de dood van de mens bij hem blijft. Ook geloven zij in de verrijzenis. En in het eeuwige leven na de dood. Toch is er een verschil. De Islam had weinig aandacht voor de dood. Zij waren veel meer gericht op het leven. Voor het leven na de dood zul je verantwoording moeten afleggen bij God.

De stervende wordt altijd richting Mekka gelegd. Hij/Zij wordt ook ritueel gewassen en er wordt hem een geloofsbelijdenis ingefluisterd. Daarna word hij/zij in witte doeken omwikkeld en in zijn/haar graf gelegd, niet in een kist. Na zijn/haar dood gaat de ziel naar de Rechter die bepaald of hij/zij naar Hemel of Hel gaat. Hier zal hij/zij blijven tot aan de Opstanding want dan gaat alles en iedereen dood en dat ook definitief. Alleen diegene die God bij zich wil houden zal overleven.
Begrafenissen worden alleen bijgewoond door de mannen. De vrouwen blijven buiten de dienst en spelen daar dus geen rol in. Zij moeten dus zonder de dienst afscheid nemen van de dierbare.
De begrafenis zelf is te vergelijken met die van Christenen. In de kerk wordt eerst een toespraak gehouden door de imam, en later loopt men gezamenlijk naar de begrafenis. Maar, een Islamitische uitvaart verschilt ook per Islamitische regio. Een Turkse uitvaart of een Pakistaanse kan verschillen.
Bij de uitvaart lopen de mannen naast, of achter de kist. Men loopt uit respect niet voor de kist.

De dood bij het Jodendom.
Is er leven na de dood?Volgens de joden is er leven na de dood.

Het belangrijkste voor de joden is de ziel, het lichaam gaat dood maar de ziel is onverwoestbaar. De joden denken dat de ziel die we liefhebben als fysiek wezen op aarde, na de dood verder gaat.
Ook voor het lichaam is na de dood het einde nog niet daar. De joden denken dat in de toekomst er een goddelijke perfecte wereld komt, als die wereld er is zal de ziel hersteld worden en zal herenigd worden met het lichaam. Daarom moet niet alleen de ziel maar ook het lichaam geheiligd worden. In de bijbel van de joden staat niet veel beschreven over het leven na de dood maar meer over het leven hier en nu op aarde. De joden kunnen dus zelf denken wat ze willen over het leven na de dood, of dat ze nu naar een hemel gaan of naar een hel of dat de ziel helemaal verdwijnt dat maakt helemaal niets uit.
Toch horen leven en dood ook bij elkaar bij de joden want de meeste joden denken het zelfde over leven na de dood als de christenen en moslims, dat betekent dus dat als ze goed leven dat ze dan als ze dood gaan ook naar een goede plek gaan waar het goed is. Ook denken de meeste joden dat alle joden zullen verrijzen in het tijdperk van de Messias. Als de Messias zal komen om een perfecte wereld van vrede en voorspoed aan te kondigen, zullen de zielen van rechtvaardige mensen terug tot leven komen en in deze perfecte wereld leven. De zielen van slechte mensen zullen niet verrijzen
In het leven doen de joden er alles aan om zo lang en goed mogelijk te leven, omdat de joden elk moment van het leven heilig vinden, dit komt door de aanwezigheid van de ziel. Toch accepteren de joden het als het aankomt op het moment van overlijden. De joden tonen respect voor het lichaam omdat dat het voertuig is van de ziel, terwijl ze beseffen dat het lichaam niet de werkelijke persoon is waar ze om rouwen. Ze proberen de overledenen zo lang mogelijk in hun herinnering te houden, terwijl ze weten dat de overledenen toch onder hun zijn.

De fundamenten van de Joden bij: ‘dood en rouw’ zijn:
-De dood is wanneer de ziel niet langer verblijft in het lichaam.
-Het lichaam moet behandeld worden als een heilig object, maar mag niet behandeld worden alsof dit de persoon zelf is.
-Men moet rouwen, maar mag niet wanhopen.
-We blijven spiritueel contact houden met de overledenen door middel van Kaddiesj (gebed voor de overledenen)
-We geloven dat de dood tijdelijk is en omkeerbaar; een stadium in het leven, niet de eindbestemming.

De dood bij het Hindoeïsme .
Het Hindoeïsme gelooft net zoals de andere grote godsdiensten in één God. Toch is het wel wat anders want de God doet zich voor in vele gedaanten. Al die verschillende gedaanten hebben ook allemaal verschillende namen. Zo heb je de God als schepper, Braham. Je hebt de God ook als kracht van de wereld, Vishnu, en je hebt de God nog als vernietiger en die heet Shiva. Volgens de Hindoes is God overal. Binnen het Hindoeïsme is er een duidelijke opvatting over de dood, het leven is één grote kringloop.
De Hindoes geloven dat er bij de geboorte je geest zich met het lichaam verenigt(bij elkaar komt). De Hindoes geloven dus ook in het onderscheid tussen lichaam en geest. De geest wordt ook wel Atman genoemd. De Atman blijft bij het lichaam tot de dood hun scheidt. Daarna plaatst de Atman zich weer in een ander lichaam. Ook dit is al eerder naar voren gekomen want we spreken hier over wedergeboorte.


Toch is de wens van de Hindoe niet om voor eeuwig door te leven. Om bevrijd te worden uit deze kringloop van leven en dood moet men goede daden verrichten. Het bevrijden uit de kringloop wordt ‘verlossing’ genoemd. De goede daden en alles wat erbij hoort word Karma genoemd. Een goede daad is afhankelijk van in welke kaste je leeft. Bij je geboorte word je in een kaste geplaatst en daar zul je je de rest van je leven aan houden.

