Dit werk van Escher uit 1958 laat een hele andere kant van Eschers werken zien, de kant waarom hij zo bekend geworden is. Belvédère is een goed voorbeeld van Eschers welbekende onmogelijke kunstwerken. Hij profiteert hier juist van het feit dan zijn werkvlak 2 dimensionaal is en krijgt zo de mogelijkheid om een onwerkelijk 3 dimensionaal beeld weer te geven. Deze paradox maakt het dan ook mogelijk om bijvoorbeeld een ladder van binnen naar de buitenkant van het gebouw te laten lopen en de draaiing van bovenste verdieping in verhouding met de middelste. Ook dit werk is een litho waarbij Escher zijn aandacht niet alleen vestigt op het gebouw zelf, maar ook veel aandacht gestoken heeft in de achtergrond en de mensen die rondlopen. Zo zijn er en paar kleine maar toch leuke details aan toegevoegd, zoals de man die op het bankje zit en Eschers wellbekende onmogelijke kubus in zijn hand heeft. Ook het tralies wat zich naast deze man bevindt lijkt in de eerste instantie normaal maar als je er even over nadenkt, zal je zien dat de constructie van dit tralies eigenlijk onmogelijk is. En ook in dit werk is er weer sprake van een kleurloos kunstwerk waar hij ook veel gebruik maakt van schaduwen om de diepte en het gezichtsbedrog te accentueren. Hij gebruikt ze ook als hulpmiddel om je op een dwaalspoor te zetten. Het leuke aan dit werk, en ook vele andere van zijn werken, is dat er veel meer te zien is dan er op het eerste gezicht lijkt, zoals de tralies of de kubus. Natuurlijk kon niet iedereen normaal doorgaan met hun leven na het zien van dit onmogelijke kunstwerk en zo zijn er dus verschillende mensen geweest die het gebouw nagebouwd hebben.

Thematiek

Bij Escher is de thematiek iets moeilijker te bepalen. Eschers werk wijkt namelijk af van de standaardkunst (uit die tijd). Bij zijn werk wordt alle nadruk gelegd op wat je ziet en zit er geen diepere betekenis of verhaal in. Dit is meestal wel het geval bij andere kunstwerken. Wel heeft zijn werk een doel. Mensen op het verkeerde pad stuurden. Iets waar hij in uitblonk. Wat je ook zou kunnen zeggen is dat hij het onmogelijke mogelijk probeerde te maken.

Inhoud

De inhoud van zijn werk heeft bepaalde connecties met zijn persoonlijke voorkeuren. Al van jongs af aan had hij een passie voor tekenen. Een van de enige vakken waar hij een voldoende voor stond. Ook in wiskunde kon hij zich goed vinden. De interesse in deze twee vakken deden hem erin verdiepen en een combinatie hiervan heeft gezorgd voor de werken die we nu voor ons zien. Echt een hele persoonlijke emotionele waarde zit er niet achter. Hij wil met zijn werken niet een verhaal vertellen. Hij wil hier niet zichzelf of het verhaal centraal stellen, maar stelt juist de bewonderaar centraal en laat hem zelf uit het schilderij halen wat eruit te halen valt.

Context

Escher reisde regelmatig en graag naar Spanje en vooral Italië, waar hij de Zwitserse Jetta Umiker ontmoette, met wie hij in 1924 trouwde en drie zoons kreeg. Escher en zijn vrouw vestigden zich in Rome tot in 1935, toen het regime van Mussolini voor Escher onaanvaardbaar werd, en de familie verhuisde naar Château-d'Œx in Zwitserland. Escher voelde zich niet thuis in Zwitserland en in 1937 verhuisde de familie naar Ukkel, nabij Brussel.  Hij reisde dus veel in zijn leven. Iets wat wel te begrijpen was. Hij groeide op tijdens de tweede wereldoorlog en zocht de helft van zijn leven naar een prettige en stabiele woonomgeving. Ook al kwamen deze reizen voort uit vluchtgedrag, toch wil dat niet zeggen dat hij veel inspiratie opdeed uit alle gebieden die hij heeft bezocht. Zijn passie voor tekenen is nooit afgenomen.