De dood bij het Humanisme.
De humanisten geloven niet echt in God, maar meer in de mens die respect moet hebben voor de natuur. Zij zijn er niet van overtuigd dat er leven is na de dood. Men sluit niet uit dat er niets komt na het leven, maar het is niet ‘het’ gespreks-onderwerp.
Het mysterie van het bestaan vormt in de ogen van Humanisten een puzzel, die misschien stukje bij beetje ontrafeld wordt door onder andere de wetenschap. De meeste humanisten zijn er echter van overtuigd dat ze gedurende hun aardse leven niet achter zullen komen hoe het werkelijk zit. Zij aanvaarden het niet-weten als een gegeven en de meesten gaan niet op zoek naar antwoorden die ze toch niet kunnen vinden.
Dat het leven ophoudt bij de dood is ook een comfortabele gedachte voor de humanisten: iedereen die dat gelooft hoeft zich alleen bezig te houden met het aardse bestaan. Het betekent dat mensen het goede en het kwade dat ze doen alleen te verantwoorden hebben tegenover zichzelf en hun medemensen. Het komt erop aan dat ook steeds te doen, steeds als het ware schoon schip te maken en klaar te zijn voor het afscheid van het leven. Dat vormt een belangrijke basis voor de kwaliteit van het leven nu. Het leven kan pas echt goed zijn als het ten volle geleefd kan worden en niet vertroebeld wordt door onafgemaakte zaken. Tussen geboorte en dood is voor humanisten de tijd om ‘het goede leven’ vorm te geven, om ervoor te zorgen dat hun leven een kunstwerk wordt. Want dat vormt voor humanisten een uitdaging en opdracht, waartoe ze, naar vermogen, op z’n minst de eerste stappen willen zetten.
Goed beschouwd geeft de eindigheid van het leven er ook zijn betekenis en zin aan. Het maakt dat mensen hun tijd gaan besteden, soms zelfs goed gaan besteden. Het zorgt ervoor dat de tijd kostbaar is en dat mensen dingen afmaken, en met plezier op dingen kunnen terugkijken. Dat er ‘vooruitgang’ is, ook al kun je daar verschillend over denken. Denk je eens in dat je leven niet zou eindigen. Waarom zou je vandaag dan nog iets doen, behalve plezier maken en gevaarlijke dingen doen omdat je toch niet dood gaat? Maar zulke dingen zullen je niet helpen bij het omgaan van vrienden of familie die dood gaan, vindt het humanisme
Humanisten denken niet eenduidig over een leven na de dood. Er zijn bijvoorbeeld religieus humanisten die zich over het algemeen veel minder stellig over het onkenbare uitlaten dan atheïstische humanisten, voor wie de dood eenvoudig het einde is. Binnen het humanisme is er de ruimte om met respect en gevoel voor ieders visie in dit soort zeer persoonlijke aangelegenheden van gedachten te wisselen.

Persoonlijke Meningen:
: Bij de meeste religies spreken verschillende dingen mij wel aan. Die zitten vooral bij het Christendom en het Humanisme. Dat komt waarschijnlijk omdat ik zelf Christen ben. Sommige dingen vind ik overigens niet helemaal correct; ik geloof niet in een hemel of een hel. Als dit zo zou zijn, zou er iemand moeten zijn om te beslissen waar je heen gaat. Dan moet er dus een soort God zijn, en daar geloof ik niet helemaal in. Dat vind ik minder aan het Christendom. Wat dat betreft spreekt het humanisme meer aan, dat uitgaat van de wetenschap en de natuur.
Ik vind dat de begrafenis bij de Islam ook voor vrouwen toegankelijk zou moeten zijn, of dat er een aparte begrafenis zou moeten zijn voor mannen en vrouwen, zodat ook zij afscheid kunnen nemen van hun dierbaren.

Bij het hindoeïsme vind ik het vreemd dat er meerdere Goden zijn. Want, door wie zouden die Goden dan gemaakt moeten zijn? Sowieso geloof ik niet in een God.
: Zoals Pim ook al zegt bij elke religie is er wel iets waar ik het mee eens ben en wat mij dan ook daadwerkelijk aanspreekt. De religie die mij het meeste aanspreekt is de Islam. Dat komt merendeels ook omdat ik zelf een moslim ben en dus als religie de Islam volg. Sinds mijn geboorte heb ik van mijn ouders alles mee gekregen over de Islam en de traditionele tradities. Ik geloof daadwerkelijk dan ook dat er een god bestaat in mijn geval is dat Allah. De meeste mensen denken van als je doodgaat dat het dan het einde is van je leven. Sommige mensen religies beweren dat er een proces van reïncarnatie bestaat. Ik zelf ben het daar niet mee eens. Ik denk dat als je dood gaat dat je naar de hemel gaat of naar de Hel.
Bij ons in het geloof is dat als je een goed leven hebt geleid volgens de regels van Allah zoals, 5 x per dag bidden, geld aan de armen geven, naar mekka gaan etc. dat je dan in de hemel zult belanden (Jenna).
Het Christendom lijkt in sommige opzichten best veel op de Islam, omdat beide religies Monotheïstisch zijn dus maar 1 god hebben en ook een vasten maand hebben net als de ramadan. Net als Pim vind ik het hindoeïsme best vreemd, omdat de hindu’s voor elke probleem een eigen god hebben.
Is er leven na de dood? Dat kun je natuurlijk niet goed beantwoorden, maar mijn opvatting is dat de wereld door gaat na de dood, en het lijkt me raar als alles ineens op het moment dat je dood gaat ophoudt. Ik geloof niet op voorhand in een nieuw leven, maar sluit het zeker ook niet uit.
Dit was onze werkstuk over ‘’ is er leven na de dood’’