 Na de oorlog was eer een periode van onrust. Alles moest weer opnieuw opgebouwd worden, zowel de schade aan bijvoorbeeld huizen als de politiek en ook de sociale rangorde. Een tijd waar dus veel geëxperimenteerd werd en veel nieuwe stijlen voortkwamen. Zo ook de werken van Escher. De werken van Escher kon niet goed geplaatst worden door de maatschappij. Ze wilde orde en duidelijkheid om weer een stabiele omgeving te creëren. Hier vielen de werken van Escher dus zeker niet onder. In die tijd heerste vooral het expressionisme. Veel abstracte kunst en conceptuele kunst nam de artistieke wereld over en de werken van Escher vielen hierbuiten. Werken van bijvoorbeeld Dali, Pollock en Mondriaan werden zeer bekend en gewaardeerd door de maatschappij in die periode.

Vergelijken

Als je het werk van Escher met het werk van Mondriaan vergelijkt zie je twee werelden van verschil. Niet alleen het beeldend aspect, ook de principes van deze twee kunstenaars liggen ver van elkaar vandaan. Bij Escher gaat het om het weergeven van het onmogelijke. Iets laten zien dat mogelijk lijkt op het eerste gezicht, maar later niet echt blijkt te zijn. Mondriaan daarentegen is precies het tegenovergestelde. Zijn kunst probeert juist de realiteit te benaderen door iets wat juist niet lijkt op realiteit. Hoe langer je er echter over nadenkt, hoe meer hij de realiteit lijkt te naderen. De kleuren zijn primair, de basis van alle kleuren die er bestaan en de lijnen zijn strak en recht, af te leiden van elke vorm. Wat ze wel beide deden was de bewonderaar laten nadenken over waar ze naar keken. Of het nu ging om het om de tuin leiden of het overbrengen van een geloofsovertuiging, ze wisten beide lang de ogen op hun werk gericht te houden.

Maatschappij

De werken van Escher weken sterk af van de toentertijd heersende stromingen. Ook waren zijn werken voortgekomen uit eigenbelang en eigen initiatief. Ze waren niet in opdracht wat het dus meer een van zijn hobby’s maakte in plaats van zijn werk. Hij kreeg ook pas later werkelijk erkenning voor zijn werk en behoorde in zijn tijd niet tot een van de grootste kunstenaars zoals dus o.a. Mondriaan.

De werken van Escher weken sterk af van de toentertijd heersende stromingen. Ook waren zijn werken voortgekomen uit eigenbelang en eigen initiatief. Ze waren niet in opdracht wat het dus meer een van zijn hobby’s maakte in plaats van zijn werk. Hij kreeg ook pas later werkelijk erkenning voor zijn werk en behoorde in zijn tijd niet tot een van de grootste kunstenaars zoals dus o.a. Mondriaan.

Ook was het werk van Escher anders dan de andere, omdat ze in geen vorm kritiek lijken te leveren op de maatschappij. Iets wat toen zeer veel gedaan werd door de onrust na de tijd van de oorlog toen er nog veel ophef was. Zijn werk lijkt voort te komen uit zijn eigen wereld, niet beïnvloed door de wanorde om hem heen. Zijn kunst lijkt volledig ontstaan te zijn uit eigen inzicht van hoe mensen naar kunst zouden moeten kijken en niet naar hoe mensen over een bepaald onderwerp moeten denken.

Conclusie

Escher is een kunstenaar die een toonbeeld is van je eigen weg volgen en je niet te laten beïnvloeden. Hij volgde zijn eigen weg en liet zich niet terughouden door bijvoorbeeld zijn vader. Hij wist zijn eigen stijl te ontwikkelen en is een enorm succes geworden. Ikzelf kan me wel enigszins terugvinden in Escher. Beide hebben we een passie voor tekenen en ook een interesse bij wiskunde, samen te combineren tot het opwekken van een optische illusie. Iets wat me nog steeds blijft fascineren. De manier waarop Escher aankijkt tegen zijn kunst en hoe hij zijn eigen denkbeelden overbrengt door de beschouwer zelf te laten zoeken en kijken naar zijn werk vind ik een van de vele charmes van Escher die me aanspreekt. Escher is een zeer succesvolle kunstenaar die tijdloze kunst heeft gecreëerd.